هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۲۴ – ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۰

آنطور که اداره مرکزی پلیس برلین گزارش داده است؛ تاکنون ۸ هزار نفر برای حضور در راهپیمایی روز قدس که روز هشتم ماه مه برگزار خواهد شد، ثبت‌نام کرده‌اند. این در حالی است که رئیس انجمن اسرائیل و آلمان خواستار لغو این رویداد مهم شده است.

اوه بکر، رئیس انجمن اسرائیل و آلمان هفته گذشته به رسانه‌ها گفت:« ما نباید اجازه دهیم که شعارهای نابودی اسرائیل در خیابان‌های آلمان طنین‌انداز شود.» رئیس انجمن اسرائیل و آلمان این تظاهرات را “اقدامی نفرت‌انگیز” خواند و گفت:« آلمان نباید اجازه دهد که چنین تظاهراتی مانند یک تظاهرات عادی سالانه دیده شود. ایده این راهپیمایی در سال ۱۹۷۹ توسط آیت‌الله خمینی(ره) مطرح شد که هدف مشخصی دارد و صلح ما را به خطر خواهد انداخت.»

او راهپیمایی روز قدس را جشن یهودی‌ستیزانه خواند و خواستار ممنوعیت دائمی برگزاری چنین مراسمی در آلمان شد.

پیش از این نیز اتحادیه‌ها و انجمن‌های یهودی از نمایندگان سنای برلین خواسته بودند که مراسم روز قدس را که در روز هشتم ماه مه برگزار خواهد شد، لغو کنند. در درخواست آن‌ها آمده بود:« پس از ممنوعیت فعالیت حزب‌الله در آلمان، اکنون باید راهپیمایی روز قدس نیز لغو شود.»

برلین هر سال در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان، میزبان تظاهرات روز قدس است. در این روز، مسلمانان و مخالفان سیاست‌های رژیم صهیونیستی برای حمایت از مردم مظلوم فلسطین در خیابان‌های پایتخت آلمان، دست به تظاهرات می‌زنند. در این میان، صهیونیست‌های ساکن آلمان نیز هرسال تلاش می‌کنند تا در برگزاری این مراسم اختلال ایجاد کنند. آن‌ها سال گذشته نیز توانستند نمایندگان سنای برلین را متقاعد کنند که از برگزاری مراسم روز قدس جلوگیری کنند. در آن زمان، لغو این رویداد با استقبال رسانه‌های حامی رژیم صهیونیستی مواجه شد. بنابراین بعید نیست که لابی صهیونیسم در آلمان امسال نیز بتواند مسئولان مربوطه را راضی کند تا برگزاری مراسم روز قدس را ممنوع کنند. اگر چنین اتفاقی دوباره روی دهد، بدون شک با اعتراض گسترده مسلمانان در سراسر آلمان مواجه خواهد شد.

لینک گزارش:

https://www.bz-berlin.de/berlin/erneut-verbot-des-berliner-al-quds-marsches-gefordert

حمایت از رسانه آزاد

همان‌طور که گفته شد؛ آلمان سرمایه‌گذاری‌های زیادی در راستای آموزش نسل جوان، توانمندسازی زنان، حفاظت از منابع طبیعی و محیط‌زیست و … در تاجیکستان انجام می‌دهد. در این مسیر، سازمان‌ها و انجمن‌های دولتی و مردمی زیادی به دولت آلمان کمک می‌کنند. یکی از این سازمان‌ها، بنیاد کونراد آدناور است. این بنیاد در راستای حمایت از رسانه‌های آزاد، آموزش سیاسی و استقلال در کشورهای آسیای مرکزی از جمله تاجیکستان فعالیت می‌کند.. اعضای بنیاد کونراد آدناور در تاجیکستان با برگزاری کنفرانس‌ها و کارگاه‌های آموزشی تلاش می‌کنند تا در راستای اهداف خود قدم بردارند. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره این بنیاد به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.kas.de/de/web/zentralasien/home

آموزش حرفه‌ای

در دوران اتحاد شوروی، تاجیکستان کمترین درآمد سالانه را داشت و به همین‌دلیل، کمک‌هایی را از مسکو دریافت می‌کرد. پس از فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی،‌ کمک‌های مسکو به این کشور حذف شد و پس از آن نیز جنگ داخلی شرایط را برای شهروندان سخت‌تر کر. جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی نیز از دیگر سازمان‌های مهم آلمانی است که در تاجیکستان فعالیت می‌کند. هنوز هم این کشور با مشکلات مالی زیادی روبرو است و سیستم بهداشت و آموزش آن تحت تاثیر مشکلات مالی قرار دارد. علاوه بر این‌ها، کشور تاجیکستان از جمله کشورهایی است که با بحران آب‌وهوایی به شدت درگیر است. در این میان، سازمان‌هایی مانند جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی می‌توانند با همکاری دولت شرایط بهتری را ایجاد ‌کنند. این سازمان که در سال  ۱۹۹۶ در تاجیکستان افتتاح شده، در راستای آموزش حرفه‌ای، توسعه اقتصادی، محیط‌زیست و پیشگیری از بلایای طبیعی فعالیت می‌کند. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری به دست آورید:

https://www.giz.de/de/weltweit/382.html

آنطور که سایت موسسه تبادلات آکادمیک آلمان گزارش داده است؛ در کشور تاجیکستان ۳۵ دانشگاه و موسسه آموزش عالی وجود دارد که در مقطع کارشناسی در رشته‌های مختلف دانشجو می‌پذیرد، اما تعداد دانشگاه‌هایی که در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا تدریس می‌کنند، بسیار کم است. از این‌رو، بسیاری از دانشجویان تاجیکستان وقتی از مقطع کارشناسی فارغ‌التحصیل می‌شوند، ترجیح می‌دهند که برای ادامه تحصییل و کار تحقیقاتی عازم کشورهای اروپای پیشرفته با بورسیه‌های تحصیلی شوند.یکی از محبوب‌ترین مقاصد دانشجویان تاجیکستان، کشور آلمان است. دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی آلمان هر ساله، فرصت‌های مطالعاتی خوبی در اختیار علاقمندان قرار می‌دهند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در اختیارتان بگذارد:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/asien/tadschikistan/

مومسن و نخستین نوبل ادبیات برای آلمان

کریستیان ماتیاس تئودور مومسن، نخستین آلمانی است که توانست جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد. او در سن ۸۴ سالگی برای کتاب “تاریخ روم” موفق به دریافت جایزه نوبل شد.

تئودور مومسن در سال ۱۸۱۷ در گاردینگ متولد شد که در آن زمان،بخشی از قلمرو پادشاهی دانمارک بود. او در ابتدا زیر نظر پدرش که کشیش بود، به تحصیل مشغول شد و سپس برای ادامه تحصیل به هامبورگ رفت و پس از آن نیز در دانشگاه کیل به تحصیل در رشته فلسفه حقوق پرداخت. مومسن بعدها مدرک دکترای خود را در رشته فلسفه حقوق و در گرایش حقوق رومی دریافت کرد. پس از آن، به عنوان استاد دانشگاه مشغول به کار شد و بیشتر سال‌های عمر خود را در برلین گذراند. بسیاری مومسن را با کتاب “تاریخ روم” به یاد می‌آورند، اما او در طول حیاتش ده‌ها کتاب و بیشتر از ۱۰۰۰ مقاله نوشته است. برخی او را بزرگ‌ترین نویسنده سبک کلاسیک در قرن نوزدهم می‌نامند. جالب است بدانید که کتاب “تاریخ روم” هنوز در بسیاری از پژوهش‌های دانشگاهی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همان‌طور که گفته شد او در سن ۸۴ سالگی اولین جایزه نوبل ادبیات را برای آلمان دریافت کرد و حدودا یکسال پس از آن یعنی در سال ۱۹۰۳ درگذشت. از طریق سایت کتابخانه ملی آلمان بیشتر می‌توانید با زندگی و آثار این نویسنده آشنا شوید:

https://portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&query=118583425

یوکن و علاقه به الهیات

دومین نویسنده آلمانی که برنده جایزه نوبل ادبیات شد، رودولف کریستف یوکن نام دارد. او در سال ۱۸۴۶ در شهر اوریچ آوریش در ایالت نیدرزاکسن به دنیا آمد. رودولف کریستف یوکن در سنین جوانی وارد دانشگاه گوتینگن شد و مدرک خود را در رشته فلسفه کلاسیک و تاریخ باستان از آن دانشگاه اخذ کرد. با این وجود، او بعدها متوجه شد که به فلسفه وجودی و الهیات علاقه بیشتری دارد. پس از آن در دانشگاه برلین مشغول به تحصیل شد. او در سن ۲۶ سالگی به عنوان استاد فلسفه در دانشگاه بازل مشغول به  کارشد و سپس برای کار به دانشگاه ینا رفت. این فیلسوف آلمانی همچنین مدتی را به عنوان استاد مهمان در دانشگاه‌های هاروارد و توکیو به تدریس فلسفه پرداخت. رودولف کریستف یوکن به دلیل مشارکت در اندیشه غربی، جایزه نوبل ادبیات را در سال ۱۹۰۸ دریافت کرد. او عاقبت در سن ۸۰ سالگی در ینا درگذشت. از طریق سایت کتابخانه ملی آلمان می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این نویسنده به دست آورید:

https://portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&query=118682555

پاول هایزه و تنوع آثار ادبی

دو سال پس از آنکه یوکن جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد، پاول یوهان لودویگ فون هایزه توانست مجددا این جایزه را به آلمان بیاورد. او که در برلین بدنیا آمده بود، پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، در رشته زبان کلاسیک در دانشگاه برلین به تحصیل ادامه داد و پس از آن نیز برای مطالعه تاریخ هنر و زبان‌های رمانتیسم به بن نقل مکان کرد. او در طول زندگی حرفه‌ای خود توانست ده‌ها داستان کوتاه و بلند، نمایش‌نامه و شعر را به چاپ برساند. تنوع آثارش او را به یکی از چهره‌های پیشرو در ادبیات آلمان در قرن نوزدهم و بیستم بدل ساخت. پاول هایزه در سال ۱۹۱۴، چند ماه قبل از شروع جنگ جهانی اول درگذشت. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره او به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&query=118550772

هاوپتمان و سبک ناتورالیسم

گرهارد هاوپتمان از دیگر نویسندگان آلمانی است که توانست جایزه نوبل را برای آلمان به دست آورد. او در سال ۱۸۶۲ در اوبرزالتسبرون متولد شد. گرهارد در بچگی علاقه زیادی به داستان‌های تخیلی داشت. او دوران اوج کار خود از معروف‌ترین نویسندگان سبک طبیعت‌گرایی(ناتورالیسم) بود. با این وجود، تلاش کرد تا شانس خود را در سبک‌های دیگر را نیز بیاموزد. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری به دست آورید:

https://portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&query=118546937

مان و آثار متعدد

توماس مان نیز از دیگر نویسندگان آلمانی است که جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرده است. او در سال ۱۸۷۵ در شهر لوبک آلمان متولد شد. مان تحصیلاتش را تا سن ۱۹ سالگی در لوبک گذراند و سپس وارد دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ شد و رشته‌های تاریخ و ادبیات و اقتصاد سیاسی را دنبال کرد. توماس مان در سال ۱۸۹۷ همراه برادرش  هاینریش مان به رم رفت و در همان سال، نگارش اولین کتاب خود با عنوان “بودنبروک‌ها “را آغاز کرد و توانست شهرت زیادی از فروش آن به‌دست آورد. او همچنین چند اثر دیگر  مانند تریستان، گرسنگان، تونیو کروگر، ساعت دشوار، در آینه، والاحضرت، فونتان پیر، شامیسو و مرگ را نیز در ونیز منتشر کرد. مان در سال ۱۹۲۴، کتاب “کوه جادو “را منتشر کرد که باعث شد آوازه او دو چندان شود. توماس مان در فاصله سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۶ کتاب‌های گوته و تولستوی، گفتار و پاسخ، تلاش‌ها، یادداشت‌های پاریس را نوشت. در سال ۱۹۲۹ جایزه نوبل ادبیات به او اهدا شد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در این باره در اختیارتان قرار دهد:

https://portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&query=118577166

بل و زندگی در جنگ

از دیگر برندگان جایزه نوبل در آلمان، می‌توان به هاینریش تئودور بُل اشاره کرد. هاینریش در سال ۱۹۱۷ در شهر کلن به دنیا آمد. او در بیست‌ویک سالگی و هم‌زمان با آغاز جنگ جهانی دوم به خدمت سربازی فراخوانده شد و تا سال ۱۹۴۵ را در جبهه‌های جنگ به سربرد. هاینریش بل در طول جنگ چند بار زخمی شد، از پادگان فرار کرد و با جعل برگه‌های عبور خود را به غرب آلمان رساند. در آنجا به دست آمریکایی‌ها دستگیر شد. بل پس از آزادی با همسرش در شهر کلن اقامت گزید و به تحصیل در رشته زبان و ادبیات آلمانی پرداخت. بل در سال ۱۹۴۷ اولین داستان‌های خود را به چاپ رسانید و با چاپ داستان “قطار به موقع رسید” در سال ۱۹۴۹، به شهرت رسید. او در ۱۹۷۱ ریاست انجمن قلم آلمان را به عهده گرفت و در سال ۱۹۷۲ توانست برای کتاب “ عقاید یک دلقک” جایزه ادبی نوبل را از آن خود کند. هاینریش بل در سال ۱۹۸۵ از دنیا رفت و در نزدیکی زادگاهش به خاک سپرده شد.اگر مایلید که با این نویسنده آلمانی بیشتر آشنا شوید به سایت زیر مراجعه کنید:

https://portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&query=118512676

گراس و حمایت از ایران

از دیگر آلمانی‌ها که جایزه نوبل را دریافت کرده است، می‌توان به گونتر ویلهلم گراس اشاره کرد. او در سال ۱۹۲۷ در گدانسک  لهستان زاده شد. او در پانزده سالگی داوطلب خدمت در ارتش نازی شد و در هفده سالگی به لشکر دهم توپخانه اس‌اس – فروندبرگ منتقل گشت.گونتر گراس در سال ۱۹۴۵ به اسارت نیروهای آمریکایی درآمد و تا یک‌سال در بازداشتگاه‌های آمریکایی‌ها بود. او پس از آزادی از زندان، در دوسلدورف یک دوره کارآموزی را در کارگاه سنگ‌تراشی به پایان رساند و سپس در آکادمی هنر دوسلدورف تا پایان سال ۱۹۵۲ به تحصیل در رشته پیکرتراشی و قلم‌سیاه پرداخت. سپس در دانشکده هنرهای تجسمی در برلین ادامه تحصیل داد. او بعدها شروع به نگارش کتاب کرد. گراس که خود را روایتگر تاریخ از نگاه مردم می‌دانست، در سال ۱۹۹۹ برنده جایزه نوبل ادبیات شد، آکادمی نوبل سوئد هنگام اعلام نام او، داستان‌هایش را تصویرگر چهره فراموش شده تاریخ خواند. او البته در ایران نیز شناخته شده است. گراس در سال ۱۳۹۱ درباره خطر اسرائیل برای صلح جهانی و جنگ علیه ایران هشدار داد. او شعری با عنوان “آنچه باید گفته شود” در روزنامه آلمانی زود دویچه منتشر کرد که جنجال‌های فراوانی را در میان اصحاب رسانه و سیاست بر انگیخت. گراس در این شعر با اشاره به بمب‌های هسته‌ای اعلام‌نشده تل‌آویو، آن‌ها را تهدیدی برای صلح جهانی خواند. از طریق دو لینک زیر می‌توانید درباره زندگی، آثار و شعری که در ارتباط با خطر رژیم صهیونیستی سروده است، بیشتر آشنا شوید:

https://www.sueddeutsche.de/kultur/gedicht-zum-konflikt-zwischen-israel-und-iran-was-gesagt-werden-muss-1.1325809

https://portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&query=118541579

 هرتا مولر و محدودیت‌های سیاسی

هرتا مولر از دیگر نویسندگان معروف آلمانی به‌شمار می‌رود که جایزه ادبی نوبل را دریافت کرده است. مولر در سال ۱۹۵۳ در یک روستای آلمانی‌زبان در غرب رومانی به دنیا آمد. او در دوران جوانی به دلیل همکاری نکردن با پلیس مخفی حکومت نیکلای چائوشسکو در دهه ۷۰ میلادی، شغل معلمی خود را از دست داد و به ناچار در یک کارخانه صنعتی به کار مترجمی مشغول شد. اما این بار هم به دلیل همکاری نکردن با پلیس مخفی رژیم کمونیستی رومانی، از کار اخراج شد. بعدها او به نوشتن کتاب مشغول شد. اولین مجموعه داستان کوتاه مولر سال ۱۹۸۲ به زبان آلمانی منتشر شد که در رومانی مورد سانسور قرار گرفت. او در سال ۱۹۸۷ به آلمان مهاجرت کرد و از سال ۱۹۹۷ به عضو آکادمی زبان آلمان درآمد.

سال ۲۰۰۹، جایزه ادبی نوبل به او تعلق گرفت. اعطای نوبل ادبیات به این نویسنده آلمانی، تقریباً هم‌زمان با بیستمین سالگرد فروریختن دیوار برلین صورت گرفت و بسیاری از رسانه‌های آلمان نسبت به آن واکنش مثبت نشان دادند. از طریق سایت زیر می‌توانید بیشتر با این نویسنده آشنا شوید:
https://portal.dnb.de

/opac.htm?method=simpleSearch&query=119053071

دولت آلمان در آغاز جنگ جهانی دوم، ‌ گروهی را موظف کرد تا از دارایی‌های فرهنگی و میراث گردشگری مناطق تحت سلطه خود، محافظت کند. با این حال، در بسیاری از مناطق، سرقت دارایی‌های فرهنگی نیز باب شد. از این‌رو، پس از پایان جنگ، مسئولان وقت ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفتند تا در یک بازه زمانی کوتاه( از ماه مه سال ۱۹۴۵ تا آگوست سال ۱۹۴۶) دارایی‌های فرهنگی بین‌المللی به جا مانده از جنگ جهانی دوم را در شهر ماگدبورگ جمع‌آوری کنند. آن‌ها در این راستا، گروهی از کارشناسان حوزه تاریخ و میراث فرهنگی را به کار گرفتند. این کارشناسان موظف بودند که از تخریب اموال فرهنگی و آثار باستانی توسط نازی‌ها جلوگیری کنند و همچنین به جست‌وجوی اموال غارت شده بپردازند. وظیفه دیگر این گروه، بازگرداندن آثار و غنائم جنگی به کشورهای صاحب آن بود. بنابراین ساختمانی برای بایگانی این اموال در اختیار کارشناسان قرار گرفت و همچنین جست‌وجو برای پیدا کردن اموال فرهنگی آغاز شد. جالب است بدانید که در آن زمان، تنها در معدنی در آلمان، آثاری نفیس از نقاشان معروف جهان از جمله ون‌گوگ کشف شد. بدین‌ترتیب آمریکایی‌ها تصمیم گرفتند تا ساختمانی در شهر ماگدبورگ را به عنوان بایگانی اموال فرهنگی ثبت کنند. آنطور که سایت نمایشگاه گزارش داده است؛ پس از فعالیت‌های بسیار، کارشناسان این مرکز توانستند ۴۰ هزار اثر هنری، تاریخی و فرهنگی به جامانده از جنگ جهانی دوم را در ماگدبورگ جمع‌آوری کنند. در این میان، تنها نام ۲۰۰ اثر از این اموال به عنوان اثر غارت شده ثبت شده بود. بنابراین بخش کوچکی از این اموال به صاحبان اصلی آن باز‌گشت و در مقابل، قسمت دیگری از آن نیز براساس قوانین جنگی لاهه در آلمان باقی ماند. حال مسئولان شهر تصمیم گرفته‌اند تا این اموال فرهنگی را در بایگانی اموال جنگ جهانی دوم به نمایش بگذارند. آن‌ها سایتی برای نمایش این آثار درنظر گرفته‌اند تا در روزهایی که بیماران کرونایی افزایش یافته است، علاقمندان از هر نقطه دنیا بتوانند از این نمایشگاه بازدید کنند. اگر دوست دارید اطاعات بیشتری درباره این نمایشگاه به دست آوررید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://ausstellungen.deutsche-digitale-bibliothek.de/monuments-men-in-marburg/#s0

قدمت سالن اپرای شهر بایرویت به ۴۰۰ سال پیش برمی‌گردد، این ساختمان که در فاصله سال‌های ۱۷۴۴ -۱۷۵۰ میلادی ساخته شده یکی از معدود سالن‌های تئاتر و اپراهای اصلی آن زمان در اروپا است. سالن اپرای شهر بایرویت به دستور یکی از خواهران فریدریش کبیر، پادشاه پروس، با نام ویلهلمینه ساخته شد که در آهنگسازی، نویسندگی و حتی بازیگری تبحر داشت. از او به عنوان یکی از شخصیت‌های تاثیرگذار در تاریخ آلمان در سده  ۱۸ میلادی یاد می‌کنند. او با تاسیس این تماشاخانه، شهرتی جهانی به شهر بایرویت بخشید. البته ساخت این بنا هزینه زیادی بر جای گذاشت و پادشاهی بایروت را در بدهی فرو برد. از سوی دیگر، شرایط اقتصادی بسیاری از کشورهای اروپایی در آن زمان چندان مساعد نبود و اکثریت مردم امکان حضور در اپرا را نداشتند. با این وجود، هنرمندان شهر در سال ۱۷۹۴ در ساختمان اپرا برای اولین‌بار، قطعه‌ای از آثار موتزارت را اجرا کردند و توانستند توجه علاقمندان به موسیقی کلاسیک در سراسر اروپا را به خود جلب کنند. بعدها در قرن نوزدهم میلادی شرایط بهبود یافت. در این عصر بود که ریشارد واگنر، موسیقیدان برجسته آلمانی به بایرویت نقل مکان کرد. حضور او در شهر بایروت، شور و شعف خاصی در میان شهروندان ایجاد کرد. این هنرمند آلمانی در سال ۱۸۶۰ به مناسبت سالگرد تاسیش شهر بایروت، اپرایی را در سه روز اجرا کرد و بدین ترتیب جشنواره‌ای سه روز در شهر شکل گرفت که اکنون نیز به شکل دیگری ادامه دارد. سال‌ها است که جشنواره‌ای از آثار ریچارد واگنر در فصل تابستان در سالن اپرای شهر به اجرا گذاشته می‌شود. این برنامه به نام جشنواره بایرویت هم شهرت دارد و هرساله هزاران نفر در آن شرکت می‌کنند.

لینک گزارش:

https://whc.unesco.org/en/list/1379