هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۳۸ – ۱۹ مرداد ۱۴۰۰

گروه “صلح مسیحی-اسلامی”  دوره‌ای آموزشی برای ۱۵ شرکت‌کننده مسیحی و مسلمان برگزار کرده است تا “پیام‌آور صلح” در سراسر آلمان باشند. این دوره آموزشی که توسط وزارت کشور فدرال پشتیبانی می شود، تا مارس ۲۰۲۲ ادامه خواهد داشت. در این دوره جدید، به شرکت‌کنندگان، آموزش‌های مختلفی داده می‌شود تا بتوانند گفت‌وگوی بین‌دینی میان مسیحیان و مسلمانان را توسعه دهند. به عنوان مثال، آن‌ها باید روش گفت وگو برای رسیدن به صلح را تمرین کنند، آموزش عملی داشته باشند و از عبادتگاه‌های متعلق به مسیحیان و مسلمانان در آلمان که اهمیت زیادی برای آن‌ها دارد، بازدید کنند.

مدیران این پروژه هفته گذشته در نشست خبری درباه اهداف آن اعلام کردند:« اعتقاد به خداوند و استفاده از رهنمودهای پیامبران الهی می‌تواند تمام انسان‌ها را به یکدیگر نزدیک کند. ادیان الهی می‌تواند موجب همبستگی بیشتر در جوامع شود. از این‌رو، ما می‌خواهیم با کمک آموزه‌های دینی، اختلاف در میان پیروان مذاهب، فرهنگ‌ها و گروه‌های قومی مختلف را کمرنگ کنیم. همچنین تلاش می‌کنیم تا تعامل اجتماعی میان این گروه‌ها افزایش یابد. بی‌شک، بسیاری از مشکلات از طریق گفت‌وگو و میانجیگری حل می‌شود و این مهارتی است که می توان به تدریج آموخت.»

جالب است بدانید در پایان این دوره، شرکت‌کنندگان مهارت کافی در راستای گفت‌وگوی بین دینی، تفکر بین فرهنگی و همدلی را به دست می‌آورند. این مهارت‌‌ها از طریق مطالعات و تجزیه و تحلیل شباهت‌ها و تعارض ها به دست می آیند.

هرچند پروژه “آموزش پیام‌آوران صلح” بسیار جدید است و هنوز مشخص نیست که چه نتیجه‌ای در پی خواهد داشت، اما در شرایط کنونی به نظر می‌رسد که ادیان الهی تنها راه نجات بشریت باشد.

لینک‌های گزارش:

Christen und Muslime werden zu „Friedensboten“ fortgebildet

Muslime und Pax Christi gründen Friedensinitiative

ایالت بایرن چند سالی است که در درس تعلیمات اسلامی مسیری متفاوت را طی می‌کند.در این ایالت، درس تعلیمات اسلامی بدون مشارکت جوامع اسلامی ارائه می‌شود. وزارت آموزش بایرن با همکاری دانشگاه ارلانگن-نورنبرگ و مشارکت والدین، درس تعلیمات اسلامی را در ۳۵۷ مدرسه ابتدایی و برای ۱۴ هزار دانش‌آموز ارائه می‌دهد. مسئولان دولت ایالتی تصمیم گرفته‌اند که معارف اسلامی را به به عنوان یک درس اختیاری به جای آموزش مسائل اخلاقی ارائه کنند.

هدف طرح پیشنهادی، آموزش دین اسلام از سوی معلمان مدارس دولتی در چارچوب “نظام ارزشی قانون اساسی ایالت بایرن” در حیطه اختیارات و تصمیم‌گیری دولت است.

این در حالی است که به نظر می‌رسد، نمایندگان حزب آلترناتیو برای آلمان در مجلس ایالتی بایرن از تصمیم دولت ایالتی برای ارائه درس تعلیمات اسلامی به عنوان جایگزین درس اخلاق به شدت عصبانی هستند. ‌آن‌ها به تازگی به دادگاه قانون اساسی بایرن درخواست داده‌اند تا درس تعلیمات دینی را از لیست اسامی دروس مدارس حذف کنند. شاکیان مدعی‌اند که تدریس اسلام به جای درس اخلاق، مناقشات زیادی به وجود خواهد آورد و این اقدام باعث می‌شود تا پیروان ادیان دیگر مانند بودایی‌ها یا یهودیان فکر کنند که اسلام به آن‌ها ترجیح داده می‌شود، دادگاه قانون اساسی هفته گذشته تأیید کرد که شکایت را دریافت کرده است. با این وجود، هنوز هیچ اطلاعاتی در مورد چارچوب زمانی برای تصمیم‌گیری احتمالی ارائه نشده است. حال باید منتظر بود و دید که دادگاه قانون اساسی در بایرن چه تصمیمی در ارتباط با درس تعلیمات اسلامی اتخاذ می‌کند.

لینک گزارش:

https://snanews.de/20210806/afd-abgeordnete-bayern-islam-unterricht-gericht-3116053.html

ایجاد سیستم اجتماعی عادلانه و پایدار

همان‌طور که گفته شد، بنیادهای آلمانی فعالیت‌های زیادی را در راستای حمایت از جامعه مدنی بولیوی انجام می‌دهند. از جمله بنیادهای مهم آلمانی که در بولیوی فعالیت می‌کند، می‌توان به بنیاد هانس زایدل اشاره کرد. هدف این بنیاد، ایجاد یک جامعه منجسم، برپایی سیستم اجتماعی عادلانه و پایدار، حفاظت از محیط زیست و همچنین استفاده پایدار از منابع طبیعی در منطقه است. در این راستا، مسئولان بنیاد با فعالان دانشگاهی، تصمیم‌گیران سیاسی، مردم بومی و دانش‌آموزان و همچنین شهروندان هم‌فکری و همکاری می‌کنند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این موسسه در اختیارتان قرار دهد:

https://www.hss.de/weltweit-aktiv/amerika/bolivien/

ترسیم چشم‌اندازی برای آینده

بنیاد روزا لوکزامبورگ از دیگر بنیادهای آلمانی است که در حال‌حاضر در کشورهای آمریکای جنوبی از جمله بولیوی فعالیت دارد. دفتر منطقه‌ای این بنیاد در آمریکای جنوبی(بولیوی، اکوادور، کلمبیا و ونزوئلا) پروژه‌های مختلفی را همراه با سازمان‌های مردمی و گروه‌های سیاسی این کشورها اجرا می‌کند. این بنیاد تلاش می‌کند تا با درک شرایط کشورهای آمریکای جنوبی، اوضاع آن‌ها را تجزیه و تحلیل کند و چشم‌اندازهای درستی برای آینده ارائه دهد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در این باره در اختیارتان قرار دهد:

https://www.rosalux.de/stiftung/zid/amerika-und-vereinte-nationen/regionalbuero-andenregion

کمک به شکل‌گیری سیاست‌های فرهنگی

بنیاد فردریش ابرت نیز در اواخر سال ۱۹۸۰ در بولیوی شروع به کار کرد. در آن زمان، این بنیاد به عنوان موسسه پژوهش اجتماعی آمریکای لاتین تأسیس شد. پنج سال بعد، یعنی در ژانویه سال ۱۹۸۵، مسئولان این بنیاد، اولین دفتر خود را در بولیوی افتتاح کردند. از جمله اهداف این بنیاد، کمک به توسعه اقتصادی و سیاسی و همچنین تقویت دموکراسی در بولیوی است. علاوه بر این، اعضای بنیاد فردریش ابرت در بولیوی به گروه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کمک می‌کنند تا سیاست‌های فرهنگی در این کشور را پایه‌گذاری کنند. اگر مایلید که اطلاعات بیشتری درباره این بنیاد به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://bolivia.fes.de/quienes-somos/fes-en-bolivia

تبادل‌نظر با روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای

بنیاد کونراد آدناور نیز حدود ۴۰ سال است که در بولیوی فعالیت می‌کند. این بنیاد در سال‌های اخیر، مشاوره زیادی به  گروه‌ها و سازمان‌های محلی در حوزه‌های مختلف می‌دهد. از جمله فعالیت‌های بنیاد کونراد آدناور در بولیوی می‌توان به آموزش احزاب و گروه‌های سیاسی، تقویت جامعه مدنی، تبادل نظر با روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌های عمومی، ایجاد چشم‌انداز رسانه‌ای، بهبود شرایط گروه‌های محروم جامعه و کمک به فرایندهای ادغام اشاره کرد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این بنیاد در اختیارتان قرار دهد:

https://www.kas.de/de/web/bolivien/ueber-uns

تامین بهداشت

هرچند بولیوی در چند سال اخیر، درمیان کشورهایی با متوسط درآمد سرانه جای گرفته است، اما این کشور هنوز هم به عنوان یکی از فقیرترین کشورهای آمریکای جنوبی شناخته می‌شود. این کشور همچنین با مشکلات مختلفی مانند تغییرات آب‌وهوایی و خشکسالی، فقدان آب آشامیدنی و بهداشت و فاصله زیاد طبقاتی روبرو است. از این‌رو، مهمترین هدف دولت بولیوی در سال‌های اخیر، تامین آب‌ آشامیدنی و بهداشت برای همه مردم کشور تا سال ۲۰۲۵ است.

در این راستا، بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی مانند جامعه همکاری‌های بین‌المللی آلمان به دولت بولیوی کمک می‌کنند تا مشکلات خود را حل کنند. اعضای این موسسه از سال ۱۹۶۲ در بولیوی کار می‌کنند، اما مدیران آن در سال ۱۹۹۵ تصمیم گرفتند که دفتر این سازمان را در شهر لاپازم تاسیس کنند. پس از آن، این سازمان در جهت تامین آب آشامیدنی و بهداشت، توسعه روستایی، حفاظت از محیط زیست و بهره‌وری انرژی در بولیوی فعالیت می‌کند. جامعه همکاری‌های بین‌المللی آلمان همچنین در زمینه آموزش‌های حرفه ای و برابری جنسیتی نیز برنامه‌هایی دارد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این موسسه در اختیارتان قرار دهد:

https://www.giz.de/de/weltweit/389.html

تبادلات آکادمیک

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، بولیوی کشور نسبتا فقیری است و دولت این کشور برای تامین هزینه‌های مورد نیاز کشور با مشکلات زیادی روبرو است. در نتیجه، مشکلات مالی بر سیستم آموزش بولیوی نیز تاثیر گذاشته است. دانشگاه‌های دولتی بودجه کافی برای تامین تجهیزات و استخدام استادان برجسته ندارند. در نتیجه بسیاری از دانشجویان این کشور مجبورند به دانشگاه‌های خصوصی بروند و هزینه زیادی برای تحصیل بپردازند. به همین‌دلیل، دانشجویان و پژوهشگران بولیوی ترجیح می‌دهند که برای ادامه تحصیل و کار تحقیقاتی به کشورهای پیشرفته مهاجرت کنند. آلمان از جمله کشورهایی است که در میان دانشجویان بولیوی محبوبیت زیادی دارد. به همین دلیل، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان، هر ساله فهرستی از دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی آلمانی را برای دانشجویان و پژوهشگران بولیوی منتشر می‌کند و اطلاعات مفیدی درباره زندگی در آلمان و تحصیل در این کشور در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد. از طریق سایت این موسسه، می‌توانید اطلاعات بیشتری کسب کنید:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/amerika/bolivien/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

توسعه زبان آلمانی

آلمانی‌ها در بولیوی نیز مانند سایر کشورها، موسسه گوته را با هدف گسترش زبان آلمانی تاسیس کرده‌اند. این موسسه در بولیوی، کلاس‌هایی برای آموزش زبان آلمانی به بزرگسالان، جوانان و کودکان به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌کند. همچنین در این مرکز، امتحانات رسمی موسسه گوته برگزار می‌شود. علاوه بر این‌ها، موسسه گوته در این کشور با همکاری انجمن‌ها و سازمان‌های فرهنگی و هنری، برنامه‌های فرهنگی متفاوتی برگزار می‌کند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در اختیارتان قرار دهد:

https://www.goethe.de/ins/bo/de/ver.cfm

علاوه بر موسسه گوته، مدرسه آلمانی سانتاکروز نیز در توسعه زبان آلمانی در بولیوی نقش مهمی ایفا می‌کند. این مدرسه که در سال ۱۹۳۴ تاسیس شده است، بخشی از دوره‌های خود را به زبان آلمانی برگزار می‌کند. مدرسه آلمانی سانتاکروز تجهیزات و امکانات خوبی برای دانش‌آموزان فراهم کرده است و کتابخانه آن، یکی از بهترین کتابخانه‌های مدارس در بولیوی است. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره این مدرسه به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

Historia del Colegio – Nuestro Colegio

https://www.auswaertiges-amt.de/de/aussenpolitik/laender/bolivien-node/bilateral/213434?openAccordionId=item-213444-0-panel

انستیتو گوته که عنوانش از روی نام شاعر آلمانی، یوهان ولفگانگ گوته انتخاب شده است، سازمانی غیرانتفاعی به شمار می‌رود و وظیفه آن گسترش زبان و فرهنگ آلمانی در بیرون از مرزهای آلمان است.

پیش از آن‌که انستیتو گوته در سال ۱۹۵۱ میلادی آغاز به کار کند، آکادمی آلمان وظیفه ترویج زبان و ادبیات آلمانی در این کشور را برعهده داشت. فعالیت‌های انستیتو گوته در اوایل دهه‌ ۵۰ میلادی تنها به آموزش و تربیت معلمان غیرآلمانی زبان در آلمان محدود می‌شد. تا اینکه در سال ۱۹۵۳ میلادی، اولین دوره‌های آموزش زبان آلمانی توسط این نهاد فرهنگی و با هدف توسعه زبان و فرهنگ آلمانی برگزار شد. در آن زمان ظاهراً اوضاع جهان شبیه امروز نبود و تنوع فرهنگی حداقل در اروپا یک مسئله بزرگ به شمار نمی‌رفت. اما حالا همه چیز کاملاً تغییر کرده است. عبارت‌هایی مانند “تنوع فرهنگی” و “تکثر مذهبی” در سخنرانی بسیاری از سیاستمداران آلمانی و اروپایی شنیده می‌شود. آن‌ها مدعی‌اند که ارزش‌های اروپاییان تغییر کرده است و این امر باید در تمام ساختارهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی اروپا دیده شود.  شاید به همین دلیل است که کارولا لنتز، رئیس انستیتو گوته، اولویت‌های جدیدی را برای این موسسه تعیین کرده است. او که از نوامبر سال ۲۰۲۰ در این سمت بوده، معتقد است که تنوع فرهنگی باید در این موسسه پررنگ‌تر شود:«ما باید در جذب نیروی کار نیز به تنوع فرهنگی توجه کنیم. مهاجران زیادی در این سال‌ها به کشور ما آمده‌اند، حضور آن‌ها در موسسه می‌تواند شرایط را بهتر کند.آن‌ها می‌توانند با دانش‌آموزان غیرآلمانی ارتباط خوبی برقرار کنند و در توسعه گفت‌وگوهای بین‌فرهنگی نیز به ما کمک کنند.»

موسسه گوته اکنون با ۱۵۷ شعبه در ۹۸  کشور فعالیت می‌کند. کلاوس دیتر لمان، رئیس سایق موسسه درباره کارنامه این موسسه می‌گوید:«  در این سال‌ها کارهای زیادی انجام شده است. البته باید این را تاکید کنم که ما هیچ‌گاه صادرکننده فرهنگ نبودیم، بلکه تلاش کردیم تا در هر کشوری با گروه‌های محلی همراه شویم و در برنامه‌های مختلف مشارکت کنیم. من فکر می‌کنم این امر، رمز ماندگاری موسسه گوته است.»

لینک گزارش:

https://www.br.de/nachrichten/kultur/70-jahre-goethe-institut,SfJ0Cfb

دیوار برلین در فاصله سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ به‌ مدت ۲۸ سال شهر برلین را به دو منطقه شرقی و غربی تقسیم کرد. این دیوار اصلی‌ترین نماد جنگ سرد بود که به پرده آهنین نیز مشهور شد و سرانجام در سال ۱۹۸۹ فرو ریخت که پایانی بر حکومت جمهوری دموکراتیک آلمان و همچنین جنگ سرد بود.

به مناسبت شصتمین سالگرد ساخت دیوار برلین، نمایشگاه عکسی از آثار کای ویدن‌هوفر، عکاس خبری در مجتمع یادبود مارینبورن برگزار شده است. این نمایشگاه علاوه بر تصویرسازی از زمان فروپاشی دیوار برلین، تصویری واضح و ملموس از زندگی هزاران انسان در آلمان غربی و شرقی و سایر نقاط جهان به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد که به دلیل تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی، پشت مرزها گیر کرده‌اند.

او درباره برگزاری این نمایشگاه گفت:« سقوط دیوار برلین نقطه شروع کار من بود. در آن زمان، دانشجوی جوانی از اسن بودم و  این رویداد را با دوربین خودم ثبت کرد. بعدها به خاورمیانه سفر کردم و در آنجا نیز مشغول عکاسی شدم. متاسفانه در خاورمیانه وضعیت بدی بود. بنابراین بخشی از عکس‌های نمایشگاه مربوط به آن دوران است.»

ویدن‌هافر ادامه داد:« سیاستمداران باید بدانند که درگیری‌های سیاسی، قومی و مذهبی را با بستن مرزها و کشیدن دیوارها نمی‌توانند حل کنند، بلکه راه‌حل همه مشکلات، گفت‌وگو است. این امر حتی تعصبات در هر دو طرف را کمتر می‌کند.» نمایشگاه عکس‌های کای ویدن‌هوفر تا سی‌ام سپتامبر در محل مجتمع یادبود مارینبورن برپاست. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره این نمایشگاه به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.mdr.de/kultur/ausstellungen/gedenkstaette-marienborn-kai-wiedenhoefer-confrontier-100.html

داستان شکل‌گیری موزه هنر اشتوتگارت با تاریخ جمع‌آوری مجموعه‌های هنری در این شهر پیوند تنگاتنگی دارد. درست است که این موزه از سال ۲۰۰۵ افتتاح شده است، اما از سال ۱۹۱۳ که کار جمع‌آوری آثار هنری در این منطقه آغاز شد، زمزمه‌های شکل‌گیری مکانی برای نگهداری آثار هنری شهر هم شنیده می‌شد. در سال ۱۹۳۴، مجموعه‌ای از آثار هنرمندان مدرن و معاصر آن زمان خریداری و به اشتوتگارت منتقل شد. بعدها در ماه مه سال ۱۹۲۵، اولین نمایشگاه از آثار نقاشان معاصر جهان در ویلایی مجلل در این شهر برگزار شد. بخشی از این آثار نیز به مجموعه هنری شهر اضافه شد. در زمان روی کار آمدن نازی‌ها، ساخت موزه هنر، اهمیت بیشتری پیدا کرد. به طوری که از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵، مسئولان حکومتی بسیاری از آثار هنری، عمدتا توسط هنرمندان منطقه ای را خریداری کردند تا موزه ای در شهر ایجاد کنند. همچنین آن‌ها ساختمانی را برای نگهداری و نمایش آثار هنری در نظر گرفته بودند. با این وجود، جنگ جهانی دوم، معادلات نازی‌ها را برهم زد. البته پس از پایان جنگ جهانی دوم و در سال ۱۹۶۱، مجددا ساختمانی برای موزه درنظر گرفته شد. اما این ساختمان چندان درخور نگهداری آثار هنری در آلمان نبود. از این‌رو، مسئولان شهر در سال ۱۹۹۹، مسابقه‌ای برگزار کردند و از همه معماران داخلی و خارجی خواستند تا طرحی برای موزه هنر اشتوتگارت طراحی کنند. هاشر و یله، دو معمار برلینی برنده این مسابقه شدند. آن‌ها طرح خود را به مقامات ارائه کردند و بالاخره در سال ۲۰۰۲ ساخت موزه هنر اشتوتگارت آغاز شد. موزه‌ای که در سال ۲۰۰۵ به بهره‌برداری رسید.

موزه هنر اشتوتگارت در قلب شهر واقع ساخته شد. ساختمان موزه که به شکل یک معکب شیشه‌ای بزرگ با دیوارهای داخلی سنگی طراحی شده است، بیش از ۵ هزار متر مربع فضای نمایشگاهی دارد. در حال‌حاضر، موزه هنر اشتوتگارت یکی از مهم‌ترین موزه‌های  هنر مدرن در آلمان و اروپا به شمار می‌رود و هرساله میزبان گردشگران زیادی است. اگر دوست دارید با این موزه بیشتر آشنا شوید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.kunstmuseum-stuttgart.de/geschichte