هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۴۰ – ۲ شهریور ۱۴۰۰

کارولین هیلن‌براند، محقق برجسته علوم سیاسی آلمان، یکی از شرکت‌کنندگان در این نشست بود. او در ابتدای نشست درباره نقش دین در دوران کرونا گفت:«در آلمان مردم در طول همه‌گیری کرونا با ترس، ناامنی و سوالات بی‌جواب روبرو بودند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که در این شرایط، ایمان به خداوند به بسیاری از مردم آرامش، امید و قدرت بخشیده است. هیلن‌براند به نتایج تحقیقاتی که در این زمینه در آلمان انجام شده است، اشاره کرد و افزود:« براساس مطالعاتی که در آلمان انجام و نتایج آن در ماه مه سال جاری منتشر شد، ۳۲ درصد از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی‌ها تاکید کرده‌اند که در دوران کرونا، اعتقادشان به خداوند و دستورات دین بیشتر شده است.»

این محقق همچنین به معنویت ساخته دست بشر اشاره کرد و گفت:« معنویت غیردینی و ساخته دست بشر نیز در این دوران طرفداران زیادی پیدا کرده است. اما از آنجا که  معنویت ساخته دست بشر، اساس درستی ندارد، اغلب پس از یک دوره کوتاه، محبوبیت خود را از دست می‌دهد. به همین دلیل، من معتقدم که ادیان الهی، تنها مرجع برای زندگی بشر خواهد بود و گفت‌وگوهای بین‌دینی نیز نقش مهمی در آینده پیدا می‌کنند. در واقع در یک جامعه چند مذهبی، پیروان ادیان یاد می‌گیرند که با یکدیگر به گفت‌وگو بپردازند.»

یاسمین المنار، کارشناس امور دینی از بنیاد برتلزمان نیز از دیگر سخنرانان این نشست بود. او در سخنرانی خود، خواستار گفت‌وگو میان پیروان ادیان و سایر شهروندان شد. به گفته او، نیمی از شهروندان آلمان در حال حاضر خود را غیرمذهبی می‌دانند:« نیمی از شهروندان آلمان خود را پیرو هیچ دینی نمی‌دانند، این در حالی است که این افراد نیز باید با اندیشه‌ها و باورهای دینی آشنا شوند.»

چایم گوسکی، روزنامه‌نگار آلمانی نیز که در این نشست حضور داشت، گفت:« پیروان ادیان توحیدی در آلمان باید در آینده با یکدیگر ارتباط نزدیک‌تری برقرار کنند. به عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند در فعالیت‌های اجتماعی مانند پروژه‌های آموزشی با یکدیگر همکاری کنند.» گوسکی همچنین درباره نقش دین در رفع تنش‌های دوران کرونا نیز گفت: «در این دوران، مراقبت معنوی و جسمی اهمیت زیادی دارد و تجربه نشان داده است که افراد با ایمان، بهتر توانسته‌اند با این بحران مقابله کنند. این در حالی است که در آلمان و اروپا بسیاری تلاش می‌کنند تا نقش دین و عبادتگاه‌های دینی در جامعه را بی‌اهمیت جلوه دهند.»

جولیوس ماتوشیک، عکاس سرشناس نیز از دیگر سخنرانان این نشست بود. او در سخنرانی خود، رسانه‌ها را مسئول بدبینی شهروندان آلمان نسبت به برخی ادیان دانست و گفت:« اطلاعات بسیار کمی درباره یهودیت و اسلام در آلمان وجود دارد و متاسفانه رسانه‌ها تنها تصاویر کلیشه‌‌ای از این ادیان و پیروان آن‌ها به شهروندان نشان می‌دهند. این امر به وضوح در گزارش‌های مربوط به اسلام در رسانه‌ها دیده می‌شود.»

لینک گزارش:

Experten rechnen künftig mit wachsender religiöser Vielfalt

روحانیون مسلمان که در ویتلیچ(بزرگترین مرکز اصلاح و تربیت در ‌راینلاند-فالتس) کار می‌کنند، کارمندانی دولتی هستند که در حوزه الهیات اسلامی تحصیل کرده‌اند. تنها وظیفه آن‌ها در این مرکز گفت‌وگو با زندانیان مسلمان است. بسیاری از زندانیان در شرایط روحی بدی به سر می‌برند. آن‌ها نیاز دارند تا با فردی آگاه و مورد اعتماد صحبت کنند. از این‌رو، وجود روحانیون مسلمان در زندان‌های آلمان اهمیت زیادی دارد.

آنطور که آمارهای مربوط به مرکز اصلاح و تربیت در ‌راینلاند-فالتس نشان می‌دهد؛ اکثر زندانیان مسلمان درباره تنهایی و مشکلات خانوادگی، نگرانی‌ درباره همسر و فرزندان‌شان با روحانیون به گفت‌وگو می‌پردازند. در بخشی از گزارشی که توسط این مرکز منتشر شده، آمده است:«مشکل بسیاری از زندانیان این است که از روند بزرگ‌شدن کودکان خود آگاه نیستند، هر چند ماه یکبار، عکسی از اعضای خانواده‌ به دست‌شان می‌رسد و متوجه می‌شوند که کودکانشان چقدر سریع تغییر کرده‌اند. برخی از زندانیان نیز که عضو گروه‌های رادیکال اسلامی بوده‌اند، تجربیات سختی از فعالیت در این گروه‌ها دارند.»

به جز روحانیون مسلمان، دو کشیش کاتولیک و یک کشیش پروتستان نیز در ویتلیچ کار می‌کنند. به گفته یورن پاتزاک، رئیس مرکز، از حدود ۴۵۰ زندانی، ۲۴۶ نفر از مسیحیان کاتولیک، ۹۰ نفر از پیروان پروتستان و ۸۵ مسلمان هستند. سایر زندانیان نیز وابستگی دینی خود را اعلام نکرده‌اند. همچنین در حال‌حاضر ۳۹ مسلمان در تریر و ۳۵ نفر در زندان اطفال در ویتلیچ در بازداشت به سر می‌برند.

در مجموع سه کشیش مسلمان در بخش زندانیان مسلمان ‌راینلاند-فالتس کار می‌کنند. همه آن‌ها کارمند دولت هستند و مجبور شدند در آزمون چند مرحله‌ای شرکت کنند. کریستوف برمایستر، سخنگوی وزارت دادگستری در ماینتس در این باره توضیح داد:« راینلاند-فالتس، در این امر به عنوان پیشگام در آلمان شناخته می‌شود. از آنجا که همه انجمن‌ها و سازمان‌های اسلامی به عنوان جوامع مذهبی مورد قبول نیستند،‌ ما مجبوریم که به صورت مستقل از نیروهای دولتی برای مراقبت معنوی زندانیان مسلمان استفاده کنیم.»

گوروچو، یکی از روحانیون مسلمان در ایالت راینلاند-فالتس است. او درباره روند کار در زندان گفت:« ما به زندانیان می‌گوییم که خداوند درهای توبه و رحمت را برای همه بندگان خود باز می‌گذارد. زندانیان مسلمان همواره می‌خواهند درباره ایمان به خداوند و معنای زندگی به گفت‌وگو بپردازند.» گوروچو در اشتوتگارت متولد شده و مدرک الهیات اسلامی را از دانشگاه آنکارا اخذ کرده است. او همچنین دوره‌ای در ارتباط با الهیات اسلامی و مراقبت‌های معنوی در توبینگن گذرانده است.

این روحانی ۳۱ ساله همچنین درباره برگزاری نماز جمعه در مرکز ویتلیچ گفت:«ما نماز جمعه را در محیطی کوچک در زندان برگزار می‌کنیم. نماز جمعه برای مسلمانان اهمیت زیادی دارد و زندانیان مسلمان نیز حضور پرشوری در مراسم نماز دارند.»

البته به گفته او، همه زندانیان مسلمان به دنبال گفت‌وگو با روحانیون نیستند. بسیاری فقط می‌خواهند که در نماز جماعت شرکت کنند و قرآن بخوانند. در این میان، جوانان تمایل بیشتری به گفت‌وگو دارند و اکثر آن‌ها به زبان آلمانی صحبت می‌کنند.

هیچ‌کدام از روحانیون مسلمان در ویتلیچ شاهد درگیری میان زندانیان شیعه و سنی نبوده‌اند. گوروجو که در زندان اشتوتگارت کارآموزی کرده و حالا در ویتلیچ فعالیت دارد، تنها یک بار شاهد مشاجره میان مسلمانان بوده است:« من تنها یک‌بار دیدم که میان گروه‌های مسلمان مشاجره در گرفت و آن‌ها به سرعت آن را بین خود حل کردند.»

با این وجود، او در گفت‌وگو با زندانیان، با دیدگاه‌های رادیکال روبرو  شده است:« در میان زندانیان، طرفداران گروه‌های رادیکال نیز حضور دارند. آن‌ها، اغلب بدون آنکه حتی فکر کنند، افکار رادیکال را پذیرفته‌اند. البته کار من ریشه‌یابی مسائل نیست. من تنها می‌توانم با آن‌ها صحبت کنم تا جلوی گسترش این نظرات را بگیرم. محتوای صحبت‌های من با زندانیان نیز به صورت محرمانه می‌ماند. چرا که اگر محتوای صحبت‌های آنان فاش شود، کسی به من اعتماد نخواهد کرد.»

گوراچو از زندانیان نمی‌ترسد، او تلاش می‌کند تا با آ‌ن‌ها ارتباط برقرار کند:« من از آن‌ها نمی‌ترسم، برعکس کنار آن‌ها کاملا احساس امنیت می‌کنم. کار من صحبت با آن‌ها است، بنابراین هیچ‌گونه تحریم یا تنبیه انضباطی نیز برای کسی در نظر نمی‌گیرم. اگر مشکلی پیش بیاید، دکمه اضطرار را می‌زنم تا سربازان به کمک من بیایند. با این وجود تاکنون چنین تجربه‌ای نداشته‌ام. »

او همچنین درباره برخورد زندانیان با خود گفت:« برخی ازآن‌ها درباره جرایم خود صحبت می‌کنند، اما این امر شامل حال همه زندانیان نمی‌شود. شنیدن صحبت‌های آن‌ها گاهی واقعا مرا شوکه می‌کند. به طور مثال یک زندانی که به بیماری روانی مبتلا بود، گفت که همشرش را در ماشین با شلیک گلوله کشته است. البته خیلی از آن‌ها نیز حقیقت را نمی‌گویند. برخی نیز از اینکه من می‌خواهم با آن‌ها صحبت کنم متعجب می‌شوند.»

او معمولاً در نماز جمعه و در مکالمات روزمره با زندانیان به زبان آلمانی صحبت می‌کند. همان‌طور که در ابتدا گفته شد، براساس قوانین، مراقبت معنوی از زندانیان مسلمان باید به زبان آلمانی صورت گیرد. مگر اینکه فرد زندانی اصلاً به زبان آلمانی آشنا نباشد.

لینک گزارش:

Muslimische Seelsorge im Gefängnis – „mit Gefangenen auf Augenhöhe“

آلمان در حوزه فرهنگ نیز سرمایه‌گذاری عظیمی در غنا انجام داده است. سال‌ها است که  از بنیادهای مهم آلمانی مانند فردریش ابرت و بنیاد کونراد آدناور تا انستیتو گوته و موسسه تبادلات آکادمیک آلمان، فعالیت زیادی در غنا دارند. دولت فدرال همچنین به عنوان یکی از مهم‌ترین حامیان “مرکز آموزش صلح بین‌المللی کوفی عنان” در غنا شناخته می شود.

ایجاد زیرساخت‌های آموزشی و بهداشتی

غنا در دهه‌های اخیر به یکی از کشورهای فعال در حوزه سیاست، اقتصاد و فرهنگ در آفریقا بدل شده است. در این کشور، تولید سرانه اقتصادی در حال افزایش است و درصد افرادی که زیر خط فقر ملی زندگی می کنند، کاهش یافته است. با این وجود، کشور غنا هنوز یا چالش‌های عمده‌ای رویرو است و به ویژه در مناطق روستایی، هنوز مشکلات زیادی در حوزههای مختلف وجود دارد. از این‌رو، جمهوری فدرال آلمان با هدف کمک به ایجاد ساختارهای کارآمد در غنا، پروژه‌های مختلفی را ترویج می کند. در این میان، سازمان‌های مهم آلمانی مانند موسسه اعتباری برای بازسازی نیز در پیش‌برد برنامه‌های دولت فدرال در غنا نقش مهمی ایفا می‌کنند. این موسسه در غنا در راستای توسعه سیاسی و اقتصادی، حمایت از کشاورزان، اشتغال‌زایی و کمک به افزایش درآمد خانوده‌های روستایی، ایجاد زیرساخت‌های آموزشی و بهداشتی و همچنین تامین انرژی مقرون به صرفه فعالیت می‌کند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های موسسه اعتیاری برای بازسازی، در اختیارتان قرار دهد:

https://www.kfw-entwicklungsbank.de/International-financing/KfW-Development-Bank/Local-presence/Subsahara-Africa/Ghana/

حمایت از گروه‌‌های محروم جامعه

غنا در مقایسه با بسیاری از کشورهای آفریقایی، شرایط باثباتی دارد، با این وجود، سوء‌مدیریت و فساد،‌ موجب بروز نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی شده است. این امر به ویژه در مورد توزیع درآمد و ثروت در میان مردم غنا صدق می‌کند. براساس آمارهای منتشرشده از سوی دولت غنا، حدود ۸۵ درصد از نیروی کار این کشور در بخش غیررسمی مشغول به کار هستند و درآمد بالایی ندارند. علاوه بر این ، بسیاری از افراد، تحت آموزش حرفه‌ای قرار نگرفته‌اند و این امر موجب می‌شود که نیروی کار کافی در کشور غنا نباشد. دولت غنا برای حل این مشکلات نیاز به حمایت سازمان‌های بین‌المللی دارد. جامعه همکاری‌های بین‌المللی آلمان از جمله سازمان‌های مهمی خارجی است که از سال ۱۹۸۳ در غنا فعالیت می‌کند. فعالیت این سازمان بر اشتغال‌زایی برای جوانان، سرمایه‌گذاری در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر،‌ حل بحران آب‌وهوا، ایجاد فرصت‌های آموزشی برای خانواده‌های کم‌درآمد، صلح و انسجام اجتماعی، حمایت از گروه‌های محروم جامعه و … متمرکز است. همچنین جامعه همکاری‌های بین‌المللی از مرکز آموزش صلح بین‌المللی کوفی عنان نیز حمایت می‌کند و پروژه‌های مشترکی با این موسسه دارد. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این موسسه به‌دست آورید؛

https://www.giz.de/de/weltweit/324.html

توانمندسازی زنان

از دیگر سازمان‌های مهم آلمانی که در حال‌حاضر در غنا فعالیت دارد، می‌توان به بنیاد کونراد آدناور اشاره کرد. این بنیاد در غنا در راستای حمایت از اصلاحات اقتصادی و اجتماعی، توسعه دموکراسی و تقویت نقش پارلمان به عنوان محل تصمیم‌گیری سیاسی، توسعه آموزش‌های سیاسی و  اجتماعی، حمایت از جامعه مدنی غنا و توانمندسازی زنان فعالیت می‌کند. اعضای بنیاد کونراد آدناور، برای دستیابی به این اهداف با نهادها و سازمان‌های محلی همکاری می‌کنند. همچنین بنیاد کونراد آدناور در غنا میزبان کارگاه‌های آموزشی، کنفرانس‌ها و سمینارها برای جوانان است. اگر مایلید با فعالیت‌های بنیاد کونراد آدناور در غنا بیشتر آشنا شوید به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.kas.de/de/web/ghana/ueber-uns

ارتباط با جوانان و جامعه مدنی

از دیگر بنیادهای مهم آلمانی که در مراکش فعالیت دارد، می‌توان به بنیاد فردریش ابرت اشاره کرد. مقامات دولت غنا و مسئولان بنیاد فردریش ابرت در ۱۹ دسامبر ۱۹۶۹ توافق‌نامه همکاری با یکدیگر امضا کردند. البته پیش از آن نیز بنیاد فردریش ابرت به طور غیررسمی در زمینه‌های توسعه رسانه‌ای، آموزش مدنی و تقویت اتحادیه‌های کارگری در غنا فعالیت می‌کرد. اما اولین فعالیت رسمی این بنیاد در غنا شامل همکاری با کنگره اتحادیه‌های صنفی این کشور بود که در راستای بهبود معیشت جوامع روستایی انجام شد. امروزه بنیاد فردریش ابرت در کشور غنا به دنبال ارتقاء امنیت، گسترش دموکراسی، ایجاد امنیت اجتماعی، توسعه اقتصادی و عدالت جنسیتی است. همچنین اعضای این بنیاد همواره بر حمایت از حقوق بشر و برابری جنسیتی در  غنا تاکید می‌کنند. علاوه بر این‌ها، بنیاد فردریش ابرت تلاش می‌کند تا شرایط گفت‌وگو میان جوانان، سیاستمداران و اعضای جامعه مدنی را فراهم کند. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری کسب کنید:

https://ghana.fes.de/about/fes-in-ghana

تبادلات آکادمیک

آموزش عالی در غنا در سال‌های اخیر توسعه زیادی داشته است. در حالی که در سال ۱۹۹۴، تنها شش دانشگاه دولتی در غنا وجود داشت، در حال‌حاضر بیش از ۲۰۰ دانشگاه، کالج و موسسه آموزشی دولتی و خصوصی در غنا وجود دارد. علاوه بر این آمارهای منتشرشده توسط دولت غنا نشان می‌دهد که در فاصله سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸، تعداد متقاضیان تحصیل در دانشگاه‌های غنا از ۲۴۰ هزار نفر به بیش از ۴۴۳ هزار نفر رسیده بود. همچنین دولت غنا از چند سال پیش، توجه بیشتری به آموزش زنان و گروه‌های حاشیه‌ای در سطح کشور نشان می‌دهد. تمرکز دیگر فعالیت‌های دولت – حتی بیشتر از گذشته – بر آموزش‌های حرفه‌ای است. با این وجود، همه موسسات آموزشی در غنا از استانداردهای بین المللی پیروی نمی‌کنند و اکثر آن‌ها با کمبودهای بسیاری مواجه هستند. همچنین ارتقاء دانش مدرسان دانشگاه‌های غنا نیز مشکل بزرگی است. چرا که تعداد اساتید باسواد در غنا بسیار کم است و اکثر چهره‌های علمی به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند. در کنار این‌ها، کمبود موسسات پژوشی نیز معضل دیگری در حوزه آموزش و تحقیقات است. از این رو، دولت غنا برای حل این مشکلات،  از سازمان‌های بین‌المللی در حوزه آموزش کمک می‌گیرد. موسسه تبادلات آکادمیک آلمان از جمله موسساتی است که در این راستا با دولت غنا همکاری می‌کند. این موسسه زمینه همکاری میان دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی دو کشور را فراهم می‌کند. همچنین اعضای این موسسه در شهر آکرا، پایتخت غنا، به دانشجویان و محققانی که قصد ادامه تحصیل و کار در آلمان را داشته باشند، مشاوره می‌دهد. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های موسسه تبادلات آکادمیک در غنا به دست آورید:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/afrika/ghana/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

آموزش زبان آلمانی

آموزش زبان آلمانی از دیگر اقدامات مهم دولت فدرال در غنا است. موسسه گوته در شهر آکرا، مدت‌ها است که پذیرای زبان‌آموزان از سراسر غنا است. این موسسه، کلاس‌هایی برای آموزش زبان به بزرگسالان به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌کند. همچنین در این مراکز، امتحانات رسمی موسسه گوته برگزار می‌شود. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این موسسه در غنا کسب کنید:
https://www.goethe.de/ins/gh/en/spr/kur/gia.html

از قرون وسطی اغلب به عنوان تاریک‌ترین دوره تاریخ اروپا یاد می‌شود. با این حال، اگر دوران همه‌گیری طاعون را مورد بررسی قرار دهیم، متوجه می‌شویم که برخورد با همه‌گیری طاعون در قرون وسطی و بحران کرونا در زمان حال، تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. شباهت‌ها و تفاوت‌های این دوران در نمایشگاه هنری با عنوان “طاعون؛ یک اپیدمی جهان را تغییر می دهد” ارائه شده است.

در این نمایشگاه، ماسک‌های منقاردار دوران طاعون بر روی یک دیوار آویزان شده است. اشتفان راین، مدیر بنیاد یادبود لوتر در زاکسن-آنهالت که از مسئولان نمایشگاه مذکور است، در این باره گفت:« این منظره دلهره‌آور برای بازدیدکنندگان نمایشگاه ناآشنا نیست. متاسفانه در دوران همه‌گیری کرونا به سر می‌بریم و همه کشورها تحت تاثیر این بیماری قرار دارند. این دوران به زمان شیوع طاعون شباهت زیادی دارد و به همین‌دلیل ما فکر کردیم که باید نمایشگاهی درباره طاعون برگزار کنیم. به هر حال، این بیماری نیز قرن‌ها بلای زندگی بشر بوده است.»

میرکو گوتهر، سرپرست این نمایشگاه نیز درباره طراحی آن گفت:« ۱۳۰ شی در این نمایشگاه در معرض بازدید عموم قرار گرفته است. این اشیا شامل سنگ‌های قدیمی گورهای دوران طاعون در آلمان و همچنین وسایل ضروری مربوط به آن دوران است. جالب است بدانید که همه‌گیری طاعون در زمان قرون وسطی شباهت‌های بسیاری به دوران حال دارد. به طور مثال، در آن زمان نیز گروهی منکر وجود طاعون بودند و آن را توطئه می‌پنداشتند. از سوی دیگر، مردم سعی می‌کردند از خود محافظت کنند: بدین‌ترتیب بیمارستان‌های زیادی ساخته شد و افراد آلوده در قرنطینه قرار گرفتند.»

به گفته او، یک چرخ بزرگ واگن در نمایشگاه وجود دارد که با پارچه نمدی پوشانده شده است:« با این وسیله، مردگان را شبانه و به‌صورت مخفیانه از شهرها خارج می‌کردند تا باعث ایجاد نگرانی در مردم نشوند.»

همان‌طور که گفته شد؛ در این نمایشگاه شباهت‌های زیادی میان دوران طاعون و همه‌گیری کرونا را می‌توان یافت. راین مدیر بنیاد با اشاره به محدودیت‌های آن دوران گفت:«در آن زمان نیز محدودیت‌هایی برای سفر وجود داشت. حتی گذرنامه‌هایی درست شده بود که نشان می‌داد، شما از یک منطقه سالم به سفر آمده‌اید.در واقع همه‌گیری‌ها همیشه مکانیسم‌های یکسانی دارند و برای جلوگیری از شیوع بیشتر آن‌ها، باید مقررات بهداشتی واحدی نیز درنظر گرفته شود.»

او افزود:« حتی در آن زمان، راه‌های مهار همه‌گیری بسیار بحث‌برانگیز بود. براساس شواهد موجود، شرایط قرنطینه در ویتنبرگ رعایت نمی‌شد، بنابراین افراد متخلف بازداشت می‌شدند و نگهبانان مسلح باید در مقابل بیمارستان‌ها و مناطق قرنطینه قرار می گرفتند.»

لینک گزارش:

https://www.mdr.de/kultur/ausstellungen/pest-augusteum-lutherstadt-wittenberg-100.html

خانه تاریخی دورر که قدمت آن به قرن پانزدهم میلادی می‌رسد، متعلق به آلبرشت دورر، هنرمند مشهور آلمانی است که از سال ۱۵۰۹ تا زمان مرگش در سال ۱۵۲۸ در آن ساکن بوده است. امروزه در این خانه موزه‌ای از آثار هنری و وسایل شخصی این هنرمند در معرض بازدید عموم قرار گرفته است.

آلبرشت دورر، نقاش، حکاک و ریاضی‌دان آلمانی بود که با حکاکی روی چوب و فلزات آثار بی‌همتایی آفرید. دورر در نورنبرگ به دنیا آمد. او در فاصله سال‌های ۱۴۸۶ تا ۱۴۹۰ تحت تعلیم میخائل ولگموت، نقاش آلمانی قرار داشت و به تدریج خود به هنرمندی بزرگ بدل شد.

آثار او از همان ابتدا در سراسر کشورهای اروپایی دست به دست چرخید و موجب شد که او به یکی از معروف‌ترین هنرمندان قرن شانزدهم میلادی در اروپا بدل شود. بسیاری از محققان حوزه هنر، او را به عنوان بزرگترین هنرمند تاریخ نقاشی آلمان می‌شناسند. او در دوره‌ای به ماکسیمیلیان یکم، امپراتور روم نزدیک شد و بسیاری از کارهای خود را با حمایت مالی او انجام داد.

دورر بخش زیادی از سال‌های زندگیش را وقف پژوهش در زمینه اصول نظری هنر کرد و رساله‌ای در زمینه ژرفانمایی و هندسه نوشت. او در ۱۵۲۸ در سن ۵۶ سالگی در نورنبرگ درگذشت. اگر مایلید درباره این هنرمند بزرگ و خانه تاریخی او بیشتر بدانید به سایت زیر مراجعه کنید:

https://web.archive.org/web/20120205214635/http://museums.nuremberg.de/duerer-house/

ساختمان قدیمی اپرا اثری از  ریچارد لوکا و فییلیپ هولزمان است که ‌برای اولین بار در سال ۱۸۸۰ افتتاح شد. ساخت این بنا که با هزینه ۲ میلیون مارک انجام شد، ۷ سال( از سال ۱۸۷۳ تا ۱۸۸۰) به طول انجامید.  اما متاسفانه حدود ۶۰ سال بعد یعنی در طول جنگ جهانی دوم در اثر بمباران نیروهای هوایی به شدت آسیب دید. پس از پایان جنگ، برخی از مقامات در فرانکفورت تلاش می‌کردند تا این بنای مخروبه را به یک سالن اداری مدرن تیدیل کنند، با این وجود، این امر با مخالفت و اعتراض شهروندان و فعالان حوزه شهری مواجه شد. بدین‌ترتیب، این بنای ارزشمند در دهه‌ ۷۰ میلادی به تدریج بازسازی و بالاخره در سال ۱۹۸۱ به عنوان سالن کنسرت مجددا افتتاح شد.

در واقع مجموعه قدیمی اپرا به طور رسمی ‌در ۲۸ آگوست ۱۹۸۱ درهای خود را به سوی علاقمندان به هنر موسیقی باز کرد. از آنجا که مسئولان شهر فرانکفورت در سال ۱۹۵۱ خانه اپرای جدیدی را بنا کرده بودند، این بنای تاریخی به عنوان بنای قدیمی ‌تغییر نام داد. نمای خارجی و بخش‌های زیادی از فضای داخلی همانند سابق بازسازی شدند، اما معماران جدید تصمیم گرفتند که یک مجموعه چند منظوره‌ مدرن با سالن‌های کنسرت و مرکز کنگره نیز در بنای قدیمی ساخته شود. در حال‌حاضر، ساختمان قدیمی اپرا دارای چندین سالن از جمله سالن بزرگ اپر با ظرفیت ۲۵۰۰ صندلی و سالن موتزارت با ظرفیت ۷۰۰ نفر است.

لینک گزارش:

https://www.fr.de/kultur/gesellschaft/die-alte-oper-frankfurt-wurde-vor-40-jahren-eroeffnet-dieses-neue-frankfurter-lebensgefuehl-90932825.html