هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۴۹۱ – ۱۷ شهریور ماه ۹۹

شش ماه پیش که حمله مرگ‌بار هاناو اتفاق افتاد، بسیاری از سیاستمداران رده بالای آلمان، قول دادند که از مسلمانان و سایر گروه‌های اقلیت در جامعه محافظت خواهند کرد. به‌نظر شما در این مدت، تغییری در شرایط ایجاد شده است؟

متأسفانه هیچ تغییری ایجاد نشده است. تا آنجا که من می‌دانم، حملات و تهدیدها علیه مسلمانان، مساجد و نمایندگان مذهبی در نیمه اول سال جاری نیز ادامه داشته است. البته آمارهای جدید هنوز منتشر نشده، اما شواهد من نشان می‌دهد که در مجموع تغییر خاصی ایجاد نشده است. این اتفاقات برای من بسیار عجیب است.

از اینکه خشونت علیه مسلمانان کاهش نداشته، متعجب شده‌اید؟

خیر، این مسئله باعث تعجب من نشده است. پس از حملات هاناو، هاله و کرایست‌چرچ، متاسفانه من این امکان را می‌دهم که حملات تروریستی دیگری علیه مسلمانان و سایر گروه‌های مذهبی در قاره اروپا صورت گیرد. آنچه مرا متعجب کرده، این است که دولت فدرال آلمان، تاکنون هیچ اقدامی برای تامین امنیت گروه‌های مذهبی انجام نداده است. البته سیاستمداران آلمانی از گذشته، همین رویکرد را داشتند، اما این روند باید تغییر کند. همه می‌دانیم که حمله مرگ‌بار در هاناو، حمله تروریستی و اقدامی نژادپرستانه علیه مسلمانان به شمار می‌رود. با این وجود، دولت فدرال،‌ چنین حمله‌ای را در فهرست جرایم اسلام‌هراسی و نژادپرستی علیه مسلمانان، طبقه‌بندی نکرد. این، نشانه ناآگاهی و نداشتن درک کافی از اقدامات نژادپرستانه علیه مسلمان است.

اقدامات نژادپرستانه علیه مسلمانان، شامل چه مواردی می‌شود؟

نژادپرستی علیه مسلمانان، ممکن است در قالب حملات به مساجد و مسلمانان رخ دهد که این نوع نژادپرستی خشونت محض است. اما نژادپرستی اشکال دیگری نیز دارد. همه می‌دانیم که مسلمانان به دلیل اعتقادات‌شان، امکان کمتری برای پیدا کردن کار و مسکن در آلمان و سایر کشورهای اروپایی دارند. همچنین بسیاری از جوامع اسلامی از حقوق انجمن‌ها و سازمان‌های مسیحی بهره‌مند نیستند. این‌ها نمونه‌های دیگری از نژادپرستی در جامعه آلمان است.

در یک سال اخیر، رسانه‌های آلمانی چندین‌بار مدعی شده‌اند که تعداد حملات راست‌گرایان افراطی علیه مسلمانان کاهش و در مقابل، خطر افراط‌گرایان اسلامی در جامعه اروپا افزایش یافته است. به‌نظر شما، این ادعا تا چه حد صحت دارد؟

برای من، افراط‌گرایی اسلامی، اصطلاحی مبهم است. بدون تردید، در میان مسلمانان، مانند سایر گروه‌های مذهبی،‌ نیروهای افراطی نیز دیده می‌شود، اما بسیاری از سیاستمداران و روزنامه‌نگاران، این اصطلاح را برای مجموعه بزرگی از مسلمانان استفاده می‌‌کنند. من و بسیاری از سیاستمداران حزب چپ، معتقدیم که گروه‌های راست‌گرا،  اصطلاح “ افراط‌گرایی اسلامی” را درست کرده‌اند تا نظر افکار عمومی را از اقدامات خود پرت کنند.

اما اداره حفاظت از قانون اساسی فدرال به صورت منظم درباره اقدامات افراط‌گرایان اسلامی گزارش می‌دهد و حتی مدعی است که در برخی از سازمان‌های اسلامی مانند شورای مرکزی مسلمانان، نمونه‌هایی از افراط‌گرایی اسلامی دیده می‌شود.

از نگاه سیاستمداران حزب چپ، اداره حفاظت از قانون اساسی فدرال، منبع معتبری به‌شمار نمی‌رود. این اداره، در سال‌های اخیر، سازمان‌ها و افراد زیادی را عامل تهدید جامعه آلمان معرفی کرده است. باید بدانیم که این اداره براساس یک نگرش سیاسی کار می‌کند. به‌نظر من تصادفی نیست که در گزارش اداره حفاظت از قانون اساسی فدرال، واژه اسلام‌هراسی یک‌ بار و واژه اسلام‌گرایی ۱۳۷ بار نوشته شده است.

پس شما معتقدید که افراط‌گرایان در سازمان‌های اسلامی، جایی ندارند؟

من چنین چیزی نگفتم. طبیعی است که جوامع اسلامی مانند جوامع مسیحی به گروه‌های مختلف مذهبی وابسته‌ باشند. پیش‌تر گفتم که در میان مسلمانان، گرایش‌های متفاوتی وجود دارد. اما این مسئله باعث نمی‌شود که تمام گروه‌ها و سازمان‌های اسلامی مورد ظن عمومی قرار گیرند.

اما در عمل، سیاستمداران اروپایی همواره سازمان‌های اسلامی را به افراط‌گرایی متهم می‌کنند. به‌طور مثال، دولت اتریش مدعی است که تشکل‌ها و انجمن‌های وابسته به “آتیب”(اتحادیه ترکی – اسلامی برای همکاری‌های فرهنگی و اجتماعی در اتریش) به وسیله گروه “گرگ‌های خاکستری” اداره می‌شود که از گروه‌های افراطی ملی‌گرای ترکیه به شمار می‌آیند.

از نظر من، آتیب، گروهی افراطی نیست، بلکه یک جامعه مذهبی است که از افراد مختلف تشکیل شده است. من معتقدم که باید اعتقادات افراطی برخی از افراد این گروه‌ را نقد کرد و در عین‌حال، نباید رفتار آن‌ها را به کل گروه و مساجد آتیب تعمیم داد. همه ما باید بدانیم که انتقاد باید درست مطرح شود و نباید بهانه‌ای برای نفی حقوق جوامع مذهبی باشد. بنابراین من با اتهاماتی که به آتیب نسبت داده می‌شود، موافق نیستم.

با این اوصاف، شما از همکاری احزاب آلمان با گروه‌های اسلامی استقبال می‌کنید؟

حزب چپ آلمان در سال‌های اخیر، با شورای مرکزی مسلمانان همکاری زیادی داشته است. ما حتی پروژه‌ مشترکی با اتحادیه یهودیان پیش‌رو و شورای مرکزی مسلمانان انجام دادیم و ۲۵ جوان یهودی و مسلمان را برای بازدید از آشویتس بردیم. حزب چپ آلمان همواره از گروه‌های اقلیت حمایت می‌کند و در برابر نژادپرستی و اشکال مختلف آن نیز می‌ایستد.

اما برخی از سیاستمداران حزب چپ، شورای مرکزی مسلمانان را به افراط‌گرایی متهم کرده‌اند و خواستار پایان همکاری حزب چپ با شورای مرکزی مسلمانان شده‌اند.

عقاید ارتجاعی در میان اعضای کلیساهای مسیحی نیز وجود دارد، اما ما با کلیساهای مسیحی آلمان همکاری می‌کنیم. احزاب سیاسی آلمان باید نگاه یکسانی به گروه‌های مذهبی داشته باشند و همان‌طور که پیش‌تر گفتم، اعضای حزب چپ آلمان نیز همواره مدافع گروه‌های اقلیت مانند مسلمانان و یهودیان بوده‌اند. بنابراین بعید می‌دانم که همکاری با هیچ یک از گروه‌های اسلامی متوقف شود.

چندی پیش، انتخاب دبیرکل شورای مرکزی مسلمانان برای عضویت در وزارت خارجه آلمان، مناقشات زیادی ایجاد کرد. منتقدان، نورهان سویکان را به اسلام‌گرایی و یهودی‌ستیزی متهم کردند. این انتقادات تا جایی پیش رفت که مسئولان وزارت خارجه آلمان تصمیم گرفتند، عضویت سه نماینده ادیان ابراهیمی در بخش “دین و سیاست خارجی” وزارت خارجه آلمان را به حالت تعلیق درآورند. در این باره چه نظری دارید؟

این موضوع نشان داد که گروه‌های راست افراطی چطور به افراد برچسب می‌زنند. بیتریکس فون شتوش، معاون رئیس حزب آلترناتیو برای آلمان در خط مقدم حملات قرار داشت. او برای اولین‌بار در توییتی، نورهان سویکان را یک اسلام‌گرا و یهودستیز توصیف کرد. سپس، آنتون فریزن، نماینده حزب آلترناتیو برای آلمان در تورینگن، یک پتیشن برای برکناری سویکان به‌ راه انداخت. زمانی که عضویت سه نماینده ادیان ابراهیمی در بخش “دین و سیاست خارجی” وزارت خارجه به حالت تعلیق درآمد، او در توییتی نوشت:« سویکان ضدیهود با پتیشن من برکنار شد.» این‌ها به وضوح نشان می دهد که راستگرایان چطور از جو اجتماعی سوء استفاده می‌کنند. آن‌‌ها مدام به مردم می‌گویند که مسلمانان می‌خواهند کشورشان را تسخیر کنند و مرکل نیز با آن‌ها همکاری می‌کند!

اعضای حزب آلترناتیو برای آلمان و سایر سیاستمداران راست‌گرا از اصطلاحی به نام “اسلام سیاسی” نیز استفاده می‌کنند و مدعی‌اند که هدف جوامع اسلامی در آلمان، تغییر شکل جامعه بر اساس موازین اسلامی است. شما در این باره چه فکر می‌کنید؟

من معتقدم خطری که اکنون با آن روبرو هستیم، اسلامی شدن آلمان و یا حتی تسخیر اروپا به دست مسلمانان نیست، بلکه خطر اصلی گسترش فعالیت‌های حزب آلترناتیو برای آلمان است. این حزب سهم زیادی در افزایش نژادپرستی علیه مسلمانان دارد. آن‌ها همواره ادعا می‌کنند که مسلمانان می‌خواهند اروپا را تسخیر کنند. سال‌ها پیش، نازی‌ها هم با این ادعای دروغین که یهودیان می‌خواهند بر جهان سلطه پیدا کنند، واقعه هولوکاست را رقم زدند. بنابراین همه ما، باید مراقب باشیم که تحت تاثیر ادعاهای دروغین گروه‌های راست‌گرای افراطی علیه مسلمانان قرار نگیریم.

در این گفت‌وگو ما فقط درباره مشکلات مسلمانان صحبت کردیم.  آیا در دهه‌های اخیر، ما شاهد هیچ اتفاق مثبتی در ارتباط با مسلمانان آلمان نبوده‌ایم؟

اتفاقات مثبت کم نبوده‌اند. به‌طور مثال، در سال‌های اخیر، جنبش ضد نژادپرستی به راه افتاده است که مسلمانان نیز در آن فعالیت زیادی دارند. آن‌ها همچنین روز نژادپرستی علیه مسلمانان را راه‌اندازی کرده‌اند و در این روز تلاش می‌کنند تا شهروندان آلمانی را از نژادپرستی در جامعه آگاه کنند. همچنین، سه‌سال پیش با تلاش گروه‌های مختلف اسلامی، اسلام‌هراسی در ردیف جرایم جنایی قرار گرفت. این‌ها اقدامات مثبتی است، اما کافی نیست. باید تلاش‌های بیشتری صورت گیرد. در این راه، ما نباید درگیر دورغ‌پراکنی‌های گروه‌های راست افراطی شویم، بلکه باید تلاش کنیم تا نژادپرستی علیه مسلمانان را از بین ببریم.

لینک مصاحبه:

„Kritik darf kein Vorwand sein, um Religionsgemeinschaften ihre Rechte abzusprechen“

تاسیس کمیسیون دو ملیتی نیجریه و آلمان

بسیاری از تحلیل‌گران سیاسی در آلمان و نیجریه معتقدند که روابط دو کشور، پس از تاسیس کمیسیون دو ملیتی بین آلمان و نیجریه شکل تازه‌ای به خود گرفته است. این کمیسیون در دسامبر سال ۲۰۱۱ با بیانیه مشترک وزاری خارجه وقت دو کشور، کار خود را آغاز کرد و هنوز هم در بخش‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، آموزشی و سیاسی فعالیت می‌کند. در بخش اقتصادی، اکثر فعالیت‌ها بر بخش انرژی تمرکز دارد. در بخش سیاسی نیز، مسئولان این کمیسیون در راستای توسعه حاکمیت قانون، اجرای کامل حقوق بشر، مبارزه با فساد و مدیریت بحران به دولت نیجریه و جامعه مدنی این کشور کمک می‌کنند. در بخش آموزشی و فرهنگی نیز، کمیسیون دو ملیتی نیجریه و آلمان در حوزه تبادل دانشجو و محقق، گسترش رسانه‌های مستقل و آموزش مهاجران و پناهجویان فعالیت می‌کند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این کمیسیون در اختیار علاقمندان قرار دهد:

https://nigeria.diplo.de/ng-de/themen/politik/-/1433458

از مقابله با بیماری‌های همه‌گیر تا برقراری دموکراسی

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، نیجریه پرجمعیت‌ترین کشور آفریقا محسوب می‌شود که تقریبا نیمی از جمعیت غرب آفریقا را در خود جای داده است. همه می‌دانیم که اقتصاد این کشور تا حد زیادی وابسته به نفت است و افت قیمت نفت، موجب شده که این کشور از نظر اقتصادی در شرایط بسیار بدی قرار گیرد. از سوی دیگر، امکانات اجتماعی و فرهنگی نیز در اختیار تمام شهروندان نیجریه قرار ندارد. در این شرایط، سازمان‌های بین‌المللی مانند “جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی” تلاش می‌کنند تا به دولت نیجریه و جامعه مدنی این کشور کمک کنند.  “جامعه آلمان برای همکاری‌های بین‌المللی” از سال ۱۹۷۴ تاکنون در نیجریه فعالیت می‌کند و در سال ۲۰۰۴، دفتری در آبوجا، پاییتخت نیجریه تاسیس کرده است. این سازمان در نیجریه در راستای مقابله با بیماری‌های همه‌گیر مانند سل و مالاریا، حفظ آداب و رسوم، اشتغال‌زایی برای جوانان، توسعه صلح، برقراری حاکمیت قانون و دموکراسی فعالیت می‌کند. همچنین اعضای این سازمان تلاش می‌کنند تا مهاجران نیجریه را که به‌دلیل شرایط بد اقتصادی به آلمان مهاجرت کرده‌اند، به کشور خودشان بازگردانند. در این راستا، آن‌ها برای متخصصان نیجریه فرصتی ایجاد می‌کنند تا در شرکت‌های آلمانی مستقر در نیجریه مشغول به کار شوند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این سازمان در اختیارتان قرار دهد:

https://www.giz.de/de/weltweit/1902.html

فعالیت بنیادهای آلمانی در نیجریه

علاوه بر سازمان‌های مهم آلمانی، سه بنیاد مشهور فردریش ابرت، هاینریش بل و کنراد آدناور نیز در نیجریه فعالیت می‌کنند. بنیاد فردریش ابرت در سال ۱۹۷۶ فعالیت خود را در نیجریه آغاز کرده است. آنطور که سایت این بنیاد گزارش داده است؛ دفتر مرکزی این سازمان در سال ۲۰۰۲، از لاگوس به آبوجا منتقل شده است. از جمله فعالیت‌های بنیاد فردریش ابرت در این کشور، می‌توان به توسعه صلح و امنیت، گسترش مشارکت مردمی در تصمیمات سیاسی، ایجاد فرصت‌های برابر اجتماعی و اقتصادی، اشتغال‌زایی برای جوانان،‌ آموزش برابری جنسیتی، بحران‌های آب‌ و هوا، انرژی و مهاجرت اشاره کرد. سایت زیر اطلاعات بیشتری در این باره در اختیار علاقمندان می‌گذارد:

https://www.fes-nigeria.org/about-us/fes-in-nigeria/

بنیاد هاینریش بل نیز در سال ۱۹۹۵ در نیجریه شروع به فعالیت کرد. با این وجود، کارمندان این بنیاد در سال ۲۰۰۲ برای اولین‌بار در دفتری در شهر لاگوس مستقر شدند. بعدها در سال ۲۰۱۱، دفتری نیز در آبوجا تاسیس شد. اعضای این بنیاد تلاش می‌کنند تا با سیاستمداران و بازیگران جامعه مدنی نیجریه ارتباط برقرار کنند و در این راستا با دانشجویان، فعالان حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی وارد مذاکره می‌شوند. این بنیاد همچنین برای تقویت جامعه مدنی، توانمندسازی زنان و ترویج گفت‌وگو در میان احزاب و اقوام مختلف در نیجریه فعالیت می‌کند. از طریق لینک زیر می‌توانید از فعالیت‌های بنیاد هاینریش بل در نیجریه مطلع شوید:

https://www.boell.de/de/navigation/afrika-1747.html

همچنین بنیاد کنراد آدناور سال‌ها است که در نیجریه فعالیت می‌کند. هدف این بنیاد، ترویج دموکراسی و توسعه صلح در این کشور است. در این راستا، اعضای بنیاد با سیاستمداران، نمایندگان رسانه‌ها، فعالان اجتماعی و دانشجویان نیجریه همکاری می‌کنند. مسئولان این موسسه با برگزاری کنفرانس‌ها، کارگاه‌های آموزشی و برگزاری میزگردهای مختلف در نیجریه، تلاش می‌کنند تا در راستای اهداف خود قدم بردارند. سایت زیر اطلاعات بیشتری در این باره در اختیار علاقمندان می‌گذارد:

https://www.kas.de/en/web/nigeria/about-us

تبادلات آموزشی و پژوهشی

براساس آمارهای منتشرشده در سایت وزارت خارجه آلمان، ۶۲ درصد از شهروندان نیجریه، زیر ۲۵ سال هستند. آنطور که آمارها نشان می‌دهد، تا دهه ۸۰ میلادی، سیستم آموزشی نیجریه در آفریقا شهرت خوبی داشت. با این وجود، درگیری‌های داخلی بر روی سیستم آموزشی کشور نیز تاثیر گذاشت و باعث شد که بسیاری از نخبگان نیجریه به کشورهای اروپایی مهاجرت کنند.  هر چند هنوز هم در اکثر شهرهای بزرگ نیجریه مانند لاگوس، آبوجا، کانو و ایبادان، دانشگاه‌های بزرگ و شناخته‌شده‌ای فعالیت می‌کنند و در شهرهای کوچک نیجریه نیز دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی وجود دارند، اما سیستم آموزشی این کشور با مشکلات ساختاری مواجه است. از سوی دیگر، رشد جمعیتی این کشور باعث شده که تقاضا برای ثبت‌نام در دانشگاه‌ها بیشتر شود. این در حالی است که دانشگاه‌ها نمی‌توانند پاسخگوی تعداد زیاد تقاضاها باشند. از این رو، تعداد زیادی از دانشجویان و محققان نیجریه ترجیح می‌دهند تا در صورت کسب کمک‌هزینه آموزشی و تحقیقاتی به کشورهای دیگر مهاجرت ‌کنند. آلمان از جمله کشورهایی است که کمک‌هزینه‌های پژوهشی و تحصیلی خوبی در اختیار جوانان نیجریه قرار می‌دهد. در این راستا، موسسه تبادلات آکادمیک آلمان، پیشنهادات خوبی را در راستای تحقیق و تحصیل در دانشگاه‌های آلمان به دانشجویان نیجریه ارائه می‌دهد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در اختیارتان قرار دهد:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/afrika/nigeria/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

آموزش زبان آلمانی و فعالیت‌های فرهنگی

براساس گزارش‌های سایت وزارت خارجه آلمان، یادگیری زبان آلمانی در نیجریه، طرفداران زیادی دارد. از این‌رو، موسسه گوته از سال ۱۹۶۲ تاکنون در شهر لاگوس فعالیت می‌کند. از فعالیت‌های مهم این موسسه در لاگوس می‌توان به برگزاری کلاس‌های آموزش زبان برای بزرگسالان به صورت حضوری و مجازی و برپایی دوره‌های تخصصی برای گروه‌های خاص اشاره کرد. همچنین موسسه گوته در لاگوس، با انتشار مجله و تولید پادکست، تلاش می‌کند تا به توسعه روابط فرهنگی میان نیجریه و آلمان کمک کند. علاوه بر این‌ها، موسسه گوته، پروژه‌های فرهنگی و هنری بسیاری نیز در شهر لاگوس دارد. به طور مثال، این موسسه در ماه ژوئن سال جاری، میزبان جشنواره دیجیتال LATITUDE  بود. این جشنواره که با مشارکت هنرمندان زیادی برگزار شد،‌ به تاثیر ساختارهای استعمار بر دوران کنونی پرداخت. سایت‌ زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری به علاقمندان ارائه دهد:

https://www.goethe.de/ins/za/de/kul/sup/gps.html

اجرای طرح آلمانی “مدارس: شرکای آینده” در نیجریه

اجرای طرح “مدارس؛ شرکای آینده” در مدارس نیجریه نیز از دیگر اقدامات فرهنگی آلمان‌ها در این کشور به‌شمار می‌رود. آلمانی‌ها در سال ۲۰۱۶،  دولت نیجریه را متقاعد کردند تا دو مدرسه در این کشور را به طرح آلمانی “مدارس: شرکای آینده” اضافه کنند. مدرسه آکین اوگون‌پولا، اولین موسسه آموزشی در نیجریه بود که به طرح “مدارس؛ شرکای آینده” پیوست. این مدرسه که در سال ۲۰۱۶ در ایالت اوگون تاسیس شده است، از همان ابتدای کار، زبان آلمانی را به عنوان یک واحد درسی به دانش‌آموزان ارائه داد. در حال‌حاضر، ۴۴ دانش‌آموز کلاس‌های دهم تا دوازدهم در این مدرسه، در حال یادگیری زبان آلمانی هستند. همچنین، مدرسه کرونا در ایالت آگون نیز به طرح “مدارس؛ شرکای آینده” پیوسته است. این مدرسه که در سال ۱۹۹۲ تاسیس شده است، از سال ۲۰۱۷ شرایطی را برای دانش‌آموزان فراهم کرده که بتوانند از کلاس نهم، زبان آلمانی را نیز یاد بگیرند. همچنین در این مدرسه، کلوپ زبان‌های خارجی وجود دارد که در آن، زبان آلمانی و فرانسه تدریس می‌شود. اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت این دو مدرسه به‌دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.pasch-net.de/de/pasch-schulen/schulportraets.html#continent_id=10&country_ids=148

تاسیس مدرسه آلمانی در آبوجا

مدرسه آلمانی نیجریه یک مدرسه خصوصی است که از سل ۲۰۱۴ به صورت رسمی، فعالیت خود را در شهر آبوجا آغاز کرده است. در این مدرسه، دانش‌آموزان علاوه بر آشنایی با زبان و فرهنگ آلمانی، با تاریخ و فرهنگ کشور نیجریه نیز آشنا می‌شوند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره فعالیت‌های این مدرسه ارائه دهد:

https://www.lehrer-weltweit.de/schule/deutsche-schule-abuja-nigeria/

جایزه ادبی گوته معتبرترین جایزه ادبی آلمان است که هر سه سال یک‌بار در فرانکفورت به برگزیدگان اعطا می‌شود. این جایزه ۵۰ هزار یورو است و در روز تولد گوته، شاعر سرشناس آلمانی، به نویسنده برگزیده تعلق می‌گیرد. امسال، مسئولان شهر فرانکفورت تصمیم گرفتند تا جایزه گوته را به جواد قراحسن، نویسنده شناخته‌شده بوسنیایی اهدا کنند. این نویسنده سال‌ها است که با خلق رمان‌ها، نمایشنامه‌ها و مقاله‌هایش، تلاش می‌کند تا میان شرق و غرب و اسلام و مسیحیت، ارتباط ایجاد کند.

آثار قراحسن نشان می‌دهد که میان جوامع مسلمان و مسیحی و شرق و غرب ارتباط نزدیکی وجود دارد. بسیاری معتقدند که آثار او شباهت زیادی به آثار گوته دارد. البته خود او نیز بارها به این شباهت‌ها اشاره کرده است. این نویسنده بوسنیایی حتی هنگام دریافت جایزه به تأثیر آثار گوته بر تفکر و نوشتار خود اشاره کرد و گفت: «من زندگی را از طریق خواندن یاد گرفتم. آثار گوته، تاثیر زیادی بر زندگی و کار من داشت. من با خواندن آثار او به نوشتن ترغیب شدم و توانستم شخصیت‌های مختلفی را خلق کنم.»

پیتر فلدمان، شهردار فرانکفورت نیز در مراسم اهدای جایزه گوته گفت:«آثار قراحسن، درباره ارتباط شرق و غرب است. او به خوبی این ارتباط را در آثارش نشان می‌دهد و  خوانندگان را با خود همراه می‌کند.»

قراحسن در سال ۱۹۵۳ در خانواده‌ای بوسنیایی در شهر دوبوی به دنیا آمد. او در رشته ادبیات و تئاتر در دانشگاه سارایوو به تحصیل پرداخت و بعدها برای ادامه تحصیل به دانشگاه زاگرب رفت. قراحسن مدرک دکترای خود را نیز در رشته فلسفه از این دانشگاه گرفت. او در فاصله سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۳ استاد و معاون اکادمی هنرهای نمایشی در دانشگاه سارایوو بود. همچنین از سال ۱۹۹۳ به بعد، او به عنوان استاد مهمان در دانشگاه‌های مختلف اروپا از جمله سالزبورگ، برلین و گوتینگن تدریس کرد. وی علاوه بر رمان‌ها و مقاله‌های متعددی که به رشته تحریر درآورده، چندین نمایشنامه را نیز در شهرهای مختلف اروپا کارگردانی کرده است.

لینک خبر:

https://www.hessenschau.de/kultur/schriftsteller-karahasan-erhaelt-frankfurter-goethepreis-,goethepreis-2020-karahasan-100.html

سی سال از برگزاری اولین دوره جشنواره فیلم کوتبوس می‌گذرد و هنوز هم هدف از برگزاری این جشنواره فیلم ، ترویج سینمای نوپا و گفت‌وگو محور اروپای شرقی عنوان می‌شود. این در حالی است که به دلیل بحران کرونا، در این دوره از جشنواره، تنها کارگردانان دو کشور لهستان و جمهوری چک حضور دارند و از کارگردانان کشورهای دیگر برای حضور در این رویداد فرهنگی دعوت نشده است. آنطور که گزارش‌های منتشرشده بر روی سایت جشنواره فیلم کوتبوس نشان می‌دهد؛ در مجموع حدود ۲۰۰ فیلم از سه کشور آلمان، لهستان و جمهوری چک در این دوره نمایش داده می‌شوند. این فیلم‌ها در بخش‌های  رقابت اصلی، فیلم کوتاه و فیلم‌های مخصوص کودکان و نوجوانان با یکدیگر به رقابت می‌پردازند. همچنین ۱۶ جایزه برای اهدا به فیلم‌هایی در نظر گرفته شده است که به موضوعات سیاسی و تاریخی شرق اروپا بپردازند.

اما برگزاری جشنواره فیلم در سایه کرونا چندان کار راحتی به‌نظر نمی‌رسد. البته مسئولان برگزاری جشنواره ادعا می‌کنند که تمام برنامه‌های جشنواره با رعایت نکات بهداشتی برگزار خواهد شد. همچنین بخش زیادی از فیلم‌های این فستیوال در آلمان به صورت آنلاین نیز نمایش داده می‌شوند تا کسانی که امکان خروج از خانه را ندارند، از تماشای این دوره از جشنواره محروم نشوند. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره این جشنواره به‌دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

لینک خبر:

https://www.filmfestivalcottbus.de/en/news-en/the-30th-filmfestival-cottbus-celebrates-eastern-europe-with-a-dual-format-news.html

ایده شکل‌گیری موزه ملی ژرمن‌ به سال ۱۸۴۶ برمی‌گردد. زمانی که کنگره زبان‌شناسی و تاریخ آلمان در فرانکفورت برگزار شد و پژوهشگرانی مانند برادران گریم، لئوپولد رنک و جیکوب بورکارد با یکدیگر ملاقات کردند. آن‌ها تصمیم گرفتند تا تحقیقات خود را بر روی مطالعه تاریخ و فرهنگ آلمان متمرکز کنند. بدین‌ترتیب، ایده تاسیس موزه ژرمن‌ به عنوان یک موسسه تحقیقاتی شکل گرفت. هدف از راه‌اندازی این موزه جمع‌آوری کلیه منابع موجود در حوزه تاریخ، ادبیات و هنر در منطقه آلمانی‌زبان بود. موزه در سال ۱۸۵۲ در شهر نورنبرگ آلمان تاسیس شد و در دو دهه ابتدایی کار خود،‌ تنها به مستندسازی در حوزه فرهنگ مناطق آلمانی‌زبان پرداخت. از این‌رو، در آن زمان، این موزه با عنوان رپورتار عمومی شناخته می‌شد. یکسال بعد مرکز ادبی-فرهنگی موزه ژرمن نیز در این مکان شکل گرفت. بعدها، مقامات آلمانی تصمیم گرفتند که عنوان موزه را به موزه ملی ژرمن تغییر دهند. اضافه‌شدن واژه ملی به عنوان موزه، باعث شد که این مکان فرهنگی بیش از گذشته در معرض توجه قرار گیرد. از این‌رو، در فاصله سال‌های ۱۸۹۴ تا ۱۹۲۰، اعتبارات زیادی به موزه اختصاص یافت و ساختمان آن توسعه پیدا کرد. همچنین آثار جدیدی خریداری و به موزه اضافه شد. اما جنگ جهانی دوم همه چیز را تغییر داد. در طول جنگ، ساختمان موزه صدمه زیادی دید و برخی سالن‌ها نیز تخریب شدند. در این زمان، بخش زیادی از آثار موزه به خارج از آن منتقل شد. چند روز پس از پایان جنگ جهانی دوم، آمریکایی‌ها برای جلوگیری از غارت آثار باقی‌مانده در موزه، محوطه آن را بستند. دولت‌ ایالت بایرن نیز به شهروندان وعده داد که بودجه مرمت موزه را تامین خواهد کرد. البته این وعده در همان زمان عملی نشد و موزه در شکلی محدود کار خود را آغاز کرد. اما با تاسیس دولت فدرال آلمان اوضاع بهبود یافت. دولت، بودجه‌ای را به بازسازی ساختمان و مرمت آثار موزه اختصاص داد. کمی بعد در سال ۲۰۰۶، وب‌سایت اینترنتی موزه نیز راه‌اندازی شد تا علاقمندان بتوانند اخبار مربوط به این موزه را از اقصی‌نقاط جهان دنبال کنند.

موزه ملی ژرمن در حال‌حاضر،‌ بزرگ‌ترین مرکز تحقیقاتی تاریخ فرهنگی در منطقه آلمانی زبان محسوب می‌شود و امکانات خوبی برای پژوهشگران حوزه مطالعات آلمانی دارد. علاوه بر این، آنطور که سایت موزه گزارش داده است، بازدیدکنندگان از این موزه می‌توانند با بخشی از آثار باستانی به جا مانده از زمان ماقبل تاریخ، آثار هنری قرون وسطی تا دوره مدرن، آثار گرافیکی، آلات موسیقی قدیمی، سکه‌‌های قیمتی، ابزار قدیمی پژوهش و صنایع دستی منطقه آلمانی‌زبان آشنا شوند. همچنین در این موزه، کتابخانه‌ای تخصصی در حوزه تاریخ و فرهنگ ژرمن‌ها وجود دارد که مرجع خوبی پژوهشگران و دانشجویان این حوزه به شمار می‌رود. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره تاریخ تاسیس و نحوه فعالیت‌های موزه ملی ژرمن در اختیار علاقمندان قرار دهد:

https://www.gnm.de/

حال، مارک ترکسدیس، محقق شناخته‌شده حوزه مهاجرت و نژادپرستی در اثر جدید خود “ خاطرات چه کسانی ثبت می‌شود؟” با استناد به تاریخ استعماری آلمان، به نژادپرستان و گروه‌های خارجی‌ستیز در این کشور توصیه می‌کند تا برخورد خوبی با مهاجران داشته باشند. به اعتقاد این پژوهشگر، حمایت از مهاجران، وظیفه فرهنگی شهروندان آلمان است. او معتقد است که بررسی تاریخ استعماری آلمان می‌تواند چراغ راه آینده این کشور باشد.

(انعکاس این خبر به منزله تایید یا رد محتوای کتاب توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آلمان نیست.)

نویسنده: Mark Terkessidis
تعداد صفحات: ۲۲۴
سال انتشار: ۲۰۱۹
زبان: آلمانی
ISBN-13 : 978-3455005783

لینک کتاب: