هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۰۰ – ۱۹ آبان ماه ۹۹

سال‌ها پیش، کاریکاتورها برای انتقاد از حاکمان و سیستم سیاسی کشور استفاده می‌شدند، اما امروزه آن‌ها به ابزاری برای تحریک علیه اقلیت‌ها بدل شده‌اند. این روزها، بسیاری از حاکمان و نخبگان سیاسی ادعا می‌کنند که کاریکاتور و همچنین طنز نوشتاری، برای رشد جامعه ضروری است .آن‌ها می‌گویند که طنزپردازان مجازند تا هر کاری از دست‌شان بر می‌آید برای خندیدن افراد انجام دهند. در نتیجه طنز، حتی برای تحقیر اقلیت جامعه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چندی پیش، ساموئل پتی، معلم فرانسوی، توسط یک جوان مسلمان در حومه پاریس گردن زده شد. به گفته پلیس،  پتی در یکی از کلاس‌های خود، کاریکاتورهای منتشر شده از پیامبر اکرم(ص) در مجله شارلی ابدو را نشان داد و از دانش‌آموزانی که تحمل دیدن آن‌ها را نداشتند، خواست که از کلاس خارج شوند. اما خبر نمایش کاریکاتور حضرت محمد(ص) به خارج از مدرسه هم رسید و عبدالله یزیدویچ آزنوروف، جوان ۱۸ ساله اهل چچن، معلم را در خارج از مدرسه به قتل رساند. عبدالله حوالی ساعت ۵ عصر جمعه، معلم مذکور را در حومه شمالی پاریس با قمه به قتل رساند. او اندکی بعد به محاصره پلیس درآمد و در حالی که الله‌اکبر گویان در حال تهدید مأموران بود، با شلیک ده گلوله کشته شد. صادقانه بگویم که من هم از نمایش کاریکاتور پیامبر اکرم(ص) در کلاس درس، ناراحت و خشمگین شدم. اما قتل عمد به‌هیچ‌ وجه در اسلام، قابل توجیه نیست. خداوند در آیه ۳۲ سوره مائده می‌فرماید:« از این روى بر فرزندان اسرائیل مقرر داشتیم که هر کس، کسى را جز به قصاص قتل یا فسادى در زمین بکشد، چنان است که گویى همه مردم را کشته باشد و هر کس، کسى را زنده بدارد، چنان است که گویى تمام مردم را زنده داشته است و قطعا پیامبران ما دلایل آشکار براى آنان آوردند. »

علاوه بر این‌ها، چنین حملات تروریستی موجب ناراحتی جامعه مسلمانان در سراسر جهان می‌شود و فشارها بر آن‌ها را افزایش می‌دهد. امام خامنه‌ای در نامه‌ای که در نوامبر سال ۲۰۱۵، خطاب به جوانان غرب نوشتند، تاکید کردند:« رنج هر انسانی در هر نقطه از جهان، به‌خودی‌خود برای همنوعان اندوه‌بار است. منظره‌ کودکی که در برابر دیدگان عزیزانش جان می‌دهد، مادری که شادی خانواده‌اش به عزا مبدّل می‌شود، شوهری که پیکر بی‌جان همسرش را شتابان به سویی می‌برد و یا تماشاگری که نمی‌داند تا لحظاتی دیگر، آخرین پرده‌ نمایش زندگی را خواهد دید، مناظری نیستند که عواطف و احساسات انسانی را برانگیخته نکند. هرکس که از محبّت و انسانیّت بهره‌ای برده باشد، از دیدن این صحنه‌ها متأثّر و متألّم می‌شود؛ چه در فرانسه رخ دهد، چه در فلسطین و عراق و لبنان و سوریه. قطعاً یک‌ونیم میلیارد مسلمان همین احساس را دارند و از عاملان و مسبّبان این فجایع، منزجر و بیزارند.»

چرا اهانت به پیامبر اسلام آزاد است؟

رسانه‌ها و سیاستمداران اروپایی، همواره عبارت “آزادی بیان” را تکرار کنند. آن‌ها با کمک رسانه‌های پرمخاطب، موفق شده‌اند تا مفهوم آزادی بیان را به عنوان یک ارزش مهم در میان جامعه اروپا جا بیندازند. در این شرایط، برخی تصور می‌کنند که حتی اجازه دارند، پیامبران خدا را نیز با عنوان آزادی بیان تحقیر کنند.

چندی پیش، مجله “شارلی ابدو”  مجددا اقدام به چاپ کاریکاتورهای پیامبر اسلام کرد. مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه نیز انتشار چنین کاریکاتورهایی را سازگار با قانون اساسی فرانسه و حق آزادی بیان و عقاید دانست. در این شرایط، رهبر انقلاب اسلامی ایران، پیامی کوتاه خطاب به جوانان فرانسوی صادر کردند. در این پیام آمده است:« جوانان فرانسه !از رئیس‌جمهور خود بپرسید: چرا از اهانت به پیامبر خدا حمایت می‌کند و آن را آزادی بیان می‌شمارد؟ آیا معنی آزادی بیان این است: دشنام و اهانت، آن هم به چهره‌های درخشان و مقدس؟ آیا این کار احمقانه، توهین به شعور ملتی نیست که او را به ریاست خود انتخاب کرده است؟ سوال بعدی این است که چرا تردید در هولوکاست جرم است؟ و اگر کسی چیزی در این‌باره نوشت باید به زندان برود، اما اهانت به پیامبر آزاد است؟»

طنز یا توهین به اعتقادات؟

همان طور که پیش‌تر گفته شد؛ برخی معتقدند؛ طنزپردازان باید هر کاری از دست‌شان بر می‌آید برای خندیدن افراد انجام دهند. حال این سوال به‌وجود می‌آید که آیا واقعا دست طنزپردازان در آلمان برای کار باز است؟ جواب این سوال منفی است. نمونه شناخته‌شده این اتفاق، اقدام عجیب زوددویچه تسایتوگ در سال ۲۰۱۸ بود. مسئولان این مجله، دیتر هانیتس، کاریکاتوریست زوددویچه را به دلیل کشیدن کاریکاتوری از نتانیاهو کنار گذاشتند. در آن زمان، فلیکس کلاین، مسئول مقابله با بهودی‌ستیزی در حکومت آلمان، از انتشار کاریکاتور نتانیاهو خشمگین شد و حتی توهین به مسئولان اسرائیل را خط قرمز این کشور عنوان کرد. مدیران زوددویچه نیز از یهودیان و مقامات رژیم صهیونیستی عذرخواهی کردند. این‌ها در حالی اتفاق افتاد که کشیدن کاریکاتور سیاستمداران در آلمان و بسیاری از کشورهای جهان مرسوم است.

مثال بعدی مربوط به فیلمی است که در شبکه فونک منتشر شد. در این فیلم، دو افسر پلیس در مقابل یک مرد سیاه‌پوست ایستاده‌اند. او تلاش می‌کند تا قفل دوچرخه خود را باز کند. اما در انتهای فیلم، مردی که قفل دوچرخه‌اش مسدود است تیر می‌خورد. در این فیلم مشخص نیست که مرد سیاه‌پوست یک دزد است یا خیر. اما از آنجا که او سفیدپوست نیست، پلیس و بسیاری از مخاطبان به او مشکوک هستند. این فیلم به خوبی نژادپرستی در میان نیروهای پلیس آلمان و همچنین تفکر سازندگان فیلم را نشان می‌دهد.

پس از پخش این فیلم، ماتیاس هاوئر، نماینده اتحادیه دموکرات مسیحی در بوندستاگ، در توییتر نوشت:«برای نفرت‌پراکنی، هزینه زیادی پرداخت می‌شود!»

اگر با دقت، اخبار و گزارش‌های ضداسلامی در رسانه‌های آلمان را بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که روزنامه بیلد در خط مقدم اسلام‌هراسی و عبور از خطوط قرمزها قرار دارد. مدیران این روزنامه، کاریکاتورها و مطالب طنز علیه مسلمانان و مقدسات آن‌ها را منتشر می‌کنند. یکی از اهداف مسئولان این رسانه، حمایت از حق حاکمیت اسرائیل و همبستگی با ایالات متحده آمریکا است. حتی هنگامی که ژان بومرمن کمدین آلمانی در شبکه تلویزیونی زد.دی.اف، شعری توهین‌آمیز علیه رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه خواند و باعث خشم بسیاری از  ترک‌تباران آلمان شد، نشریه بیلد از آزادی بیان و انتشار مطالب طنز دفاع کرد.

از نگاه مقامات روزنامه بیلد و بسیاری از سیاستمداران آلمانی، طنز اگر علیه اقلیت‌ها یا گروه‌های مذهبی (به جز یهودیان) یا علیه دولت‌های غیرغربی (به جز اسرائیل) باشد، ارزشمند است. در این شرایط مطالب طنز هر چقدر حاوی توهین بیشتری باشد، بهتر است.

می‌خواهم با شما صادق باشم. بنابراین باید بگویم که اگر آزادی بیان واقعاً یک سرمایه ارزشمند در آلمان بود ، من این مقاله را با نام مستعار نمی‌نوشتم. متاسفانه مقامات آلمانی از شهروندان مسلمان حمایت نمی‌کنند.

البته این امر تنها محدود به آلمان نیست. مکرون رئیس‌جمهور فرانسه نیز آشکارا در حال اسلام‌هراسی در کشورش است. چندی پیش، دو زن مسلمان در پاریس با چاقو در مقابل فرزندان خود مورد حمله قرار گرفتند. اما هیچ واکنشی از سوی دولت فرانسه دیده نشد. به نظر می‌رسد، پیام مکرون واضح است. رئیس‌جمهور فرانسه تنها با اسلام‌گرایان مقابله نمی‌کند. او با هر مسلمانی که نمی‌خواهد ارزش‌های غربی را بپرستد و مخالف اسلام لیبرال است، مشکل دارد. دولت فدرال آلمان نیز روندی شبیه مکرون در پیش گرفته است. مقامات دولت تاکنون نتوانسته‌اند و یا نخواسته‌اند که برای مقابله با اسلام‌هراسی، اقدامی اساسی انجام دهند.

