هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۲۸- ۴ خرداد ماه ۱۴۰۰

تیتر بزرگ صفحه اول نشریه بیلد با عنوان “جنگ تروریستی علیه اسرائیل” در تاریخ ۱۲ ماه مه سال جاری، رویکرد نشریه‌های آلمانی درباره جنگ در خاورمیانه را به خوبی نشان داد. البته همه می‌دانیم که روزنامه‌نگاران در مطبوعات اسپرینگر در هنگام امضای قرارداد کاری خود، متعهد می‌شوند که از رژیم صهیونیستی حمایت کنند. با این حال، این تنها نشریات اسپرینگر نیستند که از سیاست‌های این رژیم غاصب حمایت می‌کنند، بلکه به نظر می‌رسد که فضای رسانه‌ای آلمان در این زمینه به شکلی کاملاً هماهنگ عمل می‌کند. البته روزنامه‌ای مانند “دنیای جوان”  از این قاعده مستثنی است، اما مدیران آن با تیراژ کم خود نمی‌توانند با رسانه‌های جریان اصلی مقابله کنند. تصور کنید که نشریه‌ای مانند “تاگس‌تسایتونگ” چند روز رژیم صهیونیستی را به عنوان طرفی که به جنگ علاقه‌ایی ندارد، معرفی کرد. از سوی دیگر، تلویزیون آلمان در تمام مدت جنگ ادعا می‌کرد که حملات هوایی اسرائیل به غزه همیشه در واکنش به شلیک موشک توسط حماس انجام می‌شود. در واقع گزارش‌های رسانه‌های آلمان همواره بر این اصل استوار است که رژیم صهیونیستی تنها از خود دفاع می‌کند.

نگاه سیاستمداران آلمانی به سیاست‌های اسرائیل

البته این تنها رسانه‌های آلمانی نیستند که از حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه دفاع می‌کنند، بلکه سیاستمداران این کشور نیز طرفدار سیاست‌های این رژیم هستند. پس از آنکه جو بایدن، رئیس‌جمهور و آنتونی جی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا بر حق دفاع اسرائیل از خود، تاکید کردند، هایکو ماس، وزیر امور خارجه آلمان نیز حملات به اسرائیل را محکوم کرد. البته رویکرد ماس به اتفاقات در غزه عجیب نیست. او پیش‌تر اعلام کرده بود که به دلیل آشویتس وارد سیاست شده است. همچنین آرمین لاشت، نامزد اتحادیه احزاب متحد مسیحی برای صدراعظمی آینده آلمان نیز از دیگر کسانی است که همواره از سیاست‌های رژیم صهیونیستی در مقابل فلسطینیان حمایت می‌کند. او درباره جنگ غزه اظهار داشت که آلمان برای مقابله با یهودی‌ستیزی از اسرائیل حمایت می‌کند. او حتی پا را فراتر گذاشت و عنوان کرد که هرگونه انتقاد از اسرائیل به معنای یهودی‌ستیزی است. او گفت:« ما تنها در سطح بین الملل از اسرائیل حمایت نمی‌کنیم، بلکه این مسئله در داخل کشور نیز صدق می‌کند. ما همه تلاش خواهیم کرد تا یهودستیزی، حمله به کنیسه‌ها و جنایات مشابه در آلمان تکرار نشود. انتقاد از سیاست‌های دولت اسرائیل همواره با آتش‌زدن کنیسه‌ها همراه است. بنابراین ما با هر گونه انتقاد از دولت اسرائیل مقابله می‌کنیم و در این زمینه هیچ استثنایی وجود ندارد.»

با این اوصاف به‌نظر می‌رسد؛ روزنامه‌نگارانی که از دولت اسرائیل انتقاد کنند، کار خود را از دست خواهند داد و در این شرایط، آزادی مطبوعات در آلمان نیز نقض می‌شود.

علاوه بر این، همبستگی بی قید و شرط سیاستمداران آلمان با مقامات رژیم صهیونیستی، نشان می‌دهد که سیاست آلمان تا چه حد با مشکل روبروست. مقامات دولت آلمان در شرایطی اعلام کرده‌اند که حاضر به هرنوع حمایت از رژیم غاصب اسرائیل هستند که این رژیم، جنایات زیادی را علیه مردم بی‌دفاع فلسطین انجام داده است. در واقع آنچه در حال حاضر در آلمان و سراسر جهان مشاهده می شود، بسیار عجیب است. سیاستمداران غربی واقعیت‌ها را هر طور که بخواهند جلوه می‌دهند و جنایات علیه مردم بی‌دفاع را نادیده می‌گیرند. آن‌ها به بهانه مقابله با یهودی‌ستیزی، از رژیم جنایتکار حمایت می‌کنند. در آلمان بسیاری از سیاستمداران معتقدند که به دلیل جنایات رایش سوم باید همه گونه از تشکیل دولت یهود حمایت کنند. اما نمی‌دانند که اقداماتشان موجب جنایات دیگری می‌شود. معلوم نیست که چگونه سیاستمداران آلمانی مانند ماس، لاشت و  بائربوک از شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی که موجب پاکسازی مسلمانان از این منطقه می‌شود، حمایت می‌کنند.

واقعیت چیست؟

آنطور که آمارها نشان می‌دهد تا ۱۹ مه سال جاری، در حدود ۲۲۷ فلسطینی کشته شدند که در میان آن‌ها حدود ۶۴ کودک و ۳۸ زن وجود داشتند. همچنین بیش از ۱۶۲۰ نفر از فلسطینیان نیز زخمی شدند. در مقابل در اثر شلیک موشک حماس، دوازده نفر از اسرائیلی‌ها کشته شدند. این آمار به تنهایی می‌تواند شرایط در نوار غزه را نشان دهد. در این منطقه، یکی از قوی‌ترین قدرت‌های نظامی در خاورمیانه با سلاح‌های پیشرفته ایالات متحده و آلمان در مقابل موشک‌های ساخت حماس قرار دارد. هرانسان آزاده‌ای متوجه می‌شود که رژیم صهیونیستی به کشور فلسطین تجاوز کرده است و موشک‌های حماس تنها برای دفاع از مردم مظلوم فلسطین استفاده می‌شود. اما رسانه‌های جریان اصلی آلمان معتقدند که این موشک‌ها موجب جنگ در این منطقه می‌شوند.

اما در حقیقت علت اصلی درگیری‌ها در این منطقه؛ سیاست‌های پاک‌سازی قومی رژیم صهیونیستی است که به‌نظر می‌رسد در غرب به طور ضمنی پذیرفته شده است.

در هفته‌های گذشته میان فلسطینیان و نیروهای امنیتی اسرائیل در نوار غزه و به ویژه در محوطه “حرم شریف” در شرق بیت‌المقدس و در داخل مسجدالاقصی و… درگیری های مکرر صورت گرفت و نیروهای رژیم صهیونیستی جنایت عظیمی مرتکب شدند. همچنین نیروهای اسرائیلی خانواده‌های فلسطینیان را به اخراج از آپارتمان‌ها و خانه‌های خود تهدید کردند. با این اوصاف، رویکرد رسانه‌ها و سیاستمداران آلمانی نسبت به جنگ در نوار غزه عجیب و دور از انصاف است. آن‌ها کاملا مغرضانه به حمایت همه جانبه از رژیم صهیونیستی می‌پردازند و اذهان عمومی در این کشور را نیز نسبت به فلسطینیان و حماس خراب می‌کنند.

لینک گزارش:

https://offenkundiges.de/palastina-wie-deutsche-medien-und-politiker-die-tatsachen-verdrehen/

«سیاستمداران اتحادیه‌های مسیحی می‌خواهند قوانین سخت‌گیرانه‌تری برای مقابله با اسلام گرایی وضع کنند.» این خبر در هفته‌های اخیر در رسانه‌های آلمان سروصدای زیادی ایجاد کرده است. نمایندگان احزاب مسیحی در بوندستاگ آلمان در تاریخ بیستم آوریل سال جاری، مقاله‌ای با عنوان “حفظ جامعه آزاد، ارتقا انسجام اجتماعی و مبارزه با اسلام‌گرایی سیاسی” منتشر کردند. براساس ادعای آنان، این مقاله هفت صفحه‌ای برای مقابله با تهدیدهای اسلام‌گرایان تدوین شده است. اما آنچه در این مقاله بیش از همه جلب توجه می‌کند، پیشنهادهایی است که برای کنترل بیشتر زندگی مسلمانان مطرح شده است. همچنین نظارت بر انجمن‌های مساجد و بودجه آن‌ها از جمله پیشنهادهای دیگری است که در این مقاله آمده است.

نویسندگان این مقاله برای اثبات ادعاهای خود، زندگی مذهبی مسلمانان در آلمان را به عنوان خطری برای امنیت کشور معرفی کرده‌اند. در حقیقت، سیاستمداران اتحادیه با استفاده از تاکتیک راستگرایان افراطی، مدعی شده‌اند که می‌توان بخشی از اعتقادات و اعمال مذهبی مسلمانان را به عنوان اعمال تروریستی اسلام‌گرایان فرض کرد. به عنوان مثال، در اولین بخش از مقاله، نویسندگان به حملات تروریستی اسلام‌گرایان در اروپا پرداخته‌اند و پس از چند پاراگراف که در مورد ساختار “اسلام‌گرایی سیاسی” نوشته شده، از انجمن‌ها و سازمان‌های اسلامی به عنوان خطرات احتمالی نام برده‌اند. این در حالی است که خواننده مقاله اصلا متوجه نمی‌شود که چه ارتباطات خاصی میان سازمان‌های مذکور مانند اتحادیه ترکی-اسلامی دیتیب، مرکز اسلامی در هامبورگ و یا شورای مرکزی مسلمانان آلمان با حملات نیس، وین یا درسدن وجود دارد. در واقع هیچ دلیلی برای ارتباط این انجمن‌ها با حملات در اروپا ذکر نشده و مشخص است که این سازمان‌ها با خشونت در اروپا ارتباطی ندارند.

در  این مقاله به جای شواهد مشخص و واقعی، تئوری‌هایی درباره مسلمانان و انجمن‌های اسلامی مطرح شده که بیشتر یادآور کتاب‌هایی با محتوای اسلام هراسی است. این مقاله که با هدف مقابله با اسلام‌‌گرایی نوشته شده است، هیچ برهان جدی را دنبال نمی‌کند. به طور مثال در بخشی از این مقاله آمده است که گروه‌های بزرگ اسلامی در آلمان در راستای انطباق با جامعه، سیاست، فرهنگ و هنجارهای آلمانی تلاش می‌کنند اما این انجمن‌ها به حقوق برابر، آزادی عقیده، آزادی دین ​​و همچنین جدایی دین و دولت هیچ اعتقادی ندارند.

همان‌طور که می‌بینید، با آتکه نویسندگان تلاش کرده‌اند تا مسلمانان و اسلام را زیر سوال ببرند، اما هیچ مدرک مشخصی برای محکوم کردن مسلمانان و گروه‌های اسلامی ارائه نداده‌اند. در مقابل در چندین بخش از مقاله، نویسندگان صریحاً به نادانی خود درباره اسلام نیز اشاره کرده‌اند. به طور مثال در بخشی از آن آمده است:« در حال حاضر اطلاعات کاملی درباره فعالیت‌ها، پرسنل و منابع مالی انجمن‌های اسلامی در آلمان و اروپا وجود ندارد. همچنین نحوه فعالیت گروه‌های بنیادگرای اسلامی در آلمان و اروپا و همچنین شرایط مالی این گروه‌ها به هیچ‌وجه شفاف نیست. از این رو ما خواهان نظارت کامل بر نحوه کمک‌های مالی به انجمن‌ها و سازمان‌های اسلامی در آلمان و همچنین فعالیت‌ها و روابط آن‌ها هستیم.»

پیشنهادهای آن‌ها شامل مطالعه گسترده در مدارس، ایجاد کرسی‌هایی برای تحقیق در مورد اسلام سیاسی در مراکز آموزشی، ایجاد یک گروه متخصص در حوزه اسلام سیاسی در وزارت کشور، افزایش نظارت اداره حفاظت از قانون اساسی بر انجمن‌های مساجد و همچنین ایجاد یک مرکز اسناد اسلام سیاسی در آلمان و اروپا می‌شود.

مواضع نویسندگان این مقاله نشان می‌دهد که آن‌ها قوانین وضع‌شده در اتریش را الگوی خود قرار داده‌اند. نظارت گسترده بر مساجد، ممنوعیت اخذ کمک‌های مالی از خارج از کشور و ایجاد مرکز اسناد اسلام سیاسی، مدت‌هاست که در اتریش عملی شده است. این‌ها در حالی است که محققان و دست‌اندرکاران سازمان‌های مبارزه با نژادپرستی و جوامع اسلامی در اتریش از شرایط به وجود آمده به شدت ناراضی هستند. آن‌ها معتقدند که این قوانین، جامعه مسلمان اتریش را به حاشیه کشانده و باعث ایجاد سوظن عمومی علیه مسلمانان شده است.

هرچند، گروه اتحادیه‌های مسیحی آلمان ادعا کرده‌اند که برای نوشتن این مقاله، نظر بحش زیادی از مسلمانان آلمان را جویا شده‌اند، اما بسیار عجیب است که مسلمانان در آلمان با نظرات مطرح شده موافق باشند. در حقیقت نمایندگان این اتحادیه میلیون‌ها مسلمان را طرفدار بالقوه  اسلام‌گرایی در آلمان معرفی کرده‌اند. علاوه بر این، آن‌ها بسیاری از سازمان‌هایی که در چند دهه گذشته به سختی برای بهبود شرایط مسلمانان و جامعه آلمان تلاش کرده بودند را نیز زیر سوال برده‌اند.

همچنین در بخش دیگری از مقاله به اعتقادات و آداب اسلامی مانند حلال و حرام پرداخته و از آن‌ها به عنوان عامل گسترش اسلام‌گرایی نام برده شده است. با این کار، نویسندگان مقاله، درک میلیون ها انسان از دین اسلام را به عنوان افراط‌گرایی و اسلام‌گرایی تفسیر کرده‌اند.

نویسندگان همچنین در این مقاله به روشنی اعتراف می‌کنند که می‌خواهند استقلال مذهبی مسلمانان را نقض کنند و از این‌رو پیشنهاداتی را برای آموزش امامان، نظارت بر بودجه مساجد و عملکرد جوامع مسلمان در آلمان ارائه داده‌اند.

با این اوصاف، اتحادیه‌های مسیحی در بوندستاگ به جای مبارزه با خطرات اسلام گرایی، دشمنی با حدود پنج و نیم میلیون مسلمان را ترویج می‌دهند. عواقب احتمالی چنین اقداماتی موجب افزایش تبعیض و نژادپرستی در جامعه می‌شود و آزادی مذهبی را نقض می‌کند.

لینک گزارش:

تبادلات آکادمیک

پس از استقلال کشور ازبکستان، سیستم آموزش عالی این کشور دچار تغییراتی اساسی شد و به تدریج ۶۲ دانشگاه دولتی و خصوصی در آن به وجود آمد. آنطور که سایت موسسه تبادلات آکادمیک آلمان گزارش داده است؛ در حال‌حاضر، در دانشگاه‌های خصوصی ازبکستان، رشته‌هایی مانند مهندسی، اقتصاد و حقوق تدریس می‌شود و دانشجویان موظفند که شهریه قابل توجهی بپردازند. همچنین در دانشگاه‌های دولتی، شرایط تحصیل برای رشته‌های معماری، عمران، رشته‌های فنی و رشته‌های علوم پایه وجود دارد. علاوه بر این‌ها، علاقمندان به رشته‌های پزشکی نیز باید در آزمون ورودی دانشگاه‌ها شرکت کنند. از سوی دیگر، تحصیل در ازبکستان مانند سایر کشورهای جهان در سه مقطع کارشناسی(سه سال)، کارشناسی ارشد(یک تا دو سال) و دکتری صورت می‌گیرد. با آنکه پیشرفت‌های علمی در ازبکستان بسیار محسوس است، اما همچنان مشکلات زیادی در سیستم آموزشی و تحققاتی این کشور وجود دارد. به عنوان مثال، تعداد متقاضیان تحصیلات تکمیلی در این کشور از تعداد کرسی‌های دانشگاه‌ها بیشتر است. همچنین دانشگاه‌های ازبکستان با کمبود اساتید با دانش علمی خوب مواجه است. در حقیقت، درآمد پایین اساتید موجب شده که تعداد کمتری از آن‌ها به تدریس در دانشگاه‌ها تمایل داشته باشند. علاوه بر این‌ها، تغییر زبان دانشگاه‌ها از روسی به ازبکی از یک سو و به‌روز نبودن زبان تخصصی ازبکی از سوی دیگر، روند آموزشی در این کشور را کند کرده است. با این اوصاف، طبیعی است که بسیاری از دانشجویان و محققان ازبکستان ترجیح ‌دهند که برای ادامه تحصیل به کشورهای اروپایی از جمله آلمان سفر کنند. بی‌تردید تحصیل در اروپا با شهریه پایین‌تر و کیفیت آموزشی بالاتر فرصت خوبی برای ادامه تحصیل دانشجویان ازبکستان فراهم می‌کند. در این راستا، بسیاری از موسسات اروپایی مانند موسسه تبادلات آکادمیک آلمان نیز به دانشجویان ازبکستانی کمک می‌کند. به طور مثال، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان به صورت منظم، فهرست دانشگاه و مراکز تحقیقاتی این کشور را منتشر می‌کند که فرصت‌های تحصیلی و پژوهشی خوبی برای دانشجویان و علاقمندان ازبکی فراهم می‌کنند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در این باره در اختیارتان قرار می‌دهد:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/asien/usbekistan/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

توسعه زبان آلمانی

گزارش‌ سایت وزارت خارجه آلمان نشان می‌دهد که شهروندان کشور ازبکستان به یادگیری زبان آلمانی علاقه زیادی دارند. از این‌رو، موسسه گوته سال‌ها است که در راستای توسعه زبان و فرهنگ آلمانی در تاشکند فعالیت می‌کند. مرکز گوته در پاییتخت ازبکستان، کلاس‌هایی برای آموزش زبان آلمانی به بزرگسالان، جوانان و کودکان به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌کند. همچنین در این مرکز، امتحانات رسمی موسسه گوته برگزار می‌شود. علاوه بر این‌ها، موسسه گوته در تاشکند، اطلاعات کاملی درباره تحصیل و پژوهش در آلمان به علاقمندان ارائه می‌دهد و با انجمن‌ها و سازمان‌های فرهنگی و هنری در ازبکستان نیز همکاری می‌کند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در اختیارتان قرار دهد:

https://www.goethe.de/ins/uz/de/index.html

مبحث پیچیده “گفتمان دینی در حوزه‌ عمومی” در دهه‌های اخیر در بسیاری از محافل آکادمیک مورد گفت‌وگو قرار گرفته و حتی به رشته‌ای تحصیلی بدل شده است. از این‌رو، مسئولان موسسه مطالعات دینی در دانشگاه هانوفر نیز تصمیم گرفته‌اند تا رشته “دین در حوزه عمومی” را به مقطع کارشناسی ارشد خود اضافه کنند. آنطور که سایت دانشگاه گزارش داده است؛ دانشجویان در هنگام تحصیل در این رشته، گفتمان دینی را در سه حوزه “آموزش و پژوهش”، “سیاست و قانون” و “جامعه و فرهنگ” مورد بررسی قرار می‌دهند. از نگاه مسئولان دانشگاه هانوفر،‌ این سه حوزه، عرصه‌های مختلف بخش عمومی را مشخص می‌کنند. براساس گزارش سایت دانشگاه، دانشجویان این رشته باید در بخش نظری و پژوهشی فعال باشند. این بدان معناست که آن‌ها در ابتدا باید بخش نظری را پشت سر بگذارند و سپس با استفاده از ابزارهای روش شناختی به تحقیق بپردازند.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید؛ دانشگاه هانوفر آلمان در سال ۱۸۳۱ میلادی تأسیس شد و سال‌ها است که در فهرست معتبرترین دانشگاه‌های آلمان قرار دارد. این موسسه آموزشی، دومین دانشگاه بزرگ ایالت نیدرزاکسن به شمار می‌رود و از جمله موسسه‌های پیشگام در حوزه فناوری در آلمان است.

سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره رشته جدید “دین در حوزه عمومی”  در اختیارتان قرار دهد:

https://www.uni-hannover.de/en/studium/studienangebot/info/studiengang/detail/religion-in-the-public-sphere-double-degree-track/

موسسه دولتی فیلم‌سازی آلمان با عنوان دفا  در سال ۱۹۴۶ در منطقه اشغال شده شوروی در شرق آلمان تاسیس شد. این موسسه، اولین شرکت تولید فیلم در آلمان بود که پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. در واقع این موسسه با همت نیروهای شوروی در بخش شرقی آلمان تاسیس شد. در آن زمان، در حالی که برخی از نیروهای متفقین مانند آمریکا، فرانسه و انگلستان در مناطق اشغالی خود برای احیای صنعت فیلم‌سازی آلمان مردد بودند، نیروهای شوروی تصمیم گرفتند که از همه رسانه‌ها از جمله سینما برای آموزش شهروندان استفاده کنند .

از این‌رو، دفتر مرکزی موسسه دفا در سال ۱۹۴۶ در برلین تاسیس شد و یکسال پس از آن، مقامات این موسسه، دفتر مرکزی خود را به منطقه سرسبز بابلزبرگ در پوتسدام  منتقل کردند. هر چند در ابتدا گروهی از هنرمندان آلمانی به عنوان هیات مدیره این موسسه فعالیت می‌کردند، اما به تدریج افراد وابسته به شوروی نیز به هیات مدیره اضافه شدند و عاقبت در سال ۱۹۵۰، یک کمونیست تندرو ، به عنوان مدیرکل دفا منصوب شد.

با نفوذ و دخالت شوروی در دفا ، شرایط برای ساخت و پخش فیلم‌ها نیز سخت‌تر شد. تا جایی که کنترل بیش از حد بر نویسندگان فیلمنامه‌ها، بسیاری از آن‌ها را از نوشتن فیلم‌نامه در آلمان شرقی منصرف کرد.

در سال ۱۹۹۲ و پس از اتحاد مجدد آلمان، موسسه دفا  نیز رسما منحل و استودیوهای ترکیبی آن به یک مجتمع فرانسوی فروخته شد. در سال ۲۰۰۴، یک شرکت بزرگ خصوصی این استودیوها را خریداری کرد. این موسسه در زمان فعالیتش، بیش از ۹۰۰ فیلم سینمایی بلند، ۸۰۰ انیمیشن و ۳۰۰۰ مستند و فیلم کوتاه تولید کرده است. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این موسسه در اختیارتان قرار دهد:

https://www.defa-stiftung.de/defa/geschichte/filmwesen-der-ddr/001-vorwort/002-einfuehrung/

مسئولان شهر گرلیتز به مناسبت ۹۵۰امین سالگرد تاسیس این شهر تصمیم گرفته‌اند تا برای ثبت آن در فهرست جهانی یونسکو اقدام کنند. پیش از این نیز، شهر گرلیتز در سال ۲۰۱۲ برای ورود به فهرست میراث جهانی یونسکو نامزد شده بود، اما مسئولان سازمان یونسکو، این شهر را انتخاب نکردند. حال مقامات شهر می‌خواهند تا همه توان خود را به کار برند تا شهر در سال ۲۰۲۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گیرد. آن‌ها قصد دارند، این بار علاوه بر ساختمان‌های متعلق به قرن پانزدهم که در سال ۲۰۱۲ مطرح شده بود، بر نقش گرلیتز در تجارت اروپای مرکزی در طول تاریخ تاکید کنند.

در شورای شهر گرلیتز، مدارک و اسناد مهمی درباره این شهر وجود دارد. به همین دلیل، بسیاری از مورخان معتقدند که یکی از مهمترین بایگانی‌های شهر آلمان، متعلق به گرلیتز است. در حال‌حاضر گروهی از کارشناسان امور شهری مشغول تهیه گزارشی درباره آثار باستانی و همچنین نقش این شهر در تجارت اروپای مرکزی در طول تاریخ هستند. قرار است گزارش نهایی این گروه در دسامبر سال ۲۰۲۲ آماده شود. اگر گزارش در شورای شهر به تصویب برسد، مسئولان شهر تلاش خواهند کرد تا آن را برای میراث جهانی یونسکو در سال ۲۰۲۴ ثبت کنند.

لینک گزارش:

https://www.mdr.de/kultur/ausflug-tipps/goerlitz-weltkulturerbe-bewerbung-100.html

منبع: jpc.

گروه فلسطینیان برلین را می‌توان بزرگ‌ترین جامعه فلسطینیان دور از وطن، در سراسر جهان دانست. همچنین گروه‌ اسرائیلی ساکن برلین یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های اسرائیلیان جهان است. ساعد آتشان، محقق امور فلسطین به همراه کاترین گالور، مورخ یهودی در سال ۲۰۱۸، با این دو گروه به گفت‌وگو پرداختند. آن‌ها تلاش کردند تا تجارب اعضای این گروه‌ها را در کتابی با عنوان “ اسرائیلی‌ها، فلسطینی‌ها و آلمانی‌ها در برلین” جمع‌آوری کنند که در سال جاری منتشر می‌شود. بررسی این دو محقق نشان می‌دهد که احساس گناه از هولوکاست و وقایع مربوط به دوران نازی‌ها، موجب شده که آلمانی‌ها بر مبارزه با یهودی‌ستیزی و همکاری بی‌چند و چون با رژیم صهیونیستی تاکید کنند. این در حالی است که اعضای جامعه فلسطینیان در آلمان با رفتارهای تبعیض‌آمیز و نژادپرستانه مواجه می‌شوند. آن‌ها با سانسور گسترده آثار خود در آلمان مواجه هستند. در واقع کتاب“ اسرائیلی‌ها، فلسطینی‌ها و آلمانی‌ها در برلین”  به خوبی نشان می‌دهد که دو گروه فلسطینیان و اسرائیلیان مقیم برلین چه تجربه‌های متفاوتی از زندگی در این شهر دارند. این کتاب همچنین بیانگر رفتار مردم متفاوت آلمان با مسلمانان و یهودیانی است که به این کشور مهاجرت کرده‌اند.

Gruyter, Walter de GmbH, 08/2021
Einband: Flexibler Einband
Sprache: Deutsch
ISBN-13: 9783110734393
Umfang: 250 Seiten
Sa’ed Atshan und Katharina Galor

لینک کتاب:

https://www.jpc.de/jpcng/books/detail/-/art/sa-ed-atshan-israelis-palaestinenser-und-deutsche-in-berlin/hnum/10416674