هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۴۸۲ – ۱۶ تیر ماه ۹۹

آفتاب تابستانی بر کارگرانی که در مزرعه کار می‌کردند، می‌تابید. ساعت ۴ بعد از ظهر بود که کارگران مزرعه و سایر ساکنان سردشت در غرب ایران، صدای مهیبی شنیدند. اندکی پس از آن، بمب‌های شیمیایی بر سر ساکنان این شهر فرود آمد. نیروی هوایی عراق با دستور صدام حسین، چندین نقطه پرازدحام شهر سردشت را مورد حمله شیمیایی قرار داده بود. عراقی‌ها حتی پس از این بمباران، از رادیو، پیام تهدیدآمیزی برای ایرانیان فرستادند:«شما دیگر نمی‌توانید نفس بکشید.»

بمباران شیمیایی سردشت در ۲۸ ژوئن سال ۱۹۸۷ روی داد. در این بمباران، ۱۳۰ نفر از غیرنظامیان کشته و هزاران نفر زخمی شدند. گاز خردل، پوست اغلب اهالی سردشت را سوزاند و ریه، چشم‌ها و دستگاه گوارش بسیاری از ساکنان شهر را از بین برد. سعید مولایی از جمله کسانی است که ریه خود را در اثر گاز شیمیایی از دست داده است. مولایی بیش از ۳۰ سال است که هر شب به صورت نشسته و با کمک یک دستگاه اکسیژن می‌خوابد. او به دلیل مشکلات تنفسی از مردم دوری می‌کند و به‌ویژه تابستان‌های سختی را پشت‌سر می‌گذارد.  گاز خردل، اثرات طولانی‌مدتی بر بدن قربانیان می‌گذارد. حتی در برخی مواقع، تاثیر این گاز، سال‌ها بعد مشخص می‌شود. به طور مثال، سرباز ایرانی که در سن ۱۶ سالگی وارد جنگ با عراق شده بود، ناگهان پس از چهار سال دچار خونریزی‌های شدیدی شد. این فرد که نمی‌خواهد نامش در رسانه‌های خارجی منتشر شود، سال‌ها است که با بیماری‌های ناشی از گاز خردل زندگی می‌کند. این سرباز سابق، به دلیل تحریم‌های آمریکا علیه ایران، در سال‌های اخیر به داروهای مورد نیاز خود دسترسی ندارد. هرچند دولت آمریکا مدعی است که ارسال دارو و تجهیزات پزشکی به ایران تحریم نیست، اما به دلیل مشکلات نقل و انتقالات پول، دولت ایران نمی‌تواند دارو و اقلام پزشکی را به راحتی وارد کشور کند. در این سال‌ها داروهای مشابه از چین و هند وارد ایران شده‌اند، اما هیچ‌کدام پاسخگوی نیاز بیماران نبوده‌اند. علاوه بر این، برخی بیماران مانند این سرباز سابق، به داروهای مشابه چینی و هندی حساسیت دارند.

جنایات جنگی بدون عواقب

صدام حسین با سلاح‌های شیمیایی به سردشت و ده‌ها شهر دیگر ایران حمله کرد. در آن زمان، کشورهای غربی از عراق حمایت می‌کردند. رژیم ایران پس از حملات شیمیایی، تلاش کرد تا عواقب این حملات را به روزنامه‌نگاران غربی نشان دهد، اما کمتر روزنامه‌نگار و خبرنگاری به این حملات واکنش نشان داد. شواهد شورای امنیت سازمان ملل نشان می‌دهد که عراق از سال ۱۹۸۴، از گازهای سمی برای حمله به شهرهای ایران استفاده کرده است، اما آمریکا و متحدانش نمی‌خواستند با صدام مقابله کنند. بنابراین حمله به سردشت نیز هیچ عواقبی برای رژیم بعث عراق نداشت. از این رو، صدام مدتی بعد به شهر حلبچه در منطقه کردنشین عراق نیز حمله کرد و بیش از ۵ هزار نفر را با گاز سمی کشت. پس از حملات حلبچه نیز وزارت خارجه آمریکا در یادداشتی اعلام کرد که نباید تغییراتی بنیادین در سیستم سیاسی عراق ایجاد شود. در آن ‌زمان، دونالد ریگان، رئیس‌جمهور آمریکا حتی مانع وضع تحریم‌ها علیه عراق شد. عراق در آن دوران متحد آمریکا علیه ایران بود و ریگان نمی‌خواست که مشکلی برای دولت عراق ایجاد شود.

نقش آلمان چه بود؟

پیش از جنگ هشت‌ساله، رژیم عراق، سال‌ها در آزمایشگاه‌های مربوط به تولید گاز خردل و سارین سرمایه‌گذاری کرده بود. مقامات دولت ایران معتقدند که در آن زمان، آلمان نیز نقش مهمی در واردات مواد اولیه و تجهیزات ساخت این گازهای شیمیایی به عراق داشت. گفته می‌شود که شرکت‌های آلمانی مانند کارل کلب، بایر و گروه صنعتی پروس‌زاگ، از اوایل دهه ۸۰ میلادی، تجهیزاتی را در اختیار رژیم عراق قرار دادند و آن‌ها توانستند گازهای شیمیایی را برای استفاده در جنگ تولید کنند. علاوه بر این، براساس تحقیقاتی که نشریه اشپیگل انجام داده است، در فاصله سال‌های ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۸، شرکت‌های آلمانی، سلاح‌هایی به قیمت ۶۲۵ میلیون دلار را به رژیم عراق فروخته‌اند. همچنین در سال ۲۰۰۲، نشریه تاز، جزئیات گزارش ۱۲ هزار صفحه‌ای رژیم عراق به سازمان ملل را منتشر کرد. در این گزارش، رژیم عراق، نام ۸۰ شرکت، پژوهشکده و فرد آلمانی را قید کرده بود که در توسعه برنامه تسلیحاتی صدام، کمک کرده بودند. در این برنامه تسلیحاتی، تولید سلاح‌های شیمیایی نیز وجود داشت.

دولت آلمان انکار می‌کند

وقتی تیم تحریریه اشپیگل جهانی از مسئولان گروه صنعتی پروس‌زاگ درباره همکاری با صدام حسین سؤال کردند، مقامات این شرکت از توضیح دقیق ماجرا طفره رفتند. آنها کفتند:« وکلای شرکت در فاصله سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۶، در دادگاه‌های دارمشتات و فرانکفورت، در این باره توضیح داده‌اند. گروه صنعتی پروس‌زاگ در سال ۲۰۰۲، به شرکت TUI AG تغییر نام داده است و متاسفانه توضیح بیشتری در مورد وقایع غم‌انگیز دهه ۸۰ میلادی وجود ندارد.»

پس از انتشار این گفت‌وگو در نشریه اشپیگل، خبرنگار تاگس‌شو نیز به سراغ مسئولان شرکت بایر رفت و از آن‌ها درباره همکاری با رژیم عراق پرسید. اما پاسخ آن‌ها نیز عجیب بود:« روابط تجاری با عراق در آن زمان متداول و مجاز بود. در ۸ مه سال ۱۹۹۱، دولت فدرال مجوز صادرات مواد شیمیایی به عراق را صادر کرد. البته دولت فدرال تاکید کرده بود که این مواد صرفاً برای تولید کالاهای غیرنظامی صادر شوند. با این حال، ما در حال حاضر هیچ اطلاعی در مورد اینکه آیا مسئولان شرکت بایر از این حق استفاده کرده‌اند یا خیر، نداریم.»

این‌ها در حالی است که دولت فدرال هیچ‌گاه اتهام همکاری در تولید سلاح‌های شیمیایی و گازهای سمی را نپذیرفته و حتی مدعی است که با شرکت‌های آلمانی که به صورت غیرقانونی با عراق همکاری داشته‌اند، برخورد کرده است.

قربانیان در رنج زندگی می‌کنند

بمباران شیمیایی سردشت در دهه ۸۰ میلادی، هنوز هم زندگی بازماندگان را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. دو سوم افرادی که در آن زمان در این شهر زندگی می‌کردند، تحت تأثیر حملات گازهای سمی قرار گرفتند. از این‌رو، هنوز هم خانواده‌ها با عواقب ناشی از این بمباران دست‌وپنجه نرم می‌کنند. سقط جنین، سرطان‌های مختلف و ناباروری تنها چند نمونه از مشکلات مردم این منطقه است.

شرکت‌های آلمانی و رژیم عراق به هیچ‌یک از خانواده‌ها و مردم سردشت غرامتی پرداخت نکرده است. رسول، یکی از ساکنان شهر سردشت معتقد است؛ بمباران شیمیایی عراق در سردشت در چندین ثانیه به اتمام رسید، اما سال‌ها است که چندین نسل در این شهر با عواقب این بمباران درگیرند.

لینک گزارش:

https://www.tagesschau.de/ausland/irak-iran-giftgas-101.html

 اول ژوئیه، یازدهمین سالگرد قتل نژادپرستانه مروه شربینی بود. این تاریخ برای شما چه معنی دارد؟

مروه اگر زنده بود، امروز ۴۳ ساله می‌شد و فرزند متولد نشده‌اش حالا نوجوان ۱۱ ساله‌ای بود. این قتل، به همه ما نشان داد که نژادپرستی علیه مسلمانان، مانند سایر اشکال نژادپرستی، می‌تواند تا چه اندازه خطرناک باشد. نژادپرستی در هر شکلی می‌تواند باعث مرگ‌ انسان‌های بی‌گناه شود.

آیا جامعه آلمان از این مرگ ناجوانمردانه، درس عبرت گرفت؟

نمی‌توانیم بگوییم که جامعه آلمان از این قتل درس عبرت گرفت، اما به اعتقاد من، قتل مروه شربینی باعث شد که بخشی از جامعه آلمان از اسلام‌هراسی و نژادپرستی علیه مسلمانان آگاه شود. من و یکی از همکارانم در تمام این سال‌ها، پوشش خبری قتل مروه شربینی را در رسانه‌ها و وبلاگ‌های اینترنتی آلمان تحت بررسی قرار داده‌ایم. مشاهدات ما نشان می‌دهد که در ابتدا، اکثر رسانه‌های آلمان، انگیزه قتل را اختلافات شخصی عنوان کردند، اما پس از مدتی، خبرنگاران و روزنامه‌نگاران متوجه شدند که اسلام‌هراسی، دلیل این قتل بوده است. امروزه رسانه‌های آلمانی، راحت‌تر به موضوع اسلام‌هراسی می‌پردازند. حتی اگر بسیاری از رسانه‌های مخالف اسلام در آلمان، اسلام‌هراسی و نژادپرستی در این کشور را تکذیب کنند، باز هم بخشی از جامعه آلمان، تا حدی از این اتفاق آگاه شده‌ است.

چطور می‌توان، اکثریت جامعه آلمان را از نژادپرستی و تبعیض علیه مسلمانان آگاه کرد؟

به نظر من، این کار وظیفه مسلمانان است. مسلمانان برای مبارزه با نژادپرستی باید با سایر گروه‌های آسیب‌دیده متحد شوند. اگر همه کسانی که تحت تبعیض قرار می‌گیرند، در کنار هم باشند، به راحتی می‌توانند با این پدیده مقابله کنند. علاوه بر این، مسلمانان نیز باید با نژادپرستی با گروه‌های دیگر مانند سیاه‌پوستان مقابله کنند. اگر مسلمانان در مقابل ظلم به گروه‌های دیگر سکوت کنند، قطعا کسی از حقوق آن‌ها نیز حمایت نخواهد کرد.

آیا می‌توان گفت که اسلام‌هراسی به مشکل جدی در جامعه آلمان بدل شده است؟

بله، متاسفانه اسلام‌هراسی مشکل اساسی جامعه آلمان است. براساس آمارهای جدید دولت فدرال، به طور متوسط، هر دو روز یکبار، مسلمانان و یا نهادهای مذهبی آنان مورد حمله گروه‌های نژادپرست قرار می‌گیرند. زنان محجبه بارها اعلام کرده‌اند که در خیابان، تحت حملات لفظی و فیزیکی قرار گرفته‌اند. اکثر این حملات با انگیزه‌های اسلام‌هراسی صورت می‌گیرد. من معتقدم که هورست‌زی‌هوفر، وزیر کشور فدرال باید گروهی مستقل از خبرگان را برای مقابله با نژادپرستی علیه مسلمان بسیج کند و هر چه زودتر برای مقابله با این معضل، اقدامات لازم را انجام دهد. البته همه می‌دانیم که این مشکل به سادگی قابل حل نیست. اگر به دنبال علل افزایش اسلام‌هراسی در جامعه نباشیم، نمی‌توانیم این مشکل را در جامعه آلمان ریشه‌کن کنیم. بنابراین باید علل پیدایش این معضل، ریشه‌یابی شود و مشکل از پایه حل شود.

پس از حملات مرگبار به یهودیان هاله و مسلمانان در شهر هاناو،‌کمیته مقابله با اندیشه‌های راست افراطی و نژادپرستی در دولت فدرال شکل گرفته است. شما از این کمیته چه انتظاری دارید؟

تشکیل ‌کمیته مقابله با اندیشه‌های راست افراطی و نژادپرستی در دولت فدرال، یک قدم بزرگ برای حمایت از افراد آسیب دیده است. به‌نظر می‌رسد که دولت فدرال بالاخره متوجه خطرات گروه‌های راست افراطی شده است. چندی پیش، هورست زی‌هوفر ، وزیر کشور فدرال گفت که‌ گروه‌های راست افراطی امنیت آلمان را تهدید می‌کنند و باید برای مقابله با اقدامات آن‌ها، برنامه مشخصی تدوین کرد. به اعتقاد من، هدف نباید تنها مبارزه با حملات و اقدامات خشونت‌آمیز گروه‌های راست افراطی باشد، بلکه مقابله با نژادپرستی باید در اولویت قرار گیرد. به اعتقاد من سیاستمداران، جامعه مدنی آلمان و همچنین افراد آسیب‌دیده باید در کنار یکدیگر برای مقابله با پدیده اسلام‌هراسی تلاش کنند.  من انتظار دارم که اعضای ‌کمیته مقابله با اندیشه‌های راست افراطی و نژادپرستی در دولت فدرال نیز در این راستا قدم بردارند.

لینک مصاحبه:

Yasemin Shooman: Deutschland hat ein Problem mit Islamfeindlichkeit

ماه‌ها است که بحران کرونا، سیستم آموزشی در بسیاری از نقاط جهان را با مشکل مواجه کرده است. در هفته‌های اخیر، مسئولان بسیاری از کشورها اعلام کرده‌اند که برای سال آینده نیز، احتمالا سیستم آموزشی آنلاین جایگزین سیستم آموزش حضوری خواهد شد. این در حالی است که دانش‌آموزان و معلمان حتی در کشورهای توسعه‌یافته نیز، برای تامین لپ‌تاپ با مشکلات زیادی روبرو هستند. در این میان، وزارت آموزش و تحقیقات آلمان می‌خواهد موانع حضور دانش‌آموزان در کلاس‌های درس آنلاین را از میان بردارد. در این راستا، این وزارت‌خانه تصمیم گرفته است تا مبلغ ۵۰۰ میلیون یورو برای تامین لپ‌تاپ به مدارس سراسر آلمان اختصاص دهد.

آنیا کارلیچک، وزیر علوم و تحقیقات آلمان در این باره گفت:« همه‌گیری کرونا یک امتحان بزرگ برای همه ما است. ما در این مدت تلاش کردیم تا شرایط حضور دانش‌آموزان در کلاس‌های آنلاین را فراهم کنیم. هرچند معلمان، دانش‌آموزان و والدین آن‌ها به سرعت با شرایط جدید سازگار شدند، اما هنوز مشکلات زیادی برای برگزاری کلاس‌های آنلاین داریم. در بسیاری از مناطق دانش‌آموزان به لپ‌تاپ دسترسی ندارند و هنوز همه مدارس به سیستم آموزش دیجیتال متصل نشده‌اند. از این رو وزاری آموزش در ایالت‌های مختلف پیشنهاد دادند تا بودجه‌ای برای خرید لپ‌تاپ در اختیار مدارس قرار گیرد.»

او اضافه کرد:« برگزاری کلاس‌های آنلاین در بحران کرونا اهمیت یافته است. ما می‌توانیم از این شرایط به عنوان یک فرصت استفاده کنیم. دیجیتالی‌شدن مدارس، گام بزرگی در سیستم آموزشی کشور خواهد بود. همه ما می‌خواهیم که در سال تحصیلی جدید، کرونا از بین برود و دانش‌آموزان با خیالی آسوده به مدارس بازگردند، اما ممکن است، هیچ‌چیز مطابق میل ما پیش نرود. بنابراین باید برای هر شرایطی آماده باشیم.»

وزیر آموزش فدرال همچنین درباره اختصاص ۵۰۰ میلیون یورو به مدارس آلمان گفت:« بسیاری از دانش‌آموزان برای تهیه لپ‌تاپ با مشکلات مالی روبرو هستند. از این رو، تصمیم گرفتیم تا مبلغ ۵۰۰ میلیون یورو در اختیار مدارس قرار دهیم تا آن‌ها برای دانش‌آموزان نیازمند، لپ‌تاپ تهیه کنند. البته ممکن است که قوانین ایالت‌ها برای سال تحصیلی جدید یکسان نباشد. بنابراین مسئولان هر مدرسه، با توجه به شرایط خود،‌ درباره استفاده از وسایل و تجهیزات تصمیم‌گیری خواهند کرد. بی‌شک در مدارسی که آموزش حضوری وجود ندارد، مدارس موظف هستند تا لپ‌تاپ و سایر وسایل آموزشی را در اختیار دانش‌آموزان نیازمند قرار دهند.»

لینک خبر:

https://www.bmbf.de/de/karliczek-500-millionen-fuer-schuelerlaptops-koennen-fliessen-12016.html

 تاسیس انجمن آلمانی-یمنی

تاسیس انجمن آلمانی- یمنی یکی از مهم‌ترین اقدات آلمانی‌ها برای آشنایی مردم این کشور با وقایع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و هنری یمن است. انجمن آلمانی-یمنی که قدمتی ۵۰ ساله دارد، از یک سو، سازمان‌های مردم‌نهاد و جامعه مدنی دو کشور را به همکاری با یکدیگر ترغیب می‌کند و از سوی دیگر از تبادلات میان گروه‌های فرهنگی، هنری و پژوهشی یمن و آلمان، حمایت می‌کند. وظیفه اصلی این انجمن، آگاه‌سازی مردم آلمان از وقایع مختلف یمن است. در این راستا، مسئولان انجمن هر سال، گزارش مفصلی از رویدادهای مهم یمن منتشر می‌کنند. همچنین این انجمن برای یمنی‌های مقیم آلمان، جشنواره‌های هنری و فرهنگی برگزار می‌کند. به طور مثال، انجمن آلمانی- یمنی در سال ۲۰۱۵، جشنواره بین‌المللی فیلم یمن را برای اولین‌بار در دو شهر لایپزیگ و ماربورگ برگزار کرد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره فعالیت‌هایی انجمن آلمانی-یمنی به سایت زیر مراجعه کنید:

http://www.djg-ev.de/de/die-djg/die-djg.html

فعالیت جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی در یمن

از دیگر سازمان‌های آلمانی که در یمن فعالیت دارد، می‌توان به جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی اشاره کرد. همه می‌دانیم که یمن، یکی از فقیرترین کشور‌های عربی‌زبان به شمار می‌رود که با مشکلات اقتصادی و اجتماعی زیادی روبرو است. بخشی از مردم این کشور، به آب آشامیدنی، خدمات درمانی و همچنین آموزش دسترسی ندارند. از این‌رو، جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی در یمن، در حوزه بهداشت، آموزش مقطع ابتدایی، اشتغال، حقوق بشر، برابری جنسیتی و تامین غذا برای آوارگان فعالیت می‌کند. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این جامعه کسب کنید، به لینک زیر مراجعه کنید:

https://www.giz.de/de/weltweit/369.html

تاسیس موسسه باستان‌شناسی آلمان در صنعا

یکی از مهم‌ترین اقدامات دولت آلمان در یمن، کمک به مرمت و نگهداری آثار باستانی، مستند‌سازی اطلاعات مربوط به میراث فرهنگی در معرض خطر، آموزش کارشناسان موزه و محققان حوزه‌های میراث فرهنگی، برگزاری نمایشگاه‌ها و کنفرانس‌ها و همچنین تامین تجهیزات مورد نیاز باستان‌شناسان است. موسسه باستان‌شناسی آلمان در این زمینه نقش پررنگی ایفا می‌کند. مسئولان این موسسه در سال ۱۹۷۸، دفتری در شهر صنعا تاسیس کردند. از آن زمان، پژوهشگران آلمانی و یمنی در موسسه باستان‌شناسی آلمان در صنعا، در حوزه فلسفه و هنر اسلامی به تحقیق می‌پردازند. علاوه بر این، این موسسه از دارایی‌های فرهنگی یمن محافظت می‌کند. در این راستا، باستان‌شناسان آلمانی، لیستی از دارایی‌های فرهنگی یمن تهیه کرده‌اند که باید تحت حفاظت قرار گیرند. بسیاری از این اشیا ممکن است در بازارهای هنری به صورت غیرقانونی فروخته شود و یا به صورت غیرقانونی از کشور یمن خارج شوند. از این رو، موسسه باستان‌شناسی آلمان، هر سال لیستی از اشیا فرهنگی با ارزش را برای پلیس و مسئولان گمرک در شهرهای مختلف یمن ارسال می‌کند. این موسسه همچنین با پلیس اینترپل ارتباط دارد. علاوه بر این‌ها، موسسه باستان‌شناسی آلمان در مرمت آثار باستانی یمن که در جنگ‌های‌ داخلی تخریب‌ شده‌اند نیز کمک می‌کند. سایت زیر اطلاعات بیشتری را درباره فعالیت‌های موسسه باستان‌شناسی آلمان در صنعا در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد:

https://www.dainst.org/standort/-/organization-display/ZI9STUj61zKB/18199?p_r_p_1690909578_redirectURL=http%253A%252F%252Fwww.dainst.org%252Fen%252Fstruktur

فعالیت بنیاد فردریش ابرت در یمن

بنیاد فردریش ابرت از دیگر سازمان‌های مهم آلمان است که در یمن فعالیت دارد. این بنیاد از سال ۱۹۹۷ فعالیت خود را در یمن آغاز کرد و دو سال بعد از آن، دفتر این بنیاد، با هدف ترویج دموکراسی، عدالت اجتماعی و همچنین حمایت از توسعه اجتماعی، حقوق بشر و برابری جنسیتی در صنعا تاسیس شد. بنیاد فردریش ابرت برای تحقق اهداف خود، سمینارها، کارگاه‌ها و همایش‌های بسیاری در یمن برگزار و از پروژه‌های تحقیقاتی در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در این کشور حمایت می‌کند. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های بنیاد فردریش ابرت به‌دست آورید:

https://www.fesyemen.org/about/fes-in-yemen/

لغو اهدای کمک‌هزینه به دانشجویان

براساس آمارهایی که در سال ۲۰۱۷، منتشر شده است، ۳۶ موسسه آموزش عالی در یمن وجود دارد. در این میان دو دانشگاه صنعا و عدن، دانشجویان بیشتری را در خود جای داده است. با این وجود، اکثر دانشگاه‌های یمن تنها در مقطع کارشناسی دانشجو می‌پذیرند و در نتیجه اغلب دانشجویان یمنی برای ادامه تحصیل مجبورند که به کشورهای دیگر مهاجرت کنند. در میان کشورهای اروپایی، آلمان محبوبیت زیادی در میان دانشجویان و محققان یمنی دارد. از این‌رو، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۹، دفترهایی در شهرهای صنعا و عدن راه‌اندازی کرد. این در حالی است که به دلیل بالاگرفتن جنگ داخلی در این کشور، از سال ۲۰۱۱، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان دیگر فعالیتی در یمن انجام نمی‌دهد و در حال‌حاضر هیچ‌گونه تبادل دانشجو میان یمن و آلمان صورت نمی‌گیرد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در این زمینه در اختیار علاقمندان قرار دهد:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/asien/jemen/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

مورخان اروپایی روایت‌های وهم‌آوری از شکنجه‌های قرون وسطی دارند. دورانی که دروازه‌های شهرهای ارروپایی محل چوبه‌های دار بود و سرهای مخالفان به راحتی زیر گیوتین قرار می‌گرفت. دولت‌های اروپایی در این دوران، ابزارهای مختلفی برای شکنجه افراد داشتند. بخشی از این وسایل مانند گاو برنجی، گلابی غمگین، لوله تمساح، راک، پرچه و صندلی اسپانیایی، له کننده، گهواره یهودا و سلاخی و … در حال‌حاضر در موزه‌های شکنجه در سراسر اروپا در معرض دید عموم قرار گرفته‌اند.

موزه شکنجه رودزهایم یکی از مخوف‌ترین موزه‌های شکنجه از دوران قرون وسطی است. موزه‌ای که در ساختمانی قدیمی با مساحت هزار متر مربع واقع شده است و مجموعه بزرگی از ابزارهای شکنجه و تصاویر قربانیان در قرون وسطی را در اختیار دارد. براساس اطلاعات که بر روی سایت موزه شکنجه رودزهایم منتشر شده است؛ در این موزه، ۱۴۴ ابزار شکنجه از زمان قرون وسطی وجود دارد. در میان ابزارهایی که در این موزه به نمایش گذاشته شده‌اند، اشیا عجیبی مانند چوبه‌های دار، پیچ زانو، چنگال‌های شکنجه سینه، چنگال‌های اعدام مرتدها در قرون وسطی، پرس سر، ماسک‌های حقارت و تبرهای جلادان دیده می‌شوند. همچنین از قدیمی‌ترین وسایل شکنجه در این موزه، می‌توان به صندلی بازجویی اشاره کرد که در دوران تفتیش عقاید در اسپانیا مورد استفاده بوده است. آنطور که در کتاب‌های تاریخی آمده است: شکنجه‌گران، متهمان را مجبور می‌کردند تا بر روی این صندلی‌ها بنشیند. صندلی‌ها تعداد زیادی میخ داشتند. بنابراین شکنجه‌گران با نشاندن متهمان بر روی این صندلی‌ها و  بستن وزنه‌های سنگین به پاها و بازوهای آن‌ها، آنها را مجبور می‌کردند تا به خواسته‌هایشان تن دهند. گاه حتی قربانیان بر اثر فرو رفتن میخ‌ها به بدنشان، جان خود را از دست می‌دادند.

هرچند موزه‌های شکنجه در سراسر جهان، جزو موزه‌های غیرمعمول محسوب می‌شوند، اما موزه شکنجه رودزهایم، محبوبیت زیادی در میان گردشگران خارجی پیدا کرده است. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره این موزه به دست آورید، می‌توانید به سایت زیر مراجعه کنید:

http://www.foltermuseum.com/sehenswert.htm

پلیس آلمان به تازگی اعلام کرده که اعضای گرو نئونازی “نیروهای آزاد پریگنیتس” به دلیل برنامه‌ریزی برای حملات مسلحانه به مساجد در سه ایالت مِکلنبورگ-فورپومن، براندنبورگ و زاکسن-آنهالت تحت تعقیب قرار دارند. تورستن هربست،‌ سخنگوی دفتر فرماندهی پلیس براندنبورگ در این باره گفت«:ما شواهدی داریم که نشان می‌دهد؛ یک گروه هفت نفره در سنین ۳۲ تا ۴۰ سال در حال برنامه‌ریزی برای حمله مسلحانه به مسجدی در براندنبورگ بوده‌اند. آن‌ها می‌خواستند با کوکتل مولوتوف به این مسجد حمله کنند.»

او افزود:« ما به همراه پلیس سایر ایالت‌ها، جست‌وجوها را آغاز کردیم و توانستیم در محل زندگی آن‌ها، تعدادی سلاح سرد و وسایل ساخت کوکتل مولوتوف پیدا کنیم. از سوی دیگر، در این مکان پوسترهایی در حمایت از نازی‌ها وجود داشت. با این وجود، هنوز نتوانسته‌ایم شخصی از اعضای گروه را دستگیر کنیم.»

علاوه بر این‌ها، صفحه پلیس براندنبورگ در توییتر اعلام کرده است که گروه نئونازی “نیروهای آزاد پریگنیتس” قصد حمله به مهاجران و مغازه‌های آنان را دارند. پلیس مدعی است که اکنون دفتر محافظت از قانون اساسی وارد عمل شده و تلفن‌ها و ایمیل‌های افراد را رصد می‌کند. آن‌ها تحقیقات گسترده‌ای علیه اعضای گروه “نیروهای آزاد پریگنیتس” در براندنبورگ آغاز کرده‌اند و امیدوارند بتوانند هر چه زودتر اعضای این گروه را دستگیر کنند.همچنین تحقیقات گسترده در ایالت‌های مِکلنبورگ-فورپومِن و زاکسن-آنهالت نیز آغاز شده است.

لینک خبر:

https://www.spiegel.de/panorama/justiz/wittenberge-in-brandenburg-neonazi-gruppe-soll-anschlag-auf-moschee-geplant-haben-a-17f6a0c8-41ef-46f7-aed4-9332c03818ba

یوسف راپوپورت، مورخ و پژوهشگر حوزه اسلام در اثر جدید خود با عنوان “نقشه‌های اسلامی”، درباره اهمیت کار خوارزمی و سایر جغرافی‌دانان مسلمان توضیح داده است. او در کتاب خود، تاریخ نقشه‌برداری اسلامی از قرن نهم هجری تا قرن نوزدهم هجری را مورد بررسی قرار داده و به شرایط تاریخی و سیاسی آن زمان نیز پرداخته است. در کتاب “نقشه‌های اسلامی”، تصاویر کمتر دیده‌شده از نقشه‌های قدیمی جهان وجود دارد و از این رو، این کتاب، مرجع خوبی برای پژوهشگران و دانشجویان حوزه تاریخ، جغرافیا و حتی مطالعات فرهنگی به شمار می‌رود.

Gebundene Ausgabe: 192 Seiten
Verlag: wbg Edition (17. Juli 2020)
Sprache: Deutsch
ISBN-13: 978-3534272051
Yossef Rapoport

لینک کتاب:

https://www.wbg-wissenverbindet.de/16133/islamische-karten