هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۴۸۰ – ۲ تیر ماه ۹۹
> تحولات فرهنگی اجتماعی آلمان
ضرورت گفت‌وگوی بین‌دینی میان رهبر کاتولیک‌های جهان و رهبران مذهب شیعه منبع: رادیو کلیسای کلن سال گذشته، پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان و احمد الطیب از عالی‌رتبه‌ترین رهبران اهل سنت، سندی با عنوان “برادری میان انسان‌ها برای برقراری صلح جهانی و همزیستی” امضا کردند. این سند از نگاه بسیاری از کارشناسان، مهم‌ترین سند دهه‌های اخیر در حوزه ارتباطات بین‌دینی است. برخی از این کارشناسان معتقدند که چنین سندی باید میان شیعیان و مسیحیان کاتولیک نیز امضا شود. دنیس هالفت، محقق و استاد الهیات مسیحی دانشگاه تِریِر آلمان از جمله کسانی است که امضای چنین سندی را ضروری می‌داند.او معتقد است که گفت‌وگوی بین‌دینی میان رهبر کاتولیک‌های جهان و رهبران علی‌رتبه مذهب شیعه در شرایط کنونی اهمیت فراوانی دارد. دنیس هالفت، محقق و استاد الهیات مسیحی دانشگاه تِریِر آلمان در گفت‌وگو
با رادیو کلیسا کلن، شیعیان را یکی از گروه‌های بزرگ مذهبی در جهان معرفی کرد و
گفت:« شیعیان، دومین گروه بزرگ مسلمانان در سراسر جهان به شمار می‌آیند که اغلب در
عراق، لبنان، مناطقی از سوریه، ایران و جنوب آسیا زندگی می‌کنند. بنابراین ارتباط
میان کلیسای کاتولیک و شیعیان اهمیت زیادی دارد.» او در ادامه به احتمال سفر رهبر کاتولیک‌های جهان به عراق اشاره کرد و
افزود:«پیش‌تر بحث سفر پاپ فرانسیس به عراق مطرح شده بود که این سفر به دلیل
ناآرامی‌های عراق و بحران کرونا، فعلا منتفی است. با این وجود، رهبران عالی‌رتبه
مذهب شیعه می‌توانند مقدمات این سفر را در آینده فراهم کنند. اگر امکان سفر پاپ به
عراق فراهم شود، می‌توان امیدوار بود که سندی مشابه با سند اهل سنت نیز به امضا
برسد.» این استاد دانشگاه درباره اهمیت سند امضا شده میان پاپ فرانسیس و احمد
الطیب نیز گفت:«سندی که میان رهبر کاتولیک‌های جهان و امام جماعت مسجد الازهر امضا
شده، اهمیت زیادی دارد. در سال ۱۹۵۶،
شورای دوم واتیکان، سند مهمی با عنوان “نوسترا ایتیت” امضا کرد که هدف
آن، توسعه گفت‌وگو با سایر ادیان بود. به جرات می‌توان گفت که از آن زمان تا سال ۲۰۱۹، هیچ سند مهمی در ارتباط با روابط میان
ادیان امضا نشده بود. اما سندی که در سال گذشته، میان پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های
جهان و احمد الطیب، از عالی‌رتبه‌ترین رهبران اهل سنت به امضا رسید، اهمیت فراوانی
دارد. برخی حتی معتقدند که این سند، مهم‌ترین سند پس از “نوسترا ایتیت”
است.» هالفت اضافه کرد:« در این سند، به جوانان تاکید شده است که به دنبال صلح
در جهان باشند. رهبر کلیسای کاتولیک و امام جماعت مسجد الازهر با امضای این سند
اعلام کرده‌اند که می‌خواهند مشکلات اجتماعی در جوامع مسیحی و مسلمانان را از بین
بردارند. آنها به هیچ وجه نمی‌خواهند باعث درگیری در جوامع شوند. در این سند از
همه دین‌داران خواسته شده تا با افراط‌گرایی، فقر و بی‌عدالتی مباررزه کنند. پیش
از آن، هرگز چنین سندی میان رهبران کاتولیک و مسلمانان اهل سنت امضا نشده بود. به
اعتقاد من، امضای چنین سندی میان رهبران مذهب شیعه و کلیسای کاتولیک نیز ضروری است.» لینک مصاحبه: https://www.domradio.de/themen/papst-franziskus/2020-06-13/theologe-ueber-dialog-mit-dem-islam انتقاد نویسنده آلمانی از برخورد کشورهای غربی با اسلام منبع: اسلامیک سال‌ها است که اندیشمندان در سراسر جهان درباره تقابل فرهنگی شرق و غرب با یکدیگر به بحث می‌پردازند. همچنین در سال‌های اخیر، مطالب زیادی در ارتباط با تفاوت‌ها و شباهت‌های فرهنگی و ادبی میان خاور و باختر نوشته شده است. اشتفان وایدنر از جمله چهره‌های شناخته شده آلمان است که در این ارتباط فعالیت می‌کند. او یازده سال پیش، کتابی با عنوان “راهنما برای نبرد فرهنگ‌ها” را نوشت و تقابل فرهنگی میان مغرب زمین و اسلام را مورد بررسی قرار داد. این نویسنده، سال گذشته نیز کتاب جدیدی با عنوان ”ادبیات شرق” در آلمان منتشر کرد که مرجعی تخصصی برای مطالعات فرهنگی و ادبی به شمار می‌رود. وایدنر در رشته مطالعات اسلام، زبان و ادبیات آلمانی و فلسفه تحصیل کرده و از سال ۲۰۰۱ الی ۲۰۰۶ سردبیر مجله “هنر و اندیشه“ بوده است. او به تازگی در مصاحبه‌ای با سایت اسلامیک از برخورد کشورهای غربی با اسلام انتقاد کرده است: شما کتاب‌های زیادی درباره “شرق” نوشته‌اید. شرق کجاست؟ از کجا شروع و به کجا ختم می‌شود؟ به اعتقاد من، شرق یک تفکر است و در یک
محدوده جغرافیایی نمی‌گنجد. متاسفانه مفهوم شرق توسط استعمارگران غربی تغییر کرده
و باعث شده است تا امروز ما در غرب، شناختی کلیشه‌ای درباره شرق داشته باشیم. شرق‌گرایی به چه معناست؟ شرق‌گرایی به معنای علاقه و گرایش به تفکر
شرقی است. طبیعی است که چنین گرایشی به درک و شناخت بهتر شرق کمک می‌کند. در این میان،
ممکن است، برخی به دنبال شناخت هنر و ادبیات شرق باشند و برخی دیگر به جنبه‌های
اجتماعی و سیاسی آن بپردازند. در هر صورت، شناخت شرق می‌تواند پیش‌داوری و تفکرات
نژادپرستانه درباره آن را کاهش دهد. برخی معتقدند که میان شرق‌شناسی(مطالعات شرقی) و شرق‌گرایی تفاوت‌هایی وجود دارد. شما چه نظری دارید؟ مطالعات آکادمیک با شرق‌گرایی تفاوت زیادی
دارد. شرق‌گرایی تفکر شرقی را دنبال می‌کند، در حالیکه مطالعات شرقی در دانشگاه‌ها
تنها باعث آشنایی دانشجویان و محققان با کشورها و مناطقی می‌شود که ما آنها را به
عنوان مشرق‌زمین می‌شناسیم. به طور مثال، دانشجویان با زبان این مناطق آشنا می‌شوند
و یا درباره تاریخ این منطقه به تحصیل و تحقیق می‌پردازند. به نظر شما، مردم غرب و شرق، علاقه متقابلی برای شناخت یکدیگر دارند؟ اگر منظور شما از مردم غرب و شرق، ساکنان
کشورهای اروپای غربی، آمریکا، خاورمیانه و خاور نزدیک است، باید بگویم که علاقه
متقابلی وجود ندارد. اکثر مردم در خاورمیانه و خاور نزدیک به آشنایی و درک فرهنگ
کشورهای اروپای غربی و آمریکا علاقه دارند، اما کمتر کسی در اروپا و آمریکا
علاقمند به مطالعه و تحقیق درباره مشرق‌زمین است. در واقع، کشورهای قدرتمند و
استعمارگر غربی سال‌ها کشورهای خاورمیانه و خاور نزدیک را تحت سلطه خود قرار داده‌اند
و از این رو فکر می‌کنند، نیازی به شناخت و درک فرهنگ این کشورها ندارند. یازده سال پیش، شما کتاب “راهنما برای نبرد فرهنگ‌ها” را نوشتید و از جدال میان غرب و شرق گفتید. منظور از نبرد فرهنگ‌ها چیست؟ دوست داشتم بگویم که نبرد فرهنگ‌ها به
معنای جنگ میان غرب و شرق نیست. بلکه به معنای بحث و مجادله است. اما حادثه ۱۱
سپتامبر ۲۰۰۱ و رفتار حال‌حاضر غربی‌ها با مسلمانان نشان می‌دهد که نبرد میان شرق
و غرب به چه معناست. متاسفانه مسائل سیاسی چنان بر اذهان عمومی چیره شده است که
هرگونه برخورد منطقی میان فرهنگ‌ها را ناممکن می‌سازد. من در کتابم به شیوه برخورد
رسانه‌ها و افکار عمومی غرب با اسلام انتقاد کرده‌ام. به نظر من، جامعه آلمان از
مسلمانان می‌ترسد، چون آنها را نمی‌شناسد. علاوه بر این، رسانه‌های غربی، برخورد
مغرضانه‌ای با اسلام و مسلمانان دارند و در نتیجه تصور عمومی درباره اسلام نیز
درست نیست. در آلمان شرایط به چه شکل است؟ امروزه آلمان نسبت به دهه ۹۰ میلادی،
جامعه‌ای متنوع‌تر و رنگارنگ‌تر دارد. با این وجود، متاسفانه تفکرات نژادپرستانه
در این کشور دیده می‌شود و در سال‌های اخیر حتی شاهد افزایش این تفکرات علیه
مسلمانان بوده‌ایم. در زمینه ادغام نیز مشکلات زیادی وجود دارد. بنابراین برای
مقابله با این معضل باید اقداماتی انجام شود. لینک مصاحبه: تشدید مجازات برای تولید محتوای مجرمانه در فضای مجازی منبع:تاگس‌شو دو سال پیش که نمایندگان بوندستاگ، قانون منع نفرت‌پراکنی در شبکه‌های اجتماعی را تصویب کردند، بسیاری از کارشناسان مدعی شدند که این قانون یکی از سختگیرانه‌ترین قوانین جهان در ارتباط با شبکه‌های اجتماعی است. اما حالا با گذشت دو سال، دولت آلمان با کمک پارلمان این کشور، محدودیت‌های بیشتری را برای تولید محتوای مجرمانه در فضای مجازی ایجاد کرده است. براساس قوانین جدید، هر گونه توهین، تهدید، تهمت و دروغ در اینترنت، جرم محسوب می‌شود و حتی لایک‌کنندگان چنین پست‌هایی نیز مجازات خواهند شد. همه چیز از سال ۲۰۱۷ آغاز شد. در آن سال، حجم نظرات و مطالب
نژادپرستانه در شبکه‌های اجتماعی آلمان افزایش داشت. از این‌رو، پارلمان آلمان،
قانونی را تصویب کرد که به موجب آن، مسئولان فیسبوک، توییتر و یوتیوب موظف بودند،
محتویات مجرمانه را ظرف ۲۴ ساعت پاک کنند. از جمله مواردی که در آن زمان به عنوان
جرم شمرده شده بود، می‌توان به اقدام علیه نظم عمومی، ترغیب افراد برای ارتکاب جرم
و تأیید آن، مزاحمت جنسی، نفرت‌پراکنی، تشکیل گروه‌های تروریستی و توهین به پیروان
ادیان اشاره کرد. براساس این قانون، هر شرکتی که قوانین را نقض می‌کرد، مجبور بود
که جریمه‌ای تا سقف ۵۰ میلیون یورو پرداخت کند. شرکت‌های اینترنتی همچنین موظف
بودند تا سالانه گزارشی درباره چگونگی حذف مطالب منتشر شده و دلایل آن ارائه کنند.
این قانون کمی بعد در سال ۲۰۱۸ به اجرا درآمد و بلافاصله با انتقاد بسیاری از
مسئولان و کاربران شبکه‌های اجتماعی مواجه شد. مخالفان معتقد بودند که این قانون
باعث محدود شدن آزادی بیان در شبکه‌های اجتماعی می‌شود. برخی نیز می‌خواستند تا این
قانون اصلاح شود. با همه مخالفت‌ها، این قوانین دو سال در آلمان به اجرا درآمد و
حالا هم مسئولان دولت و نمایندگان مجلس آلمان تصمیم گرفته‌اند تا محدودیت‌های بیشتری
برای فعالیت در فضای مجازی این کشور ایجاد کنند. براساس قوانینی که به تازگی به
تصویب پارلمان فدرال آلمان رسیده است؛ هر گونه توهین، تهدید، تهمت و دروغ در اینترنت،
جرم محسوب می‌شود و حتی لایک‌کنندگان و تاییدکنندگان چنین پست‌هایی نیز مجازات
خواهند شد. کریستینه لامبرشت، وزیر دادگستری فدرال در این باره می‌گوید:«این قوانین
پیام روشنی برای همه کاربران شبکه‌های اجتماعی و وب‌سایت‌های اینترنتی دارد. ما با
تصویب این قوانین به همه اعلام کردیم که نشر محتوای مجرمانه را نمی‌پذیریم و با آن
مقابله می‌کنیم. از نگاه من، چنین اقداماتی در اینترنت به خشونت در جامعه دامن می‌زند.» از جمله قوانینی که به تازگی تصویب شده است، می‌توان به
قانون مقابله با تهدید آنلاین اشاره کرد. براساس این قانون، هرگونه تهدید به صدمات
جسمی، تجاوز یا آسیب مالی، دو سال زندان درپی خواهد داشت. پیش از این، تنها تهدید
به مرگ افراد، مشمول دو سال زندان می‌شد که در قوانین جدید به ۳ سال افزایش یافته
است. توهین به افراد نیز می‌تواند تا دو سال حبس در پی داشته باشد. قانون‌گذار این‌بار حتی برای کسانی که مطالب نژادپرستانه را
تایید می‌کنند نیز مجازات‌هایی را در نظر گرفته است. در این راستا، تایید مطالب
نژادپرستانه، بازنشر پست یا نوشتن دیدگاه مثبت زیر آن نیز جریمه دارد. براساس قوانین
جدید، چنانچه مطلب نژادپرستانه به صورت گسترده در شبکه‌های اجتماعی پخش شود و
آرامش و نظم عمومی را مختل کند، آن‌گاه دادگاه درباره مجازات مجرمان تصمیم خواهد
گرفت. همچنین بند ۱۸۸ قانون جزا که تاکنون، تنها از سیاستمداران
فدرال در مقابل بدنامی و تهمت حمایت می‌کرد، از این پس، شامل سیاستمداران محلی نیز
خواهد شد. ترور والتر لوبکه، شهردار کاسل در سال ۲۰۱۹ زمینه این تغییر را ایجاد
کرد. کریستینه لامبرشت، وزیر دادگستری فدرال و گروهی از نمایندگان بوندستاگ خواهان
این تغییر شدند. لامبرشت همچنین نگران است که ترور نژادپرستانه در شهر هاناو و
حمله تروریستی به هاله دوباره تکرار شود. او می‌گوید: «حملات تروریستی نشان می‌دهند
که تهدیدات اینترنتی، به‌سرعت عملی می‌شوند. اما براساس قوانین جدید، شبکه‌های
اجتماعی مانند فیسبوک و توییتر، موظفند تا پست‌هایی با محتوای مجرمانه را
بلافاصله حذف و یا به پلیس جنایی فدرال ارسال کنند. این اقدامات از گسترش تجاوز
جنسی، تبلیغات نئونازی‌ها و خشونت در شبکه‌های اجتماعی و وب‌سایت‌های اینترنتی
جلوگیری می‌کند. در جرایمی مانند قتل یا حمله تروریستی، پلیس به رمز عبور کاربران
نیز دسترسی خواهد داشت.» علاوه بر این‌ها، از این پس توهین به پزشکان، پرستاران و
پرسنل پزشکی در اورژانس‌ها نیز پنج سال زندان به‌دنبال خواهد داشت. پیش‌تر، این
قانون درحمایت از نیروی پلیس، پرسنل آتش‌نشانی و سربازان اجرا می‌شد. این قوانین در حالی تصویب شده‌اند که بسیاری از نمایندگان
احزاب در بوندستاگ با آن مخالف هستند. به طور مثال، سبزها و حزب دموکرات آزاد
آلمان از رای‌دادن به این قوانین خودداری کردند. نمایندگان این احزاب معتقدند که
با تصویب این قوانین، داده‌های کاربران به‌طور گسترده و بدون بررسی قانونی در
دسترس پلیس قرار می‌گیرد. همچنین نمایندگان حزب آلترناتیو برای آلمان نیز این قوانین
را مغایر با آزادی بیان عنوان کرده‌اند. با این وجود، نمایندگان اتحادیه‌های مسیحی،
قوانین جدید را مدافع آزادی بیان می‌دانند. به گفته آنها، این قوانین باعث سرکوب
عقاید کاربران اینترنت نمی‌شود، بلکه در راستای حمایت از آزادی بیان وضع شده است. لینک گزارش: https://www.tagesschau.de/inland/internet-hass-hetze-101.html نگاهی به سرمایه‌گذاری ۱.۷ میلیاردی دولت آلمان در افغانستان منبع:موسسه تبادلات آکادمیک آلمان، موسسه اعتباری برای
بازسازی، بنیاد فردریش ابرت، بنیاد هاینریش بول، بنیاد کنراد آدناور و سایت یوناما چهار سال پیش، اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان در جشن صدسالگی دوستی آلمان و افغانستان از مقامات دولت فدرال خواست که به مردم کشورش کمک کنند تا به گفته او، فردای بهتری داشته باشند. او همچنین اظهار امیدواری کرد که آلمان در جهت آموزش جوانان افغان اقدام کند. در همان سال، دولت فدرال آلمان، مبلغ ۱.۷ میلیارد یورو برای حمایت از مردم افغانستان در فاصله سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ اختصاص داد. به گفته مقامات آلمانی، این بودجه به منظور ارتقا جامعه مدنی، حمایت از دانشجویان و محققان جوان و همچنین پیش‌برد روند صلح در افغانستان اختصاص یافته است. حمایت از پژوهشگران و دانشجویان در زمان حکومت طالبان بر افغانستان، سیستم آموزشی این کشور
تعطیل و بسیاری از مدارس نابود شدند. به ویژه در آن زمان، دختران زیادی از تحصیل
بازماندند. هر چند پس از سقوط طالبان نیز شرایط برای تحصیل همه دختران و پسران در
جامعه افغانستان فراهم نشد، اما وضعیت در سال‌های اخیر کمی بهتر شده است. مدت‌ها
است که بازسازی مدارس از سر گرفته شده است، نوجوانان و جوانان امکان تحصیل در
مدارس را پیدا کرده‌اند و دانشگاه‌های زیادی در شهرهای مختلف این کشور تاسیس شده‌اند.
براساس آمارهای منتشر شده، ۲۳۶ هزار دانشجو در حال حاضر در افغانستان مشغول به تحصیل
هستند. در این میان، تحصیل در دانشگاه‌های کابل بیش از سایر شهرها رونق دارد و
دانشگاه‌های تربیت مدرس، دانشگاه فنی و علوم پزشکی کابل در صدر انتخاب دانشجویان
قرار دارند. با این وجود، بسیاری از دانشجویان و محققان افغانستانی تمایل دارند که
برای ادامه تحصیل و پژوهش به کشورهای اروپایی از جمله آلمان سفر کنند. در این میان،
موسسه تبادلات آکادمیک آلمان نقش مهمی ایفا می‌کند. این موسسه هر ساله، کمک‌هزینه‌های
زیادی به دانشجویان افغان که مایل به ادامه تحصیل در آلمان هستند، اهدا می‌کند. در
سایت موسسه تبادلات آکادمیک آلمان در کابل، اطلاعات زیادی درباره آلمان، زندگی در
این کشور، دانشگاه‌ها، موسسات تحقیقاتی و بورسیه‌های تحصیلی وجود دارد. برای کسب
اطلاعات بیشتر درباره برنامه‌های موسسه تبادلات آکادمیک در افغانستان می‌توانید به
سایت زیر مراجعه کنید: http://www.daad.de/de/laenderinformationen/asien/afghanistan/ ساخت مراکز آموزشی، تفریحی و ورزشی همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، در زمان حکومت طالبان بر
افغانستان، بسیاری از مراکز آموزشی از جمله مدارس و دانشگاه‌ها نابود شدند. از این‌رو،
یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های دولت آلمان در افغانستان، سرمایه‌گذاری بر روی ساخت
مراکز آموزشی، تفریحی و ورزشی است. موسسه اعتباری برای بازسازی در آلمان، وظیفه
بازسازی این مراکز در کشورهای در حال توسعه مانند افغانستان را برعهده دارد. از
جمله اقدامات این موسسه در افغانستان می‌توان به ساخت مدارس و بیمارستان‌ها در
شمال این کشور اشاره کرد. البته این سرمایه‌گذاری‌ها در حالی انجام می‌شود که مدتی
است، فعالیت‌های موسسه گوته و مدرسه آلمانی لیسه امانی در افغانستان متوقف شده
است. از طریق لینک زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره بازسازی مراکز فرهنگی و
آموزشی در افغانستان به‌دست آورید: عضویت در یوناما آلمان یکی از اعضای یوناما است. یوناما یا هیئت معاونت ملل
متحد در افغانستان، یک ائتلاف سیاسی است
که در سال ۲۰۰۲ از طرف شورای امنیت و به درخواست دولت افغانستان، شکل گرفت. هدف این
مجموعه کمک به دولت و مردم افغانستان برای تثبیت صلح پایدار در این کشور است. ماموریت
یوناما حمایت از مردم و نهادهای مدنی افغانستان در جهت دستیابی به صلح و ثبات است.
آنطور که در سایت یوناما نوشته شده؛ این حمایت‌ها مطابق با حقوق و تعهدات مندرج در
قانون اساسی افغانستان انجام می‌شود. برای آنکه با فعالیت‌های یوناما بیشتر آشنا شوید
به سایت زیر مراجعه کنید: فعالیت سازمان سیاسی و اجتماعی علاوه بر این‌ها، بسیاری از بنیادها و انجمن‌های سیاسی و
اجتماعی آلمان نیز در کشور افغانستان فعالیت می‌کنند. از جمله این سازمان‌ها می‌توان
به بنیاد هاینریش بول اشاره کرد که از سال ۲۰۰۲ در افغانستان فعالیت می‌کند. این
بنیاد در سال‌های ابتدایی با هدف توسعه رسانه‌ها، توانمندسازی زنان و تقویت جامعه
مدنی در افغانستان راه‌اندازی شد. اما بعدها مسئولان بنیاد تصمیم گرفتند تا فعالیت‌های
خود را در حوزه توانمندسازی جوانان برای حضور در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی و توسعه
صلح و امنیت در جامعه افغانستان ادامه دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به
سایت زیر مراجعه کنید: https://www.boell.de/en/afghanistan بنیاد فردریش ابرت از دیگر سازمان‌های آلمانی است که از سال
۲۰۰۲ در افغانستان فعالیت می‌کند. این بنیاد در جهت تقویت نهادهای دموکراتیک و
جامعه مدنی افغانستان فعالیت می‌کند. از جمله کارهایی که این بنیاد در افغانستان
انجام می‌دهد، می‌توان به توانمندسازی زنان برای حضور در فعالیت‌های سیاسی، حمایت
از رسانه‌ها و آزادی بیان و کمک به توسعه صلح در این کشور اشاره کرد. در این راستا
بنیاد فردریش ابرت هر ساله در شهرهای مختلف افغانستان، سمینارها و کارگاه‌های
آموزشی برگزار می‌کند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت بنیاد فردریش
ابرت در اختیار علاقمندان قرار دهد: https://www.fes-afghanistan.org/about-us/fes-afghanistan/ از دیگر موسسات آلمانی که در افغانستان فعالیت می‌کند، می‌توان
به بنیاد کنراد آدناور اشاره کرد. این بنیاد در سال ۲۰۰۲ در کابل تاسیس شد.
مسئولان این بنیاد در افغانستان تلاش می‌کنند تا با برگزاری کنفرانس‌ها، کارگاه‌های
آموزشی، برگزاری میزگردهای مختلف و همکاری با موسسات تحقیقاتی و آموزشی، به روند
صلح در این کشور کمک کنند. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره بنیاد آدناور در
افغانستان به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید: تصویر قربانیان حمله نژادپرستانه هاناو بر روی دیواری در فرانکفورت نقش بست منبع: ولت گروهی از هنرمندان فرانکفورتی در اعتراض به افزایش نژادپرستی در آلمان، تصویر قربانیان حمله نژادپرستانه شهر هاناو را بر روی دیوار یکی از خیابان‌های شهر فرانکفورت کشیدند. در کنار این نقاشی دیواری، عبارت‌های “ نژادپرستی می‌کشد” و “ فراموش نمی‌کنیم” نیز دیده می‌شود. چهار ماه پس از حمله مرگ‌بار در شهر هاناو، تصویر قربانیان
آن بر روی دیوار یکی از خیابان‌های معروف فرانکفورت نقش بسته است. این نقاشی دیواری
اثر هنرمندان فرانکفورتی است. آنها علاوه بر کشیدن نقاشی، با انتشار بیانیه‌ای از
دولت آلمان به دلیل حمایت‌نکردن از بازماندگان حادثه انتقاد کرده‌اند. در بخشی از
این بیانیه آمده است:« چهره قربانیان حادثه نباید از اذهان عمومی پاک شود. آنچه در
هاناو اتفاق افتاد، اوج خشونت نژادپرستان بود. آنها هر روز گروه‌های اقلیت را
مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند.» هر چند این نقاشی با طول ۲۷ متر، توانست نظر بسیاری از
رهگذران را به خود جلب کند، اما خانواده‌های قربانیان نیز با گذاشتن گل در کنار این
یادبود، باعث گردهمایی بیشتر شهروندان فرانکفورت در محل یادبود شدند. برادر یکی از
قربانیان در ارتباط با این یادبود گفت:« این نقاشی دیواری می‌تواند عواقب نژادپرستی
در جامعه آلمان را به خوبی نشان دهد. متاسفانه نژادپرستی در جامعه آلمان افزایش یافته
است و برخی از احزاب مانند حزب آلترناتیو برای آلمان نیز به نژادپرستی و تبعیض در
جامعه آلمان دامن می‌زنند.» چهار ماه پیش، یک مرد ۴۳ ساله و از طرفداران گروه‌های راست
افراطی، ۹ نفر از مهاجران در شهر هاناو را به گلوله بست. وی پیش از حمله، دیدگاه‌های
نژادپرستانه خود را در قالب فیلم و جزوه منتشر کرده بود. این مرد پس از کشتن ۹
فرد مهاجر، مادرش را نیز کشت و سپس خودکشی کرد. لینک گزارش: برگزاری جشنواره موسیقی در سراسر آلمان منبع: شبکه رادیو و تلویزیون برلین-براندنبورگ بحران کرونا ماه‌ها است که کنسرت‌ها و جشنواره‌های موسیقی در جهان را به
تعطیلی کشانده است. در این شرایط، جشنواره “موسیقی بدون توقف” با حضور گسترده
علاقمندان، معلمان و گروه‌های موسیقی در سراسر آلمان برگزار شد. هفته‌ای
که گذشت برای موسیقی آلمان متفاوت بود. بالاخره پس از ماه‌ها، علاقمندان و گروه‌های
موسیقی در سراسر آلمان در فستیوالی دو روزه شرکت کردند. این جشنواره با عنوان “موسیقی
بدون توقف” در روزهای بیستم و بیست‌ویکم ماه ژوئن به صورت آنلاین و زنده برگزار شد
و مخاطبان زیادی داشت. دانیال کنول، مدیرعامل جامعه موسیقی در آلمان در این ارتباط گفت:«برای
همه ما، سلامت شهروندان ارزش زیادی دارد، اما ماه‌ها است که هیچ جشنواره و رویدادی
موسیقی در آلمان برگزار نشده است. از این‌رو، تصمیم گرفتیم که جشنواره موسیقی را
با حفظ نکات بهداشتی برگزار کنیم. در طول این فستیوال، مراکز فروش آلات موسیقی در
فضای مجازی به معرفی سازهای مختلف پرداختند. همچنین آموزشگاه‌های موسیقی، کلاس‌های
آنلاین برای علاقمندان برگزار کردند. علاوه بر این‌ها، ما از آهنگسازان و گروه‌های
موسیقی تازه‌کار و حرفه‌ای خواستیم که آثار خود را برای مخاطبان و علاقمندان عرضه
کنند. برخی از این گروه‌ها در فضای مجازی به صورت آنلاین به پخش آثار خود پرداختند
و برخی دیگر نیز، بالکن‌های خانه‌ها را برای اجرای کنسرت‌های خود انتخاب کردند. حتی
برخی نیز تلاش کردند تا کنسرت‌هایی را با تعداد محدود در خانه برگزار کنند. بدین
ترتیب، جشنواره “موسیقی بدون توقف” به
صورت آنلاین و زنده در سراسر آلمان برگزار شد.» هر چند برگزاری این رویداد با استقبال گروه‌های موسیقی و مخاطبان آنها
در سراسر آلمان مواجه شد، اما برخی از آهنگسازان و گروه‌های موسیقی نیز از برگزاری
این فستیوال چندان راضی نبودند. به گفته آنان، تنها برگزاری کنسرت‌ها و جشنواره‌های
واقعی موسیقی می‌تواند به بهبود شرایط صنعت موسیقی کمک کند. آنها خواستار برگزاری
رویدادهای موسیقی با حضور پر شور علاقمندان هستند. خواسته‌ای که با توجه به شیوع
کرونا و محدودیت‌های ناشی از آن، چندان امکان‌پذیر به نظر نمی‌رسد. لینک خبر: بنای یادبود دیوار برلین منبع: سایت بنای یادبود برلین هر چند دهه‌ها از فروپاشی دیوار برلین می‌گذرد و حالا مردم شرق و غرب آلمان در اتحاد کامل زندگی می‌کنند، اما هنوز هم بنای یادبود دیوار برلین در جاده برناور، بسیاری را به یاد تاریخ پر فراز و نشیب آلمان در دوران جنگ سرد می‌اندازد. بنایی که حالا به یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی برلین بدل شده است. همه چیز از مهاجرت شهروندان آلمان شرقی به آلمان غربی آغاز شد. براساس
آمارهای منتشر شده در فاصله سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۱ حدود ۵/۲ میلیون نفر از آلمان شرقی به آلمان غربی مهاجرت کردند.
همچنین طی شش ماه اول سال ۱۹۶۱،
تعداد ۱۶۰هزار نفر از برلین شرقی به برلین
غربی پناهنده شدند. در آن زمان، بیشتر مهاجران را کارگران متخصص، کارشناسان،
استادان دانشگاه و روشنفکران تشکیل می‌دادند. بنابراین، مهاجرت این گروه، خسارت‌های
زیادی را برای دولت آلمان شرقی به ارمغان آورد. از این‌رو، دولت آلمان شرقی تمام
راه‌های ارتباطی بین برلین شرقی و غربی را مسدود و دیوار برلین را بنا کرد. ساخت دیوار تا پایان سال ۱۹۶۱،
ادامه یافت. همچنین بر بالای دیوار، سیم خاردار نصب شد و برج‌های مراقبت برای
حفاظت و کنترل عبور و مرور ساخته شد. کمی بعد در سال ۱۹۸۷،
اعتراض به اختناق سیاسی و نقض اصول حقوق بشر در سراسر اروپای شرقی بالا گرفت و به
به آلمان شرقی نیز سرایت کرد.در زمستان ۱۹۸۸ راه‌پیمایی‌های
گسترده در شهرهای برلین، لایپزیگ و درسدن به راه افتاد. در آن دوران، بسیاری از فعالان
جنبش‌های اجتماعی و سیاسی توسط پلیس امنیت آلمان (اشتازی) بازداشت شدند. با وجود نارضایتی روزافزون، در اوایل سال ۱۹۸۹ حزب حاکم مدعی شد که در انتخابات محلی ۹۹ درصد آرا را به دست آورده است. این خبر
به خشم مردم دامن زد. راه‌پیمایی‌های ضدحکومتی بیشتری، با شعارهای تند به راه
افتاد. در اکتبر سال ۱۹۸۹، حکومت آلمان
شرقی، جشن چهلمین سالگرد تأسیس “آلمان دموکراتیک” را برگزار کرد. در
مقابل، مردم ناراضی به راه‌پیمایی‌های اعتراض‌آمیز گسترده، دست زدند. روز ۱۸ اکتبر زیر فشار فزاینده مردم، اریش
هونکر، رئیس دولت آلمان شرقی استعفا داد و و چند روز بعد ایگون کرنس جانشین او شد. شامگاه ۹ نوامبر رادیو
اعلام کرد که بنا به تصمیم دولت جدید، مرز میان دو آلمان برداشته می‌شود. بیشتر
مردم این خبر را باور نکردند، اما کمی بعد جمعیت زیادی برای تخریب دیوار در اطراف
آن جمع شدند. بدین‌ترتیب، دیوار عظیم بتونی که سی سال در دل مردم رعب و وحشت افکنده
بود، به آوار سنگ و کلوخ بدل شد. پس از سقوط دیوار، همچنان بخش‌های از آن در سطح شهر برلین باقی ماند. کمی
بعد مسئولان شهر، بخش باقی‌مانده دیوار برلین را به عنوان بنای یادبود برلین برگزیدند.
بنای یادبود دیوار برلین، تصور جامعی از تاریخ آلمان و حوادثی که در این کشور به
وقوع پیوسته است به بازدیدکنندگان می‌دهد. بر روی بنای یادبود، تصاویری از کشته
شدگان جنگ جهانی دوم دیده می‌شود. همچنین در بخش‌هایی از آن، جزییات حوادث مرتبط
با دیوار برلین برای اطلاع عموم نوشته شده است. با اینکه سال‌های زیادی از واژگونی
دیوار برلین می‌گذرد، اما همچنان روح ماجرا در این مکان در جریان است و بازدید از
آن احساسات هر انسانی را بر می‌انگیزد. لینک گزارش: تازه های نشر در آلمان آنچه سفید‌پوستان نمی‌خواهند درباره نژادپرستی بشنوند کتاب “ آنچه سفید‌پوستان نمی‌خواهند درباره نژادپرستی بشنوند” در سال ۲۰۱۹، توسط انتشارات hanserblau منتشر شده است. آلیس هاسترز، نویسنده آلمانی در این کتاب به خوبی توضیح می‌دهد که به عنوان یک زن سیاه‌پوست با چه تبعیض‌هایی در جامعه آلمان مواجه می‌شود. او در این کتاب روشن می‌کند که نژادپرستی در بخش‌های مختلف کشور آلمان وجود دارد و باید با آن مقابله کرد. از نگاه این نویسنده، مبارزه با نژادپرستی مشکل است، اما برای از بین‌بردن نژادپرستی و تبعیض در جامعه آلمان، راه دیگری وجود ندارد. نویسنده: Alice Hasters تعداد صفحات: ۲۰۸ سال انتشار: ۲۰۱۹ زبان: آلمانی ISBN-13: 978-3446264250 لینک: هفته‌نامه فارسی زبان رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در آلمان صرفا به منظور آشنایی با رویدادها و تحولات فرهنگی آلمان، خلاصه گزارش‌ها و اخبار رویدادهای فرهنگی این کشور را بدون دخل و تصرف و ارائه نظریه، با ذکر دقیق منبع و عینا همانگونه که منتشر شده است، منعکس می‌نماید. بر این اساس تاکید می‌کند که انعکاس این اخبار به هیچ‌وجه به منزله تأیید آن نمی‌باشد.در عین‌حال، هرگونه بهره‌برداری و نقل اخبار، گزارش‌ها و تحلیل‌های این نشریه صرفا با ذکر منبع مجاز است هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در آلمان
با همکاری هیات تحریریه رایزنی فرهنگی
انتشار از طریق وب سایت رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در آلمان
www.irankultur.com | info@irankultur.com
ممکن است شما همچنین مایل باشید
هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۴۸۴ – ۳۰ تیر ماه ۹۹
هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۴۹۷ – ۲۸ مهر ماه ۹۹