هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۴۸۹ – ۳ شهریور ماه ۹۹

سفر اشک‌ها

سفر اشک‌ها از جمله آثار مهمی است که درباره تاریخ عاشورا به زبان آلمانی منتشر شده است. این کتاب که در سال ۲۰۰۶ توسط انتشارات اسلامیکا به چاپ رسیده، درباره چگونگی شکل‌گیری نهضت کربلا و قیام امام‌ حسین(ع) در برابر ظلم یزید است. بشیر رحیم، نویسنده کتاب “سفر اشک‌ها” در بخش‌های مختلف این اثر، شخصیت‌های مهم واقعه عاشورا را به خوانندگان خود معرفی می‌کند. مسلم ابن عقیل، حر، حضرت ابالفضل(ع)، حضرت قاسم(ع)، حضرت علی‌اکبر(ع)، حضرت علی‌اصغر(ع) و حبیب بن مظاهر اسدی از جمله شخصیت‌هایی هستند که در این کتاب به آنها اشاره شده است. لینک زیر می‌تواند، اطلاعات بیشتری درباره این کتاب در اختیارتان بگذارد:

https://www.eslamica.de/buecher-nach-themen/ahl-ul-bayt-a./9/reise-der-traenen

الإرشاد

از دیگر آثار مهم ترجمه‌شده که به موضوع نهضت کربلا پرداخته است، می‌توان به کتاب “الإرشاد” اشاره کرد.  این کتاب که در سال ۲۰۰۶ به آلمانی ترجمه و منتشر شده، از آثار ارزشمند شیخ مفید، یکی از متکلمان و فقهای برجسته شیعه است. کتاب “الإرشاد” تاریخ زندگانی ائمه اطهار(ع) را روایت می‌کند و بخش زیادی از آن، به شرح زندگانی امام حسین(ع) و واقعه کربلا اختصاص دارد. شیخ مفید در این کتاب به فضایل اهل بیت(ع) و یاران آنان نیز اشاره کرده است. در سایت آمازون می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این کتاب به زبان آلمانی به‌دست آورید:

قیام عاشورا

کتاب “قیام عاشورا” شامل سخنرانی‌های امام خمینی(ره) پیرامون عوامل قیام عاشورا، فلسفه عزاداری و روضه خوانی است. این کتاب در سال ۲۰۱۰ به آلمانی ترجمه شده است و در آن، مجموعه‌ای از سخنان امام خمینی(ره) در میان گروه‌های مختلف سیاسی، دانشگاهی و فرهنگی در ارتباط با محرم و واقعه کربلا، منتشر شده است. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این کتاب به‌دست آورید:

Aufstand zu Aschura

زیارت عاشورا به زبان آلمانی

نشر اسلامیکا در سال ۲۰۱۳، کتابی درباره زیارت عاشورا به عربی و با ترجمه آلمانی منتشر کرد. بر روی سایت اسلامیکا توضیح کوتاهی درباره زیارت عاشورا به آلمانی وجود دارد:«زیارت عاشورا، زیارتنامه‌ای است که برای امام حسین(ع) و دیگر شهدای کربلا در روز عاشورا خوانده می‌شود. این زیارتنامه حدیث قدسی است و از امام محمد باقر(ع) نقل شده است. شیعیان بر اعتبار آن اتفاق نظر دارند و به جز روز عاشورا در روزهای دیگر نیز آن را به صورت فردی یا جمعی قرائت می‌کنند. در بین شیعیان حکایت‌های متعددی از آثار و برکات زیارت عاشوراء مشهور است.» سایت زیر می‌تواند شما را با این کتاب بیشتر آشنا کند:

https://www.eslamica.de/buecher-nach-themen/ahl-ul-bayt-a./82/ziyaratu-aschura-audienz-zu-aschura

 میثاق وفاداری

“میثاق وفاداری” عنوان کتاب دیگری درباره حادثه کربلا است که در سال ۲۰۱۵ به آلمانی ترجمه و منتشر شده است. هر چند، این کتاب به صورت مستقیم ارتباطی با قیام امام حسین(ع) ندارد، اما در آن به زندگی یاران واقعی اهل بیت(ع) و به ویژه امام حسین(ع) پرداخته شده است. حبیب بن مظاهر، ، کُمیل بن زیاد نَخَعی، میثم تمار و مختار بن ابوعبید ثقفی از شخصیت‌های مهم این کتاب به‌شمار می‌روند. این کتاب همچنین به نقش یاران امام حسین(ع) پس از عاشورا نیز اشاره کرده است. از طریق لینک زیر می‌توانید، اطلاعات مفیدی درباره این کتاب به‌دست آورید:

شهادت غم‌انگیز امام حسین(ع)

کتاب دیگری که درباره واقعه عاشورا به زبان آلمانی منتشر شده، “شهادت غم‌انگیز امام حسین(ع)” نام دارد. این کتاب که در سال ۲۰۱۷، به آلمانی منتشر شده،  پیرامون اهمیت نهضت کربلا و شهادت امام حسین(ع) نوشته شده است. اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری درباره این کتاب به‌دست آورید به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.verlag-koenigshausen-neumann.de/product_info.php/info/p8719_Der-tragische-M–rtyrertod-des-Imam-Hussein.html

شهید عشق

از مهم‌ترین آثاری که در ارتباط با واقعه کربلا منتشر شده است، می‌توان به کتاب “شهید عشق” اشاره کرد. این اثر شامل ۴۰ مینیاتور از واقعه عاشورا و کربلا است که با مشارکت رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در برلین و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در سال ۲۰۱۸ منتشر شده است. “شهید عشق” گزارش تصویری درباره قیام امام حسین(ع) به شمار می‌رود که در سبک مینیاتور ایرانی ـ خراسانی به چاپ رسیده است. خالق این اثر، شاه محمود محمدجانف، هنرمند ازبک و اهل سنت است. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره این اثر هنری در اختیار علاقمندان قرار دهد:

https://www.eslamica.de/alle-buecher/verlag-eslamica/1033/maertyrer-aus-liebe-40-miniaturen-zu-aschura?number=B0106

انسان ۲۵۰ ساله

“انسان ۲۵۰ ساله” نیز از دیگر کتاب‌هایی است که در آن به قیام امام حسین(ع) پرداخته شده است. این کتاب منتخبی از بیانات مقام معظم رهبری درباره زندگی سیاسی و مبارزاتی ائمه و امامان شیعه است. کتاب “ انسان ۲۵۰ ساله” که توسط انتشارات اسلامیکا به آلمانی ترجمه و منتشر شده است، به این نکته مهم اشاره دارد که زندگی امامان شیعه علی‌رغم تفاوت‌های ظاهری، در مجموع یک حرکت مستمر و طولانی است که ۲۵۰ سال ادامه پیدا کرده است. در یکی از فصل‌های این کتاب، بیانات مقام معظم رهبری درباره قیام امام حسین(ع) منتشر شده است. از طریق سایت زیر می‌توانید با کتاب “انسان ۲۵۰ ساله” بیشتر آشنا شوید:

https://www.eslamica.de/buecher-nach-themen/ahl-ul-bayt-a./1054/der-250-jaehrige-mensch

تبادلات آموزشی و پژوهشی

با وجود آنکه تونس در سال ۱۹۵۶ استقلال یافت، اما ساختار آموزشی این کشور که براساس سیستم فرانسوی بنا شده بود، اصلاح نشد. براساس آمارهای موجود، در کشور تونس، ۳۱۰ دانشگاه دولتی و خصوصی وجود دارد. در این میان، دانشگاه‌های دولتی تونس هیچ هزینه‌ای برای تحصیل از دانشجویان دریافت نمی‌کنند، اما شمار زیاد دانشجویان و تعداد کم استادان باسواد در دانشگاه‌های دولتی باعث شده که کیفیت آموزشی در این مراکز آموزشی، چندان مطلوب نباشد. از سوی دیگر، در دانشگاه‌های خصوصی نیز سالانه، شهریه‌ ۳ تا ۵ هزار دلار از دانشجویان دریافت می‌شود که برای بسیاری از شهروندان تونس زیاد است. علاوه بر این‌ها، شرایط بد اقتصادی موجب شده که بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها نتوانند شغل مورد نظر خود را پیدا کنند. از این‌رو، بسیاری از دانشجویان تونسی ترجیح می‌دهند که برای ادامه تحصییل به کشورهای اروپایی از جمله آلمان سفر کنند. در همین ارتباط، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان به صورت منظم، دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی را که در رشته‌های مختلف به دانشجویان تونسی و آفریقایی، کمک‌هزینه ارائه می‌دهند، معرفی می‌کند.

البته در حوزه‌ تحقیقات، وضعیت کمی متفاوت است. براساس آمارها، ۶۸ مرکز پژوهشی، ۳۱۶ آزمایشگاه تحقیقاتی و ۶۴۳ مرکز و آزمایشگاه تحقیقات پزشکی در تونس فعالیت می‌کنند. همچنین در ۱۳ دانشگاه‌ دولتی این کشور، فرصت‌های تحقیقاتی خوبی در دوره دکترا وجود دارد. دولت تونس هزینه‌های زیادی را صرف تحقیقات می‌کند و به‌نظر می‌رسد که رشته‌های آی‌تی، کشاورزی، انرژی و مراقبت‌های بهداشتی، آینده خوبی در این کشور دارند. از این رو، برخی از محققان بین‌المللی برای کار در موسسات پژوهشی تونس اقدام می‌کنند. در این میان، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان، هر سال، لیستی از فرصت‌های پژوهشی و حتی آموزشی تونس را به آلمانی‌ها معرفی می‌کند. در مقابل، به دانشمندان و محققان تونسی نیز که دوست دارند در موسسات تحقیقاتی آلمان کار کنند، کمک می‌کند تا موقعیت مناسب خود را پیدا کنند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره فعالیت‌های موسسه تبادلات آکادمیک آلمان در تونس به علاقمندان ارائه دهد:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/afrika/tunesien/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

تاسیس مدارس بین‌المللی در شش شهر تونس

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های فرهنگی آلمانی‌ها در تونس، تاسیس مدارس آلمانی است. در حال‌حاضر، مدارس آلمانی در پنج شهر قیروان، قصرین، قبلی، اریانه و الکاف فعالیت می‌کنند. همچنین مدرسه جامع آمریکایی تونس در عوینه، پذیرای دانش‌آموزان بین‌المللی  است و کلاس‌هایی برای آموزش زبان آلمانی دارد. یکی از قدیمی‌ترین مدارس آلمانی در تونس، مدرسه شهر قبلی به شمار می‌رود که در سال ۱۹۷۶ تاسیس شده است. دانش‌آموزان در این مدرسه به زبان عربی و فرانسه درس می‌خوانند. همچنین، زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم به دانش‌آموزان تدریس می‌شود و دانش‌آموزان موظفند از میان زبان‌های آلمانی و اسپانیایی یکی را برای یادگیری انتخاب کنند.  علاوه بر این‌ها، پروژه‌های متعددی به زبان آلمانی برگزار می‌شود و دانش‌آموزان با شرکت در این پروژه‌ها با فرهنگ و زبان آلمان بیشتر آشنا می‌شوند.

یکی دیگر از مدارس آلمانی تونس، مدرسه الکاف است که در سال ۱۹۸۹ تاسیس شده است. شهر الکاف هر سال، میزبان جشنواره تئاتر است و هنرمندان و علاقمندان زیادی برای شرکت در این جشنواره به الکاف سفر می‌کنند. در این میان، بسیاری از دانش‌آموزان مدرسه آلمانی الکاف نیز در این رویداد هنری شرکت می‌کنند.

مدرسه آلمانی قیروان نیز در سال ۲۰۰۲ افتتاح شده است. در این مدرسه نیز، زبان عربی و فرانسه، به عنوان زبان اصلی استفاده می‌شود و دانش‌آموزان موظفند از میان اسپانیایی و آلمانی یکی را به عنوان درس انتخاب برگزینند. با این وجود، آمارها نشان می‌دهند که تعداد علاقمندان به زبان آلمانی در این مدرسه زیاد است. اکثر دانش‌آموزان این مدرسه می‌خواهند برای ادامه تحصیل به آلمان بروند و از این‌رو، تلاش می‌کنند تا زبان آلمانی را به خوبی بیاموزند. برای آموزش آلمانی در این مدرسه، اتاقی خاص درنظر گرفته شده است که دارای کامیپوتر، چاپگر و کتابخانه است.

همچنین مدرسه آلمانی در قصرین از سال ۲۰۱۰ تاسیس شده است. این مدرسه شرایطی مانند سایر مدارس آلمانی تونس دارد. زبان آلمانی در این مدرسه نیز محبوب است و بسیاری از دانش‌آموزان قصد دارند تا برای ادامه تحصیل به آلمان مهاجرت کنند.

از دیگر مدارس آلمانی تونس می‌توان به مدرسه اریانه اشاره کرد. در این مدرسه، دانش‌آموزان می‌توانند علاوه بر اسپانیایی و آلمانی، زبان ایتالیایی و چینی را نیز به عنوان درس انتخابی برگزینند. در این مدرسه نیز زبان آلمانی از سایر زبان‌ها محبوب‌تر است.

علاوه بر این‌ها، مدرسه جامع آمریکایی تونس در عوینه نیز دوره زبان آلمانی دارد و پذیرای دانش‌آموزانی است که می‌خواهند به شیوه‌ای بین‌المللی درس بخوانند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این مدارس در اختیارتان قرار دهد:

https://www.pasch-net.de/de/pasch-schulen/schulportraets.html#continent_id=10&country_ids=203

۴۰ هزار زبان‌آموز آلمانی

آنطور که سایت وزارت خارجه آلمان گزارش داده است، در حال‌حاضر ۴۰ هزار نفر در تونس به یادگیری زبان آلمانی مشغولند. بخشی از این افراد در مدارس آلمانی به تحصیل می‌پردازند و بخش دیگر زبان آلمانی را از طریق موسسه گوته در تونس فرا می‌گیرند. موسسه گوته در تونس، کلاس‌هایی برای آموزش زبان به بزرگسالان به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌کند. همچنین در این مرکز، امتحانات رسمی موسسه گوته برگزار می‌شود. علاوه بر این‌ها، موسسه گوته در تونس، اطلاعات کاملی درباره تحصیل و پژوهش در آلمان به علاقمندان ارائه می‌دهد و با انجمن‌ها و سازمان‌های فرهنگی و هنری تونس همکاری دارد. این موسسه، پروژه‌های فرهنگی و اجتماعی زیادی در شهرهای مختلف تونس برگزار می‌کند. لینک زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های موسسه گوته در تونس به علاقمندان ارائه دهد:

https://www.goethe.de/ins/tn/de/spr/kur/gia.html

اقدامات بنیادها و موسسات آلمانی در تونس

علاوه بر موسسات آموزشی، بنیادها و موسسات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آلمان نیز در تونس فعالیت زیادی دارند. از مهم‌ترین سازمان‌های آلمانی که در حال‌حاضر در تونس فعالیت دارد، می‌توان به جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی اشاره کرد. مسئولان این سازمان از سال ۱۹۷۵ در تونس فعالیت دارند و از سال ۱۹۹۹ نیز دفتری در پایتخت این کشور تاسیس کرده‌اند. حکومت زین‌العابدین بن علی، رئیس جمهوری پیشین تونس، اواخر سال ۲۰۱۰ در پی اعتراضات مردمی سقوط کرد. این رخداد سرآغاز تحولات موسوم به “بهار عربی” شد. تونس از آن زمان، با بحران‌های اقتصادی و سیاسی زیادی مواجه شده است. نابرابری‌های اجتماعی افزایش یافته و علاوه بر آن، بحران آب‌ و هوا و کمبود آب نیز، معیشت بسیاری را به خطر انداخته است. در این شرایط، جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی تلاش می‌کند تا در ایجاد شغل، توسعه اقتصادی، حفاظت از منابع طبیعی و حاکمیت قانون به دولت تونس کمک کند. علاوه بر این، این سازمان، پروژه‌های زیادی در حوزه‌های انرژی، رفع بحران آب و هوا و همچنین مهاجران دارد. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این سازمان به‌دست آورید:

https://www.giz.de/de/weltweit/326.html

از دیگر سازمان‌های آلمانی که در تونس فعالیت دارد، می‌توان به بنیاد فردریش نویمان اشاره کرد. این بنیاد در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا فعالیت دارد. از جمله فعالیت‌های بنیاد فردریش نویمان در این کشورها، می‌توان به آموزش روزنامه‌نگاران، حمایت از حقوق بشر، دموکراسی، برقراری حاکمیت قانون، ایجاد فرصت‌های برابر در حوزه آموزش و کارآفرینی اشاره کرد. سایت زیر اطلاعات بیشتری در این باره در اختیار علاقمندان می‌گذارد:

https://www.freiheit.org/buero/naher-osten-und-nordafrika

 بنیاد فردریش ابرت نیز از دیگر سازمان‌های آلمانی است که در توس دفتر دارد. این بنیاد در سال ۱۹۸۸ در پایتخت تونس تاسیس شد. هدف این سازمان، همکاری با اتحادیه‌های کارگری، کمک به توسعه اقتصادی و تحقق عدالت اجتماعی است. این سازمان همچنین از زنان و جوانان فعال در عرصه‌های اجتماعی حمایت می‌کند. علاوه بر این‌ها، بنیاد فردریش ابرت تلاش می‌کند تا شرایط گفت‌وگو میان جوانان، سیاستمداران و اعضای جامعه مدنی تونس را فراهم کند. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری کسب کنید:

https://www.fes.de/referat-naher-mittlerer-osten-und-nordafrika/tunesien

یکی دیگر از موسسات آلمانی که در تونس فعالیت می‌کند، بنیاد کنراد آدناور است. دفتر بنیاد کنراد آدناور در تونس بر روی پروژه‌های این سازمان در تونس و الجزایر نظارت می‌کند. هدف از تاسیس دفتر تونس، توسعه دمکراسی، حمایت از حاکمیت قانون،‌ کمک به ثبات اقتصادی، گسترش گفت‌وگوهای بین‌فرهنگی و همچنین جلوگیری از درگیری در منطقه است. اعضای این بنیاد با برگزاری کنفرانس‌ها، کارگاه‌های آموزشی، برگزاری میزگردهای مختلف و همکاری با موسسات تحقیقاتی و آموزشی تلاش می‌کنند تا در راستای اهداف خود قدم بردارند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره بنیاد آدناور در تونس در اختیارتان قرار دهد:

https://www.kas.de/de/web/tunesien/home

فعالیت‌های باستان‌شناسی آلمان در تونس

موسسه باستان‌شناسی آلمان، پروژه‌های متعددی در مناطق تاریخی و باستانی تونس دارد. این پروژه‌ها شامل مرمت آثار باستانی و کمک به حفظ و نگهداری بناهای تاریخی تونس است. علاوه بر این‌ها، چندین سال است که مسئولان دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی آلمان و تونس در ارتباط با فعالیت‌ها و پژوهش‌های باستان‌شناسی، تفاهم‌نامه‌های زیادی با یکدیگر امضا می‌کنند. در سایت زیر می‌توانید، چندین نمونه از پروژه‌های باستان‌شناسی آلمان در تونس را ببینید:

https://www.dainst.org/standort/-/organization-display/ZI9STUj61zKB/18199?p_r_p_1690909578_redirectURL=http%253A%252F%252Fwww.dainst.org%252Fen%252Fstruktur

طاهر دلا از اعضای انجمن سیاه‌پوستان آلمان که در این پروژه مشارکت دارد نیز گفت:« این پروژه با همکاری همه موزه‌ها و نمایشگاه‌های آلمان اجرا خواهد شد. ما برای نگهداری مستندات و اشیا به جا مانده از دوره استعمار آلمان نیاز به حمایت و مشاوره افراد آگاه داریم. همچنین قرار است نقشه‌ای درباره مکان‌ها و مستندات مربوط به دوران استعمار آلمان تهیه شود. در این نقشه حتی قرار است، مکان نگهداری آثار به جا مانده از دوران استعمار آلمان نیز مشخص شود. همچنین، ما می‌خواهیم  برای تمام اشیا و مدارکی که جمع‌آوری می‌شوند، شناسنامه تهیه کنیم.»

نگاهی به تاریخ استعماری آلمان

براساس اسناد تاریخی، اتو فون بیسمارک، صدراعظم رایش آلمان، در دوران کار خود، مناطقی مانند نامیبیا، کامرون، توگو و بخش‌هایی از تانزانیا و کنیا را تحت حاکمیت آلمان قرار داد. پس از او، ویلهلم دوم، آخرین قیصر آلمان نیز سعی کرد تا مستعمرات این کشور را گسترش دهد. البته کشورگشایی‌های آلمانی‌ها به همین‌جا ختم نشد. آلمان در پایان قرن نوزدهم مستعمرات زیادی داشت. گینه نوی شمالی، مجمع‌الجزایر بیسمارک، جزایر مارشال و جزایر سلیمان، شهر بندری تسینگ تائو در چین و همچنین رواندا و بروندی در آفریقا از جمله مستعمرات آلمان در پایان قرن نوزدهم به شمار می‌آمدند.

علاوه بر این‌ها، کشورگشایی‌های آلمانی‌ها باعث مرگ افراد زیادی در آفریقا شد. حتما می‌دانید که نسل‌کشی قوم “هرِرو” و “ناما” در منطقه کنونی نامیبیا، مهم‌ترین جنایت در تاریخ استعماری آلمان به حساب می‌آید. بسیاری از افراد این قوم در نبرد “واتربرگ” در سال ۱۹۰۴ میلادی به صحرای سوزان و پرخطر نامیبیا فرار کردند، اما نیروهای آلمانی، آب را در این منطقه قطع کردند. گفته می‌شود ۶۰ هزار نفر از افراد قوم “هررو” در پی این اقدام کشته شدند و تنها ۱۶هزار نفر از این گروه، زنده ماندند. اما آن‌ها نیز به اردوگاه‌هایی منتقل شدند که در آن به مرگ تدریجی محکوم بودند. هنوز آمار دقیق تلفات نسل‌کشی مشخص نشده است، اما بیشتر اسرای اردوگاه‌ها به خاطر شرایط اسفناک موجود، چندان دوام نیاوردند.

علاوه بر این‌ها، در سال‌های ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ جنگ “ماجی ماجی” در مستعمرات آلمان در شرق آفریقا آغاز شد. در این جنگ، برخی از گروه‌های منطقه علیه استعمارگران آلمانی به مبارزه برخاستند و در نهایت، حدود ۱۰۰ هزار نفر از افراد این گروه‌ها کشته شدند. بررسی این جنگ در آلمان مسکوت نگاه داشته شد، اما جنگ “ماجی ماجی” یکی از رخدادهای مهم تاریخ تانزانیا به حساب می‌آید. البته در بر روی یک پاشنه نماند. پس از جنگ جهانی اول و شکست آلمان در این جنگ، معاهده صلح ورسای امضا شد و آلمانی‌ها بخش‌هایی زیادی از مستعمرات خود را از دست دادند. محتوای این معاهده شوک شدیدی به آلمان وارد کرد. با این وجود، ایده‌های استعماری در آلمان در زمان رایش سوم بار دیگر شدت گرفت. نازی‌ها به دنبال مستعمرات پیشین آلمان و به دست آوردن مستعمراتی جدید بودند. طرح‌های پاک‌سازی قومی و اسکان گروه‌های قومی در مناطقی جدید نیز در برنامه آن‌ها قرار داشت. اما جنگ جهانی دوم و سقوط هیتلر همه چیز را تغییر داد.

لینک گزارش:

Einmaliges Pilotprojekt zu Kolonialgeschichte startet

هیات داوران جایزه کتاب سال آلمان، فهرست اولیه نامزدهای دریافت جایزه را به تازگی منتشر کرده‌اند. آن‌‌طور که گزارش‌های سایت جایزه کتاب سال آلمان نشان می‌دهد، از میان ۱۸۷ رمان ارسال شده، ۲۰ اثر در فهرست اولیه قرار گرفته‌اند.

“اینفانته فرقش را به سمت چپ کرده است” اثر هلنا آدلر، “ من، سمت خودم هستم” از بیرگیت بیرن‌باخر، “ پرپیچ و خم” نوشته بوف بیرگ، “سال‌های طلایی” از آرنو کامنیش، “ماله” اثر رومن ارلیش، “از کارخانه شکر” نوشته دروتی المیگر، “دریچه‌های قلب جانسون و جانسون” از فالری فریتش، “نخ قلب” اثر توماس هچه، “ریش نصفه” نوشته چالز لوینسکی، “نور هرز” اثر دنیز اوهده، “آلگرو پاستل” از لایف رندت، “تریسراتوپس” نوشته اشتفان روییس، “جمله آخر” از روبرت زیت‌هالر، “تا وقتی کسی دوباره گریه کند” اثر اوا زیشل‌اشمیت، “آنته؛ یک قهرمان حماسی” از آنه وبر، “۱۰۰ ترس پیچ در پیچ” اثر اولیویا ونزل، “در هم‌شکستگی عمیق” نوشته فرانک ویتسل، “جهان تار” از ایریس وولف، “ماموریت درخت آلو” اثر ینس ونه‌برگر و “زنی با دست رنگی” از کریستینه ونیکه، عنوان ۲۰ کتابی است که برای بخش اول جایزه کتاب آلمان انتخاب شده‌اند. از میان این کتاب‌ها، اسامی شش اثر روز ۱۵ سپتامبر برای رقابت در بخش نهایی معرفی خواهند شد.

اتحادیه ناشران و کتابفروشان آلمانی هر سال در ماه اکتبر مراسم اهدای جایزه کتاب آلمان را برگزار می‌کنند. این جایزه که یکی از مهم‌ترین جوایز ادبی آلمان به‌شمار می‌رود، از سال ۲۰۰۵ راه‌اندازی شده است. جایزه کتاب آلمان به بهترین رمان آلمانی‌زبان اعطا می‌شود و ناشران در آلمان، اتریش و سوئیس می‌توانند دو کتاب از فهرست کتاب‌های منتشرشده خود را برای شرکت در این برنامه، معرفی کنند.

برنده جایزه کتاب آلمان، هر سال در نمایشگاه بین‌المللی کتاب فرانکفورت معرفی می‌شود و مبلغ ۲۵۰۰۰ یورو دریافت می‌کند. همچنین به پنج نامزد دیگر نیز مبلغ ۲۵۰۰ یورو به عنوان جایزه پرداخت می‌شود. سال گذشته، “ساشا استانیشیچ” جایزه کتاب سال آلمان را برای رمان “منشأ” دریافت کرد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در ارتباط با این جایزه در اختیارتان قرار دهد:

https://www.deutscher-buchpreis.de/

 ساخت موزه یهود برلین سال‌ها به طول انجامید. آنطور که مستندات تاریخی نشان می‌دهد، این موزه برای اولین‌بار در ۲۴ ژانویه ۱۹۳۳ میلادی و پیش از به قدرت رسیدن نازی‌ها در برلین تأسیس شد. با این وجود، می‌توان حدس زد که در زمان حکومت نازی‌ها در آلمان، موزه یهود برلین، کارایی خود را از دست داد. بعدها با سقوط هیتلر، کارشناسان بسیاری درباره چگونگی ساخت موزه نظر دادند و طرح‌های مختلفی برای موزه یهود ارائه شد. در این شرایط، مسئولان شهر برلین در سال ۱۹۸۸ تصمیم گرفتند تا مسابقه‌ای برای طراحی موزه برگزار کنند. بدین‌ترتیب، دانیل لیبسکنید، معمار برجسته‌ لهستانی به عنوان طراح اصلی موزه یهود انتخاب شد.

لیبسکیند در سال ۱۹۹۹ میلادی، عملیات ساخت موزه جدید را آغاز کرد. هدف از ساخت موزه جدید، نمایش هولوکاست و یهودی‌ستیزی بود. از این رو، دانیال لیبسکند برای طراحی این مجموعه، از نشانه‌های بارز زندگی یهودیان استفاده کرد. او این سمبل‌ها را به صورت شکل‌های هندسی زاویه‌دار طراحی کرد و آن‌ها را “ماتریس خردستیزی” نامید. بدین‌ترتیب ساختمان جدید و الحاقی موزه در تضاد کامل با ساختمان قدیم موزه طراحی و ساخته شد. جالب است بدانید که خطوط روی بنا، نشأت گرفته از نقشه شهر برلین و نشان‌دهنده محله‌های یهودی نشین و خیابان‌هایی است که در آن‌ها اتفاق یا حادثه‌ای مهم و تاریخی مرتبط با یهودیان روی داده است.

لیبسکیند همچنین در این موزه، سه مسیر را طراحی کرده است. این مسیرها از سه مفهوم ویرانی (مرگ)، سرگردانی (تبعید) و وجود (تداوم) سرچشمه می‌گیرند. مسیر ویرانی به برج هولوکاست می‌رسد. این بخش شبیه تونلی تهی و بتنی است که دیواره‌های آن به وسیله شکافی در سقف، روشن می‌شوند. کف این قسمت نیز پوشیده از صورتک‌های چدنی است که وقتی بازدیدکنندگان بر روی آن‌ها راه می‌روند، صدایی دردناک همچون جیغ انسان به گوششان می‌رسد.

مسیر سرگردانی نیز شامل فضایی است که پنجره‌های متعددی در آن‌ها تعبیه شده است. این پنجره‌ها به فضای خاصی باز نمی‌شوند و هدف از طراحی آن‌ها صرفا القای مفهوم سرگردانی است. مسیر سرگردانی به فضای سبز پروژه منتهی می‌شود که به باغ تبعید معروف است. در این فضا ۴۸ ستون بتنی طراحی شده که از راس هر ستون یک درخت زیتون سربرآورده است. تنها راه خلاصی از این باغ، بازگشت به درون موزه است و راه خروج دیگری وجود ندارد. مسیر سوم نیز به گالری‌ها ختم می‌شود.

علاوه بر این‌ها، در این موزه کتابخانه‌ای با ۶۵ هزار کتاب و مجله در حوزه تاریخ یهودیت و زندگی یهودیان وجود دارد. اگر مایلید درباره موزه یهود برلین، بیشتر بدانید به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.jmberlin.de//