هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۴۵۹ – ۷ بهمن ماه ۹۸

منبع: زوددویچه

کتایون امیرپور، استاد مطالعات اسلامی در دانشگاه کلن، نام شناخته‌شده‌ای در آلمان است. او به تازگی در یادداشتی در نشریه زوددویچه درباره محبوبیت سردار قاسم سلیمانی در عراق و ایران و همچنین تنفر ایرانیان از دخالت دولت‌های خارجی در مسائل کشورشان نوشته است. به گفته او، آنچه مردم ایران را کنار یکدیگر نگه داشته – جدا از تعلق فرهنگی- بیزاری همه آن‌ها از دخالت دولت‌های خارجی است.

امیرپور در ابتدای یادداشت خود آورده است:«من ماه اکتبر سال گذشته به دعوت مؤسسه تحقیقاتی کربلا که در مورد تاریخچه فرقه‌های ایرانی-عراقی اسلام، یعنی شیعه و سنی پژوهش می‌کند، برای نخستین‌بار به عراق سفر کردم. ما در این سفر، به حرم امام حسین، امام سوم شیعیان در کربلا رفتیم. کربلا به نوعی قلمرو ایران به شمار می‌رود. در حرم امام حسین غذای ایرانی نذری می‌دادند و مسئولان و کارمندان حرم، فارسی صحبت می‌کردند.» او همچنین در ادامه یادداشت درباره مراسم باشکوه تشییع پیکر شهید قاسم سلیمانی نوشته است:«ده‌ها هزار عراقی پس از کشته‌شدن سردار سلیمانی توسط آمریکا، برای او سوگواری کردند. سلیمانی داعش را در عراق شکست داد و همین باعث اعتبار و محبوبیت او در میان بسیاری از مردم عراق است. بسیاری از ایرانیان هم در مراسم تشییع پیکر سردار سلیمانی در ایران شرکت کردند. همه‌پرسی‌های بسیاری نشان می‌دهد که سلیمانی یکی از محبوب‌ترین چهره‌های حکومت ایران بوده است. او از مرزهای ایران در برابر داعش و به نوعی در برابر آمریکا دفاع کرد.» استاد ایرانی دانشگاه کلن در بخش دیگری از یادداشت به نفرت ایرانیان از دخالت دولت‌های بیگانه در امور ایران اشاره کرده و نوشته است:«ایرانیان به‌شدت ملی‌گرا هستند. آن‌ها به تاریخ و تمدن چند هزار ساله خود افتخار می‌کنند. وقتی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، بحث حمله به اماکن فرهنگی ایران را مطرح ‌کرد، برای مردم ایران به فردی از قوم بربرها تبدیل شد. فارغ از اینکه ایرانیان به چه زبانی صحبت می‌کنند، یا متعلق به چه قوم و مذهبی هستند، میراث فرهنگی وجه مشترک همه آن‌ها است. یک ایرانی می‌تواند آنقدر متفاوت از ایرانی دیگر باشد که شما به سختی هر دو را اهل یک کشور تصور کنید. زبان مادری نیمی از ایرانیان فارسی است. در عین‌حال، نیم دیگری از ایرانیان به زبان‌های آذری، عربی، بلوچی، ترکمن، ارمنی یا یکی دیگر از زبان‌های محلی صحبت می‌کنند. ایرانیان طرز صحبت‌کردن‌شان بسیار متفاوت از یکدیگر است، عادات غذایی و فرهنگی متفاوتی دارند، پیرو فرقه یا مذاهب مختلف هستند، در کشوری متولد شده‌اند که اختلاف دمای دائمی میان شمال و جنوب آن به بیش از ۴۰ درجه می‌رسد. به طور مثال همزمان، دمای هوا در اردیبل منهای ۱۰ درجه سانتی‌گراد و در بندرعباس ۳۰ درجه سانتی‌گراد است. بنابراین چهر‌ه و پوست افراد در این مناطق نیز می‌تواند کاملأ متفاوت از یکدیگر باشد. با این حال، آنچه مردم ایران را کنار یکدیگر نگه داشته-جدا از تعلقات فرهنگی- بیزاری همه آنها از دخالت دولت‌های خارجی است.» امیرپور همچنین به مبارزات مردم ایران علیه دول خارجی اشاره کرده است:« آنها قرن‌ها در برابر تلاش خارجی برای دخالت و نفوذ در کشورشان مقاومت کردند و اغلب هم موفق بودند. مثلأ سال ۱۸۹۶ که ناصرالدین شاه انحصار تنباکو را برای کسب درآمد و تأمین هزینه سفرهای لوکس خود به اروپا واگذار کرد، فتوای آیت‌الله میرزای شیرازی، یکی از مهم‌ترین مراجع شیعه، ایرانیان را-حتی زنان حرم شاه که همگی قلیان می‌کشیدند – علیه شاه متحد کرد. شاه تسلیم شد، انحصار را پس گرفت و ملت دوباره قلیا‌ن‌ها را بیرون آوردند. ماجرای تنباکو نخستین اعتراض همه‌گیر به شمار می‌رود که باعث ایجاد اعتراض‌های بسیار دیگری شده است. انقلاب سال ۱۹۷۹ را می‌توان نقطه اوج این اعتراض‌ها دانست. این انقلاب به نوعی اعتراض علیه دخالت خارجی نیز بود. در سال ۱۹۷۸، جیمی کارتر، رئیس جمهور آمریکا، به محمدرضا پهلوی، لقب “ژاندارم‌ ما در خلیج فارس” داده بود. آمریکایی‌ها مدت‌ها بود، در ایران طوری رفتار می‌کردند که گویا این کشور را تحت سلطه خود دارند. تصادف یک ایرانی با یک سگ آمریکایی، مجازاتی سنگین‌تر از مجازات تصادف یک آمریکایی با یک شهروند ایرانی داشت. سرنگونی شاه، پیامد سیاست‌های آمریکا در ایران هم بود.» او در بخش دیگری از یادداشت خود نوشته است:«تمام ایرانیان، جنگ ایران و عراق را در دهه ۱۹۸۰ میلادی به یاد دارند، این حس که در جهان تنها مانده بودند، آن‌ هم در سال‌هایی که کشورشان مورد حمله خارجی قرار گرفته بود. همچنین سرنگونی دکتر محمد مصدق، نخست‌وزیر منتخب و قانونی کشور توسط آمریکا نیز برای آن‌ها فراموش‌نشدنی است. ایرانیان او را می‌خواستند، اما انگلیس و آمریکا از تلاش او برای ملی‌کردن نفت ناراحت بودند. علاوه بر این‌ها، ایرانیان سال ۱۹۸۸ را هنوز به یاد دارند؛ زمانی که یک هواپیمای مسافربری ایران به دلیل اصابت موشکی از ناو جنگی آمریکا در خلیج فارس سرنگون شد؛ هواپیمایی با ۲۷۰ مسافر نابود شد و آمریکا تا امروز عذرخواهی نکرده است.» او در بخش پایانی یادداشت خود زبان فارسی را سنگ‌بنای هویت ایران دانسته است:« زبان فارسی، زبانی ملودیک، پرانرژی و با شکوه است که ایرانیان را متحد کرده است. محمدعلی جمال‌زاده، فارسی را شکر می‌دانست. ایرانیان به شاهنامه فردوسی و دیوان اشعار حافظ عشق می‌ورزند. زبان فارسی در طول قرن‌ها بسیار کم تغییر کرده است تا جایی که ایرانیان امروزی، اثر حماسی فردوسی را که قدمتی یک هزار ساله دارد می‌خوانند و می‌فهمند. همچنین اشعار مولانا، خیام و سعدی را دوست دارند.یکی از اشعار سعدی در تالار ورودی سازمان ملل در نیویورک به چشم می‌خورد که درباره همبستگی است. شما باید عشق ایرانیان به شاعران‌شان را بشناسید و معنای اشعار فارسی را متوجه شوید تا بفهمید ایرانیان چه می‌خواهند و چه چیز را اصلا نمی‌خواهند.»

(انعکاس این خبر به منزله تایید یا رد آن توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آلمان نیست)

لینک یادداشت

منبع: اتحادیه مرکزی صنایع دستی آلمان، هندلزبلات، اشپیگل، دویچلند و شبکه خبر آلمان

گزارش اتحادیه مرکزی صنایع دستی آلمان نشان می‌دهد که درآمد این کشور از فروش صنایع دستی در سال ۲۰۱۸، ۶۱۲ میلیارد یورو بوده است. براساس گزارش‌های این اتحادیه، ۱۰۰ هزار شرکت در بخش صنایع‌دستی آلمان فعالیت می‌کنند و بیش از ۵ میلیون نفر در این بخش مشغول به کار هستند. آن‌طور که این گزارش نشان می‌دهد، صنایع‌دستی هم‌زمان در توسعه اقتصادی و فرهنگی آلمان نقش مهمی ایفا می‌کند.

بسیاری معتقدند که بروز انقلاب صنعتی اروپا در اواخر قرن هجدهم میلادی، هنر صنایع‌دستی را در بسیاری از کشورهای اروپایی به طرز قابل توجهی متحول کرد. در آن زمان به تدریج، ماشین‌های صنعتی جای خود را به نیروی انسانی دادند و هنرهای دستی مانند مجسمه‌سازی، شیشه‌گری، سفال‌گری و حکاکی بر روی چوب و فلز وارد مرحله جدیدی شدند. از آن زمان، این هنرها از یک سو نشان‌دهنده اعتقادات، آداب و رسوم، سنن، فرهنگ و تمدن کشورهای مختلف به شمار می‌آیند و از سوی دیگر در ایجاد اشتغال، افزایش تولید ملی، درآمد سرانه کشور و همچنین توسعه صادرات، نقش ویژه‌ای ایفا می‌کنند. آلمان نیز از این امر مستثنی نیست. آلمانی‌ها در سال‌های اخیر تلاش کرده‌اند تا با حفظ کیفیت صنایع‌دستی خود، نه‌تنها گردشگران و شهروندان کشورهای مختلف را با هنرهای بومی و اصیل خود آشنا کنند، بلکه درآمد سرانه کشور را نیز در این بخش افزایش دهند.

آثار دست‌ساز در صدر

هر چند آلمان با وجود کارخانه‌های متعدد و پیشرفته، به تولید محصولات مدرن معروف است، اما در میان صنایع‌دستی این کشور، آثار دست‌ساز، هنوز هم محبوبیت بیشتری دارند. در این میان، شیشه‌گری دستی، ساخت فراورده‌های سرامیکی و چاقوسازی هنوز هم در آلمان از رونق بیشتری برخوردارند. شیشه‌گری دستی در آلمان تا حد زیادی از صنعت شیشه‌گری در ونیز تأثیر پذیرفته است. هرچند، شیشه‌گری در کشور ژرمن‌ها بر اثر رقابت صنعت‌گران انگلیسی در قرن هیجدهم و هنرمندان چک در قرن نوزدهم، رو به افول نهاد، اما امروزه این صنعت در آلمان از اهمیت زیادی برخوردار است. چاقوسازی نیز از ۷۰۰ سال پیش در آلمان رونق داشته است. امروزه در شهر زولینگن بیش از هر جای دیگر کارگاه‌های کوچک و متوسطی دیده می‌شوند که وسایل غذاخوری و چاقو تولید می‌کنند. شهرت و اعتبار جهانی تولیدات زولینگن موجب شده که بیش از ۶۰ درصد محصولات آن به سراسر جهان به ویژه سایر کشورهای اروپایی صادر شود. علاوه بر این‌ها، فرآورده‌های سرامیکی نیز یکی دیگر از صنایع دستی پر طرفدار در آلمان است. فنجان، کاسه، بشقاب، لیوان و قوری‌های سرامیکی آلمان شهرتی جهانی دارند و توجه بسیاری از گردشگران را به خود جلب می‌کنند. کارخانه مایزن که در سال ۱۷۱۰ در زاکسن تاسیس شده است، قدیمی‌ترین کارخانه تولید محصولات سرامیکی در کل اروپا به حساب می‌آید. در این کارخانه ظرف‌های سرامیکی به شکل‌های قدیمی و جدید و در رنگ‌های بسیار متنوع تولید می‌شوند.

فعالیت ۵۰ هزار شرکت در بخش صادرات

آنطور که گزارش اتحادیه مرکزی صنایع‌دستی آلمان نشان می‌دهد؛ کشورهای بسیاری در سطح جهان خواهان صنایع دستی آلمان هستند. در همین راستا، ۵۰ هزار شرکت در سراسر آلمان، صنایع دستی این کشور را به خارج صادر می‌کنند. این شرکت‌ها، صنایع‌دستی آلمان را به بیش از ۸۰ کشور جهان ارسال می‌کنند و در این میان، کشورهای اروپایی بهترین خریدار صنایع‌دستی آلمان هستند. علاوه بر این‌ها، سازمان‌های صنایع‌دستی آلمان با سایر سازمان‌های صنایع دستی جهان ارتباط دارند. فعالیت این سازمان‌ها بسیار متنوع و گسترده است و از برگزاری نمایشگاه‌های صنایع‌دستی تا دوره‌های آموزشی را در بر می‌گیرد.

کمبود نیروی کار

هرچند اکثر گزارش‌های منتشر شده در سایت اتحادیه مرکزی صنایع‌دستی آلمان نشان می‌دهد که شرایط هنرهای صنعتی و بومی در این کشور خوب است، اما کارشناسان این بخش معتقدند که تا رسیدن به شرایط ایده‌آل فاصله زیادی وجود دارد. براساس گزارش شبکه خبر آلمان، شرکت‌ها و کارخانه‌های مرتبط با صنایع‌دستی در سال‌های اخیر به دلیل کمبود نیروی انسانی نمی‌توانند سفارشات زیادی را بپذیرند. این امر موجب شده تا شرکت‌های چینی و سایر کشورهای آسیایی بتوانند با نیروی کار کافی، محصولات آلمانی را با هزینه کمتری تولید کنند. به گفته مسئولان اتحادیه مرکزی صنایع‌دستی آلمان، در چند سال اخیر، در حدود نیمی از شرکت‌های صنایع‌دستی فرصت پذیرش سفارشات تازه را ندارند و با درماندگی دنبال نیروی کار می‌گردند. این در حالی است که از ماه مارچ سال ۲۰۲۰ قانون مهاجرت نیروی کار متخصص در آلمان اجرا می‌شود. این قانون قرار است راه نیروهای متخصص از کشورهای خارج از اتحادیه اروپا را به سوی آلمان هموار سازد. مسئولان دولت فدرال امیدوارند که با این قانون، کمبود نیروی کار در آلمان در بسیاری از حوزه‌ها مانند صنایع‌دستی کمتر شود.

جایگاه ویژه آموزش

علاوه بر این، آلمانی‌ها معتقدند که برگزاری دوره‌های آموزشی می‌تواند در توسعه صنایع‌دستی نقش ویژه‌ای ایفا کند و مشکل کمبود نیروی کار متخصص را نیز کم‌تر کند. از این رو، صنایع‌دستی در میان آموزش‌های فنی‌وحرفه‌ای آلمان، جایگاه ویژه‌ای دارد. در بسیاری از آموزشگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای، آموزش در این حوزه به صورت عملی و تئوری وجود دارد. این دوره‌ها در ایالت‌های بادن‌-‌وورتمبرگ، بایرن، هسن، نوردراین-وستفالن، زاکسن-آنهالت و زاکسن وجود دارد. این دوره‌های آموزشی که بین سه ‌سال تا سه ‌سال‌ و نیم طول می‌کشد، بیشتر در رشته‌های حکاکی بر روی فلز و چوب، شیشه‌گری، بافندگی، کار بر روی سنگ‌های قیمتی و کاشی‌کاری است. شرکت‌کنندگان در پایان این دوره‌ها، گواهینامه دریافت می‌کنند. همچنین فارغ‌التحصیلان این دوره‌ها می‌توانند در دانشگاه‌ها نیز به تحصیلات خود ادامه دهند. با این وجود، بر اساس برآوردهای جدید در آلمان، در سال‌های اخیر تعداد جوانان آلمانی که مایل به گذراندن دوره‌های آموزشی در حوزه صنایع‌دستی هستند، به شدت کاهش یافته است. در این شرایط، به نظر می‌رسد که جوانان پناهجو و مهاجر بیشتر تمایل به شرکت در این دوره‌ها دارند. به گفته رئیس اتحادیه مرکزی صنایع دستی آلمان، نیمی از پناهجویانی که در دوره‌های آموزشی فنی‌و‌حرفه‌ای سال ۲۰۱۹ شرکت داشته‌اند، دوره‌های مربوط به صنایع‌دستی را انتخاب کرده‌اند. به گفته او، بیشتر این کارآموزان از کشورهای افغانستان، سوریه و عراق بوده‌اند. از این رو، مسئولان اتحادیه مرکزی صنایع‌دستی آلمان از مسئولان دولت فدرال خواسته‌اند تا قوانین مربوط به پذیرش پناهجویان و مهاجران در دوره‌های آموزشی را نیز تسهیل کنند. کارشناسان حوزه صنایع‌دستی امیدوارند که با برگزاری دوره‌های آموزشی برای پناهجویان و مهاجران و ورود نیروی تخصصی از خارج از آلمان، مشکل کمبود نیروی کار نیز برطرف شود.

لینک‌های گزارش:

https://www.zdh.de/

https://www.n-tv.de/wirtschaft/Noch-boomt-das-deutsche-Handwerk-article21378812.html

https://www.handelsblatt.com/politik/deutschland/arbeitsmarkt-das-handwerk-brummt-kunden-warten-im-schnitt-zehn-wochen/24341028.html?ticket=ST-1986826-pHgtbtFcG17cVuasetE5-ap3

https://www.deutschland.de/de/topic/wirtschaft/handwerk-in-deutschland-beruehmte-manufakturen

https://www.spiegel.de/stil/s-magazin/handarbeit-ueber-das-erfolgsgeheimnis-deutscher-handwerkskunst-a-1169709.html

فرید حافظ، پژوهشگرعلوم سیاسی

منبع: ت‌.ار.ت آلمانی

بحث درباره حجاب از اواخر دهه ۹۰ میلادی در آلمان آغاز شد، اما با گذشت سال‌ها هنوز هم اکثریت جامعه آلمان، خواسته‌های زنان مسلمان را نادیده می‌گیرند. این در حالی است که زنان مسلمان تنها می‌خواهند از هویت و حریم خصوصی خود دفاع کنند.

همان‌طور که پیش‌تر نیز گفته شد، موضوع ممنوعیت حجاب از اواخر دهه ۹۰ میلادی، وارد بحث‌های عمومی در آلمان شد. در آن زمان اکثریت جامعه آلمان معتقد بودند که حجاب به معنای نادیده گرفتن ارزش‌های کشور فدرال است. هنوز هم حفظ ارزش‌های آلمان نسبت به نیازهای شهروندان غیرآلمانی، به ویژه زنان در اولویت قرار دارد. فرشته لودین، نخستین زن مسلمان  بود که ۲۰ سال پیش علیه ممنوعیت حق استفاده از روسری در محل کار به دیوان عالی نظارت بر قانون اساسی آلمان شکایت کرد و حق ادامه‌ تدریس با حجاب در مدارس ایالت بادن-وورتمبرگ را به دست آورد. او در سال ۱۹۹۸ به دلیل پوشیدن روسری از کار در ایالت بادن-وورتمبرگ منع شد. لودین در پی این ممنوعیت شغلی به دیوان عالی نظارت بر قانون اساسی کشور مراجعه کرد. قضات دیوان عالى کشور در سال ۲۰۰۳ در این رابطه اعلام کردند که تنها در صورتى مى‌توان از ورود زنان مسلمان با روسرى به مدارس جلوگیرى به عمل آورد که مجلس هر ایالت، به طور جداگانه لایحه‌‌اى در این زمینه به تصویب رسانده باشد. بعدها در سال ۲۰۱۵ دادگاه قانون اساسی آلمان ممنوعیت عمومی حجاب برای معلمان مسلمان را برداشت. استدلال دادگاه این بود که ممنوعیت حجاب با اصل آزادی مذهب در تضاد است.این در حالی است که هنوز هم در برخی از ایالات آلمان درباره ممنوعیت حجاب معلمان مسلمان اختلاف‌نظر وجود دارد. همچنین پس از ممنوعیت پوشیدن روسری در دبستان‌های ابتدایی اتریش در سال ۲۰۱۸، در آلمان نیز بحث بر سر اقدامی مشابه داغ شد. در این سال شماری از نمایندگان وابسته به احزاب مسیحی در پارلمان آلمان و برخی از مقامات دولت‌های ایالتی با انتشار بیانیه‌‌ خواستار ممنوعیت پوشش روسری برای دختران زیر ۱۴ سال شدند. آنها پوشیدن روسری را باعث گسترش اسلام سیاسی و ظلم و ستم علیه دختران نوجوان می‌دانستند.  اخیراً نیز بسیاری از اعضای اتحادیه سوسیال مسیحی آلمان خواستار ممنوعیت روسری برای کودکان شده‌اند. این گروه گفته‌اند که دستگاه قضایی مستقل آلمان باید با گسترش حجاب در جامعه آلمان مقابله کند. آنها مدعی مبارزه با اسلام سیاسی هستند. علاوه بر این، در گردهمایی اعضای اتحادیه دمکرات مسیحی نیز تصمیم گرفته شد تا ممنوعیت روسری تا سن ۱۴ سالگی در مهدکودک‌ها و مدارس اعمال شود. آنها در بیانیه‌ای اعلام کردند:«پوشیدن روسری باعث می‌شود که بچه‌های کوچک در زمین بازی یا مدرسه به عنوان افرادی خارجی و غریبه شناخته شوند.ما اجازه نمی‌دهیم که چنین اتفاقی رخ دهد.»  با وجود اینکه در سال ۲۰۱۷، بخشی از نمایندگان بوندستاگ به این نتیجه رسیدند که ممنوعیت پوشیدن روسری برای دختران زیر ۱۴ سال، براساس قانون اساسی آلمان امکان‌پذیر نیست، اما احزاب مسیحی همواره خواستار ممنوعیت روسری برای دختران زیر ۱۴ سال، بوده‌اند. حتی چندی پیش دولت ائتلافی نوردراین-وستفالن نیز به بهانه رفاه حال کودکان، خواستار ممنوعیت پوشیدن روسری در مدارس ابتدایی شد. من در این گزارش نمی‌خواهم از نگاه یک فرد مسلمان درباره ضرورت و اهمیت خواسته زنان مسلمان بنویسم، اما در عوض دوست دارم به عنوان یک انسان بپرسم که چرا اکثریت جامعه آلمان نمی‌خواهد صدای گروه اقلیت را بشنود؟ چرا همواره گروه اکثریت باید برای یک گروه اقلیت تصمیم بگیرد و از این راه آن‌ها را کنترل کند؟ اگر استدلال‌های مطرح شده توسط نمایندگان احزاب مسیحی برای توجیه ممنوعیت حجاب را مورد بررسی قرار دهیم، به خوبی متوجه می‌شویم که برای آن‌ها شرایط و خواسته‌های مسلمانان اهمیتی ندارد. البته برخی از مسلمانان شناسنامه‌ای، مواضع این گروه را تایید می‌کنند. آن‌ها تنها می‌خواهند که در ساختا‌رهای سیاسی رشد کنند و به همین دلیل از خواسته نمایندگان احزاب مسیحی حمایت می‌کنند. با این وجود، شنیده‌نشدن صدای مسلمانان، این باور را تقویت می‌کند که دمکراسی در جامعه آلمان وجود ندارد. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که خواسته گروه‌های اقلیت و حریم خصوصی افراد نادیده گرفته می‌شود. جامعه آلمان، حق والدین مسلمان برای تربیت کودکان خود را نادیده می‌گیرد. در این جامعه، آزادی دینی تنها در اختیار مسیحیان و کلیساها است و مسلمانانی که براساس باورهای دینی خود عمل می‌کنند، تهدیدی برای جامعه محسوب می‌شوند. در این شرایط خواسته‌ها و صدای مسلمانان شنیده نمی‌شود. در واقع گوش شنوایی برای شنیدن خواسته‌های آن‌ها وجود ندارد. از نگاه من،  افراد و احزابی که با رویای قدرت‌گیری دوباره آلمان، تنوع مذهبی در جامعه را نفی می‌کنند، موجب ظهور اقتدارگرایی در جامعه آلمان خواهند شد.

لینک گزارش

منبع:سایت اسلام

جوامع اسلامی آلمان از نمایندگان سایر ادیان، چهره‌های برجسته آلمان و همچنین شهروندان این کشور دعوت کرده‌اند تا برای شرکت در برنامه‌های هفته بین‌المللی مبارزه با نژادپرستی، به مساجد و انجمن‌های اسلامی بروند. برنامه‌های هفته بین‌المللی مبارزه با نژادپرستی از شانزدهم تا بیست‌ونهم ماه مارس سال جاری برگزار خواهد شد.

در این راستا، امامان بیش از ۱۷۰۰ مسجد در آلمان اعلام آمادگی کرده‌اند تا در خطبه‌های نماز جمعه علیه نژادپرستی به سخنرانی بپردازند. همچنین جوامع اسلامی از شهرداران، شخصیت‌های برجسته و عموم شهروندان در ایالت‌های مختلف دعوت کرده‌اند تا در مراسم نمازجمعه حاضر شوند. پیش‌تر در سال ۲۰۱۹، نه شخصیت یهودی در هفته بین‌المللی مبارزه با نژادپرستی در مساجد حضور یافتند و درباره نژادپرستی و به خصوص نژادپرستی علیه مسلمانان، با اعضای مساجد به گفت‌وگو پرداختند. جوامع اسلامی تصمیم دارند تا برای سال جاری نیز از نمایندگان ادیان مختلف دعوت کنند تا  با اعضای مساجد درباره مقابله با نژادپرستی به گفت‌وگو بپردازند. از سوی دیگر، نمایندگان جوامع اسلامی اعلام کرده‌اند که در برنامه‌های سایر جوامع مذهبی آلمان حضور خواهند یافت. آنطور که سایت اسلام گزارش داده است؛  آیمان مازیک، رئیس شورای مرکزی مسلمانان در روز بیستم دسامبر سال جاری به کنیسه دارمشتات می‌رود تا درباره ضرورت مقابله با نژادپرستی به سخنرانی بپردازد. او سال گذشته نیز در کنیسه‌ای در آگسبورگ سخنرانی کرد. از دیگر سخنرانان در کنیسه دارمشتات نیز می‌توان به شهردار دارمشتات و اعضای کلیسای کاتولیک اشاره کرد. همچنین در روز ۲۲ ماه مارس نیز جامعه پروتستان زهایم از نمایندگان سایر جوامع مذهبی دعوت کرده است تا در کلیسای انجیلی زهایم حضور یابند. در این مراسم که با سخنرانی دکتر فولکر یونگ، رئیس کلیسا آغاز می‌شود، آیمان مازیک، رئیس شورای مرکزی مسلمانان و دانیال نویمان، رئیس انجمن یهودیان هسن نیز حضور خواهند داشت.

لینک خبر

منبع: سایت خانه تاریخ آلمان

« تاریخ معاصر آلمان را با ما تجربه کنید.» این جمله که بر روی سایت خانه تاریخ آلمان قرار گرفته است، تنها یک شعار توخالی و یا تبلیغ مسخره نیست، بلکه دقیق‌ترین و بهترین تعریف برای مکانی است که تاریخ آلمان را از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون روایت می‌کند.

بی‌شک خودکشی هیتلر، اشغال آلمان به دست فاتحان جنگ جهانی دوم، فتح برلین توسط ارتش سرخ شوروی و اتحاد آلمان شرقی و غربی تنها اتفاقات مهم تاریخ معاصر آلمان نیستند. تاریخ معاصر آلمان روزهای تلخ و شیرین زیادی به خود دیده است و بدون تردید خانه تاریخ آلمان بهترین مکان برای آشنایی با دوره معاصر است. این خانه که در فضایی با مساحت ۲۲ هزار متر مربع در شهر بن بنا شده است، موزه‌ای با عنوان “داستان ما” دارد که در آن، ۷ هزار شی و سند تاریخی از سال ۱۹۴۵ تا به امروز به نمایش گذاشته شده است. در این موزه هر شی داستانی از وقایع سیاسی و تحولات اجتماعی مرتبط با تاریخ معاصر آلمان را روایت می‌کند. همچنین در این موزه، برای آشنایی بهتر بازدیدکنندگان راهنمای صوتی و بروشور وجود دارد. از سوی دیگر، هر هفته تورهای آشنایی با موزه برای دانش‌آموزان، دانشجویان و علاقمندان برگزار می‌شود. در این تورها، راهنمایان موزه درباره اسناد و آثار تاریخی به بازدیدکنندگان توضیح می‌دهند. علاوه بر موزه، هر سال، چهار نمایشگاه موقت نیز در خانه تاریخ آلمان برگزار می‌شود.  “اسلام در اروپا”، “ پرتره‌های یهودی” و “سفر به آلمان” از جمله نمایشگاه‌هایی است که تاکنون در این خانه برگزار شده است. برای بازدید از این خانه، لازم نیست که حتما حضوری تا شهر بن بروید. مسئولان موزه امکان بازدید مجازی از هزاران سند و شی تاریخی را مهیا کرده‌اند. در این بخش، اشیای مختلف در دسته‌بندی‌های متفاوت قرار گرفته‌اند و با جستجوی ساده، امکان تماشای آن‌ها در سایت وجود دارد.

 .برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به سایت مراجعه کنید.

(انعکاس این خبر به منزله تایید یا رد آن توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آلمان نیست.)

منبع: سایت اسلامیک

پس از حمله به مسجد و مرکز فرهنگی شهر فیننتروپ در منطقه الپه، صدها نفر از پیروان ادیان و مذاهب مختلف برای اعلام همبستگی با مسلمانان شهر فیننتروپ دست به تجمع اعتراضی زدند.

چندی پیش گروهی ناشناس با حمله به مسجد شهر فیننتروپ در منطقه الپه، به ساختمان مسجد و مرکز فرهنگی آن آسیب زدند. در این حمله، شیشه‌های مسجد شکست و نمای ساختمان نیز آسیب دید. از این رو، روز جمعه ۲۵۰ نفر از پیروان ادیان و مذاهب مختلف در اعتراض به این حمله دست به تجمع زدند. تجمع‌کنندگان با سردادن شعار ”اتحاد در برابر حمله به مساجد” بر همزیستی مسالمت‌آمیز تاکید و حمله به مکان‌های مذهبی را محکوم کردند. در خلال این گردهمایی، دیتمار هس، شهردار فیننتروپ، رمضان اولماز، رئیس مسجد و محمد الماس، عضو هیات مدیره مسجد به سخنرانی پرداختند و حمله به اماکن مذهبی را محکوم کردند. رمضان اولماز، رئیس مسجد فیننتروپ در میان تجمه‌کنندگان گفت: «این رویداد نشانه همبستگی و انسجام در شهر فیننتروپ است. جامعه اسلامی در میان شهروندان جایگاه خوبی پیدا کرده است. امروز این مسجد دیگر یک ساختمان برای عبادت مسلمانان نیست، بلکه مکانی برای ارتباط و همزیستی مسالمت‌آمیز همه شهروندان است.ما اجازه نخواهیم داد که یک گروه کوچک، آرامش اجتماعی را مختل کند.» دیتمار هس، شهردار فیننتروپ نیز در این باره گفت:«برای من غیرقابل باور است که چنین اتفاقی در فیننتروپ رخ دهد. این حمله به حق آزادی دینی است. ما نمی‌توانیم چنین برخوردهایی را بپذیریم.» او همچنین از ضرورت همبستگی شهروندان غیرمسلمان با مسلمانان گفت. محمد الماس، عضو هیئت مدیره مسجد نیز در سخنرانی خود گفت: «حمله‌کنندگان فقط به ساختمان مسجد آسیب نزدند، بلکه همان‌زمان به روح اعضای مسجد نیز صدمه رساندند. حمله به مراکز مذهبی باعث ایجاد وحشت و ترس در میان مومنان می‌شود. البته بسیاری از مردم امروز با ما اعلام همبستگی کردند. بنابراین من به حمله‌کنندگان می‌گویم که شما نمی‌توانید ما را مرعوب کنید، شهروندان فیننتروپ در کنار ما ایستاده‌اند.» علاوه بر این‌ها، ابراهیم یازچی از جامعه ساخت و پشتیبانی مساجد اروپا نیز در این گردهمایی به سخنرانی پرداخت. او با اشاره به حملات فزاینده به مساجد و مسلمانان اروپا گفت:«متاسفانه شهروندان اروپایی بسیار کم با جوامع اسلامی ابراز همبستگی می‌کنند. این در حالی است که افزایش گفت‌وگو میان شهروندان مسلمان و غیرمسلمان می‌تواند از بروز چنین اتفاقاتی جلوگیری کند.»

(انعکاس این خبر به منزله تایید یا رد آن توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آلمان نیست.)

لینک گزارش

منبع: سایت آمازون

نویسنده: by Ibn Qayyim al-Gawziyya

مترجم: Alper Soytürk

سال انتشار:۲۰۲۰

تعداد صفحات: ۳۳۰

انسان‌ها در طول زندگی خود همواره، با سوالات مختلفی درباره خدا و جهان‌هستی مواجه می‌شوند. به طور مثال، گروهی سوالاتی درباره وجود خدا و زندگی پس از مرگ مطرح می‌کنند و برخی دیگر نیز می‌پرسند که آیا روح واقعا وجود دارد؟ حتی مسلمانان که معتقدند انسان از جسم و روح ساخته شده است، سؤالات بسیاری در این ارتباط دارند که جواب آن‌ها را هنوز نمی‌دانند. “الرّوح” نام کتابى است که ابن قیم جوزی، مفسر و فقیه حنبلی در قرن هشتم هجرى به زبان عربى نوشته است. او در این کتاب تلاش کرده تا با استناد به آیات و روایات، مسائلى پیرامون روح و نفس را برای علاقمندان توضیح دهد. ابن قیم جوزی در بخش‌های مختلف کتاب درباره مفهوم روح، ابدی و فانی بودن آن، عذاب قبر و برزخ توضیح داده است. کتاب “الرّوح” توسط آلپر زویتورک به آلمانی ترجمه شده است.

(انعکاس این خبر به منزله تایید یا رد محتوای کتاب توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آلمان نیست.)

لینک