هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۴۶۹ – ۱۸ فروردین ماه ۹۹

 اینکه چرا تاکنون ایران نتوانسته بحران کرونا را شکست دهد،‌ کاملا مشخص است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در چند سال اخیر، شدیدترین تحریم‌ها را علیه ایران وضع کرده است. بنابراین اگر حتی واکسن این بیماری در آمریکا و یا اروپا ساخته شود، ایرانی‌ها امکان وارد کردن آن به کشورشان را ندارند.

در چند ماه اخیر، از یک سو واشنگتن، سرسختانه پیگیر وضع تحریم‌ها علیه ایران بوده و از سوی دیگر، سقوط قیمت نفت شرایط بدی برای دولت این کشور ایجاد کرده است. در نتیجه، ایران به عنوان یکی از قدرت‌های اقتصادی در خلیج‌فارس با مشکلات زیادی روبرو شده است. بنابراین اگر دولت‌های اروپایی، خواهان پیشرفت ایران و مردم این کشور هستند، باید هر چه سریع‌تر برای کمک به آن‌ها اقدام کنند. مردم ایران، نیاز به حمایت دارند و در شرایطی که بیماری کرونا در این کشور، شیوع یافته است، کشورهای غربی باید به کمک آن‌ها بیایند. این در حالی است که بسیاری از کشورهای اروپایی از ترس تحریم‌های ایالات متحده آمریکا، حاضر به مبادلات تجاری با ایران نیستند. البته در ژانویه ۲۰۱۹، کشورهای آلمان، فرانسه و انگلستان، “اینس‌تکس” یا “سامانه حمایت از مبادلات تجاری” را تاسیس کردند تا بتوانند بدون این که در معرض خطر قانون تحریم آمریکا قرار گیرند، با ایران به معامله بپردازند. این سامانه که شبیه صرافی عمل می‌کند، تجارت با ایران را امکان‌پذیر کرده است. برای مثال، در ۳۱ مارس ۲۰۲۰، دولت آلمان اعلام کرد که از طریق اینس‌تکس، نخستین تراکنش خود را برای رساندن کمک‌های پزشکی به مبتلایان به کرونا در ایران انجام داده است. با این وجود، ایران هنوز هم با کمبود بسیاری از داروها، مواد غذایی و قطعات یدکی مواجه است. در این شرایط، کشورهای اروپایی باید قدرت خود را به رئیس‌جمهور آمریکا نشان دهند و کالاهای مورد نیاز را به سرعت به مردم ایران برسانند. در حال‌حاضر، تنها هفت کشور اروپایی اعلام کرده‌اند که با اینس‌تکس همکاری می‌کنند. اما اگر اتحادیه اروپا بخواهد، نقش مستقلی در دنیا بازی کند، باید استراتژی خود را تغییر دهد. آن‌ها باید در شرایط کنونی به کشورهایی مانند ایران کمک کنند. بیمارستان‌ها و کادرپزشکی ایران به دلیل تحریم‌های آمریکا با مشکلات زیادی روبرو شده‌اند. آن‌ها در شرایط کنونی به لباس و تجهیزات نیاز دارند. یادمان باشد که مهم‌ترین مسئله در بحبوحه شیوه کرونا، نجات جان انسان‌ها است.

 گزارش نشریه تسایت با صحبت‌های کریستن گروبه پرایس از مدیران اداره رفاه اجتماعی شارلوتنبورگ در برلین آغاز شده است. او که در روزهای اخیر از گرمخانه منطقه ویلمرزدورف برلین دیدار داشته، شرایط بی‌خانمان‌ها در بحبوحه شیوع کرونا را اسفناک توصبف می‌کند:« اکثر گرمخانه‌ها. فضای کوچکی دارند. در این فضا یک وعده غذا و دوش آب گرم در اختیار بی‌خانمان‌ها گذاشته می‌شود، اما متاسفانه فضای کافی برای افراد وجود ندارد. در نتیجه آن‌ها نمی‌توانند حداقل فاصله را با یکدیگر رعایت کنند. اگر یکی از آن‌ها به بیماری کرونا مبتلا شود، همه افراد گرمخانه به این بیماری مبتلا خواهند شد.»

هفته گذشته، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان درباره لزوم رعابت فاصله‌ اجتماعی به شدت تاکید کرد. در این راستا، در چند روز گذشته اداره رفاه اجتماعی در برلین نیز تمهیداتی را برای مراقبت از افراد بی‌خانمان در برابر کرونا اتخاذ کرد. به گفته کریستن گروبه پرایس، افراد بی‌خانمان در حال‌حاضر، از ایستگاه‌های مترو و اتوبوس جمع‌آوری می‌شوند. علاوه بر این، قرار است تعداد پناهگاه‌های اضطراری کاهش یابد و افراد بی‌خانمان به جای مناسبی منتقل ‌شوند. البته مسئولان اداره رفاه اجتماعی می‌دانند که انتقال همه بی‌خانمان‌ها به یک فضای مناسب، کار آسانی نیست. اما در حال‌حاضر، بسیاری از افراد بی‌خانمان در خیابان‌ها می‌خوابند و این مسئله، موجب گسترش ویروس کرونا در سطح برلین خواهد شد. این مشکلات تنها مربوط به برلین نیست، در شرایط کنونی، افراد بی‌خانمان در سراسر آلمان با مشکلات مختلفی روبرو شده‌اند. در بسیاری از ایالت‌ها، افراد بی‌خانمان از مراجعه به پناهگاه‌ها سرباز می‌زنند. اکثر آن‌ها در خیابان‌ها می‌خوابند و دسترسی به خدمات پزشکی ندارند. در این شرایط، احتمال ابتلا افراد بی‌خانمان به بیماری کرونا بیشتر شده است. همه می‌دانیم که سیستم ایمنی بدن این گروه ضعیف است و بسیاری از آن‌ها به بیماری‌های دیگری نیز مبتلا هستند. این افراد به حمایت ویژه نیاز دارند، اما اکثر آن‌ها حتی نمی‌توانند، مرتب دستان خود را بشویند. در هفته‌های اخیر، شهروندان در سراسر آلمان تلاش کرده‌اند تا شرایط بهتری برای بی‌خانمان‌ها ایجاد کنند. آن‌ها، میوه و غذاهای اضافی خود را در نزدیکی نرده‌های زمین بازی یا کلیساها می‌گذارند، تا افراد بی‌خانمان از آن استفاده کنند. برخی نیز روزانه پول به افراد نیازمند می‌دهند. اما مشکل اصلی این است که بی خانمان‌ها جایی برای خوابیدن و ماندن ندارند. دولت فدرال هنوز تصمیمی برای اسکان دائمی افراد بی‌خانمان در بحبوحه شیوع کرونا نگرفته است. با این وجود، پرایس تصمیم گرفته تا خوابگاه مخصوص جوانان در برلین را برای بی‌خانمان‌ها آماده کند. از نظر او خوابگاه محل بهتری برای اسکان افراد بی‌خانمان است. براساس قوانین پناهگاه‌های اضطراری، افراد باید پس از صرف صبحانه، محل خوابگاه را ترک کنند. این در حالی است که افراد بی‌خانمان می‌توانند برای مدت طولانی در خوابگاه‌ها بمانند. پرایس برای آماده کردن خوابگاه‌،، قوانین دست‌وپاگیر را رفع کرد و توانست در همان ساعت‌های ابتدایی، ۱۵ نفر از افراد بی‌خانمان را به خوابگاه منتقل کند. اکثر آن‌ها از ایستگاه‌های مترو و اتوبوس به خوابگاه منتقل شدند. برخی حتی نمی‌توانستند به آلمانی صحبت کنند و تعدادی از آن‌ها، مشکلات جسمی شدیدی داشتند. به نظر می‌رسد که به زودی تعداد این افراد بیشتر می‌شود. مسئولان، خوابگاه جوانان را برای حضور ۲۰۰ نفر از بی‌خانمان‌ها آماده کرده‌اند. در این فضا، افراد در اتاق‌های یک نفره و دو نفره ساکن می‌شوند. هر اتاق، حمام‌ و سرویس بهداشتی جداگانه دارد. علاوه بر این، به ساکنان سه وعده غذا و خدمات پزشکی ارائه می‌شود. در طبقه دوم خوابگاه نیز امکان پذیرش ۱۵۰ بی‌خانمان دیگر، وجود خواهد داشت. اشتفان اشتراس از اعضای فراکسیون امور اجتماعی در سنای برلین در این باره می‌گوید:« ما برای کسانی که نمی‌خواهند در خیابان‌ها بمانند، امکاناتی آماده کرده‌ایم، اما هیچ‌کس را مجبور نخواهیم کرد.»

به گفته اشتراس، بسیاری از افراد بی‌خانمان از اسکان در خوابگاه‌ها اجتناب می‌کنند. بیشتر آن‌ها از درگیری در خوابگاه‌ها و پناهگاه‌های می‌ترسند، برخی نمی‌خواهند از حیوانات خود جدا شوند. گروهی از معتادان می‌ترسند. عده دیگری نیز از شیوع کرونا وحشت کرده‌اند و نمی‌خواهند کنار سایر افراد باشند.

در این میان، یکی از افراد بی‌خانمان به خبرنگار تسایت می‌گوید:«ترجیح می‌دهم تنها باشم.»

او مردی ۶۰ ساله با موهای مشکی است که ژاکتی بزرگ به تن و چکمه‌های بزرگی به پا دارد. این فرد که نمی‌خواهد نامش فاش شود، غذاها را از سطح شهر جمع‌آوری می‌کند و ترجیح می‌دهد که در کیسه خواب خود، شب را به روز برساند. او از خوابیدن در خیابان نمی‌ترسد، اما نگران است که در کنار سایر افراد به بیماری مبتلا شود. به همین دلیل ترجیح می‌دهد که در خیابان و جنگل بخوابد.

 بسیاری از افراد بی‌خانمان از شرایط پیش‌آمده ترسیده‌اند و تحت فشار هستند. عده بسیاری به غذا، پتو و مراقبت‌های پزشکی نیاز دارند. یورگ ریشرت، عضو انجمن کارونا (انجمن حمایت از بی‌خانمان‌ها در برلین) در این باره می‌گوید:« بسیاری از بی‌خانمان‌ها دوست دارند تا با شهروندان دیگر در ارتباط باشند. این در حالی است که بسیاری از مردم به دلیل شیوع کرونا از بی‌خانمان‌ها دوری می‌کنند. افراد بی‌خانمان ترسیده‌اند. آن‌ها نمی‌دانند که چه کاری باید انجام دهند و حتی در پناهگاه‌ها نیز به دلیل شیوع کرونا احساس امنیت نمی‌کنند.»

او همچنین درباره رساندن غذا به افرادی که در خیابان مانده‌اند اضافه می‌کند:« بسیاری از سالن‌های غذاخوری برای بی‌خانمان‌ها بسته شده‌اند و به همین دلیل ما در کارونا تصمیم گرفته‌ایم در سطح شهر به افراد بی‌خانمان غذا برسانیم. بدین منظور،‌ در محله‌های مختلف برای افراد غذا برده می‌شود. در شرایط فعلی که کرونا، تعداد زیادی بیمار را مبتلا کرده است، ما مجبوریم استراتژی‌های خود را تغییر دهیم.»

 این عضو انجمن کارونا (انجمن حمایت از بی‌خانمان‌ها در برلین) می‌گوید:« ما مدت‌ها سعی داشتیم تا آمار دقیقی از بی‌خانمان‌ها در خیابان‌های برلین تهیه کنیم. حال در بحبوحه کرونا، کار آمارگیری را آغاز کرده‌ایم. مدتی است که ده تیم از انجمن کارونا در سطح شهر رفت‌وآمد دارند و تعداد و مشخصات افراد بی‌خانمان در مناطق مختلف را ثبت می‌کنند. نیازهای آن‌ها را می‌نویسند و به نوعی سرشماری در سطح شهر انجام می‌دهند. امیدوارم این کار تنها محدود به شیوع کرونا نباشد و بعدها نیز بتوانیم آن را ادامه دهیم. هدف این است که اطلاعات مهم از شرایط هر منطقه داشته باشیم و بتوانیم نیازهای افراد بی‌خانمان را تا حد ممکن برطرف کنیم. علاوه بر این، انجمن کارونا شماره تلفن ۲۴ ساعته دارد. شهروندان در صورتی که فرد بی‌خانمانی را در شرایط بدی مشاهده کردند، می‌توانند با این شماره تماس بگیرند. همکاران من بلافاصله برای کمک به محل مراجعه خواهند کرد. این شماره همچنین اطلاعات مفیدی در اختیار افراد بی‌خانمان قرار خواهد داد. این افراد می‌توانند با شماره ما تماس بگیرند و درباره محل توزیع غذا و یا لباس سوالات خود را بپرسند.»

مقام‌های دولت برلین اعلام کرده‌اند که یک شرکت آمریکایی با دستور دونالد ترامپ، ۲۰۰ هزار ماسک سفارشی برلین در بانکوک را مصادره کرده است. آندریاس گیزل، وزیر امور داخلی در ایالت برلین در این باره گفت:« ۲۰۰ هزار ماسک که به دستور پلیس برلین از شرکتی آمریکایی در چین خریداری شده بود، رهسپار آمریکا شده است.» او این عملکرد دولت آمریکا را “روش‌ غرب وحشی” و “دزدی دریایی مدرن” نامید.

 چهارم آوریل، دونالد ترامپ اعلام کرد که با استفاده از قانون کنترل تولید در زمان جنگ( قانونی که در دهه ۵۰ میلادی و زمان جنگ آمریکا با کره مصوب شده بود) تلاش کرده است که پاسخگوی نیازهای داخلی در زمان شیوع ویروس کرونا باشد. رئیس جمهوری آمریکا تاکید کرد: «ما به یکسری اقلام برای مصرف داخلی نیاز داریم و باید آنها را در اختیار داشته باشیم.»

او همچنین در کنفرانس خبری گروه کاری مقابله با کرونا گفت که ماموران دولتی توانسته‌اند ۲۰۰ هزار ماسک ان۹۵، به همراه ۱۳۰ هزار ماسک جراحی و ۶۰۰ هزار دستکش را ضبط کنند. البته ترامپ از محل شناسایی و توقف این محموله‌ها حرفی به میان نیاورد. یک روز پس از آن، نشریه تاگس‌اشپیگل گزارش داد که پلیس برلین نزدیک به ۴۰۰ هزار ماسک به شرکتی آمریکایی سفارش داده است. براساس اطلاعات تاگس‌اشپیگل این شرکت آمریکایی، تری‌ام بوده که در کشور چین نیز ماسک تولید می‌کند. پلیس برلین در این روز اعلام کرد که طرف قرارداد آن‌ها، تغییراتی در محموله داده است. به نوشته تاگس‌اشپیگل، این تغییرات شامل ضبط ۲۰۰ هزار ماسک از مجموع ۴۰۰ ماسک سفارشی پلیس برلین بوده است. آنطور که خبرنگار تاگس‌شو تاکید کرده، ۲۰۰ هزار ماسک در لحظه آخر به خریدار دیگری تحویل داده شده است. این‌ها در حالی است که به گفته سخنگوی وزارت داخله برلین، نماینده شرکت تری‌ام به پلیس برلین اعلام کرده که محموله ماسک‌ها به دلیل بخشنا‌مه‌ دولت آمریکا، ضبط شده است و به جای آلمان به ایالات متحده آمریکا خواهد رفت. پلیس برلین، اکنون تلاش می‌کند تا روند دقیق این پرونده را بررسی کند. سخنگوی وزارت داخله در این باره گفت:«ما در حال بررسی این اتفاق هستیم. متاسفانه در حال حاضر هیچ اطلاعات دقیقی در مورد اتفاقی که در فرودگاه بانکوک رخ داده است، در دست نیست. ما تلاش می‌کنیم تا متوجه شویم که چگونه محموله‌ای که پول آن را پرداخت کرده‌ بودیم، ضبط و به کشوری دیگر ارسال شده است.»

آندریاس گیزل، وزیر امور داخلی در ایالت برلین و همراهان او تنها کسانی نیستند که آمریکا را مسبب دزدی ماسک‌ها می‌دانند. میشائیل مولر، شهردار برلین نیز در صفحه توییتر خود، اقدامات آمریکا در ضبط محموله ماسک را اقدامی غیر انسانی و غیرقابل قبول خواند. این‌ها در حالی است که مقامات کاخ سفید ادعاهای دولت برلین را رد کرده‌اند. دولت آمریکا گفته است که محموله‌های کشورهای دیگر را ضبط نکرده است. همچنین شرکت آمریکایی تری‌ام نیز اتهامات آلمان را تکذیب کرد. این در حالی است که پیش‌تر نیز، شرکت تری‌ام اعلام کرده بود؛ به دستور کاخ سفید، تولید ماسک‌ برای کانادا و آمریکای لاتین را متوقف کرده و سفارشات داخلی آمریکا را در اولویت قرار داده است. برخی از روزنامه‌نگاران آلمانی معتقدند که نمایندگان شرکت تری‌ام تحت فشار زیادی از سوی واشنگتن قرار دارند.

 مسجد برلین و یا مسجد احمدیه نزدیک به ۱۰۰ سال پیش در منطقه مسکونی ویلمرزدورف شهر برلین ساخته شد. کارل آگوست هرمان، معمار آلمانی این مسجد را شبیه به بنای تاج محل هند طراحی کرد. ساختمان مسجد احمدیه در سال ۱۹۲۸ افتتاح شد. پیش از آن، در سال ۱۹۱۵، با حمایت سلطان عثمانی، مسجدی در منطقه ووندسدورف برلین، برای عبادت اسیران جنگی مسلمان ساخته شده بود. در آن زمان، از کل اسرای مسلمان، ‌تنها دو هزار نفر پذیرفتند که در جبهۀ آلمان بجنگند. پس از پایان جنگ جهانی اول، این گروه از مسلمانان نیز به تدریج به کشورهای مبدأ خود بازگشتند. تنها ۹۰ نفر از آنان در آلمان ماندند و با اجازه مقامات، توانستند به زندگی خود در ووندسدورف ادامه دهند. بعدها مسلمانان در سال ۱۹۲۴ تصمیم گرفتند تا سنگ بنای مسجد جدیدی در منطقه ویلمرزدورف را بنا کنند. در آن زمان، انگیزه‌ای برای استفاده از مسجد ووندسدورف وجود نداشت. به همین دلیل اعضای “انجمن عبادت اسلامی” در سال ۱۹۲۷ تصمیم گرفتند که مسجد ووندسدورف را به مبلغ ۱۰ هزار رایش مارک به دولت آلمان بفروشند. هنگامی که ساخت مسجد ویلمرزدورف در سال ۱۹۲۸ به پایان رسید، تخریب ساختمان ووندسدورف در دستور کار قرار گرفت و بدین ترتیب پس از ۱۵ سال، این مسجد در سال ۱۹۳۰ تخریب شد. در این میان، مسجد تازه تاسیس در منطقه ویلمرزدورف با استقبال زیادی مواجه شد. مدیریت مسجد در ابتدا بر عهده شخصی به نام هوگو مارکوس قرار داشت. او از یهودیت به اسلام گرویده بود و توانست گروه‌های زیادی را به مسلمان‌شدن ترغیب کند. در سال ۱۹۳۴ اولین زن و شوهر آلمانی در این مسجد به اسلام گرویدند.

این مسجد که دو مناره به ارتفاع ۲۴ متر دارد، حوادث تاریخی بسیاری به خود دیده است. مسجد در زمان حکومت نازی‌ها تحت نظارت سربازان نازی بود. در آن زمان، از روحانی مسجد خواسته شده بود تا علیه یهودیان سخنرانی کند. با این وجود، اعضای مسجد تلاش می‌کردند تا به یهودیان پناه دهند. آن‌ها همچنین به هوگو مارکوس کمک کردند تا از کشور خارج شود. ساختمان مسجد حتی در زمان جنگ جهانی دوم نیز در امان نماند. بنای مسجد در طول جنگ به شدت آسیب دید. حتی در پایان جنگ، ارتش اتحاد جماهیر شوروی به مسجد حمله کرد تا سربازان نازی را که در آن پناه گرفته بودند، به اسارت بگیرد. این مسجد پس از جنگ با کمک نیروهای متفقین و کمک‌های مالی فرقه احمدیه تعمیر شد. با این وجود، هنوز هم در داخل مسجد می‌توان آثار جنگ را به خوبی تشخیص داد. در سال ۱۹۹۳، مسجد ویلمرزدورف که تحت نظارت فرقه احمدیه قرار داشت، در فهرست بناهای مورد حفاظت آلمان قرار گرفت. امروزه از سالن‌های مسجد برای برگزاری نماز جمعه و همچنین سخنرانی‌ها استفاده می‌شود. این مسجد همچنین در برخی اعیاد اسلامی و روز درهای باز مساجد، برنامه‌های مفصلی دارد.

در حال‌حاضر، چهارده مدرسه در مقطع ابتدایی و هفت مدرسه در مقطع متوسطه در ایالت راینلاند-فالتس، درس معارف اسلامی را به دانش‌آموزان خود ارائه می‌دهند. وزیر آموزش با اشاره به افزایش درخواست‌ها برای برگزاری کلاس معارف اسلامی افزود:« بسیاری از مدیرن مدارس برای برگزاری کلاس معارف اسلامی درخواست داده‌اند و ما از این جهت خوشحالیم.»

دولت راینلاند-فالتس مذاکره با مسئولان چهار انجمن‌ اسلامی(شورا، اتحادیه ترکی-اسلامی دیتیب، جامعه احمدیه و انجمن مراکز فرهنگی اسلامی) را برای گسترش درس تعلیمات اسلامی در مدارس و الهیات اسلامی در دانشگاه‌ها آغاز کرده، اما هنوز توافق‌نامه نهایی میان آن‌ها امضا نشده است. از این رو درس تعلیمات دینی به شکلی محدود در مدارس راینلاند-فالتس ارائه می‌شود. آکیف اونال، رئیس شورای اسلامی در ایالت راینلاند-فالتس گفت:«براساس آمارها، در سال ۲۰۱۸، ۴۱ هزار دانش‌آموز مسلمان در ایالت راینلاند-فالتس به تحصیل مشغول بودند که از میان آن‌ها، تنها ۱۸۰۰ دانش‌آموز در کلاس معارف اسلامی شرکت می‌کردند. هنوز هم بخش زیادی از دانش‌آموزان مسلمان امکان شرکت در کلاس‌های تعلیمات اسلامی را ندارند. درخواست‌ها زیاد است اما بدون همکاری انجمن‌های اسلامی پاسخ به حجم زیاد درخواست‌ها امکان‌پذیر نیست.» سال‌ها است که انجمن‌های اسلامی در ایالت راینلاند-فالتس از دولت خواسته‌اند که آن‌ها را مانند کلیساهای کاتولیک و پروتستان، به عنوان جوامع مذهبی بپذیرد. براساس قوانین آلمان، تنها انجمن‌هایی که به‌عنوان جوامع مذهبی شناخته شوند، می‌توانند از برخی امتیازات بهره‌مند شوند. در این راستا، به تازگی تفاهم‌نامه‌ای میان چهار انجمن اسلامی با دولت راینلاند-وستفالن امضا شد. این تفاهم‌نامه، اولین گام برای پذیرش انجمن‌های اسلامی و همچنین گسترش درس تعلیمات دینی و الهیات اسلامی در راینلاند-فالتس است. دولت اعلام کرده است که پس از ۱۸ ماه از این تفاهم‌نامه، طرفین می‌توانند توافق‌نامه همکاری با یکدیگر را نیز امضا کنند. آکیف اونال، رئیس شورای اسلامی در این باره گفت:« من معتقدم که این تفاهم‌نامه موجب شناخت متقابل و تقویت ارتباط میان مسلمانان و مسئولان خواهد شد. مسئولان دولت قول داده‌اند که از مسلمانان حمایت کنند. هدف همه ما فراهم‌کردن شرایط بهتر برای زندگی در این ایالت است.»

در این شرایط، مسئولان کلیسای انجیلی نیز از گسترش همکاری میان انجمن‌های اسلامی و دولت راینلاند-فالتس حمایت کرده‌اند. هانس اولریش هانکه، رئیس دفتر کلیسای انجیلی در این باره گفت:« اعضای کلیسای انجیلی می‌خواهند که مسلمانان از حق آزادی مذهبی در جامعه برخوردار شوند و در این راستا، از امضای تفاهم‌نامه میان انجمن‌های اسلامی و دولت ایالتی استقبال می‌کنند.»

  موزه مرگ در سال ۱۹۹۲ در شهر کاسل آلمان تاسیس شد. هدف از برپایی این موزه، آشناکردن بازدیدکنندگان با تابو مرگ، فرهنگ کفن و دفن، عزاداری و یادبودها است. این موسسه فرهنگی-تاریخی به بازدیدکنندگان خود، این امکان را می‌دهد تا پدیده مرگ را از راه استدلال، تحقیق و  همچنین طنز مورد بررسی قرار دهند. راهنمایان موزه نیز تلاش می‌کنند تا درباره نحوه برخورد با مرگ به بازدیدکنندگان توضیح دهند و پیشنیه و تغییرات فرهنگی و تاریخی این پدیده را نیز برای آن‌ها توصیف کنند. بازدید از این موزه نشان می‌دهد که تغییرات اجتماعی و فرهنگی تا چه اندازه می‌تواند بر شیوه تدفین و عزاداری نیز تاثیر بگذارد.

در بخش نمایشگاه دائمی موزه که مساحتی در حدود ۱۴۰۰ مترمربع دارد، ۲۰ هزار شی مربوط به دوران قرون وسطی تا به امروز وجود دارد که به تدریج گردآوری شده است. این اشیا که بخشی از تاریخ و فرهنگ کشورهای آلمانی‌زبان را نشان می‌دهد، شامل تابوت، لباس مخصوص تشییع، جواهرات، سنگ‌ قبر، مجسمه‌ها و … است. همچنین در بخشی از نمایشگاه، تابوت‌هایی به شکل خروس و دیگر حیوانات وجود دارد که نشان دهنده، برداشتی غیر جدی از مرگ است. علاوه بر این، در این بخش، ۱۶۵۰۰ اثر گرافیکی مربوط به قرن پانزدهم تا به امروز نیز دیده می‌شود. این آثار شامل تک‌نگاری‌ها، کاتالوگ‌ها و آگهی‌های منتشرشده در نشریات است.

در کنار نمایشگاه دائمی، فضایی برای برگزاری رویدادهای مختلف وجود دارد. مسئولان موزه، میزبان برنامه‌های متعددی در طول سال هستند. این برنامه‌ها گاه، همایش‌های علمی و کارگاه‌های آموزشی است و گاه به برگزاری تئاتر، کنسرت و یا برنامه‌های طنز ختم می‌شود.

همچنین در ساختمان موزه، فروشگاه و کافی شاپ نیز وجود دارد. کافی‌شاپ موزه یک حیاط و تراس بزرگ با منظره‌ای از شهر کاسل دارد که بسیاری از بازدیدکنندگان را مجذوب خود می‌کند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره موزه مرگ کاسل، به سایت زیر مراجعه کنید: