هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۶۹ – ۲۶ اسفند ۱۴۰۰

دولت فدرال در پایان ماه فوریه سال جاری، آمارهای مربوط به جنایات اسلام‌هراسی در سال ۲۰۲۱ را منتشر کرد. همان‌طور که می‌دانید این آمار از سال ۲۰۱۷ به صورت مستقل ثبت می‌شوند. در اولین سال، بیش از ۹۵۰ جنایت اسلام هراسی ثبت شد. این در حالی است که در سال ۲۰۱۸، این آمار به ۸۲۴ مورد کاهش یافت، اما بعدها در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰، مجددا شاهد افزایش آمار مربوط به اسلام‌هراسی بودیم. آنطور که آمارها نشان می‌دهد در سال ۲۰۱۹، ۸۸۴ مورد و در سال ۲۰۲۰، ۱۱۲۹ مورد حملات با انگیزه اسلام‌هراسی در آلمان ثبت شده است

حال آنطور که دولت فدرال اعلام کرده است؛ در سال ۲۰۲۱، حدود ۶۶۲ حمله به مسلمانان و مؤسسات آنها در آلمان صورت گرفته است. این تقریباً به معنای دو حمله در روز است. جنایات ثبت شده شامل نفرت‌پراکنی علیه مسلمانان در اینترنت، ارسال نامه‌های تهدیدآمیز، حملات به اشخاص، همچنین آسیب به اموال مردم است. در این میان، ۱۷ نفر نیز زخمی شده‌اند.

اما اگر این آمار را با اعداد و ارقام منتشر شده توسط سازمان‌های اسلامی مقایسه کنید، تفاوت چشمگیری را مشاهده خواهید کرد. به طور مثال، در سال ۲۰۲۱، دولت فدرال ۴۵ مورد هتک حرمت به مساجد را ثبت کرده است. این در حالی است که ابتکار حمایت از مساجد با عنوان هشتگ برندلینگ و آژانس مقابله با تبعیض اتحادیه ترکی-اسلامی دیتیب اعلام کرده‌اند که در سال ۲۰۲۱، حدود ۸۰ مورد هتک هرمت به مساجد در آلمان صورت گرفته است.

حال این سوال مطرح می‌شود که چرا آمار حملات ثبت شده توسط سازمان‌های مسلمان با آمار دولت فدرال تفاوت دارد؟

پاسخ روشن است: متاسفانه دولت فدرال، تعریف روشنی از معنای “مساجد” ندارد و بسیاری از نمازخانه‌ها و انجمن‌های مساجد را به عنوان مکان مذهبی ثبت نکرده است. البته مسئولان دولت فدرال پا را از این فراتر گذاشته‌اند. آن‌ها حتی اقدام به آتش‌زدن مسجد مرکزی دیتیب در کلن را که در روز نوزدهم نوامبر سال ۲۰۲۱ اتفاق افتاد، در فهرست حملات به مساجد قرار ندادند. چرا که از نظر آن‌ها، روشن کردن آتش در نزدیکی در مسجد، حمله به آن محسوب نمی‌شد. این در حالی است که از مقامات امنیتی خواسته شده است که به طور مداوم حمله به مساجد و ساختمان‌های اطراف آن را پیگیری و عاملان آن را شناسایی کنند.

اما مسئولان مربوطه حتی نسبت به تهدید مساجد به بمب‌گذاری نیز واکنشی از خود نشان نمی‌دهند. حتما می‌دانید که از ژوئیه سال ۲۰۱۹، مساجد در آلمان تهدید به بمب‌گذاری می‌شوند. با این وجود تحقیقات موسسه اسلامی کیو نشان می‌دهد که تدابیر امنیتی پس از این تهدیدات افزایش نیافته است. به گزارش این موسسه، در سال ۲۰۲۱، تقریبا ۲۰ مسجد نامه تهدیدآمیز دریافت کرده‌اند که تنها یک مورد از آن توسط دولت فدرال ثبت شده است.

در این میان، به ‌نظر می‌رسد؛ تنها همکاری میان سازمان‌های اسلامی و  دولت فدرال می‌تواند به تقویت اعتماد میان آن‌ها منجر شود. در واقع، هنگام ثبت جنایات مربوط به اسلام‌هراسی، همکاری میان دولت فدرال و جوامع اسلامی ضروری است. در غیر این صورت، نمی‌توان امید داشت که این حملات به صورت جوامع گزارش و ثبت شود.

لینک گزارش:

Wann ist ein Angriff auf eine Moschee ein Moscheeangriff?

بخش مطالعات اسلامی موسسه مطالعات آفریقایی و آسیایی دانشگاه هامبورگ برای پژوهش جدید خود با عنوان “تکامل جوامع اسلامی؛ رویکرد الگوریتمی به تاریخ اجتماعی” نیاز به پژوهشگر دارد.  این فرصت تحقیقاتی از تاریخ اول ژوئیه سال جاری آغاز می‌شود و تا سی‌ام ژوئن سال ۲۰۲۴ ادامه خواهد داشت. براساس آنچه بر روی سایت دانشگاه هامبورگ قرار گرفته است، متقاضیان باید مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مطالعات اسلامی و یا خاورمیانه اخذ کرده باشند.

همچنین افرادی که می‌خواهند برای این فرصت مطالعاتی اقدام کنند، باید مهارت خواندن متون کلاسیک عربی را داشته باشند و تاریخ پیشامدرن اسلامی را نیز به خوبی بشناسند. بدین‌ منظور متقاضیان باید ثابت کنند که در تحقیقات و پایان‌نامه خود با منابع عربی کار کرده‌اند. همچنین آن‌ها باید با روش تحقیقات علوم انسانی، حاشیه‌نویسی متن، تجزیه و تحلیل داده‌ها، پردازش اطلاعات و …. به خوبی آشنا باشند. تسلط به زبان انگلیسی و مهارت خواندن متون فرانسه نیز از دیگر الزامات حضور در این دوره است. علاوه بر این‌ها، از آنجا که این پروژه به صورت تیمی اجرا می‌شود، متقاضیان باید درک درستی از فعالیت‌های گروهی داشته باشند و بتوانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند. دانشگاه هامبورگ از مشارکت دانشجویان معلول در این فرصت مطالعاتی استقبال خواهد کرد. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره این فرصت مطالعاتی به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.uni-hamburg.de/stellenangebote/ausschreibung.html?jobID=b0751ac3a4aefe2d34530c0d0d77780975d548d8&fbclid=IwAR18I_agdXfDd6iW-rvcUWJb7cp6g8xOMXiuCvc8QFzgq09LThKexdkXXL0

حمایت از جامعه مدنی

رواندا، تاریخ پرتلاطم و غم‌انگیزی را پشت سر گذاشته است. عواقب نسل‌کشی در سال ۱۹۹۴، هنوز هم در این کشور قابل لمس است. با این حال، از سال ۲۰۰۰، این کشور در سطوح مختلف توسعه یافته است. به‌طور مثال، می‌توان ثبات اقتصادی، امنیت و همچنین کاهش فساد در این کشور را به خوبی حس کرد. علاوه بر این، دولت رواندا در زمینه حفاظت از محیط‌زیست، دیجیتالی کردن و برابری جنسیتی نیز قدم‌های خوبی برداشته است. با وجود تحولات مثبت، رواندا همچنان به حمایت‌های بین المللی وابسته است. در این شرایط، جامعه آلمان برای همکاری‌های بین المللی از سوی دولت فدرال به دولت رواندا کمک می‌کند. این سازمان بیش از ۴۰ سال است که در رواندا فعالیت دارد و به دولت این کشور در دیجیتالی‌شدن، توسعه دموکراسی و حمایت از جامعه مدنی، آموزش حرفه‌ای، اشتغال‌زایی و کاهش بیکاری کمک می‌کند. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این موسسه به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.giz.de/de/weltweit/332.html

آموزش حرفه‌ای

رواندا، “سرزمین هزار تپه” از زمان نسل کشی در سال ۱۹۹۴ دستاوردهای زیادی داشته است: دولت این کشور، سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در زیرساخت‌های اجتماعی و اقتصادی کرده و پیشرفت‌های عمده‌ای در کاهش فقر و همچنین تامین سلامت به دست آورده است. همچنین در عرصه آموزش و بهداشت نیز پیشرفت‌هایی حاصل شده است. با این وجود، رواندا همچنان یکی از فقیرترین کشورهای جهان است و با چالش‌های متعددی دست‌وپنجه نرم می‌کند. در این شرایط، موسسه اعتباری توسعه آلمان به نمایندگی از دولت فدرال آلمان، به اشتغال‌زایی در کشور رواندا می‌پردازد. این سازمان همچنین به توسعه سیستم آموزش حرفه‌ای مدرن کمک می‌کند. علاوه بر این، موسسه اعتباری توسعه آلمان در بهره‌وری انرژی نیز به دولت رواندا یاری می‌رساند. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این سازمان به دست آورید:

https://www.kfw-entwicklungsbank.de/International-financing/KfW-Development-Bank/Local-presence/Subsahara-Africa/Rwanda/

تقویت عدالت اجتماعی

از دیگر سازمان‌های آلمانی که در توسعه رواندا نقش دارد، می‌توان به بنیاد فردریش ابرت اشاره کرد. این بنیاد  در فوریه ۲۰۱۷، همکاری خود را با دولت رواندا آغاز کرد.  هدف بنیاد فردریش ابرت در رواندا، ترویج و تقویت عدالت اجتماعی، توسعه دموکراسی، تقویت ظرفیت سازمان‌های مردم نهاد و ارتقای آموزش و مشارکت شهروندان است. همچنین آموزش سیاسی شهروندان و بالا بردن سطح آگاهی آنان نیز از دیگر فعالیت‌های این سازمان است. از سوی دیگر، بنیاد فردریش ابرت در رواندا تلاش می‌کند در جهت کاهش فقر و توسعه اقتصادی در رواندا قدم بردارد. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این موسسه به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://rwanda.fes.de/about-us/fes-in-rwanda

همکاری بین‌المللی میان سازمان‌های مردمی

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، دولت ایالت راینلاند-فالتس از سال ۱۹۸۲، همکاری نزدیکی با دولت رواندا آغاز کرده است. کلیساها، مدارس، دانشگاه‌ها و سایر موسسات آموزشی، انجمن‌های اجتماعی و شرکت‌ها در ایالت راینلاند-فالتس و کشور رواندا، همکاری نزدیکی با یکدیگر دارند. این همکاری در ابتدا در راستای توسعه سیاسی و اقتصادی آغاز شد، اما اکنون به یک مدل شناخته‌شده بین المللی از همکاری سازمان‌های مردمی بدل شده است. اگر مایلید که اطلاعات بیشتری درباره همکاری میان دولت رواندا و ایالت راینلاند-فالتس به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

http://www.rlp-ruanda.de/home/

انتقال دانشجو و محقق

دانشگاه ملی رواندا در سال ۱۹۶۳- اندکی پس از استقلال از حاکمیت استعماری بلژیک در ژوئیه ۱۹۶۲ – به عنوان اولین دانشگاه این کشور افتتاح شد. دانشگاه روندا که به طور مشترک توسط دولت رواندا و دومینیکن ساخته شد، به سرعت با ۳ هزار  فارغ التحصیل به مرکز آموزشی محبوبی در دهه ۶۰ میلادی بدل شد. این دانشگاه به دلیل نسل‌کشی در سال ۱۹۹۴ مجبور به تعطیلی شد، اما در سال ۱۹۹۵ مجددا کار خود را آغاز کرد. جالب است بدانید که دانشگاه روندا در سال ۲۰۱۳، بزرگترین دانشگاه کشور با حدود ۱۱ هزار دانشجو، بیش از ۶۰ برنامه کارشناسی و کارشناسی ارشد و طیف نسبتاً گسترده‌ای از برنامه‌های دکترا و چندین پردیس در مناطق مختلف بود. اما در آن زمان، این دانشگاه دیگر تنها مرکز آموزش عالی کشور به شمار نمی‌رفت. بلکه ۵ مرکز دانشگاهی دیگر نیز در رواندا تاسیس شده بودند. بعدها ۱۰ کالج دیگر نیز در حوزه‌های فنی-حرفه‌ای و پرستاری شکل گرفتند. کمی بعد ۳۳ دانشگاه خصوصی نیز به مجموعه مراکز آموزش عالی رواندا اضافه شدند. جالب است که در این سال‌ها، سهم زنان نیز در دانشگاه‌های رواندا افزایش یافته است. با این وجود، تعداد رشته‌ها در تحصیلات تکمیلی بسیار کم است. علاوه بر این، بسیاری از دانشجویان پس از فارغ‌التحصیلی، نمی‌توانند شغل مناسب خود را پیدا کنند. همچنین فقر موجب شده که دانشگاه‌ها، امکانات کافی را در اختیار نداشته باشند. از این‌رو، دانشجویان و پژوهشگران رواندا به فکر مهاجرت به کشورهای پیشرفته هستند. در این میان، آلمان محبوبیت زیادی در میان جوانان روندا دارد. از این رو، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان هر ساله تلاش می‌کند تا فهرستی از مراکز آموزشی آلمان و فرصت‌های مطالعاتی و پژوهشی آن را به علاقمندان در رواندا معرفی کند. همچنین دفتر این موسسه در رواندا به متقاضیان تحصیل و تحقیق در آلمان مشاوره می‌دهد. از طریق سایت زیر می‌توانید با فعالیت‌های این مرکز بیشتر آشنا شوید:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/afrika/ruanda/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

آموزش زبان آلمانی

آلمانی‌ها در رواندا نیز مانند سایر کشورها، موسسه گوته را با هدف گسترش زبان آلمانی تاسیس کرده‌اند. این موسسه در رواندا، کلاس‌هایی برای آموزش زبان آلمانی به بزرگسالان، جوانان و کودکان به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌کند. همچنین در این مرکز، امتحانات رسمی موسسه گوته برگزار می‌شود. علاوه بر این‌ها، موسسه گوته در رواندا با همکاری انجمن‌ها و سازمان‌های فرهنگی و هنری این کشور، برنامه‌های فرهنگی متفاوتی برگزار می‌کند.. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در اختیارتان قرار دهد:

https://www.goethe.de/ins/rw/en/index.html

در نمایشگاه عکس هارالد اشمیت، عکس‌های زیادی با موضوعات مختلف از سراسر جهان وجود دارد. در میان این عکس‌ها، تصویری جالب از خداحافظی اریش هونکر، رهبر جمهوری دموکراتیک آلمان و هلموت اشمیت، صدراعظم آلمان غربی در ایستگاه قطار دیده می‌شود.

هارالد اشمیت در پنج دهه از زندگی خود به بیش از ۱۴۰ کشور جهان سفر کرد. او ابتدا به عنوان یک عکاس ورزشی و سپس به عنوان گزارشگر عکس برای مجله اشترن در کشورهای مختلف به عکاسی پرداخت. اشمیت همچنین شش سال در برلین شرقی زندگی و از شرایط و زندگی مردم در آن منطقه نیز عکاسی کرد. او با دوربین خود، موقعیت‌های جذاب و تاثیرگذاری را به ثبت رسانده است. عکس‌های او می‌تواند بینش جدیدی در حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی، هنری، سیاسی و اقتصادی در کشورهای مختلف جهان به علاقمندان بدهد.

نمایشگاه عکس “ دور دنیا در ۵۰ سال” از ششم ماه مارس در موزه “اوست هولشتاین” در ایالت شلسویگ-هولشتاین آغاز شده است و تا ششم ماه ژوئن سال جاری ادامه خواهد داشت. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره این نمایشگاه به دست آورید، به سایت موزه مراجعه کنید:

https://museum.kreis-oh.de/

میرکو مولر، عکاس آلمانی در فاصله سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱، ۱۰۰ عکس از زنان و مردانی انداخت که از سال ۱۹۵۵ به آلمان مهاجرت کرده‌اند. او همچنین اشیایی از زندگی آنان جمع‌آوری کرد و داستان زندگی آنان را به رشته تحریر درآورد. حال موسسه گوته در مانهایم نمایشگاهی از همین آثار برگزار کرده است. مسئولان این موسسه در مراکز مهم شهر صنعتی مانهایم، ۱۸ پرتره بزرگ از مهاجران نصب کرده‌اند. همچنین علاقمندان می‌توانند از طریق اسکن کد بر روی تابلوها، به مصاحبه‌ها و تصاویر اشیا جمع‌اوری شده نیز دسترسی داشته باشند.

بونکا فون برودو، یکی از مدیران پروژه درباره دلایل برگزاری نمایشگاه گفت:« در این نمایشگاه، علاقمندان می‌توانند با زندگی و فرهنگ مهاجران به آلمان، آشنا شوند. این نمایشگاه به وضوح نشان می‌دهد که عبارت کارگر مهمان که سال‌ها است در کشور ما جا افتاده، نادرست است. مهاجران عضوی از جامعه آلمان هستند و در توسعه کشور سهم زیادی دارند.»

میرکو مولر نیز درباره انگیزه ایجاد نمایشگاه گفت: « نمایشگاه “آمدن، رفتن و ماندن” بیانگر برنامه زندگی دوگانه برای بسیاری از  کارگران مهمان است. در نوامبر سال ۱۹۷۳ امکان استخدام کارگران مهمان در آلمان متوقف شد. پس از آن، حدود ۵۰۰ هزار نفر از  ۸۶۷ هزار کارگر مهمان به کشور خود بازگشته بودند. آن‌ها در طول کار در آلمان از خانواده‌های خود دور بودند.»

اصطلاح “کارگر مهمان” در دهه‌‌های ۵۰ تا ۸۰ میلادی در آلمان مرسوم شد. در دهه ۵۰ میلادی اقتصاد آلمان به سرعت در حال رشد بود، اما جنگ جهانی دوم تاثیر ناگواری بر این کشور گذاشت. از این‌رو، آلمان مجبور شد برای نیروی کار از خارج از کشور کمک بگیرد. اولین قرارداد “کارگر مهمان” با کشور ایتالیا در سال ۱۹۵۵ بسته شد. پس از آن به ترتیب قرارداد مشابه با کشورهای اسپانیا، یونان، ترکیه و یوگوسلاوی سابق نیز امضا شد. بعدها در سال ۱۹۷۳ تصمیم مهمی در مورد توقف استخدام کارگران مهمان گرفته شد. بدین‌ترتیب بخش زیادی از کارگران مهمان به کشورهای خود بازگشتند. در فاصله کوتاهی از این اتفاقات، اجازه اقامت کارگران ترک در آلمان تمدید شد، همچنین آ‌ن‌ها می‌توانستند اعضای خانواده را به راحتی به آلمان بیاورند. بدین‌ترتیب، بخش دیگری از کارگران مهمان در آلمان ماندند.

لینک گزارش:

https://de.qantara.de/inhalt/geschichte-der-migration-wie-gastarbeiter-deutschland-zum-einwanderungsland-machten

مسلمانان در جامعه آلمان غریب هستند. آنها مجبورند که در هر شرایطی وفاداری خود را به جامعه ثابت کنند، با ارزش‌های آلمانی به خوبی سازگار شوند و به حاکمیت قانون و دموکراسی موجود در آلمان احترام بگذارند. این در حالی است که وعده برابری و عدالت در جامعه آلمان برای مسلمانان عملی نمی‌شود. اوزان زکریا کسکین کیلیچ در کتاب  تجربیات خود را صادقانه و طعنه آمیز می گوید و به ژرفای ورطه های تاریخی می نگرد. از این تحلیل نارضایتی‌های اجتماعی، دانشمند و شاعر سیاسی بینشی شاعرانه ایجاد می‌کند: به ما نشان می‌دهد که چگونه ما به عنوان یک جامعه می‌توانیم با کثرت، با تضادها و دوسوگرایی‌ها کنار بیاییم.

Publisher ‏ : ‎ Edition Körber (6 Sept. 2021)
Language ‏ : ‎ German
Hardcover ‏ : ‎ ۲۷۲ pages
ISBN-13 ‏ : ‎ ۹۷۸-۳۸۹۶۸۴۲۸۹۳

لینک کتاب: