هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۲۳ – ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۰

مسئولان دولت فدرال معتقدند که پخش اذان از مساجد در طول ماه مبارک رمضان، می‌تواند تا اندازه‌ای، محدودیت‌های ناشی از کرونا را برای مسلمانان کم‌رنگ‌تر کند. در این راستا به بسیاری از مساجد این کشور اجازه داده شده است تا به مدت یک‌ ماه(از سیزدهم ماه آوریل تا دوازدهم ماه مه) صدای اذان را در هنگام نمازهای روزانه، پخش کنند.

به‌طور مثال، پخش صدای اذان به صورت روزانه در شهرهای هاسل و کرفلد مجاز اعلام شده است. چسور اوزکایا، رئیس اتحادیه ترکی-اسلامی هاسل در این باره گفت:« ما باید به فکر دفاع از حقوق اعضای جامعه اسلامی در شهرها و ایالت‌های مختلف وظیفه باشیم و شرایط خوشحالی و آسایش آن‌ها را نیز فراهم کنیم. شنیدن صدای اذان از مساجد، حق مسلمانان است که متاسفانه در بسیاری از شهرهای آلمان تاکنون ناممکن بوده است. از این‌رو، در هر نوبت نماز ماه مبارک رمضان، اذان در مساجد هاسل پخش خواهد شد. همچنین پخش اذان روزانه در شهر کرفلد نیز مجاز است.»

یکی دیگر از شهرهایی که پخش اذان در آن مجاز اعلام شده، شهر فرایزینگ است. عمر کورک‌ماز، رئیس اتحادیه اسلامی شهر فرایزینگ در این باره گفت:« به دلیل شیوع کرونا و محافظت از اعضای مساجد، در حال‌حاضر اکثر فعالیت‌های مساجد متوقف شده‌ و این امر، بسیاری از مسلمانان را ناراحت کرده است، چرا که آن‌ها می‌خواهند؛ در طول ماه مبارک رمضان، در مساجد به عبادت بپردازند. علاوه بر این، به دلیل محدودیت‌های ناشی از کرونا در مساجد بزرگ، تنها ۵۰ نفر می‌توانند در زمان واحد به عبادت بپردازند. بنابراین اکثر اعضا در ماه رمضان، امکان حضور در مساجد را ندارند. بنابراین پخش اذان می‌تواند تا اندازه‌ای، ناراحتی مسلمانان آلمان را کاهش دهد.»

هر چند پخش اذان به صورت روزانه در بسیاری از نقاط آلمان امکان‌پذیر شده است، اما در برخی از شهرها نیز، هنوز محدودیت‌هایی وجود دارد و تنها هنگام نماز جمعه اجازه پخش اذان داده شده است. به‌طور مثال، در اسنابروک، صدای موذن تنها پیش از شروع نماز جمعه پخش می‌شود. شش مسجد در هاگن و همچنین مساجد ووپرتال نیز شرایط مشابهی با اسنابروک دارند.

البته این شرایط تنها مختص امسال نیست، سال گذشته نیز به دلیل شیوع کرونا و تعطیلی مساجد در آن دوران، اجازه پخش اذان در بسیاری از شهرهای بزرگ آلمان صادر شد. هانوفر، هامبورگ، برلین، گاربزن، براونشوایگ، گسلار، دویسبورگ، کیل، نوی‌مونستر، رندزبرگ، اوسترینگن، راونهایم و لونن از جمله شهرهایی بودند که صدای اذان در طول ماه مبارک رمضان در آن‌ها شنیده شد. در این میان، مسجد دوسبورگ بعد از ۱۲ سال اجازه پخش اذان را یافت. در آن زمان، پخش اذان موجب دلگرمی مسلمانان شد، چرا که آن‌ها به دلیل بحران کرونا امکان حضور در مساجد را نداشتند.

لینک گزارش:

An vielen Orten ertönt erneut der Gebetsruf

آنه ماری شیمل در ماه آوریل سال ۱۹۲۲ در شهر ارفورت آلمان به‌دنیا آمد. او در ۱۵ سالگی به مطالعه اسلام و یادگیری زبان‌های مختلف مشغول شد. شمیل زمانی که تنها هفده سال داشت، تحصیلات خود را در رشته‌های زبان و ادبیات عرب و علوم اسلامی دانشگاه برلین آغاز کرد و دو سال بعد موفق به اخذ مدرک دکترا از این دانشگاه شد. در آن دوران، شیمل به  کمک هانس هاینریش شدر، استاد دانشگاه برلین و خاورشناس برجسته آلمانی، با کتاب مثنوی معنوی آشنا شد و به مطالعه و تحقیق درباره دیوان مولانا جلال الدین بلخی پرداخت. او ۱۰ سال بعد در سن ۲۹ سالگی، دکترای دوم خود را در حوزه تاریخ ادیان دریافت کرد. شیمل در اوائل دهه ۵۰ میلادی، سفرهایی به کشور ترکیه داشت و در شهر آنکارا به سخنرانی پرداخت.  این اسلام‌شناس آلمانی مدتی به عنوان استاد “ادبیات کلاسیک ترک” در دانشگاه آنکارا به تدریس مشغول شد.

او در سال ۱۹۶۳ به ایران سفر کرد و علاوه بر دیدار از اصفهان و شیراز، در مؤسسه گوته تهران نیز به سخنرانی‌ پرداخت.

در بهار سال ۱۹۶۷ میلادی، شیمل کار تدریس در دانشگاه هاروارد در حوزه فرهنگ هندی – اسلامی را آغاز کرد و در سال ۱۹۷۰ به درجه استادی رسید. او هم زمان آثار زیادی در حوزه مطالعات اسلامی به زبان آلمانی ترجمه کرد و همچنین آثاری در حوزه مطالعات اسلامی نیز به رشته تحریر درآورد. تعداد تألیفات او به بیش از ۷۰ کتاب و ده ها مقاله می‌رسد که اکثراً به زبان انگلیسی و آلمانی نگاشته شده‌اند. از جمله آثار او می‌توان به جایگاه خلفا و قضات در پایان زمامداری ممالیک، زبان تصاویر مولانا، ادیان جهان: مختصر تاریخ ادیان، تأثیرات اندیشه مولانا در شرق و غرب، ترجمه گزیده دیوان شمس و مقدمه‌ای بر اسلام اشاره کرد.

شیمل در سال ۱۹۹۵ میلادی، برنده جایزه صلح ناشران آلمان شد. او همچنین، به پاس تلاش‌های مستمر و مؤثرش در معرفی اسلام به اندیشمندان غربی، از دانشگاه‌های سند و اسلام‌آباد در پاکستان، سلجوق قونیه در ترکیه، اوپسالا در سوئد و تهران» و الزهرا(س) در ایران، دکترای افتخاری گرفت. دولت پاکستان نیز، بالاترین نشان رسمی این کشور(هلال امتیاز) را به او اعطا کرد. شیمل در آلمان نیز، توانست نشان “صلیب بزرگ لیاقت” را از آن خود کند. این اسلام‌شناس شهیر آلمانی در نهایت در ژانویه سال ۲۰۰۴ میلادی در شهر بن درگذشت. علاقۀ او به پیامبر اسلام باعث شد تا وصیت کند بر روی سنگ قبرش حدیثی از حضرت محمد(ص) بنویسند.

لینک‌های گزارش:

Annemarie Schimmel

https://www.deutsche-biographie.de/sfz112220.html

انتشار نشریه تاگه‌بلات در بوینس‌آیرس

انتشار نشریه تاگه‌بلات را می‌توان یکی از مهم‌ترین اقدام آلمانی‌زبانان برای توسعه زبان آلمانی در آرژانتین دانست. این نشریه که روزهای جمعه در بوینس‌آیرس به چاپ می‌رسد، در سال ۱۸۷۸ توسط یوهان آلمان، روزنامه‌نگار سوئیسی به عنوان ” هفته‌نامه آرژانتینی” منتشر شد. او بعدها و در سال ۱۸۸۹ نشریه تاگه‌بلات آرژانتینی را جایگزین هفته‌نامه آرژانتینی کرد. این نشریه در زمان روی کار آمدن نازی‌ها به مخالف سرسخت سیاست‌های هیتلر بدل شد و بدین‌ترتیب شهرت جهانی یافت. البته در مقابل با مشکلات زیادی نیز روبرو شد. در واقع نشریه تاگه‌‌بلات آرژانتینی در طول ۱۰۰ سال انتشار خود، طوفان‌های بی‌شماری را پشت سر گذاشته، چندین‌بار توقیف شده است و حتی گه‌گاه مدیران آن، از کشور اخراج شده‌اند. جالب است بدانید که در سال ۱۹۳۶، فروش این نشریه حتی در خاک آلمان ممنوع شد. مدیران این نشریه در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی نیز با مشکلات مالی و کمبود کاغذ و تعطیلی موقت چاپخانه‌ها مواجه شدند. با این وجود، محبوبیت این نشریه هیچ‌گاه در آرژانتین کم نشد. هر چند این نشریه در حال‌حاضر، به عنوان واسطه فرهنگی میان کشورهای آلمانی‌زبان و آرژانتین فعالیت می‌کند، اما عمده فعالیت روزنامه‌نگاران آن، انعکاس صدای جامعه آلمانی ساکن در آرژانتین است. حتی مدارس و جوامع آلمانی‌زبان در آرژانتین می‌توانند پیام‌های خود را در این نشریه به صورت رایگان به انتشار برسانند. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره این نشریه به‌دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

http://www.tageblatt.com.ar/wir-uber-uns.php

آلمانی؛ زبانی محبوب در آرژانتین

همان‌طور که در ابتدای گزارش گفته شد، آرژانتینی‌ها علاقه زیادی به یادگیری فرهنگ و زبان آلمانی دارند. براساس برآوردهای وزارت خارجه آلمان، نزدیک به یک میلیون نفر در آرژانتین در حال یادگیری زبان آلمانی هستند. موسسه گوته در دو شهر بوینس آیرس و کوردوبا، در راستای آموزش زبان آلمانی و برگزاری برنامه‌های فرهنگی فعالیت زیادی انجام می‌دهد. موسسه گوته در این شهرها دوره‌هایی در جهت آموزش زبان آلمانی برای بزرگسالان، کودکان و نوجوانان برگزار می‌کند. همچنین این موسسات دوره‌هایی برای آمادگی آزمون زبان آلمانی دارند. علاوه بر این‌ها، موسسه گوته در این شهرها، دوره‌های زبان تخصصی نیز برگزار می‌کند. همچنین این موسسات هر ساله میزبان برنامه‌های فرهنگی و هنری بسیاری در شهرهای مختلف آرژانتین هستند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های موسسه گوته در آرژانتین در اختیارتان قرار دهد:

https://www.goethe.de/ins/ar/de/spr/kur/gia.html

کارگروه مدارس آلمانی در آرژانتین

در سی مدرسه محلی آرژانتین، زبان آلمانی به عنوان زبان خارجی تدریس می‌شود. علاوه بر این‌ها، با همت بخش فرهنگی وزارت خارجه آلمان، چندین مدرسه آلمانی در بوینس‌آیرس تاسیس شده‌ است. در این میان، کارگروه مدارس آلمانی در آرژانتین نیز نقش مهمی در بالابردن کیفیت آموزشی مدارس آلمانی، هماهنگ کردن برنامه‌های آموزشی آن‌ها و همچنین توسعه زبان آلمانی دارد. این مرکز، جلسات و کنگره‌های مختلفی را برای آگاه‌سازی و هماهنگ‌کردن مدیران و معلمان مدارس برگزار می‌کند. بودجه این مرکز از طریق نهادهای آلمانی-آرژانتینی پرداخت می‌شود. از طریق سایت زیر می‌توانید با فعالیت‌های کارگروه مدارس آلمانی در آرژانتین بیشتر و بهتر آشنا شوید:

https://agds.org.ar/index.php?PG=3&FL=2&DX=&EX=&FX=&GX=

تبادلات علمی و پژوهشی

 در آغاز قرن بیستم، آرژانتین یکی از پیشرفته‌ترین سیستم‌های آموزشی در آمریکای لاتین را داشت. آرژانتینی‌ها حتی تلاش کردند که محققان و استادان برجسته را از کشورهای اروپایی از جمله آلمان جذب کنند. با این وجود، کودتای نظامی در سال ۱۹۳۰، سیستم آموزشی و موسسات تحقیقاتی این کشور را نیز تحت تاثیر خود قرار داد. بعدها رکود اقتصادی نیز مشکلات بیشتری بر بخش آموزشی و تحقیقاتی تحمیل کرد. اما شرایط از سال ۲۰۰۴ بهبود یافت. اوضاع اقتصادی و سیاسی آرژانتین از این سال، شرایط بهتری پیدا کرد و مسئولان این کشور توانستند بر روی توسعه آموزشی و تحقیقاتی نیز تمرکز کنند. در سال‌های اخیر، سیستم آموزشی و تحقیقاتی آرژانتین بهبود یافته و موسسات آموزشی و تحقیقاتی این کشور از جمله دانشگاه دی بوینس آیرس، دانشگاه Austral و موسسه فناوری de Buenos aires  ITBA از شهرت جهانی برخوردار شده‌اند. در این میان، مسئولان این کشور تلاش می‌کنند تا تبادلات آموزشی و تحقیقاتی با کشورهای پیشرفته جهان از جمله آلمان داشته باشند. البته در این میان، نباید نقش موسسات دولتی و غیردولتی را هم بی‌تاثیر دانست. به‌طور مثال، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان، نقش مهمی در تبادلات آکادمیک و انتقال دانشجو و پژوهشگر در میان آرژانتین و آلمان ایفا می‌کند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره فعالیت‌های این موسسه در اختیارتان قرار دهد:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/amerika/argentinien/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

مرکز دانشگاهی آلمان-آرژانتین

 مرکز دانشگاهی آلمان و آرژانتین نیز با هدف تقویت و ارتقا همکاری‌ میان دانشگاه‌ها، دانشجویان و دانشمندان دو کشور تاسیس شده است. همچنین این مرکز به گسترش زبان آلمانی و اسپانیایی نیز کمک می‌کند. این موسسه همچنین مراکز علمی و تحقیقاتی دو کشور را ترغیب می‌کند تا پروژه‌های مختلفی را با یکدیگر اجرا کنند. سایت زیر می‌تواند چشم‌انداز مرکز دانشگاهی آلمان-آرژانتین را به خوبی نشان دهد:

Gremien und Struktur

 تعامل با جامعه مدنی

علاوه بر مراکز علمی و تحقیقاتی، برخی بنیادهای مهم آلمانی نیز در آرژانتین فعالیت می‌کنند. بنیاد کونراد آدناور از جمله موسسات آلمانی است که از ۳۵ سال پیش در آرژانتین فعالیت دارد. اعضای این بنیاد در آرژانتین تعامل زیادی با جامعه مدنی دارند و در راستای ثبات اجتماعی و اقتصادی و توسعه گفت‌وگوهای بین‌فرهنگی فعالیت می‌کند. علاوه بر این‌ها، اعضای این بنیاد، روابط گسترده‌ای با دانشگاه‌ها، موسسات پژوهشی و اتاق‌های فکر در احزاب و موسسات دولتی دارد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این بنیاد در اختیارتان بگذارد:

https://www.kas.de/de/web/argentinien/home

بهبود شرایط زندگی شهروندان آرژانتین

بنیاد هانس زیدل نیز از دیگر بنیادهای آلمانی است که در حال‌حاضر در آرژانتین فعالیت می‌کند. این بنیاد که بیش از ۴۰ سال است در آرژانتین تاسیس شده، با همکاری بنیادها و سازمان‌های محلی، کارگاه‌های آموزشی، کنفرانس‌ها و برنامه‌های متعددی برای جوانان اجرا می‌‌کند. برای آشنایی با فعالیت‌های این موسسه می‌توانید به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.hss.de/weltweit-aktiv/

هفته گذشته، مرکز تحقیقاتی برای گفتمان بین‌مذهبی در دانشگاه فردریش-آلکساندر ارلانگن-نورنبرگ افتتاح شد. یوآخیم هرمان، وزیر امور داخلی و ادغام در ایالت بایرن در مراسم افتتاحیه این موسسه گفت:« امروز بیش از هر زمان دیگری به تبادلات بی‌مذهبی و تفاهم میان پیروان ادیان مختلف نیاز داریم.»

او در ادامه سخنانش، وجود مراکز تحقیقاتی و آموزشی در حوزه گفتمان بین‌مذهبی را برای ادغام بهتر در جامعه آلمان ضروری دانست.

هرمان که همزمان ریاست هیات امنای مرکز تحقیقاتی برای گفتمان بین‌مذهبی در دانشگاه  فردریش-آلکساندر ارلانگن-نورنبرگ را بر عهده دارد، درباره بودجه این موسسه نیز گفت:«دولت بایرن، بودجه‌ای معادل ۸۶۰ هزار یورو به مرکز تحقیقاتی برای گفتمان بین‌مذهبی اختصاص داده است. به اعتقاد من، این مرکز تحقیقاتی در سراسر آلمان بی‌نظیر است. پژوهش‌های مرکز تحقیقاتی برای گفتمان مذهبی دانشگاه فردریش-آلکساندر ارلانگن-نورنبرگ بر سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام متمرکز خواهد بود. در واقع ما معتقدیم که پیروان این ادیان به راحتی می‌توانند با یکدیگر تعامل داشته باشند. از این‌رو، تلاش می‌کنیم تا آن‌ها را به ارتباط و تعامل با یکدیگر ترغیب کنیم.»

او همچنین درباره اهداف راه‌اندازی این مرکز تحقیقاتی گفت:«هدف از راه‌اندازی این مرکز، انتقال دانش و تجربه شهروندان به یکدیگر و کمک به همزیستی مسالمت‌آمیز در جامعه است.»

علاوه بر هرمان، برند زیبلر، وزیر آموزش بایرن نیز در افتتاحیه مرکز تحقیقاتی برای گفتمان بین‌مذهبی در دانشگاه فردریش-آلکساندر ارلانگن-نورنبرگ به سخنرانی پرداخت. او درباره این مرکز گفت:« اگر با افراد دین‌دار با احترام و همدلی برخورد شود، شرایط جامعه بهتر خواهد شد. ما در مرکز تحقیقاتی برای گفتمان بین‌مذهبی قصد داریم تا این روند را پایه‌گذاری کنیم.»

لینک گزارش:

https://www.sueddeutsche.de/bayern/religion-erlangen-forschungszentrum-fuer-interreligioese-diskurse-eroeffnet-dpa.urn-newsml-dpa-com-20090101-210416-99-233070

ستین کرایل دقیقا ۱۰۰ سال پیش به ماگدبورگ آمد. او در وینزبرگ متولد شده و در دانشکده هنرهای کاربردی و دانشکده فنی اشتوتگارت به تحصیل پرداخته بود. کرایل کارش را با طراحی ساختمان‌هایی در نورنبرگ و فرایبورگ آغاز کرد و همان‌طور که گفته شد، بعدها به ماگدبورگ نقل مکان کرد. او از سال ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۸ در هیئت مدیره شهر مگدبورگ مسئولیت داشت و تصمیم گرفت تغییراتی در معماری این شهر به وجوود آورد. بدین ترتیب ایده تغییر بناهای ساختمان‌های مرکز شهر شکل گرفت. او و تیمش تصمیم گرفتند تا خانه‌هایی رنگی در مرکز شهر ماگدبورگ به وجود آورند. این گروه در راستای اهدف خود به بازسازی نمای ۱۰۰ ساختمان‌ در مرکز شهر ماگدبورگ پرداختند و با رنگ‌های زنده و روشن، ساختمان‌ها را رنگ‌آمیزی کردند. البته این تنها تغییرات انجام شده در شهر نبود. او بعدها ساختمان بی‌نظیر بیمه درمانی شهر را طراحی کرد که هنوز هم یکی از مهم‌ترین آثار معماری ماگدبورگ به شمار می‌رود. علاوه بر این، ساختمان سینمای “اولی” نیز از دیگر آثار اوست که جلوه خاصی به شهر ماگدبورگ بخشیده است. او همچنین ایده‌هایی برای شهرک‌سازی در ماگدبورگ داشت که بعدها به اجرا گذاشته شد. با این وجود، با روی کار آمدن نازی‌ها جلوی کار کاریل نیز گرفته شد. او به دلایل تفکرات سیاسی از کار بی‌کار شد و تا اواخر حکومت هیتلر هیچ پروژه‌ای نداشت. کارایل در سال ۱۹۴۷ در سن ۵۷ سالگی درگذشت. هر چند او یکی از مهم‌ترین معماران آلمانی در قرن بیستم به شمار می‌آید، اما بسیاری معتقدند که بیکاری و مرگ زودهنگام او موجب شد که خیلی سریع به فراموشی سپرده شود. با این وجود هنوز هم آثار او در شهر ماگدبورگ از بهترین پروژه‌های معماری در سراسر آلمان محسوب می‌شود.

لینک گزارش:

https://www.mdr.de/kultur/ausstellungen/architekt-carl-krayl-magdeburg-geburtstag-100.html

فلیکس کورنر، پروفسور سردار کورناز و پروفسور عمر اوزسوی، نویسندگان کتاب “هویت‌ها و فرهنگ‌ها” تلاش کرده‌اند تا به این سوال پاسخ دهند. آن‌ها در اثر جدید خود نشان داده‌اند که چطور هسته اصلی دین می‌تواند پیروان مذاهب مختلف را با یکدیگر متحد کند. این سه نویسنده در کتاب “هویت‌ها و فرهنگ‌ها” به بررسی تجربه مسیحیان در اروپا پرداخته‌اند و شرایط مسلمانان در قاره سبز را نیز بررسی کرده‌اند.

Herausgeber : Verlag Herder; 1. Edition (8. März 2021)
Sprache : Deutsch
Gebundene Ausgabe : ۱۷۶ Seiten
ISBN-13: ۹۷۸-۳۴۵۱۳۹۰۷۳۹
Felix Körner, Prof. Dr. Serdar Kurnaz, Professor Ömer Dr. Özsoy

لینک کتاب: