هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۳۱ – ۱۸ خرداد ماه ۱۴۰۰

شما در کتاب خود، از یک سو، گوته را به عنوان یکی از طرفداران و مداحان قرآن معرفی کرده‌اید و از سوی دیگر یادآور شده‌اید که او پیش از شناخت اسلام، با سنت اسلام‌هراسی آشنا شده بود. به نظر شما، چگونه اسلام‌هراسی در گوته به وجود آمده بود؟

گوته از دوران کودکی با سنت اسلام‌هراسی آشنا شد. از قرون وسطی و دوران اصلاحات، کلیساها همواره تلاش می‌کردند تا اسلام را به عنوان دین،‌شیطان‌پرستان و حضرت محمد(ص) را به عنوان فریبکار معرفی کنند. در نتیجه تحقیر اسلام و نفرت‌پراکنی درباره آن، توسط کلیساها شکل گرفته بود و در میان بسیاری از شهروندان وجود داشت. شکی نیست که این شرایط بر روی گوته نیز تاثیر گذاشته بود. با این وجود، او بعدها توانست اسلام واقعی را بشناسد. گوته در طول زندگی خود شاهد رویدادهای مهمی در سطح جهان بود و نگاه جدیدی نسبت به اسلام پیدا کرد.

به نظر می‌رسد که گوته در جهان، بیشتر به عنوان شاعری که شرق و اسلام را دوست دارد، شناخته می‌شود. حتی بسیاری او را به عنوان یک شاعر مسلمان می‌شناسند. شما چه نظری درباره او دارید؟

گوته مطالب زیادی در وصف اسلام نوشته و همه می‌دانند که علاقه زیای به این دین داشته است. با این وجود نمی‌توان او را مسلمان دانست. اصولا تصاحب گوته و یا استفاده تبلیغی از آن، کار درستی نیست.

شما پس از نگارش کتاب “گوته و قرآن”، از شهید علم، خوشنویس آلمانی خواستید تا آن را با خطاطی تزیین کند. چرا برای تزیین این کتاب، اصرار داشتید؟

هر کتابی که درباره یک شاعر بزرگ نوشته می‌شود، معمولا به شکلی ویژه تزئین می‌شود. از آنجا که گوته به هنر خوشنویسی علاقه داشت و تمرینات خوشنویسی انجام می‌داد، من هم فکر کردم بد نیست کتاب را با هنر خوشنویسی تزیین کنیم. این هنر در آلمان نیز طرفداران زیادی دارد. چرا که در زبان نوشتاری آلمانی نمی‌توان حروف را به گونه‌ای در هم آمیخت که فردیت آن‌ها نیز حفظ شود. اگر با حروف آلمانی، این کار را انجام دهید، دیگر نمی توانید کلمه را بخوانید. اما در زبان عربی، شرایط متفاوت است.

با وجود آنکه “دیوان غربی-شرقی” مورد توجه بسیاری از منتقدان و نویسندگان آلمانی قرار گرفت، اما عموم مردم، توجه خاصی به این اثر نداشتند. به نظر شما چرا اثر به این مهمی مورد استقبال شهروندان قرار نگرفت؟

نوع نگاه او به اسلام و مشرق‌زمین چالش‌های مذهبی و سیاسی زیادی در جامعه آلمان ایجاد کرد. نبابراین طبیعی است که برخی از شهروندان تمایلی به آثار او نداشته باشند. گوته، مطالعات زیادی بر روی قرآن و زندگی‌نامه پیامبران داشت. او پس از مطالعات عمیقی که درباره مشرق‌زمین انجام داد، اشعار بی نظیر خود را سرود. به این ترتیب، گوته به تدریج “دیوان” خود را شکل داد. او همچنین بخشی را به صورت نثر نگاشته که در آن نشان می‌دهد تا چه اندازه بر روی فرهنگ‌های دیگر نیز کار کرده است.

همه می‌دانند که علاقه گوته به حافظ به شکل تصادفی و خیلی دیر شکل گرفت. در سال ۱۸۱۴، یکی از ناشران کتاب، نسخه‌ای از دیوان حافظ را به او هدیه کرد. درباره این موضوع نیز توضیح می‌دهید؟

بله، یکی از ناشران اهل توبینگن، دیوان حافظ را به گوته هدیه داد و معجزه اتفاق افتاد. با آنکه تا پایان سال ۱۸۱۴، تقریباً صد شعر سروده شده است، اما دیوان حافظ برای گوته، معجزه‌ای در ادبیات به شمار می‌رفت.

حافظ در قرن چهاردهم زندگی می‌کرد. چه چیزی شعرهای او را متمایز می‌کند؟

سطح بالایی از کمال در اشعار او دیده می‌شود. همه شعرها مطابق قوانین خاص فرم و قافیه ساخته شده‌اند و دیوان وی ساختار خاصی دارد. از سوی دیگر، او در دوره‌ای زندگی می‌کرد که شهروندان با جنگ و تغییرات سیاسی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کردند. در آن دوران، حافظ نیز بارها بازخواست شد. با این وجود، شعرهای او سرشار از شادی و نشاط است.

بنابراین گوته و حافظ از این نظر شباهت‌هایی به یکدیگر داشتند. چرا که دوران گوته نیز با تغییرات سیاسی و اجتماعی زیادی همراه بود.

بله، در دوران گوته نیز در بسیاری از نقاط جهان جنگ درگرفته بود و امپراتوری‌ها به تدریج تضعیف شده بودند. از این‌رو، بسیاری از اشعار گوته، تجربه تلخ زندگی او را نشان می‌دهد. گوته حافظ را دوقلوی معنوی خود می‌دانست، او اشعار بسیاری را به حافظ اختصاص داده است.

شما در کتاب خود، دیوان گوته را یک سند سیاسی می‌دانید. آیا این همان چیزی است که گوته می خواست؟

من در کتاب تاکید کرده‌ام که گوته با سنت اسلام‌هراسی آشنا بود. بعدها که با اسلام آشنا شد، تصمیم گرفت تا به آلمانی‌ها که نسبت به مشرق زمین بی‌تفاوت بودند، نشان دهد که چه گنجینه‌هایی را می‌توان در آنجا یافت. بنابراین دیوان او، را می‌توان یک سند سیاسی دانست که موجب روشنگری فرهنگی شد.

آیا آثار او، امروزه هم می‌توانند موجب روشنگری فرهنگی شوند؟

گوته نه تنها خواستار گفت‌وگو میان شرق و غرب و همچنین میان اسلام و مسیحیت بود، بلکه خود آن را انجام داد. بنابراین نتایج مطالعات و آثار او می‌تواند موجب شناخت بهتر اسلام و یا مشرق‌زمین شود. بنابراین آثار او امروزه نیز به روشنگری فرهنگی کمک خواهد کرد. متاسفانه، امروزه، اسلام تا حد زیادی با کلیشه‌هایی مانند خشونت‌، زن‌ستیزی، نقض حقوق بشر و … شناخته می‌شود. این در حالی است که چنین کلیشه‌هایی با جهان اسلام فاصله زیادی دارد. در این شراطی ما می‌توانیم از آثار گوته درباره مشرق‌زمین و اسلام استفاده کنیم.

بنابراین آثار گوته امروز نیز می‌تواند به عنوان نمونه‌ای از گفت‌وگو با جهان اسلام شناخته شود؟

من باور دارم که گوته همچنان می‌تواند به گفت‌وگو میان شرق و غرب و جهان اسلام و مسیحیت کمک کند. آثار او نمونه خوبی برای شناخت مشرق زمین و اسلام هستند.

لینک گزارش:

https://www.fr.de/kultur/literatur/hafis-goethe-ein-solches-kreativitaetswunder-ist-ohne-beispiel-90782966.html

۲۰ سال پیش، محبوب‌ترین مجری اخبار آلمان، دچار غضب سیاستمداران این کشور شد. اکتبر سال ۲۰۰۱، آنگلا مرکل در مقام رئیس اتحادیه دموکرات مسیحی مدعی شد که حضور اولریش ویکرت در تلویزیون عمومی قابل قبول نیست. اولریش ویکرت، مشهورترین چهره تلویزیونی آلمان بود که در آن زمان از سیاست‌های آمریکا انتقاد کرد. پیش‌تر، ری، نویسنده هندی، تحلیلی از جهان سوم ارائه داده و  بوش، رئیس‌جمهور آمریکا را با بن لادن مقایسه کرده بود. ویکرت نیز در یکی از گزارش‌هایش از قول این نویسنده هندی، شباهت میان بن‌لادن و بوش را مطرح کرد. تهیه گزارش انتقادی حق طبیعی او بود. اما او برای آنکه بتواند در پست خود باقی بماند، متنی برای عذرخواهی آماده کرد و در آن، از بوش به عنوان “رهبر جهان آزاد” یاد کرد. بدین ترتیب او موفق شد از اخراج خود جلوگیری کند.

حالا بیست سال از آن زمان گذشته است و آمریکایی‌ها بدون آنکه بتوانند طالبان را شکست دهند، از افغانستان خارج می‌شوند. اولریش ویکرت در بازنشستگی به سر می‌برد و آنگلا مرکل هنوز در صدر اتحادیه دموکرات مسیحی قرار دارد. با این وجود، یک گوینده خبر جدید به رسانه‌های آلمانی اضافه شده است.

البته کنستانتین شرایبر بر خلاف ویکرت، قدرت زیادی دارد و راه بهتری برای بیان عقاید خود پیدا کرده است. او به تازگی کتابی منتشر کرده و نظراتش درباره مسلمانان و اسلام را در قالب شخصیت‌های خیالی در آن گنچانده است. او چندی پیش در گفت‌وگو با نشریه تسایت اعلا کرد که همه شخصیت‌های این کتاب خیالی هستند. این در حالی است که بسیاری معتقدند او با چاپ این کتاب توانسته، نظرات خود را درباره اسلام و مسلمانان منتشر کند، بدون آنکه به کسی جوابگو باشد.

کتاب “نامزد” از کنستانتین شرایبر اوایل ماه مه سال جاری منتشر شد. با آنکه نویسنده این کتاب روزنامه‌نگار شناخته‌شده‌ای است، اما این اثر محتوای قابل توجهی ندارد. محتوای کتاب، خواننده را به یاد اعتقادات راستگرایان افراطی می‌اندازد که بدون ارائه مدرک، مسلمانان و اسلام را به عنوان دشمن فرضی خود معرفی می‌کنند. آن‌ها با تمام کسانی که با تنوع قومی و مذهبی مشکلی ندارند، دشمن هستند.

نویسنده در این کتاب آینده‌ای را به تصویر کشیده است که به‌نظر می‌رسد، منظور او پاییز آینده و  انتخابات بوندستاگ است. او در این کتاب از صباح حسین ۴۴ ساله صحبت می‌کند که می‌خواهد نامزد انتخابات بوندستاگ شود. حسین در یکی از سخنرانی‌هایش درباره تنوع در جامعه صحبت می‌کند و حاضران او را تشویق می‌کنند.

این کتاب به وضوح به خوانندگان خود تاکید می‌کند که اگر مسلمانان در انتخابات پیروز شوند، ارزش‌های جامعه آلمان و همچنین سیستم سوسیالیستی اروپا از میان می‌رود. نویسنده تلویحا اعلام می‌کند که اگر نامزد مسلمان در انتخابات پیروز شود، شهروندان ضرر خواهند کرد.

او سپس صباح حسین را در مبارزات انتخاباتی نشان می‌دهد که چطور درگیر مافیایی در لبنان است و توجهی به شهروندان و حتی پناهجویان مسلمان ندارد.

هر کسی که در سال‌های اخیر صحنه سیاسی آلمان را دنبال کرده باشد، پس از خواندن این کتاب به یاد سوسن شبلی می‌افتد. او که مدتی به عنوان مشاور امور همگرایی در دولت ایالتی برلین فعالیت می‌کرد، برای حضور در بوندستاگ نیز اعلام نامزدی کرد. شبلی فرزند یک خانواده فلسطینی است که در اوایل دهه هفتاد میلادی از لبنان وارد آلمان شده است. او با شخصیت صباح حسین در کتاب نامزد، شباهت‌های بسیاری دارد. البته همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، نویسنده بارها تاکید کرده است که شخصیت‌های کتاب خیالی هستند!

اعتراف می‌کنم که خواندن این کتاب به عنوان یک رمان بسیار سخت است. من این کتاب را به عنوان مانیفستی از راستگرایان افراطی می‌پذیرم و تنها در این شرایط، می‌توانم آن را درک کنم.

هر چند این روزنامه‌نگار آلمانی مدعی است که در حوزه روزنامه‌نگاری تحقیقی کار می‌کند، اما در اثر جدیدش تنها از کلیشه‌ها استفاده کرده است. کنستانتین شرایبر در این کتاب با ایجاد ترس از اسلام و بدنام کردن مسلمانان قصد دارد، توجهات را به سوی خود جلب کند.  

او به موازات نوشتن این رمان، سایتی با عنوان “ویکی‌پدیا مساجد” راه‌اندازی کرده است و اطلاعات مربوط به مساجد و خطبه‌های نماز جمعه از سراسر جهان را در این سایت جمع‌آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد. این سایت مانند ویکی‌پدیا معمولی عمل می‌کند و این امکان را به کاربران سایت نیز می‌دهد تا اطلاعات مرتبط با مساجد را در آن وارد و صفحه‌ها را ویرایش کنند. بسیاری معتقدند که کنستانتین با راه‌اندازی این سایت نیز می‌خواهد به اسلام و مسلمانان ضربه بزند.

جالب است که مرکل و سایر سیاستمداران آلمانی، ۲۰ سال پیش، اولریش ویکرت را تنها به دلیل انتقاد از رئیس‌جمهور وقت آمریکا تهدید به اخراج کردند و امروز حتی از نحوه برخورد کنستانتین با شهروندان مسلمان کشورشان انتقاد هم نمی‌کنند.

لینک گزارش:

„Die Kandidatin“ – ein reaktionäres Manifest gegen Muslime

علاوه بر این‌ها، دو کشور پروژه‌های مشترک زیادی در حوزه‌های آموزشی و همچنین هنری با یکدیگر دارند. دولت فدرال از جوانان کنیایی که قصد ادامه تحصیل و تحقیق در آلمان را دارند، حمایت می‌کند. همچنین آلمانی‌ها به جوانان فیلمساز کنیایی بورسیه می‌دهند. موسسات مهم آلمان مانند گوته و تبادلات آکادمیک آلمان نیز مانند همیشه، نقش مهمی در توسعه فرهنگ و زبان آلمانی ایفا می‌کنند. در کنار این‌ها، از ابتدای ماه ژانویه سال گذشته، زبان آلمانی به عنوان درسی انتخابی وارد سیستم آموزشی کنیا شده است و بسیاری معتقدند که این امر موجب گسترش روابط فرهنگی میان دو کشور خواهد شد.

ایجاد اشتغال برای جوانان آفریقایی

 انجمن تجارت آلمان در آفریقا یکی از مهم‌ترین موسسات آلمانی است که در حال‌حاضر در کنیا و بسیاری از کشورهای آفریقایی فعالیت می‌کند. این انجمن با هدف ایجاد اشتغال برای جوانان آفریقایی تاسیس شده است و به شکل‌گیری و رشد فرصت‌های اقتصادی در کشورهای آفریقایی کمک می‌کند. علاوه بر این انجمن تجارت آلمان در آفریقا تلاش می‌کند تا شبکه‌ای میان اقتصاددانان و سیاستمداران آلمان و آفریقا ایجاد کند. اعضای آفریقایی این انجمن به شرکت‌ها، موسسات و همچنین سیاستمداران آلمانی کمک می‌کند تا شناخت بهتری نسبت به پتانسیل‌های اقتصادی و اجتماعی کشورهای آفریقایی به دست آورند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این انجمن در اختیارتان قرار دهد:

https://www.afrikaverein.de/afrika-verein/ueber-uns/

بازسازی مراکز آموزشی و بهداشتی

همان‌طور که گفته شد، کشور کنیا در دو سال اخیر به دلیل بحران کرونا با مشکلات مختلفی روبرو شده است. پیش از آن نیز این کشور با وجود رشد اقتصادی که داشت، با چالش‌های قابل توجهی روبرو بود. از این‌رو، یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های دولت آلمان در کنیا، کمک به این کشور در جهت رفع مشکلات موجود است. در همین راستا، دفتر موسسه اعتباری برای بازسازی در آلمان تاسیس شده است. این دفتر در راستای حمایت از کشاورزان، بازسازی و ساخت مراکز آموزشی، توسعه مراکز و تجهیزات بهداشتی و دسترسی شهروندان به آب غیرآلوده فعالیت می‌کند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره این موسسه و فعالیت‌های آن در کنیا در اختیارتان قرار دهد:

https://www.kfw-entwicklungsbank.de/International-financing/KfW-Development-Bank/Local-presence/Subsahara-Africa/Kenya/

مبارزه جمعی با خشکسالی

در فاصله سال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۴، شش کشور آفریقایی (جیبوتی، اتیوپی، کنیا، سومالی، سودان و اوگاندا) با کمک سازمان ملل متحد اقدام به ایجاد یک نهاد بین‌دولتی برای مبارزه مشترک با خشکسالی و بیابان‌زایی کردند. سران این کشورها در ژانویه ۱۹۸۶ برای امضای توافق نامه، تشکیل جلسه داد و بدین ترتیب سازمان بین‌دولتی برای توسعه در آفریقا شکل گرفت. بعدها که در سال ۱۹۹۳ اریتره به استقلال رسید به عنوان هفتمین عضو این مجمع پذیرفته است. همچنین سودان جنوبی نیز در سال ۲۰۱۱ به عضویت این گروه درآمد. این مجمع، پروژه‌های مشترکی را با کشورهای پیشرفته از جمله آلمان انجام می‌دهد. از جمله پروژه‌های مشترک میان آلمان و این مجمع می‌توان به مبارزه جمعی با خشکسالی و سایر بلایای طبیعی و مصنوعی، ایجاد و بهبود زیرساخت‌های مرتبط با حمل و نقل، ارتباطات و انرژی، صلح و ثبات، همچنین مدیریت و حل تعارضات بین دولتی و درون دولتی و تقویت همکاری در حوزه علم و فناوری اشاره کرد. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری به دست آورید:

https://igad.int/about-us

ایجاد اتاق فکر و ارتباط اندیشمندان

از دیگر سازمان‌های آلمانی که در کنیا فعالیت دارد، می‌توان به بنیاد فردریش نویمان اشاره کرد. این بنیاد در کشورهای آفریقایی پروژه‌های متعددی انجام می‌دهد. از جمله فعالیت‌های بنیاد فردریش نویمان در این کشورها، می‌توان به آموزش روزنامه‌نگاران، ارتقای دموکراسی، برقراری حاکمیت قانون، ایجاد فرصت‌های برابر در حوزه آموزش و کارآفرینی اشاره کرد. همچنین این موسسه در کنیا به ایجاد یک اتاق فکر و ارتباط بیشتر میان اندیشمندان در این کشور کمک می‌کند. سایت زیر اطلاعات بیشتری در این باره در اختیار علاقمندان می‌گذارد:

https://www.freiheit.org/eastern-africa

صلح و همبستگی بین‌المللی

رشد نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی مشکلات زیادی را برای دولت کنیا به وجود آورده است. همچنین روند سریع شهرنشینی در این کشور و تغییرات اقلیمی، مشکلات کنیا را چند برابر کرده است. در این شرایط، بنیاد فردریش ابرت بیش از ۴۰ سال است که در کشورهای مختلف آفریقا از جمله کنیا فعالیت می‌کند. این بنیاد، تلاش می‌کند تا در راستای عدالت اجتماعی، دموکراسی، صلح و همبستگی بین‌المللی قدم بردارد. در این راستا، اعضای انجمن با احزاب سیاسی، نمایندگان مجالس، اعضای اتحادیه‌های کارگری، رسانه‌ها، گروه‌های جامعه مدنی و مردم علاقه‌مند نیز در تماس هستند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این بنیاد در اختیارتان قرار دهد:

https://www.fes.de/referat-afrika/

حمایت از جامعه مدنی

بنیاد کونراد آدناور نیز از سال ۱۹۷۴ در کنیا کار خود را آغاز کرده است. دفتر این بنیاد در شهر نایروبی در راستای حمایت از جامعه مدنی، توسعه اجتماعی و اقتصادی، کمک به پیشرفت گفت‌وگوهای بین‌فرهنگی و پیشگیری از درگیری‌های داخلی فعالیت می‌کند. علاوه بر این‌ها، بنیاد کونراد آدناور روابط گسترده‌ای با دانشگاه‌ها، موسسات پژوهشی و اتاق‌های فکر در احزاب و موسسات دولتی کنیا دارد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این بنیاد در اختیارتان بگذارد:

https://www.kas.de/de/web/kenia/home

تبادلات آکادمیک

دولت کنیا در سال‌های اخیر برای آنکه تمام نوجوانان بتوانند تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را خود را به پایان برسانند، قانونی تصویب کرد که براساس آن، همه دانش‌آموزان می‌توانند به صورت رایگان به تحصیل بپردازنند. با این وجود، تحصیل در دانشگاه‌های کنیا هنوز هم هزینه زیادی در بردارد و برای بسیاری از شهروندان این کشور تحصیل در دانشگاه‌ها، بسیار پر هزینه است. . علاوه بر این‌ها، بازار کار کنیا نیز جوابگوی نیاز همه فارغ‌التحصیلان این کشور نیست. با این اوصاف، طبیعی است که دانشجویان کنیا برای ادامه تحصیل و تحقیقات خود به کشورهای دیگر سفر کنند. در این میان، آلمان به دلیل داشتن موسسات آموزشی و تحقیقاتی معتبر و همچنین هزینه پایین تحصیل، محبوبیت زیادی در میان دانشجویان و محققان کنیا پیدا کرده است. علاوه بر این‌ها، موسسات آلمانی مانند تبادلات آکادمیک آلمان، هر ساله فرصت‌های مطالعاتی و تحقیقاتی بی‌نظیری در اختیار جوانان کنیا قرار می‌دهند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در این باره در اختیار علاقمندان قرار دهد:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/afrika/kenia/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

گسترش زبان آلمانی

آموزش زبان آلمانی از دیگر اقدامات مهم دولت فدرال در کنیا است. موسسه گوته در شهر نایروبی مدت‌ها است که پذیرای زبان‌آموزان است. این موسسه در شهر نایروبی، کلاس‌هایی برای آموزش زبان به بزرگسالان به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌کند. همچنین در این مرکز، امتحانات رسمی موسسه گوته برگزار می‌شود. همچنین این موسسه هر ساله میزبان نمایشگاه‌های هنری و فرهنگی مختلف است. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری در این زمینه کسب کنید، سایت زیر می‌تواند کمک زیادی به شما کند:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/afrika/kenia/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

https://www.auswaertiges-amt.de/de/aussenpolitik/laender/kenia-node/bilateral/208048?openAccordionId=item-208054-1-panel

“امور فرهنگی. هنر بدون مرز” عنوان نمایشگاه جدیدی است که در موزه هنرهای کابردی لایپزیگ برپا شده است. دست‌اندرکاران این نمایشگاه تلاش می‌کنند تا به مخاطبان خود نشان دهند که هنر می‌تواند موجب تبادلات فرهنگی در سراسر جهان شود. آن‌ها معتقدند که فرهنگ و هنر مرزی نمی‌شناسد و هنرمندان از نقاط مختلف جهان می‌توانند به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

در این نمایشگاه آثار بیش از ۵۰ هنرمند از ۴۰ کشور جهان به نمایش درآمده است. سیلویا گائیتی، متصدی موزه هنرهای کاربردی لایپزیگ یک سال تمام تلاش کرد تا بتواند این آثار را جمع‌آوری کند. او در ارتباط با این نمایشگاه گفت:« قصد ما این بود که نشان دهیم، فرهنگ و هنر مرز نمی‌شناسد. همچنین می‌خواستیم تبادلات فرهنگی در سطح جهان را به مخاطبان نشان دهیم. به همین منظور، آثار نمایشگاه را از کشورهای مختلف جمع‌آوری کردیم و این کار به زمان زیادی نیاز داشت. یکسال طول کشید تا توانستیم آثار را جمع‌آوری کنیم.»

به گفته گائیتی، بازدیدکنندگان از این نمایشگاه با تماشای آثار کشورهای مختلف می‌توانند درک کنند که چطور آثار هنری و فرهنگی از نقاط مختلف جهان می‌تواند به توسعه روابط فرهنگی میان کشورها کمک کند. به طور مثال در بخشی از این نمایشگاه، مبلمان سوئدی با الهام از طرح فرش ایرانی، طراحی شده‌اند و یا هنرمندان آفریقایی با الهام از هنرمندان آسیای شرقی، آثار خود را تولید کرده‌اند.

همچنین در این نمایشگاه به تاثیر مهاجران در توسعه فرهنگی و هنری کشورها اشاره شده است و آثاری از مهاجران نیز در معرض بازدید عمومی قرار گرفته است.

نمایشگاه “ امور فرهنگی؛ هنر بدون مرز”  از ۱۰ ژوئن تا ۳ اکتبر در موزه هنرهای کاربردی لایپزیگ برپاست. برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.mdr.de/kultur/ausstellungen/leipzig-grassi-kunst-cultural-affairs-100.html

بنیاد آلیس شوارتزر، بنیاد جوردانو برونو و مرکز پژوهش‌های اجتماعی برلین، هفته گذشته، نتایج نظرسنجی جدید خود را درباره جایگاه اسلام و مسلمانان در آلمان اعلام کردند. این نظرسنجی نشان می‌دهد که نفی اسلام در میان افراد مسن و گروه‌های آسیب‌پذیر آلمان بسیار گسترده است. براساس این نظرسنجی تنها ۵ درصد افراد، اسلام را کاملا متعلق به آلمان می‌دانستند. ۴۴ درصد نیز می‌خواستند که به گروه‌های صلح‌طلب اسلامی، تابعیت اعطا شود و ۴۵ درصد از شرکت‌کنندگان اعلام کردند که اسلام اصلا متعلق به آلمان نیست.

در این نظرسنجی، اکثریت آلمانی‌ها گفتند که از وجود گروه‌های رادیکال اسلامی در آلمان احساس خطر می‌کنند. نتایج این نظرسنجی بسیاری را به یاد نظرسنجی‌های سال ۲۰۱۹ موسسه برتلزمان انداخته است. در آن زمان، نتایج نظرسنجی‌های این موسسه نشان داد که نیمی از آلمانی‌ها اسلام را به عنوان خطر می‌شناسند. براساس نظرسنجی موسسه برتلزمان، در سال ۲۰۱۹، در شرق آلمان( جایی که جمعیت مسلمانان کم است) دیدگاه منفی درباره  اسلام از غرب آلمان بیشتر بود. بر پایه این تحقیق، در آن زمان، ۳۰ درصد از شهروندان شرق آلمان گفته بودند که نمی‌خواهند همسایه مسلمان داشته باشند. این آمار در مورد غرب آلمان ۱۶ درصد بود.

حال در نظرسنجی جدید، اکثریت شرکت‌کنندگان با حجاب کامل اسلامی نیز مخالفند. براساس این نظرسنجی ۹۰ درصد از ممنوعیت برقع حمایت می‌کنند. ۶۱ درصد نیز طرفدار ممنوعیت روسری معلمان در مدارس دولتی هستند و ۵۳ درصد نیز خواهان ممنوعیت حجاب برای دختران زیر ۱۴ سال شده‌اند.

همچنین در بخش دیگری از نظرسنجی از شرکت‌کنندگان پرسیده شده است که کدام احزاب در آلمان متعهد به مبارزه با اسلام رادیکال هستند. ۴۳ درصد از افراد شرکت‌کننده، حزب آلترناتیو برای آلمان را به عنوان تنها گزینه مطرح کرده‌اند. ۲۱ درصد نیز اتحادیه سوسیال مسیحی و اتحادیه دموکرات مسیحی را به عنوان احزابی که در برابر اسلام‌گرایان می‌ایستند، معرفی کرده‌اند. پس از آن  حزب سوسیال دموکرات با ۹ درصد، حزب دموکرات آزاد آلمان با ۷ درصد، سبزها با ۵ درصد و احزاب چپ با ۴ درصد قرار دارند.

لینک گزارش:      

https://www.domradio.de/themen/islam-und-kirche/2021-06-11/sorge-vor-wachsender-bedrohung-laut-umfrage-gehoert-der-islam-fuer-viele-nicht-zu-deutschland

هیئت داوران جایزه زبان آلمانی، هرتا مولر، نویسنده و برنده جایزه نوبل ادبیات را به عنوان یکی از برندگان جایزه “یاکوب گریم” برگزید. داوران او را به خاطر “مبارزه علیه تمامیت‌خواهی در هر رنگی از جمله در زبان” به عنوان نویسنده برتر انتخاب کردند.

هلموت گلوک، زبان شناس اهل بامبرگ و سخنگوی هیئت داوران جایزه زبان آلمانی درباره انتخاب مولر گرفت: «هرتا مولر علیه تمامیت خواهی در همه حوزه‌ها، حتی در حوزه زبان مبارزه می‌کند. او از امکانات نامحدودی که زبان آلمانی به عنوان سرچشمه شعر ارائه می‌دهد، به طرز استادانه‌ای بهره می‌گیرد.»

کورنلیا فونکه، ناتاشا وودین و راینهارد کایزر از دیگر نویسندگان سرشناسی هستند که در گذشته جایزه زبان آلمانی”یاکوب گریم” را دریافت کرده‌اند.

.جایزه ادبی برادران گریم برای بزرگداشت یاکوب و ویلهلم گریم اهدا می‌شود. این دو برادر آلمانی از مشهورترین داستان‌سرایان قرن ۱۸ و ۱۹ این کشور هستند. آن‌ها بیش از ۲۱۰ قصه قومی سرزمین آلمان را گردآوری کردند. این داستان‌ها که امروزه به نام قصه‌های برادران گریم شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از دوست‌داشتنی‌ترین قصه‌های کودکان است.

لینک گزارش:

https://www.bz-berlin.de/kultur/nobelpreistraegerin-herta-mueller-erhaelt-jacob-grimm-preis