چندی پیش، مکرون با اشاره به ضرورت مبارزه با جدایی‌طلبان مسلمان گفت که این مسئله در حال گسترش در میان برخی جوامع اسلامی در فرانسه است. این سخنان با واکنش شدید اردوغان مواجه شد. اردوغان در واکنش به سخنان مکرون گفت: «درمورد رئیس‌جمهوری که آزادی عقیده را نمی‌فهمد و با میلیون‌ها نفر در کشورش، اینگونه رفتار می‌کند، چه می‌توان گفت؟ این شخص اول از همه باید به لحاظ روانی بررسی شود.» دفتر ریاست‌جمهوری فرانسه در واکنش به سخنان اردغان اعلام کرد:«استفاده از جملات بی‌ادبانه، روش درستی نیست. ما از اردوغان می‌خواهیم سیاست‌های خود را تغییر دهد، چون این روش خطرناک است.» واکنش دولت فدرال در برابر اظهارات اردوغان نیز شبیه دولت فرانسه بود. سخنگوی دولت فدرال آلمان در این باره گفت:«این اظهارات کاملاً غیرقابل قبول است.»

حال باید از مقامات دو کشور اروپایی پرسید که چظور توهین به رئیس جمهور فرانسه با ۷۷ میلیون جمعیت، غیرقابل قبول است اما توهین به پیامبر و مقدسات یک و نیم میلیارد مسلمان، آزادی بیان به شمار می‌رود؟

در آلمان، اهانت به مقدسات براساس ماده ۱۶۶ قانون کیفری آلمان، می‌تواند شامل جریمه و مجازات شود. در ماده ۱۶۶ قانون کیفری آلمان آمده است: «هر فردی که به صورت عمومی یا از طریق انتشار مطالبی اقدام به تحقیر و اهانت کند به صورتی که قابلیت تشویش آرامش عمومی، تجاوز به اعتقادات مذهبی یا جهان بینی دینی دیگران را داشته باشد، باید جریمه بپردازد یا تا سه سال به زندان محکوم شود.» البته به‌نظر می‌رسد که این قانون شامل مسلمانان و اعتقادات آن‌ها نمی‌شود. اما همه باید بدانند که حضرت محمد(ص) الگوی همه مسلمانان است. ما پیوسته از اعمال ، افکار و احساسات او می‌آموزیم. از این‌رو، توهین به پیامبر اکرم(ص)، توهین به تک‌تک مسلمانان محسوب می‌شود.

چه کاری باید انجام دهیم؟

ما باید از یک‌سو، برنامه‌ای طولانی مدت برای مقابله با اسلام‌هراسی طراحی کنیم و از سوی دیگر، جلوی اهانت به مقدسات‌ و اعتقادات را نیز بگیریم. در این راه، مهم است که ما از ایده‌آل‌های خود دور نشویم. بنابراین همه ما باید حملات اسلام‌گرایان و اهانت به مقدسات مسلمانان را به یک اندازه محکوم کنیم. ما همچنین باید با خواهران و برادران مسلمان خود در فرانسه اعلام همبستگی کنیم.

حتی می‌توانیم خرید محصولات فرانسوی در بسیاری از کشورهای اسلامی را تحریم کنیم. پیش‌تر تهدید به تحریم محصولات فرانسوی، مقامات دولت فرانسه را نگران کرد. آن‌ها خواستار توقف فوری درخواست تحریم در اینترنت شدند. بنابراین می‌توانیم این بار نیز محصولات فرانسوی را در کنار محصولات اسرائیلی و آمریکایی به لیست کالاهای تحریم شده خود اضافه کنیم. شاید این کار بتواند، کمی از قدرت مسلمانان را به مقامات اروپایی نشان دهد.

لینک گزارش:

https://offenkundiges.de/meinung-eines-muslims-zu-den-karikaturen-mord-und-islamfeindlichkeit/

جرقه ایجاد یک بنگاه مطبوعاتی در سال ۱۹۳۳ در ذهن خانواده اشپرینگر شکل گرفت، اما تا اواخر دهه ۴۰ میلادی عملی نشد. در سال ۱۹۳۳، اکسل اشپرینگر  در روزنامه پدرش با عنوان خبر آلتونا، مشغول به کارآموزی شد. او همچنین مدتی را نیز در روزنامه هامبورگر نیوسته، به کارآموزی پرداخت. اکسل در سال ۱۹۳۵ به جایگاه معاون سردبیر در نشریه خبر آلتونا رسید. همه چیز خوب پیش می‌رفت تا اینکه در سال ۱۹۴۱، اعضای حزب نازی به بهانه کمبود کاغذ بخش زیادی از مطبوعات را تعطیل کردند. از این رو، آکسل اشپرینگر  ناچار شد تا کار خود را به عنوان ناشر آثار ادبی پیش بگیرد. اما کار مبطوعاتی هیچ‌گاه از ذهن اکسل پاک نشد. او در سال ۱۹۴۶ مجوز انتشار مجله نوردوست دویچه هلفه را گرفت. کمی بعد، خانواده اشپرینگر  شبکه رادیویی نوردوست دویچه را نیز راه‌اندازی کردند و به تدریج، شرکت رسانه‌ای اکسل اشپرینگر  توسط اکسل اشپرینگر  و پدرش هاینریش اشپرینگر  پایه‌گذاری شد.

امپراتوری اشپرینگر  در سال ۱۹۴۸، مجوز انتشار مجله کونستانزه را دریافت و در مدت زمان کوتاهی، روزنامه آبندبلاتز را نیز راه‌اندازی کرد. کمی بعد هفته‌نامه تسایت نیز به وسیله شرکت اکسل اشپرینگر  در هامبورگ تاسیس شد. در ابتدای دهه ۵۰ میلادی، شرکت اشپرینگر ، دفتر جدید خود را در خیابان کایزر ویلهلم راه‌اندازی کرد. در آن‌ زمان، مجله رادیویی اشپرینگر ، بیش از یک میلیون شنونده داشت و همین امر، مسئولان شرکت رسانه‌ای اشپرینگر  را به فکر تاسیس روزنامه‌ای پرمخاطب انداخت. بدین ترتیب نخستین شماره روزنامه‌ بیلد در ۲۴ ژوئن سال ۱۹۵۲ توسط بنگاه انتشاراتی اکسل اشپرینگر منتشر شد. روزنامه‌ای چهار صفحه‌ای که صفحات آن با عکس‌های بزرگ و مطالبی کوتاه، درباره وقایع مهم جهان، مسابقات مهم ورزشی، داستان، شایعات و طنز بسته می‌شد. در آن زمان، فروشندگان خیابانی، مسئول فروش روزنامه بودند و بیلد با تیراژ ۴۵۵ هزار نسخه، یکی از مهم‌ترین روزنامه‌های آلمان به شمار می‌رفت. در دسامبر سال ۱۹۵۲، مسئولان بیلد توانستند اولین آگهی روزنامه را هم بگیرند و  شرایط مالی نشریه را بهبود بخشند. همچنین با گذشت زمان، از تعداد عکس‌های روزنامه کاسته و به حجم مطالب اضافه شد. بدین‌ترتیب، نشریه بیلد، خوانندگان بیشتری پیدا کرد. انتشار روزنامه بیلد موفقیتی بزرگ برای امپراتوری اشپرینگر  به شمار می‌آمد و از این رو، مسئولان این شرکت در مدت زمان کوتاهی نشریات دس نویه بلات و اشپرینگر  دی ولت را منتشر کردند. در سال ۱۹۵۶ نیز تیراژ روزنامه بیلد به ۲.۵ میلیون نسخه رسید و اولین شماره بیلد آم زون‌تاگ( نشریه مخصوص روز یکشنبه) نیز منتشر شد. دو سال بعد، تیراژ روزنامه حتی به ۳ میلیون نسخه رسید و بدین‌ترتیب نشریه بیلد به پرتیراژترین روزنامه اروپا بدل شد. به نظر می‌رسید که روزنامه بیلد در میان شهروندان جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است، اما به یکباره شرایط تغییر کرد. جنبش دانشجویی آلمان در دهه ۶۰ میلادی فعال‌تر شد. این در حالی بود که نشریات اکسل اشپرینگر از جمله بیلد ارتباط خوبی با جنبش‌های دانشجویی نداشتند. سرانجام انتقادات مطبوعات اکسل اشپرینگر  از جنبش دانشجویی باعث ناراحتی دانشجویان معترض شد. از اواخر سال ۱۹۶۶، معترضان به روش‌های مختلف، اقدامات نشریات متعلق به اشپرینگر  را محکوم ‌‌‌کردند. این در حالی بود که سیاستمداران آلمان، در آن زمان از اقدامات بنگاه اشپرینگر  اظهار رضایت داشتند. در سال ۱۹۶۷، جنبش دانشجویی آلمان که خود را اپوزیسیون خارج از پارلمان می‌نامید، خواستار تحریم توزیع و خرید مطبوعات متعلق به اشپرینگر از جمله بیلد شد. کمی بعد، یکی از دانشجویان معترض توسط پلیس مورد اصابت گلوله قرار گرفت و اوضاع وخیم‌تر شد. روزنامه بیلد در گزارش‌های خود، دانشجویان معترض را متجاوز و خرابکار نامید و این حرکت روابط میان اعضای نشریه بیلد و معترضان را خراب‌تر ‌کرد. یکسال پس از آن، جوان ۲۳ ساله‌ای به نام یوزف باخمان که به محافل نئونازی وابسته بود، به یکی از رهبران جنبش دانشجویی آلمان به نام دوچکه شلیک کرد. دوچکه در این سوء‌قصد به شدت آسیب دید، اما زنده ماند. پس از این سوءقصد، ناآرامی‌های گسترده‌ای در شهرهای برلین، هامبورگ، مونیخ و اسن در گرفت. معترضان، رسانه‌های اشپرینگر از جمله بیلد را عامل اصلی نفرت‌پراکنی علیه دوچکه و آماده‌سازی فضا برای ترور او می‌دانستند و با کوکتل مولوتف به مرکز رسانه‌ای اشپرینگر در برلین حمله کردند. در این میان، برخی از دانشجویان نیز کمپین تحریم توزیع روزنامه‌ بیلد و سایر نشریات اشپرینگر را به راه انداختند. بحث تا حدی جدی شد که بسیاری از نویسندگان و حتی سیاستمداران چپ‌گرا نیز کمپینی به راه انداختند و کار برای نشریه بیلد و دیگر نشریات اشپرینگر را محکوم کردند. این عوامل باعث شد که تیراژ روزنامه بیلد کاهش یابد. اما این پایان کار بیلد نبود. مسئولان اکسل اشپرینگر با تغییر کادر سردبیری و سیاست‌‌گذاری جدید توانستند در فاصله نسبتا کوتاهی، تیراژ این روزنامه را به ۴ میلیون نسخه برسانند. البته در میان مشکلات موجود، مسئولان شرکت رسانه‌ای اشپرینگر، توسعه کار خود را نیز فراموش نکردند. به‌طور مثال، آن‌ها در خلال اعتراضات سال ۱۹۶۶، مجله الترن را نیز تاسیس کردند. همچنین در همان‌سال، مسئولان شرکت در مراسمی ویژه با حضور هاینریش لوبکه، رئیس جمهور وقت آلمان، ساختمان جدید انتشارات اشپرینگر در برلین را هم افتتاح کردند. البته نباید از یاد برد که در مقطعی نیز، دست‌اندرکاران شرکت با فشار نمایندگان مجلس آلمان، تصمیم گرفتند تا امتیاز نشریات کیکر، الترن، دس نویه بلات و براوو را بفروشند. نمایندگان مجلس نگران بودند تا تمام رسانه‌های آلمان تحت سیاست‌های شرکت رسانه‌ای اشپرینگر درآید و آزادی مطبوعات در این کشور به‌خطر افتد. البته شرکت اشپرینگر کار خود را متوقف نکرد. مسئولان شرکت در سال ۱۹۷۳، بزرگ‌ترین کارخانه چاپ افست در شهر اسن را راه‌اندازی و چهار سال بعد، مجله کانتینت را خریداری کردند. هدف مدیران بنگاه اشپرینگر  از خرید مجله کانتینت این بودکه فضایی برای کار نویسندگان و منتقدان رژیم آلمان شرقی ایجاد کند. کمی بعد مدیران شرکت تصمیم گرفتند تا امتیاز تعدادی از مطبوعات شهر مونیخ را نیز خریداری کنند، اما مسئولان شهر مونیخ از ترس آنکه همه رسانه‌های این شهر زیر سایه سیاست‌های بنگاه خبری اشپرینگر فعالیت کند، جلوی کار را گرفتند و اجازه ندادند بیش از چند رسانه به عضویت شرکت رسانه‌ای اشپرینگر درآید.

با این اوصاف، این شرکت رسانه‌ای در مدت زمان کوتاهی توانست، چندین رسانه دیگر در سراسر آلمان و سایر کشورهای اروپایی راه‌اندازی کند و افکار عمومی آلمان و بسیاری از کشورهای اروپایی را تحت تاثیر خود قرار دهد. دست‌اندرکاران شرکت اشپرینگر معتقدند که نوآوری، احترام به سنت‌ها و عملکرد منسجم از عوامل موفقیت این بنگاه خبری از ابتدا تاکنون بوده است. آن‌ها حتی زمانی که متوجه شدند که اینترنت در زندگی انسان‌ها اهمیت زیادی یافته است، تلاش کردند تا بخش آنلاین را برای رسانه‌های خود راه‌اندازی کنند. همچنین مدیرعامل شرکت در سال ۲۰۱۰، عنوان کرد که شرکت اشپرینگر  باید برنامه بلندمدتی برای توسعه بخش دیجیتال داشته باشد. این برنامه‌ها شامل راه‌اندازی سایت برای رسانه‌های مختلف و ایجاد اپلیکیشن برای روزنامه‌ها و شبکه‌های رادیو و تلویزیونی بود که زیر نظر شرکت رسانه‌ای اشپرینگر  کار می‌کردند. به‌طور مثال در پایان ماه مه سال ۲۰۱۰، اپلیکیشن نشریه ولت بر روی اپ استور به وجود آمد و کمی بعد استفاده از نشریات بیلد نیز بر روی سیستم‌عامل اندروید و اپل امکان‌پذیر شد. البته تلاش مدیران اشپرینگر  برای توسعه بخش دیجیتال به اینجا ختم نشد. آن‌ها تلاش کردند تا از طریق تبلیغات اینترنتی نیز، کار خود را گسترش دهند و شرایط مالی مجموعه را بهبود بخشند. علاوه بر این‌ها، اشپرینگر تلاش کرد تا سهام موسسات آنلاین منتشرکننده اخبار در کشورهای مختلف از جمله فرانسه و آمریکا را خریداری کند. در ابتدای سال ۲۰۱۶، بنگاه رسانه‌ای اشپرینگر  و شرکت سوئیسی رینگیر فعالیت مشترکی را در راستای انتشار اخبار به صورت آنلاین آغاز کردند. یک سال بعد نیز مقامات نشریه بیلد به همراه بنگاه خبری اشپرینگر ، سرویس دیجیتال جدیدی را با عنوان نیوز راه‌اندازی کردند. این سرویس دیجیتال، به همه کاربران اینترنتی این امکان را می‌دهد که ویدئوهایی در حوزه‌های مختلف از جمله هنرهای خیابانی و حتی سیاست بسازند. جالب است بدانید که نتیجه این برنامه‌های بلندمدت در سال ۲۰۱۸ مشخص شد. در این سال، ۷۰ درصد از درآمد شرکت رسانه‌ای اشپرینگر  به شکل آنلاین به‌دست آمد.

لینک گزارش:

Chronik

فعالیت مدارس آلمانی در خاک ایتالیا

 مدارس آلمانی در ایتالیا قدمتی طولانی دارند. دانش‌آموزانی که در این مدارس درس می‌خوانند، می‌توانند در بهترین دانشگاه‌های آلمان، ادامه تحصیل دهند و جذب بازار کار این کشور شوند. در میان مدارس آلمانی که در خاک ایتالیا تاسیس شده‌اند، مدارس آلمانی رم، میلان و جنوآ  محبوبیت بیشتری دارند.

مدرسه آلمانی رم ۱۵۰ سال پیش با هدف توسعه زبان و ارزش‌های آلمانی تاسیس شد. این مدرسه پذیرای دانش‌آموزان از مقطع پیش‌دبستانی تا دبیرستان است. مدرسه آلمانی رم با داشتن آزمایشگاه‌های پیشرفته، امکانات ورزشی مانند استخر سرپوشیده و فضایی برای بازی کودکان، یکی از بهترین مدارس آلمانی است که در خارج از مرزهای این کشور ساخته شده است. این مدرسه در برنامه تبادل دانشجویان، حضوری فعال دارد و با بسیاری از دانشگاه‌های معتبر آلمان و ایتالیا همکاری می‌کند. لینک زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این مدرسه در اختیارتان قرار دهد:

https://www.dsrom.de/

مدرسه آلمانی میلان نیز قدمتی برابر با مدرسه آلمانی رم دارد. در حال حاضر بیش از ۹۰۰ کودک و نوجوان از بیش از ۳۵ کشور جهان در این مدرسه مشغول به تحصیل هستند. جالب است بدانید که در این مدرسه، دوره‌های تخصصی در حوزه‌های زبان و ادبیات آلمانی، ریاضیات، علوم طبیعی، علوم اجتماعی و همچنین هنر و موسیقی برگزار می‌شود. دانش‌آموزان مدرسه آلمانی میلان پس از فارغ‌التحصیلی به راحتی می‌توانند در آلمان، ایتالیا و یا هر نقطه از جهان به تحصیل خود ادامه دهند و یا وارد بازار کار شوند. از طریق لینک زیر می‌توانید با فعالیت‌های مدرسه آلمانی میلان آشنا شوید:

https://www.dsmailand.it/de/ueber-uns/willkommen

مدرسه جنوآ نیز به عنوان یک مدرسه بین‌المللی دو زبانه در سال ۱۸۶۹ تاسیس شده است. تمرکز این مدرسه بر پرورش استعدادهای دانش‌آموزان در حوزه‌ه‌های زبان و علوم طبیعی است. دانش‌آموزان این مدرسه در پایان تحصیلات خود، می‌توانند در تمام دانشگاه‌های ایتالیا و آلمان به ادامه تحصیل بپردازند. سایت زیر اطلاعات بیشتری در اختیارتان قرار می‌دهد:

https://www.lehrer-weltweit.de/schule/deutsche-schule-genua-italien/

تاسیس موسسه گوته در چهار شهر ایتالیا

یکی از مهم‌ترین اهداف ژرمن‌ها، توسعه زبان آلمانی در سراسر جهان است. در همین راستا، آن‌ها موسسات گوته را در شهرهای مختلف جهان تاسیس کرده‌اند. در حال‌حاضر در چهار شهر ایتالیا از جمله رم، میلان، ناپل و تورین، موسسات گوته برای آموزش زبان آلمانی وجود دارد. موسسه گوته در این شهرها، کلاس‌هایی برای آموزش زبان به بزرگسالان، جوانان و کودکان برگزار می‌کند. همچنین در این مراکز، امتحانات رسمی موسسه گوته برگزار می‌شود. علاوه بر این‌ها، موسسات گوته در ایتالیا، هر ساله میزبان نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های هنری از اقصی‌نقاط جهان هستند. از طریق سایت‌ زیر می‌توانید با فعالیت‌های موسسه گوته در  ایتالیا آشنا شوید:

https://www.goethe.de/ins/it/de/spr/kur/gia.html

تبادل دانشجو و پژوهشگر

شهرهای مختلف ایتالیا از جمله رم، میلان، پروجا، تورین و … دارای دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی معتبری هستند. بسیاری از دانشگاه‌های ایتالیا در رده بهترین دانشگاه‌های جهان قرار دارند. براساس گزارش وزارت آموزش و تحقیقات ایتالیا، در سال تحصیلی ۲۰۱۶-۲۰۱۷، یک میلیون و ششصد و پنجاه و چهار هزار نفر در دانشگاه‌های ایتالیا مشغول به تحصیل بودند. دانشجویان برای تحصیل در دانشگاه‌های ایتالیا باید شهریه بپردازند. این امر در مورد تحصیلات در مقطع دکتری نیز صدق می‌کند. البته میزان شهریه در دانشگاه‌های مختلف، متفاوت است و رابطه مستقیمی با نوع رشته و همچنین درآمد خانواده دارد. دانشگاه‌های این کشور تبادلات خوبی در زمینه دانشجو و پژوهشگر با سایر دانشگاه‌های برتر جهان دارند. از جمله کشورهایی که در این حوزه، فعالیت‌های مشترکی با دانشگاه‌های ایتالیا انجام می‌دهد، می‌توان به آلمان اشاره کرد. موسسه تبادلات آکادمیک آلمان شعبه‌ای در شهر رم تاسیس کرده است. همچنین این موسسه در بسیاری از دانشگاه‌های مطرح ایتالیا دفتر دارد. موسسه تبادلات آکادمیک آلمان به دانشجویان و پژهشگران ایتالیایی کمک می‌کند تا فرصت‌های مطالعاتی و تحقیقاتی موجود در دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های آلمان را پیدا کنند. همچنین این موسسه به جوانان آلمانی که قصد ادامه تحصیل و یا کار در موسسات آموزشی و تحقیقاتی ایتالیا را دارند، پیشنهادات خوبی ارائه می‌دهد. از طریق سایت زیر می‌توانید فعالیت‌های این موسسه در ایتالیا را دنبال کنید:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/europa/italien/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

اقدامات بنیاد کونراد آدناور در ایتالیا

یکی از مهم‌ترین موسسات آلمانی که در ایتالیا فعالیت می‌کند، بنیاد کنراد آدناور است. این بنیاد همواره تلاش می‌کند تا شرایط مساعدی را برای گفت‌وگو میان مقامات آلمان و ایتالیا فراهم کند. مسئولان این بنیاد، تحولات سیاسی و اجتماعی در ایتالیا و آلمان را مورد بررسی قرار می‌دهند. این امر موجب تقویت درک متقابل میان دو کشور می‌شود و امکان تبادلات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را فراهم کند. از دیگر وظایف بنیاد کونراد آدناور در ایتالیا، تبادلات اجتماعی و مذهبی با واتیکان است. اعضای این بنیاد با برگزاری کنفرانس‌ها و کارگاه‌های آموزشی تلاش می‌کنند تا در راستای اهداف خود قدم بردارند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره بنیاد آدناور در ایتالیا در اختیارتان قرار دهد:

https://www.kas.de/de/web/italien/ueber-uns

دانشگاه هایدلبرگ در سال ۱۳۸۶ میلادی به فرمان کنت روپرت اول، بنیان نهاده شد. در آن زمان، در دانشگاه هایدلبرگ تنها رشته‌هایی مانند فلسفه، الهیات، حقوق و پزشکی وجود داشت. این در حالی است که اکنون، این دانشگاه در رشته‌های مختلف فعالیت می‌کند. آنطور که گزارش‌های مربوط به فعالیت دانشگاه‌های آلمان نشان می‌دهد؛ دانشکده پزشکی هایدلبرگ از بهترین دانشکده‌های پزشکی اروپا و دنیا به‌ شمار می‌آید و سالیانه مقالات بسیاری از این دانشگاه در مجلات معتبر دنیا به چاپ می‌رسد. البته اعتبار دانشگاه هایدلبرگ تنها به رشته پزشکی نیست. بسیاری از رشته‌های این دانشگاه در سطح و حتی گاهی بالاتر از دانشگاه آکسفورد و دیگر دانشگاه‌های مطرح جهان هستند. همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، یکی از رشته‌های این دانشگاه، ایران‌شناسی است که زیرمجموعه‌ای از مطالعات اسلامی به شمار می‌رود و به عنوان رشته‌ دوم در مقطع کارشناسی ارشد ارائه می‌شود. 

البته یادگیری زبان فارسی از مقطع کارشناسی در رشته مطالعات اسلامی آغاز می‌شود. در دوره کارشناسی مطالعات اسلامی در دانشگاه هایدلبرگ، تأکید ویژه‌ای بر آموزش به زبان مبدا وجود دارد. در این مقطع، تمرکز دانشجویان بر ترجمه و تجزیه و تحلیل متون به زبان‌های عربی، ترکی و فارسی است. دانشجویان دوره کارشناسی رشته مطالعات اسلامی، باید زبان عربی یا ترکی را به عنوان زبان اول خود انتخاب کنند و سپس از میان زبان‌های فارسی، ترکی یا عربی یکی را هم به عنوان زبان دوم خود برگزینند. آن‌ها در این مقطع در حوزه تاریخ، ادبیات، ادیان و جامعه کشورهای اسلامی به مطالعه و پژوهش می‌پردازند.

مقطع کارشناسی ارشد مطالعات اسلامی نیز به دو زیرمجموعه مطالعات اسلامی و مطالعات خاورمیانه تقسیم می‌شود. با این وجود دانشجویانی که علاقه به مطالعات ایرانی دارند، می‌توانند رشته ایران‌شناسی را در این مقطع به عنوان رشته‌ دوم بخوانند. این رشته بر مطالعات فرهنگ، تاریخ، زبان و ادیان ایرانی از ابتدا تا کنون تمرکز دارد. همچنین دانشجویان در این رشته با جغرافیای ایران قدیم و جدید آشنا می‌شوند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره رشته ایران‌شناسی در دانشگاه هایدلبرگ در اختیارتان قرار دهد:

https://www.uni-heidelberg.de/fakultaeten/philosophie/ori/islamwissenschaft/studienfuehrer_ir.html

تحقیقات برای کشف حقایق مربوط به حمله تروریستی در وین هنوز ادامه دارد. اما به‌نظر می‌رسد، مقامات دولت فدرال نیز از شرایط پیش آمده در کشور همسایه ترسیده‌اند. آن‌ها نگرانند که این اتفاق در آلمان نیز روی دهد. هورست‌زی‌هوفر، وزیر کشور آلمان در بوندستاگ گفت:«من همیشه جانب احتیاط را رعایت می‌کنم و به تصمیم‌گیری سریع باور ندارم. اما امسال شاهد چندین حمله از سوی اسلام‌گرایان در اروپا بودیم و باید از طریق قانون جلوی حملات بیشتر را بگیریم.»

 یک روز پس از حملات وین، گروه داعش مسئولیت آن را بر عهده گرفت. گروه داعش با انتشار بیانیه‌ای در کانال‌ تلگرامی پایگاه خبری اعماق اعلام کرد که حملات وین، کار نیروهای داعش بوده است. این پایگاه خبری به عنوان رسانه منتسب به داعش شناخته می‌شود. در این بیانیه تیراندازی‌های مرگبار دوشنبه شب در شهر وین به یک سرباز خلافت نسبت داده شده است.پیش‌تر، کارل نِهامر، وزیر کشور اتریش نیز به عضویت مهاجم در گروه داعش اشاره کرده بود:« مهاجمی که در شب حادثه به دست ماموران پلیس این کشور کشته شد، از هواداران داعش بوده است.»

به گفته نِهامر، مهاجم، فردی ۲۰ ساله با تابعیتی از اتریش و مقدونیه شمالی بوده که در سال ۲۰۱۹ میلادی، مدتی را در زندان گذرانده است. برخی در ابتدا گمان می‌کردند که حملات شبانه در وین توسط دو یا چند مهاجم صورت گرفته، اما تحقیقات پلیس اتریش تاکنون دخالت فرد دیگری را در این حملات تایید نکرده است.  هر چند مهاجم توسط پلیس اتریش کشته شده است، اما هنوز در اتریش و بسیاری از کشورهای اروپایی از جمله آلمان، نگرانی‌هایی برای حملات تروریستی وجود دارد.

هورست زی‌هوفر درباره احتمال عملیات داعش در آلمان گفت:« در شرایط خطرناکی قرار داریم. در هر زمانی امکان حملات تروریستی وجود دارد. مبارزه با تروریسم باید در سطح بین‌المللی انجام شود. این موضوع باید در نشست وزرای داخلی کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز مطرح شود.»

او همچنین درباره راه‌های برقراری امنیت در شرایط فعلی گفت:« ما در آلمان، تمام کسانی را که مظنون به همکاری با داعش و یا هر گروه افراطی اسلامی هستند، تحت نظر داریم. همچنین می‌دانیم که مبارزه با گروه‌های اسلام‌گرای افراطی به معنای مقابله با اسلام نیست. بلکه ما تنها می‌خواهیم، جلوی حملات احتمالی را بگیریم.»

لینک گزارش:

https://www.sueddeutsche.de/politik/bundestag-seehofer-mahnt-zur-besonnenheit-nach-anschlaegen-dpa.urn-newsml-dpa-com-20090101-201105-99-226320

موزه معماری آلمان یکی از معروف‌ترین موزه های شهر فرانکفورت است. هر چند ساختمان موزه در قرن هجدهم میلادی به عنوان یک منزل مسکونی بنا شد، اما در سال ۱۹۸۴ میلادی  به شکلی جدید مورد بازسازی قرار گرفت و به عنوان ساختمان موزه معماری آلمانی به بهره‌برداری رسید. در حال‌حاضر، بازدیدکنندگان با ورود به این موزه می توانند از بخش نمایشگاه کتاب این موزه که دارای ۲۵ هزار جلد کتاب است، بازدید کنند. اکثر این کتاب‌ها بیانگر شیوه های گرافیکی و پروژه‌های منتخب جهان هستند. بازدیدکنندگان هنگام گشت و گذار در این نمایشگاه، متوجه می‌شوند که عوامل مختلفی مانند شرایط آب و هوایی، تعصبات فرهنگی و همچنین عادات زندگی ساکنان هر منطقه می‌تواند چه نقشی بر سبک معماری آن داشته باشد.

در بخش دیگری از موزه، ماکت‌هایی از سازه‌های دیدنی جهان به نمایش گذاشته شده است که چگونگی پیشرفت هنر معماری از ۵۰۰ سال پیش از میلاد را تا به امروز نشان می‌دهند. بخش دیگری از موزه معماری آلمان نیز به نمایشگاه آثار معماری و هنر معماران معاصر اختصاص یافته است. همچنین در ساختمان موزه، یک کافه بسیار لوکس نیز وجود دارد. علاوه بر این‌ها، موزه معماری آلمان، هرساله میزبان کارگاه‌های آموزشی و همچنین سمپوزم‌های مختلف است. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره موزه معماری آلمان به‌دست آورید به سایت زیر مراجعه کنید:

Home

Taschenbuch : 203 Seiten
ISBN-13 : 978-3956506048
Edition (7. Oktober 2019)
Sprache: Deutsch
Miled Abboud

لینک خبر: