هفته نامه خبری رایزنی فرهنگی – برلین شماره ۵۴۲ – ۱۶ شهریور ۱۴۰۰

نظرسنجی‌های جدید در آلمان نشان می‌دهد که ۸۱ درصد از شهروندان مسلمان در این کشور، دموکراسی را بهترین شکل حکومت می دانند. این در حالی است که آن‌ها تاکنون مشارکت کمی در انتخابات‌های آلمان داشته‌اند. بی‌شک بی‌توجهی احزاب مختلف آلمان به نیازهای مسلمانان در برنامه‌های انتخاباتی، دلیل اصلی مشارکت کم مسلمانان است.  با این وجود، بسیاری معنقدند که در انتخابات پیش‌رو، مشارکت کم مسلمانان می‌تواند به نفع گروه‌های راست افراطی تمام شود. از این‌رو، شورای مرکزی مسلمانان در فراخوانی از دو میلیون شهروند مسلمان آلمان که حق رای دارند، خواسته است تا در انتخابات شرکت کنند.

علاوه بر این ، شورای مرکزی مسلمانان، کمپینی چند زبانه با عنوان “ رای من شمارش می‌شود” راه‌اندازی کرده است. آن‌ها تلاش می‌کنند تا شهروندان مسلمان آلمان را برای حضور در انتخابات بوندستاگ تشویق کنند. حتی اعضای این شورا از پوسترها، خطبه‌های نماز جمعه و سخنرانی‌ها برای آگاهی مسلمانان استفاده می‌کنند.

آیمان مازیک، رئیس شورای مرکزی مسلمانان در بیانیه مطبوعاتی در این باره گفت:«ما بخشی از ملت آلمان هستیم و با راه‌اندازی کمپین “رای من شمارش می‌شود” تلاش می‌کنیم تا به مسئولیت شهروندی خود عمل کنیم. از نگاه من، هر یک از مسلمانان که رای ندهد، در واقع رای خود را به گروه‌های راست و پوپولیستی اهدا کرده است. این امر می‌تواند شکافی خطرناک در جامعه آلمان ایجاد کند.»

براساس آماری که توسط اداره مهاجرت و پناهندگان فدرال منتشر شده، در حال‌حاضر حدود ۵.۵ میلیون مسلمان در آلمان زندگی می‌کنند. این میزان معادل ۶.۶ درصد از کل جمعیت این کشور است. ۴۶ درصد از این مسلمانان، تابعیت آلمانی دارند که ۳.۵ درصد از جمعیت کل آلمان را تشکیل می‌دهند. از این‌رو بسیاری از مسلمانان بر این باروند که رای آن‌ها در مقایسه با اکثریت جامعه اهمیتی ندارد.  این در حالی است که رای ندادن مسلمانان در انتخابات پیش‌رو، می‌تواند به قدرت‌گیری گروه‌های ضد اسلامی کمک کند. چرا که در برنامه‌های انتخاباتی بسیاری از احزاب سیاسی در آلمان، محدودیت‌های زیادی برای مسلمانان در نظر گرفته شده است.

به همین‌ دلیل است که شورای مرکزی مسلمانان آلمان خواستار مشارکت بالای مسلمانان این کشور در انتخابات پیش‌رو شده است. این سازمان اسلامی از مسلمانان خواسته است تا سیاست سابق خود را تغییر دهند و در انتخابات شرکت کنند. زیرا به اعتقاد آن‌ها، با مشارکت پایین مسلمانان، احتمال قدرت‌گیری احزاب راست گرا و کسانی که کینه بیشتری نسبت به مسلمانان دارند، افزایش پیدا می‌کند.

لینک گزارش:

http://islam.de/33396

جسیکا هام، سه‌شنبه هر هفته، از طریق لایو اینستاگرام، آیاتی از کتاب مقدس را برای پیروان کلیسای انجیلی می‌خواند و سپس همراه مخاطبان مجازی خود به دعا می‌پردازد. او معتقد است که از طریق شبکه‌های اجنماعی می‌تواند شکرگزاری در درگاه خداوند را به جوانان بیاموزد. محور اصلی دعاهای او، شفاعت بیماران و کمک به افراد درمانده است. او همچنین از مخاطبان می‌خواهد که احساس خود را برای او بنویسند و در پایان موسیقی آرامبخش برای آن‌ها پخش می‌کند.

به گفته کشیش هام،‌ صفحه اینستاگرام کلیسای دارمشتات با همکاری یک کشیش از کلن در اولین دوران قرنطینه ایجاد شده است:«در زمان دعا و یا اعیاد مذهبی، من فقط خودم را روی صفحه نمایش می‌بینم. با این وجود، گاهی تعداد افرادی که به صورت مجازی در رویدادهای کلیسا شرکت می‌کنند، از شمار مراجعان کلیسا بیشتر است. من هر سه‌شنبه عصر با مخاطبانم به صحبت می‌نشینم و با آن‌ها دعا می‌کنم.»

این زن ۳۱ ساله، حالا نه تنها با پیروان کلیسای انجیلی در چندین منطقه از دارمشتات ارتباط دارد، بلکه با جامعه ۱۳۰۰ نفری خود در اینستاگرام نیز رابطه برقرار کرده است:« همان‌طور که گفتم، شمار افرادی که به صورت مجازی با ما ارتباط دارند، از جماعتی که یکشنبه‌ها به کلیسا می‌آیند بیشتر است. آن‌ها اکثرا جوان هستند و خود را بخشی از جامعه انجیلی می‌دانند. برای این گروه ارتباط از طریق شبکه‌های اجتماعی راحت‌تر است. برخی نیز گروهی هستند که کلیسا را ترک کرده بودند و حالا از طریق شبکه اجتماعی دوباره جذب شده‌اند.»

او چهار سال است که از طریق صفحه اینستاگرام، مسائل دینی را برای جوانان و سایر علاقمندان مطرح می‌کند. البته بسیاری نیز به سیستم مجازی اعتقادی ندارند:«برای بسیاری، هنوز ارتباط مجازی معنا و مفهوم درستی ندارد. این گروه معتقدند که ارتباط روحانیون با مردم از طریق شبکه‌های اجتماعی درست نیست. اما من فکر می‌کنم که با وجود شرایط حاضر و شیوع بیماری کرونا، باید سیستم دیجیتال و آنالوگ در کنار هم باشند، زیرا هر دو مزایا و معایبی دارند و هر دو در کنار هم مفید خواهند بود.»

در این میان، برخی نیز با نفرت‌پراکنی و انتشار نظرات منفی در صفحه اینستاگرام، تلاش می‌کنند تا در کار کشیش هام سنگ‌اندازی کنند:«برخی نظرات منفی بسیار ناراحت‌کننده است. اما شما نمی‌توانید با افرادی که دیدگاه‌های عجیب و غریبی دارند، بحث کنید.  من حتی به شکل حضوری نیز با این افراد برخوردی نمی‌کنم. به اعتقاد من، اگر برنامه‌های ما در شبکه‌های اجتماعی تنها بر یک نفر تأثیر مثبت بگذارد، راه ما درست است و باید به آن ادامه دهیم.»

امتیاز شاهین، امام مسجد نور در فرانکفورت نیز تجربه‌ای مشابه با کشیش کلیسای انجیلی دارمشتات دارد. او در دفتر خود در مسجد نور در فرانکفورت می‌نشیند و پست‌های مناسب را برای صفحه اینستاگرام خود تهیه می‌کند. امام شاهین، هیچ‌گاه تصور نمی‌کرد که امامان جماعت روزی بتوانند به شکلی مجازی با مخاطبان خود صحبت کنند:« وقتی من کوچک بودم، همیشه امامان جمعه به شکل ایستاده، خطبه‌های نماز جمعه را برای حاضران قرائت می‌کردند. حتی در روزهای دیگر نیز مسلمانان به محل برگزاری نماز می‌رفتند، پشت سر امام جماعت نماز می‌خواندند و سوالات دینی خود را به شکل حضوری از او می‌پرسیدند. من در آن زمان اصلا فکر نمی‌کردم که روزی از طریق شبکه‌های اجتماعی بتوانیم به صورت مجازی از مسافت‌های دور و نزدیک دور هم جمع شویم و دعا بخوانیم.»

بخش اعظم صفحه این امام ۳۳ ساله در اینستاگرام درباره چالش‌های مسلمانان در آلمان، پرسش و پاسخ درباره مسائل دینی و تفسیر آیات قرآن است:« من در اینستاگرام متوجه شدم که مخاطبان ما از طیف‌های مختلفی هستند. علاوه بر این، اغلب جوانانی که جرات صحبت کردن درباره مسائل دینی و شخصی خود را ندارند، می‌توانند سوالات خود را به صورت ناشناس بپرسند و من به آنها پاسخ می‌دهم.»

او همچنین معتقد است که شبکه‌های مجازی ارتباطات روحانیون با پیروان ادیان را گسترش می‌دهد:« این شبکه‌ها مانند پل‌های ارتباطی عمل می‌کنند. افرادی که ممکن است هرگز به مسجد نروند و یا غیرمسلمانانی که دوست دارند، اطلاعات بیشتری درباره اسلام به دست آورند، به راحتی می‌توانند از صفحات ما استفاده کنند.آن‌ها این فرصت را دارند که اطلاعات دست اول را به آسانی به‌دست آورند و سوالات خود را نیز بپرسند.» امام شاهین از سال ۲۰۱۴ در اینستاگرام فعال بوده است. و امروز او ۱۱۰۰ دنبال‌کننده دارد.

البته او معتقد است که رسانه‌های اجتماعی نمی‌توانند جایگزین جلسات حضوری در مسجد شوند. به گفته او، جذب نسل جوان بسیار مهم است، اما اینستاگرام نمی‌تواند پاسخگوی همه نیازهای مسلمانان باشد:«هرچند این شبکه‌ها، امکان خوبی برای گفت‌وگوی افراد از نقاط مختلف جهان به وجود آورده‌اند. اما ارتباط مجازی ممکن است سوتفاهمات و بدفهمی‌های زیادی ایجاد کند. بنابراین از نظر من شبکه‌های اجتماعی باید در کنار حضور در مساجد دنبال شوند و به تنهایی نمی‌توانند مفید باشند.»

لینک گزارش:

https://www.hessenschau.de/kultur/religion-auf-instagram-der-digitale-weg-zu-gott,glaubedigital-100.html

ایجاد زیرساخت‌های بهداشتی

تانزانیا با حدود ۵۰ میلیون نفر جمعیت، یکی از پرجمعیت‌ترین کشورهای آفریقایی است. اوضاع این کشور از زمان استقلال در سال ۱۹۶۱، تا حد زیادی پایدار بوده است. با این وجود، هنوز هم شهروندان و دولت این کشور با چالش‌های زیادی مانند فقر، کمبود آب آشامیدنی و مشکلات محیط‌زیستی مواجه است. از این‌رو، دولت تانزانیا برای حل مشکلات کشور، از سازمان‌های بین‌المللی و بزرگ کمک می‌گیرد. یکی از این سازمان‌ها، جامعه همکاری‌های بین‌المللی برای آلمان است. اعضای این سازمان از سال ۱۹۷۵ در تانزانیا مشغول به فعالیت بودند و در سال ۱۹۸۲ نیز به طور رسمی، دفتر خود را در شهر دارالسلام افتتاح کردند. عمده فعالیت‌های جامعه همکاری‌های آلمان، کمک به دولت تانزانیا برای تهیه آب آشامیدنی و حفاظت از تنوع محیط‌زیستی است. همچنین این سازمان در ایجاد زیرساخت‌های بهداشتی و تهیه دارو و وسایل بهداشتی نیز به دولت تانزانیا کمکمی‌کند. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت جامعه همکاری‌های بین‌المللی آلمان در تانزانیا به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.giz.de/de/weltweit/347.html

تهیه آب آشامیدنی

تانزانیا به دلیل میراث طبیعی و فرهنگی منحصر به فرد خود، شهرت زیادی دارد و اقتصاد این کشور نیز در سال‌های اخیر رشد خوبی داشته است. با این وجود ، این کشور هنوز در بین فقیرترین کشورهای جهان قرار دارد. دولت این کشور هر ساله با مشکلات زیادی از جمله تامین آب آشامیدنی، کمبود امکانات بهداشتی و پزشکی، ساختار ضعیف آموزشی و همچنین آلودگی‌های محیط‌زیستی مواجه است. از این‌رو، سازمان‌هایی مانند موسسه اعتباری برای بازسازی آلمان به دولت تانزانیا کمک می‌کنند تا بر مشکلات فائق آید. به طور مثال، این موسسه در راستای تامین آب آشامیدنی، ایجاد ساختارهای آموزشی، تهیه امکانات بهداشتی و پزشکی و همچنین حفظ تنوع زیستی به دولت تانزانیا کمک می‌کند. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این موسسه به دست آورید:

https://www.kfw-entwicklungsbank.de/International-financing/KfW-Development-Bank/Local-presence/Subsahara-Africa/Tanzania/

کمک به جامعه آفریقای شرقی

جامعه آفریقای شرقی، سازمانی است که با کمک شش کشور آفریقایی شامل بوروندی، کنیا، رواندا، سودان جنوبی، تانزانیا و اوگاندا در تانزانیا تشکیل شده است. اساسنامه جامعه آفریقای شرقی در ۳۰ نوامبر ۱۹۹۹ نوشته و پس از تصویب توسط سه کشور کنیا ، تانزانیا و اوگاندا در ۷ ژوئیه ۲۰۰۰ به اجرا گذاشته شد. دو کشور رواندا و بوروندی از اول ژوئیه سال ۲۰۰۷ به عضویت کامل این جامعه درآمدند و  سودان جنوبی نیز در ۱۵ آوریل ۲۰۱۶ به این پیمان ملحق شد. از آن زمان، اعضای این سازمان تلاش می‌کنند تا شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شرق آفریقا را برای ۱۷۷ میلیون شهروند این منطقه بهبود بخشند. مدیران این جامعه در راستای اهداف خود از دولت‌های کشورهای پیشرفته کمک می‌گیرند. از کشورهایی که از جامعه آفریقای شرقی حمایت می‌کند، می‌توان به آلمان اشاره کرد. این کشور پروژه‌های زیادی را در حوزه‌های آموزشی، فرهنگی و اقتصادی با همکاری جامعه آفریقای شرقی انجام می‌دهد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های جامعه آفریقای شرقی در اختیارتان قرار دهد:

https://www.eac.int/overview-of-eac

ایجاد شبکه تانزانیا

شبکه تانزانیا، سازمانی است که در سال ۲۰۰۰ و در راستای گسترش همکاری گروه‌های سیاسی، اجتماعی و همچنین اعضای کلیساهای تانزانیا و آلمان تشکیل شد. اعضای این سازمان تلاش می‌کنند تا روابط میان گروه‌های مذهبی، سازمان‌های فرهنگی و موسسات آموزشی در آلمان و تانزانیا را گسترش دهند و بدین ترتیب به مردم دو کشور کمک کنند تا درک بهتری نسبت به یکدیگر داشته باشند. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این شبکه به دست آورید:

http://www.tanzania-network.de/node/16

گفت‌وگوی بین ادیان

یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های آلمانی‌ها در تانزانیا، تاسیس سازمان‌های مهم مانند بنیاد کنراد آدناورد است. این بنیاد در جهت آموزش سیاسی شهروندان، حمایت از زنان و جوانان، برقراری حاکمیت قانون و تامین سلامت انتخابات در تانزانیا فعالیت می‌کند. این بنیاد همچنین به توسعه اجتماعی و اقتصادی تانزانیا در سطح محلی و رفع فقر در این کشور کمک می‌کند. از سوی دیگر، بنیاد کونراد آدناور در راستای گفت‌وگوی بین‌ادیان فعالیت می‌کند. این بنیاد به ویژه به جوامع مذهبی کمک می‌کند تا با صلح و مدارا با یکدیگر همکاری کنند. اگر مایلید می‌توانید از طریق سایت زیر اطلاعات بیشتری درباره بنیاد کنراد آدناور به دست آورید:

https://www.kas.de/de/web/tansania/ueber-uns

گسترش عدالت اجتماعی

بنیاد فردریش ابرت از دیگر سازمان‌های آلمانی است که در تانزانیا فعالیت دارد. این بنیاد در سال ۱۹۸۳ با افتتاح یک دفتر واقع در دارالسلام، فعالیت خود را در تانزانیا آغاز کرد. اعضای بنیاد فردریش ابرت، تلاش می‌کنند تا در راستای گسترش عدالت اجتماعی، دموکراسی، صلح و همبستگی قدم بردارند. در این راستا، اعضای انجمن با احزاب سیاسی، نمایندگان مجالس، اعضای اتحادیه‌های کارگری، رسانه‌ها، گروه‌های جامعه مدنی و مردم علاقه‌مند نیز در تماس هستند. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره فعالیت‌های این بنیاد در اختیارتان قرار دهد:

https://tanzania.fes.de/about/fes-tanzania

آموزش روزنامه‌نگاران

از دیگر سازمان‌های آلمانی که در تانزانیا فعالیت دارد، می‌توان به بنیاد فردریش نویمان اشاره کرد. این بنیاد از سال ۱۹۹۱پروژه‌های متعددی در تانزانیا انجام می‌دهد. از جمله فعالیت‌های بنیاد فردریش نویمان در این کشور، می‌توان به آموزش روزنامه‌نگاران، ارتقای دموکراسی، برقراری حاکمیت قانون، ایجاد فرصت‌های برابر در حوزه آموزش و کارآفرینی اشاره کرد. همچنین این موسسه در کنیا به ایجاد یک اتاق فکر و ارتباط بیشتر میان اندیشمندان در این کشور کمک می‌کند. سایت زیر اطلاعات بیشتری در این باره در اختیار علاقمندان می‌گذارد:

https://www.freiheit.org/tanzania

افزایش آگاهی عمومی

همچنین بنیاد هانس زایدل نیز در تانزانیا، فعالیت گسترده‌ای دارد. اعضای این بنیاد در راستای ایجاد گفتمان انتقادی، تقویت جامعه مدنی، حمایت از جوانان و زنان به ویژه در مناطق محروم و روستایی، افزایش آگاهی عمومی و توسعه اقتصادی کار می‌کنند. این بنیاد در سال‌های اخیر، نقش مهمی در توسعه روابط میان دولت‌های آلمان و تانزانیا داشته است. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این بنیاد به دست آورید:

https://www.hss.de/weltweit-aktiv/afrika/tansania/?searchQuery=tanzania

تحقیق در حوزه تحولات تاریخی و اجتماعی

از دیگر سازمان‌های مهم آلمانی که در حال‌حاضر در کشورهای آفریقایی از جمله تانزانیا فعالیت دارد، می‌توان به بنیاد رزا لوکزامبورگ اشاره کرد. تمرکز این سازمان در آفریقا، بر افزایش مشارکت اجتماعی، گسترش دموکراسی و توسعه فعالیت‌های صلح‌آمیز است. علاوه بر این، بنیاد رزا لوکزامبورگ در حوزه تحولات تاریخی و اجتماعی در آفریقا تحقیق می‌کند. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره فعالیت این بنیاد به‌دست آورید:

www.rosalux.de/stiftung/zid/afrika/ostafrika/

راه‌اندازی سازمان “شراکت تانزانیا و آلمان”

از دیگر فعالیت‌های مهم آلمان در تانزانیا، راه‌اندازی سازمان “شراکت تانزانیا و آلمان” است. این سازمان از سال ۱۹۹۸، با هدف تقویت ساختارهای محلی در تانزانیا و نزدیک‌تر کردن جوانان دو کشور به هم راه‌اندازی شد. در حال‌حاضر، سازمان “شراکت تانزانیا و آلمان” پروژه‌های زیادی در حوزه‌های آموزش و محیط‌زیست در آلمان دارد. از طریق سایت زیر می‌توانید با فعالیت‌های این سازمان بیشتر آشنا شوید:

https://dtpev.de/

گردشگری در تانزانیا

گرچه بسیاری از گردشگران بین‌المللی، تانزانیا را به عنوان یک مقصد حیات‌وحش می‌شناسند، اما این کشور، سواحل بکر و زیبا و بناهای تاریخی ارزشمند زیادی را هم درون خود جای داده است. به همین دلیل است که بسیاری از اروپاییان از جمله شهروندان آلمانی، تانزانیا را مقصدی مناسب برای تفریح و گذران تعطیلات می‌دانند. از این‌رو، دولت تانزانیا، سایتی را طراحی کرده است که بر روی آن، اطلاعات مفیدی درباره مکان‌های دیدنی، ساحل‌ها، مسافت‌ها، فرهنگ مردم منطقه و … وجود دارد. این سایت به زبان انگلیسی طراحی شده و آنطور که بخش فرهنگی وزارت خارجه آلمان عنوان کرده، برای گردشگران آلمانی بسیار مفید بوده است. از طریق سایت زیر می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره این سایت به دست آورید:

https://www.tanzaniatouristboard.com/

اعطای بورسیه‌های تحصیلی و پژوهشی

اولین دانشگاه تانزانیا در سال ۱۹۶۱ در دارالسلام افتتاح شد. دانشگاه دارالسلام در ابتدا به عنوان شاخه‌ای از دانشگاه لندن فعالیت می‌کرد و از سال ۱۹۷۰ تبدیل به یک دانشگاه مستقل شد. پس از افتتاح این دانشگاه، چندین مرکز آموزش عالی دیگر نیز در تانزانیا تاسیس شدند که اکثر آن‌ها در رشته کشاورزی فعالیت می‌کردند. دو دهه پس از استقلال دانشگاه دارالسلام، یعنی از اواسط دهه ۹۰ میلادی دانشگاه‌های دولتی و خصوصی زیادی در رشته‌های مختلف در تانزانیا شروع به کار کردند. آنطور که آمارهای بخش آموزشی کشور تانزانیا نشان می‌دهد؛ در حال حاضر ۴۹ دانشگاه در این کشور ثبت شده است که اکثر آن‌ها به شکل خصوصی اداره می‌شوند. هر چند دولت تانزانیا در سال‌های اخیر تلاش کرده تا ساختار آموزشی و پژوهشی این کشور را ارتقا دهد، اما هنور هم سیستم آموزش عالی تانزانیا با استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد. به طور مثال، کیفیت آموزشی هنوز بسیار پایین است و بسیاری از کادر آموزشی این کشور براساس سیستم قدیمی و منسوخ فعالیت می‌کنند. علاوه بر این، فقر و آمار بالای بیکاری نیز موجب شده که جوانان این کشور مهاجرت به کشورهای اروپایی و آمریکا را به ماندن در تانزانیا ترجیح دهند. از این‌رو، بسیاری از آن‌ها تلاش می‌کنند تا با گرفتن بورسیه‌های تحصیلی و تحقیقاتی از کشورهای پیشرفته مانند آلمان، راه خود را هموار کنند. آنطور که آمارهای بخش فرهنگی وزارت خارجه آلمان نشان می‌دهد؛ موسسه تبادلات آکادمیک آلمان در تانزانیا از سال ۲۰۱۵، بیشتری تعداد بورسیه را به دانشجویان و محققان این کشور اعطا کرده است. این موسسه هر ساله، موقعیت‌های تحصیلی و پژوهشی در آلمان را برای جوانان و علاقمندان در تانزانیا منتشر می‌کند و در صورت نیاز به آن‌ها مشاوره می‌دهد. سایت زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در این باره در اختیارتان قرار دهد:

https://www.daad.de/de/laenderinformationen/afrika/tansania/ueberblick-bildung-und-wissenschaft/

توسعه زبان آلمانی

آموزش زبان آلمانی از دیگر اقدامات مهم دولت فدرال در تانزانیا است. موسسه گوته در دارالسلام، مدت‌ها است که پذیرای زبان‌آموزان تانزانیایی است. این موسسه، کلاس‌هایی برای آموزش زبان به بزرگسالان به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌کند. همچنین در این مرکز، امتحانات رسمی موسسه گوته برگزار می‌شود. علاوه بر این‌ها، موسسه گوته در دارالسلام، پروژه‌های فرهنگی بسیاری را در طول سال اجرا می‌کند. لینک زیر می‌تواند اطلاعات بیشتری در این ارتباط به علاقمندان ارائه دهد:

https://www.goethe.de/ins/ts/de/kul.html

https://www.auswaertiges-amt.de/de/aussenpolitik/laender/tansania-node/bilateral/208668?openAccordionId=item-208678-1-panel

جشنواره فیلم هامبورگ، سومین جشنواره بزرگ آلمان (پس از برلین و مونیخ) است. در این جشنواره، هر ساله فیلم‌های داستانی و مستند ملی و بین‌المللی در یازده بخش نمایش داده می‌شوند، اما آنطور که سایت جشنواره فیلم هامبورگ نشان می‌دهد؛ امسال شرکت‌کنندگان در جشنواره در نه بخش با یکدیگر به رقابت می‌پردازند. از جمله قسمت‌های مهم جشنواره امسال، می‌توان به بخش “آزادی بزرگ” اشاره کرد که در آن فیلم‌هایی از آلمان به نمایش در می‌آید. بخش دیگر جشنواره با عنوان “آسیا اکسپرس” مربوط به فیلم‌هایی از شرق دور است. “وتو” نیز عنوان بخش دیگری از جشنواره است که در آن، فیلم‌های مستند با مضمون سیاسی با یکدیگر به رقابت می‌پردازند. بخش دیگری با عنوان “در آن سوی اقیانوس اطلس” نیز در این جشنواره وجود دارد که فیلم‌هایی از سینمای ایالات متحده و کانادا را نشان می‌دهد. در بخش “ویترینا” نیز فیلم‌های سینمایی اسپانیایی و پرتغالی ‌زبان به نمایش در می‌آید. یکی دیگر از مهم‌ترین بخش‌های جشنواره مربوط به فیلم‌های فرانسوی زبان است. در این بخش آثار کشورهای فرانسه، بلژیک و همچنین شهر کبک برای علاقمندان پخش می‌شود. با همه این‌ها، جذاب‌ترین بخش جشنواره شاید بخش مربوط به آثار جهانی باشد که در آن فیلم‌هایی از تمام قاره‌ها، زبان‌ها و فرهنگ‌ها در کنار یکدیگر به نمایش گذاشته می‌شود.

جالب است بدانید که فیلم‌هایی با فرمت تلویزیونی نیز بخش ویژه‌ای در جشنواره فیلم هامبورگ دارند. علاوه بر این‌ها، بخشی نیز به سینمای کودک و نوجوان اختصاص داده شده است. فیلم‌های این بخش از اول تا پنجم اکتبر به زبان آلمانی و یا با زیرنویس آلمانی برای مخاطبان خود پخش می‌شوند.

هر چند هنوز برنامه کامل پخش فیلم‌های این دوره از جشنواره مشخص نشده است، اما سایت جشنواره فیلم هامبورگ وعده داده که پس از پخش فیلم‌ها، جلسات پرسش و پاسخ با حضور کارگردانان آن‌ها نیز برگزار شود.  همچنین براساس گزارشی که بر روی سایت جشنواره منتشر شده است؛ تماشاگران و میهمانان این فستیوال باید مقررات کرونایی را نیز رعایت کنند. براساس قوانین جدید، همه افراد در سالن‌های سینما باید فاصله یک‌ونیم متری با یکدیگر داشته باشند. همچنین در نقاط مختلف سالن‌های سینما، محلول‌های ضدعفونی قرار گرفته است. علاوه بر این‌ها، استفاده از ماسک اجباری و به همراه داشتن تست منفی کرونا و یا برگه واکسیناسیون ضروری است. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره جشنواره فیلم هامبورگ به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

Programm

نمایشگاه “هنر پسماند صفر” که در حال حاضر در ایستگاه مرکزی قطار هاله برگزار شده است، قصد دارد تا آگاهی عمومی از آثار مخرب زباله‌های غیرقابل بازیافت را افزایش دهد. ناتالی لوشکا از مسئولان شرکت راه‌آهن آلمان درباره برگزاری نمایشگاه در ایستگاه‌های قطار گفت:« ما می‌خواهیم توجه عموم مردم را به مشکل بزرگ تولید زباله‌های غیرقابل بازیافت جلب کنیم. این امر در آینده‌ای نزدیک به یک معضل بزرگ محیط‌زیستی در سطح جهان بدل خواهد شد.»

هرمان بنکه، مجسمه‌ساز اهل زاکسن-آنهالت از جمله هنرمندانی به شمار می‌آید که در این نمایشگاه شرکت کرده است. این هنرمند درباره شرکت در این نمایشگاه گفت:«من برای خلق اثرم، از شرایط آفریقا الهام گرفتم. در آنجا نه تنها بسیاری از زباله‌های صنعتی آلودگی ایجاد کرده، بلکه زباله‌های بخش خصوصی و خانه‌ها نیز دردسرساز شده است. به نظر من مسئله زباله در سراسر جهان، یک مشکل سیستماتیک است.»

به گفته اداره آمار فدرال، هر فرد در آلمان به طور متوسط ​​سالانه ۴۵۷ کیلوگرم زباله خانگی تولید می‌کند. بانک جهانی نیز به این نتیجه رسیده است که اگر رفتار انسان‌ها تغییر نکند، از سال ۲۰۵۰،‌ سالانه ۳.۴ میلیارد تن زباله در سراسر جهان تولید می‌شود. بنابراین برگزاری رویدادهای مانند نمایشگاه “هنر پسماند صفر” می‌تواند کمک زیادی به آگاه‌سازی عمومی داشته باشد. هرمان بنکه معتقد است که برگزاری نمایشگاه‌های هنری و رویدادهای فرهنگی می‌تواند تاثیر بیشتری در آگاه‌سازی عمومی داشته باشد:« آثار به نمایش در آمده در نمایشگاه“هنر پسماند صفر”، شرکت‌کنندگان را از عواقب خطرناک استفاده از زباله‌های غیرقابل بازیافت آگاه و آن‌ها را ترغیب می‌کند تا به حفظ محیط‌زیست بیشتر توجه کند.»

لینک گزارش:

https://www.mdr.de/kultur/ausstellungen/halle-hauptbahnhof-zero-waste-kunst-muell-recycling-100.html

موزه کتاب و نوشتار آلمان در ۲۹ اکتبر سال ۱۸۸۴ در قلب شهر لایپزیگ با عنوان موزه صنعت کتاب تأسیس شد. بعدها در فاصله بین سال‌های ۱۹۳۶تا ۱۹۳۸، ساختمان جدیدی برای موزه ساخته و یک‌سال بعد همه اشیا موزه به این ساختمان منتقل شد. همچنین در فاصله اندکی از گشایش درهای موزه جدید در سال ۱۹۴۰، نمایشگاهی جدید نیز در آن افتتاح شد.

اما در طول جنگ جهانی دوم، ساختمان موزه مانند سایر بناهای آلمان آسیب زیادی دید و بخش زیادی از دارایی موزه نیز از بین رفت. البته پیش از آغاز جنگ، بخشی از آثار ارزشمند موزه مانند کتاب مقدس گوتنبرگ به جایی امن منتقل شده بود و از گزند آسیب در امان ماند. اما این آثار،  هنگام پیروزی ارتش روسیه بر آلمان، توسط سربازان روس مصادره و به روسیه برده شد. هنوز هم این کتاب‌ها در کتابخانه دولتی روسیه وجود دارند. با این وجود، در سال ۱۹۵۰ موزه کتاب آلمان به عنوان بخشی از کتابخانه وقت آلمان در لایپزیگ شروع به کار کرد و مسئولان موزه توانستند بخشی از کتابخانه را که در بمباران جنگ جهانی دوم صدمه ندیده بود، مجددا احیا کنند. بعدها در سال ۲۰۰۶ نیز این موزه به کتابخانه ملی آلمان پیوست. یک سال پس از آن، ساخت ساختمان جدید موزه براساس طرحی از معمار اشتوتگارتی آغاز شد. این ساختمان در سال ۲۰۱۱ درهای خود را به روی علاقمندان باز کرد. در ماه مارس ۲۰۱۲ نیز نمایشگاه دائمی در موزه افتتاح شد. البته گسترش موزه کتاب آلمان به اینجا ختم نشد. دو سال بعد از افتتاح نمایشگاه دائمی، بخش مجازی موزه نیز شکل گرفت تا علاقمندان از اقصی‌نقاط جهان بتوانند با اخبار این موزه آشنا شوند.

امروزه حدود ۶۷ هزار عنوان کتاب در این موزه وجود دارد. همچنین موزه کتاب آلمان، دارای ۱۵۰ هزار پرونده در بخش  بایگانی است که در طی سال‌ها، توسط بایگانی موزه صنعت کتاب لایپزیگ جمع‌آوری شده است. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره این موزه به دست آورید، به سایت زیر مراجعه کنید:

https://www.dnb.de/DE/Ueber-uns/DBSM/dbsm_node.html

ایران، مامن برخی از بزرگترین تمدن‌های جهان بوده است. این کشور آثار تاریخی و میراث فرهنگی بسیاری دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. حال کتابی با عنوان “حماسه ایران” به زبان انگیسی منتشر شده که تاریخ ۵ هزارساله تمدن و فرهنگ ایرانی را روایت می‌کند و اشیایی از موزه‌ها و مجموعه‌های خصوصی مهم را به مخاطبان خود نشان می‌دهد. در این اثر، حدود ۲۵۰ تصویر از آثار باستانی کشف شده در دوره‌های مختلف از جمله طلا، سرامیک، شیشه، نسخه‌های خطی مصور، منسوجات، فرش، نقاشی‌های روغنی و عکس‌های تاریخی به نمایش گذاشته شده است. همچنین تعدادی از آثار هنرمندان معاصر نیز برای مخاطبان معرفی شده است. کتاب “حماسه ایران” به تازگی وارد بازار کتاب آلمان شده است.

Publisher ‏ : ‎ Abrams & Chronicle Books; 1st edition (20 April 2021)

Language ‏ : ‎ English

Hardcover ‏ : ‎ ۲۸۸ pages

ISBN-13 ‏ : ‎ ۹۷۸-۱۸۵۱۷۷۹۲۹۱

لینک کتاب: